Þjóðviljinn - 04.10.1968, Síða 8

g vSífJA — ÞJÓÐV3UTNM — Fösbuda@u)r 4. odcbólber 1068.
MICHAEL HALLIDAY:
ÚR
SKUGGUNUM
29
— Er — vþefcta hún? í»að var
Bob með töskrana.
— Já. Færðu hann úr jaikkan-
um, bretfcu upp ermina. Hann
benti á Cyril, setti tösikuna síð-
an á símaborðið og opnaði hana.
HrejrEinigar hans vonu skjótar en
nálkivæmar og eftir örskaimma
stund var hann að brjóta lítið
hylki og stinga holnál inn í bað.
Hann íyllti sprautuna með hægð,
slkipiti síðan um nál í fclýti. Bob
var að reyna að koma Cyril úr
jafckanum. Cyrdll gaf frá sér ó-
skiljanleg hljóð; krampakippimir
vom að líða hjá.
HaM læknir fór inn í snyrtiiher-
bergið. ■ Canning lá fram á vask-
inn og barðist við að ná andan-
um. Læknirinn lagði spraufcuna
varlega á glerhilluna fyrir ofan
vaskinn og fcór að losa hægri
handlegg Cannings úr erminni;
því var lokið áður en Boto var
búinn að ljúka verkefni sínu.
Hall bretti um sfcyrtuermd Cann-
ings, stakk síðan nálinni inn og
þrýisti varfega á. Canning tók
snöggt viðtoragð, kippti hand-
leggnum til og nálinn brotnaði.
— Fjandinn sjálfur, sagði Hall
læfenir. Hann leit á hylkið; megn-
ið af vökvanum hafði rtunnið
burt. — Ég held ég sé ekki meö
meira stryknín, sagði hann við
sjálfan sig. — Setti ág digitalin
niður? Ég veit ég hef ekkert
atroptfn. Hann skdldi við Canning
og flýfcti sér að opinni töskunni.
— Digitalin, digitalin. Hann tók
upp hylki og rýndi í letrið: —
Já, einmitt. Hann fyllti sprautuna
aftur, festi aðra nál í hana og
þótt hann þyrfti aö fraimkvæma
ótal handtök, gekk það mjög
fljófct fyirir sig. Hann sneri sér að
Cyril. Bob var búinn að klæða
hann úr jakkanum en hafði ekki
brett upp ermina. — Brettu upp
ermina, þrumaði Hall og Bób
hljóp til. Cyril sat á gólfinu, með
fætuma teygða frá sér og andlit-
ið afmyndað. — Háltu hand-
leggnum á honum föstum. Bób
tók um úlnliðdnn á Cyril. —
Halta honum kyrrum, auiinn
þinn. Hall læknir staikk nálinni
inn og dældi með hægð. Bob
gat ekki haldið handleggnum
kyrrum, en nálin brotnaði ekki.
— Jæja, þetta verður að duga.
Parðu og aithugiaðu hvort mamma
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgtreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
þín hefur komizt í stfrna. Bölvað
rpk er þetta.
Fyrir utan næddi vindurdnn og
sveigði trjágreinamar.
Bob fór út og hurðdnn skellt-
ist á eftir honum.
— Verð að koma þeim á spít-
alann, sagði Hall lækndr með ró-
Iegri röddu. Hann fór inn að líta
á Ganning, dró hann burt frá
vaskinum og lét hann setjast á
salemið. Svo reyndi hann að ná
nálaroddinum en mistókst.
— Get ekki gert meira fyxir þá
hérna. Hall stóð graflkyrr með
stynjandi mann sífct til hvorrar
handar, og kram.pakippir.nir hjá
Ri-gby virtast fara vaxandi. —
Hvað skyldi —? Hann gekk inn í
borðsfcofuna. I»að var búið að taka
£ram kjötið Qg grænmeUð en alLt
annað stóð á borðdnu. — Hvað
skyldi? ságði hann! aitar og leit
á piparrótarsósuna; það var
bleikur litblær á hennii. — Já,
það mætti segja mér, það mætti
segja mér. Hann kom við sósuna
með visifingri og bragðaði var-
lega á henná og leit tifl. lofts eins og
hann færi fram á aðstoð þaðan.
— Mjög lítill vafi,1 sagði hann.
Hann fór útúr borðstofunni, fann
eldhúsið og leit imn í búrið; á
hillu stóðu nokkrar tómiar sulta-
krukkur og glerkrúsir, ein þeirra
með Skxúfuðu loki. Hann tók
hana, þvoði faana undir krana,
þvoði skeið og fór aifbur inn í
borðstofuna. — Munkahetta,
sagði hann við sjálfan sig Pg jós
sósunni upþ í kruikkuna, skrúfaði
lokið á og staikk krukfcunni í
vasann. Það kom gúll á vasann.
Cyril gaf ekki eins rnikil hljóð
frá sér, og hann kipptist ekki eins
mikið til. Ekkert heyrðist úr
snyrtiherbeiriginu nema stanur og
erfiður andardráttar Cannings.
Hall læknir fór aftar fram i
eldhúsið. Það var dálítill úrgang-
ur í ruslaföta undir vastkinum.
Hann tók hana fram og rótaði í
henni og grefctd siig á meðan.
Hann fanm hluta áf grænu .blaði
með efsta hluta af rót áföstam
við. - Hann leit á bleika litina í
sárinu á rótinni.
— Mjög látill vafi, endluirtók
hann og sfcakk rótinni í vasanm.
Svo heyrði hann einhvem kaila
og flýtti sér fram í anddyrið.
BeliLa Canning og sonur hennar
%,t>ru að koma inn.
— Náðuð þér í lögregluna?
— Já, standi BeLla. — Þeir
senda sjúkrabíl undir eins. Hun
gekk í áttina að snyrtifaerberginu.
— Hvernig líður honum? Hvað
heflur komið fyrir hann? Hún leit
eklki á Cyril og virtist ekki muna
eftir honum. — Ö, Georg, Georg.
— Við getam ekki gert neitt
annað fyrr en sjúkrabíllinn kem-
ur hingað — það tekur efeki lang-
an ttfma, við græðum efckert á þvi
að reyna að koma þetfm inn í
venjufegan bíl.
— Honurn batnar, er það ekki?
Það var hræðilegt að sjá hann,
en þér bjargið honum. Bella sner-
ist á hæli og þreif í handlegginn
á laskninum. — Segið að þér ætl-
ið að bjarga honum. Andlit henn-
ar var afmyndað, varimar
strengdar; hún titraðd öll.
— Ég geri það sem ég get,
sagði Hall læknir hvössum rómi.
— SLeppið mér undir eins. Bella
dró að sér hendumar. — Hvað
áta þeir sem þér átað ekfci, tfirú
Canning? ,
— Við fengum öll það sama. Hún
vissL varla hvað hún var að segja.
Bob stóð í anddyrinu og kyngdi
miunnivatai. — AlLt það sama Pg
hann toorðaði —
— Sósuna — borðuðuð þér pip-
amrótarsósu?
Hún lyfcti handLeggjiunum og
auigu hemmar urðu krimgLóbt og
stór.
— Nei!
Hall læknir sneri sér að Boto. —
Gerðir þú'það?
— Ha — ég — nei.
— Allt í laigi) sagði Hall lækn-
ir. — Ykkur er óhætt. Jæja, frú
Cannimg, náið strax í hitafLöskur
og teppi. 1 skyndd, eff þér viljið
gera svo veL. Hann sneri sór að
piltunum. — Rótoert, ég viL að þú
hjálpir mér með hann pabba
þinn. Við skulum leggja hann á
gólfið. Komdu hingað.
Canndng átti erfitt um andar-
drátt. Auigu hans opnuðust oig lok-
uðust í sífeLllu, hann tók kippi og
varirnar voru á stöðugri fareyff-
ingu. Hall læknir þúrfti að gera
mest sjálfcur, það var eims og Bob
væri í leiðslu. — Jæja, farðu nú
og sæktu tvo púða, skipaði Hall
læknir. Hann gekk að Cyril og
hagræddi piLtinum. Ástamd hans
var svipað og Cannings en hreylt'-
ingann'ar ekki eins ofsafengnar.
— Ég má þakka fyrir ef ég kem
þeim lifandi á spítaLann, tautaðd
HaLl læknir. — Þetta kennir mér
að hafa alltaf magapumpu í bíllm-
um hjá mér. Hann starði gremju-
Lega á hurðina sem hristist til í
vindhviðu. — Af hverju lærum
við ekki af reynslunni? Hann
þreilfaði í vasa sinn eftir stfgar-
ettum og varð að ýta krulkikunni
frá. — Furðulegt, sagði hann lág-
um rómi. — Vita þau þetta ekki?
BélLa kom með teppin. Hún
haifði sigrazt á móðursýkinni, var
náföl og augun glóðu, en hún var
stiLLt í fasd.
— FLöskumar verða til efltir
andartak, læknir. Hún breiddi
teppin yfir Canning. Hún spuirði
ekki aftar tovor^ hann myndi lifa,
heldur sneri sér við og breiddi
lifca teppi yfir Cyril; síðan lagði
hún annað teppið yffir eiginmann
sinn. Hún stóð og horfði á stór-
skorið andlitið á Cannings.
— Hvem fjandann er direngur-
inn að lóna? sagðL HaJI læknir
allt í einu. Hann staröi á seta-
stofudymar. Bob kom í Ljós með
sína sessunauta undir hvorri
hendi og það var aulaisvipur á
honum. BelLa iflór fram í eldihúsið.
— De — eyja þeir? spurði Bob
hálfkæfðrt höddu.
— Ég geri það sem í mínu
valdi stendur, sagði Hall Læknir
hrjúfri röddu. — Sebta hina sess-
xma undir höfuðið á manninum
þarna. Hann, benti á CyriL og
sjálfur setti hann sessuna undir
höfuðið á Canning. Þá tók hann
upp giullúr og strauk glerið með
þumalfingrinum. KLukkuna vant-
aði kortér í þtnjú. — Segjum tíu
mínútur. Það er firáleitt að það
skuLi ekki vera sjútoraibíll í Linig-
ham. Það verður að gera eittihvað
í málinu. Hann reyrði til Bellu
fyrir aftan siig. — Já, einmitt, frú
Canning. Það verður að halda
þeim heitam.' Hún hélt á tvedm
fllöskuim og setti aðra undir á-
breiðumar sem lágu ofaná Cann-
ing. — Nú getam við ekiki gert
meira fyrr en sjúkrabíllinn kem-
ur. Ég held þér ætituð að koma
inn og setjast. Hann gekk á und-
an inn í setastofuna.
— Ég ætla að vera kyrr. Bella
hireyfði sig ekki.
HaU læknir yppti öxlum og
sófcti stól og fcékk hana tiL að setj-
ast og sá hvemig hún starði á
afmyndað andLitið á Canninig.
Það var óskemmtileglt að horfa á
menn með krampakippi, þeir
voru óþekkjanlegir. Canndng
kipptist mun meira til en Cyril
Rigby, sem hreyfðfet aðeins öðru
hverju. HaLl læknir gekk yfi-r til
hans og hörfði á hann; andLitið á
honurn var orðið bláleitt.
Gamli maðurinn hristi höf-
uðið með hægð og leit aftar á
úrið. Firnm mínútar voiu liðnar.
Síðan kornu tvær konuir úr
næsta húsi; Bella h-reyfði sig.
Sagðar voru vanalegar formlegar
setnin^ar í lágum hljóðum; svo
íjj-göist þögnin yfir aftar. Hall
læknir leit á úrið sitt. — Ég fer
að sjá eftir að hafca ekki notað
einkabíla. Hm — átjti erindi í
húsið í enda götannair, dafct í hug
að líta á son yðar í leiðinni, frú
Canning. Það var heppilegt. Éig —
jæja. Hann heyrði í bíl fyrir ut-
an og flýtti sér til að opna úti-
dymar. Það var ekki sjúkráball-
inn, heldur lögraglubíLI. Lögregl-
an kom oft á vettvang þegar
kaLlað vac í sjúfcrabíl. — Það er
lögreglan, sa-gði hann. — Sjúkra-
bíLLinn er þá alv-pg að koma.
Af tiLviLjun leit hann fnaman í
Canning unga. Hann sá þvílíka
skelfimgu í þessum dökku augum
að hann gat sig efcki hreyflt, gat
aðeins staðið Og starað. Þá leit
hann á frú Canninig, sem hafði
litið alf eiginman-ni sínum og.
horfði nú á son sinn. Hall læk-nir
skildi ekki hvað augn-aráð henn-
ar táknaði. Hann vissi það ei-tt að
þetta var slæmt ástand, mjög
slæmt; og hann yrði að fcala við
lögreglnn-a hið bráðasta.
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.
Terylene-flauelsbuxur drengja — Telpnaúlpur —
Gallabuxur — Peysur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
HAZE AIROSOL hreinsar andrúmsloftið á svipstundu
SKOTTA
— Mér finnst það hrein mannivonzka að segja manni ekki striax
í haust við hvaða fag maður sleppur á Landsprófi-nu!
MAÍ
Menningartengsl Albaníu
og íslands — M A í —
boða til fundar í húsi
verkalýðsfélaganna að
Freyjugötu 27, sunnu-
daginn 6. október kl.
14.30.
Fundareífni:
1. Ólafur Jónsson ségir frá nýafstaðinni
ferð til Albaníu.
2. Ási í Bæ flytur þátt af léttara tagi.
3. Guðjón Benediktsson fer með ljóðaþátt.
4. Önnur mál.
Kaffiveitingar verða á fundinum.
Stjórnin.
Ódýrast i FÍFU
Úlpur — Peysur — Terylenebuxur -— Molskinns-
buxur — Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar.
Póstsendum hvert á land sem er.
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabrautf
Reykjavíkurdeild Rauða kross íslands:
Námskeii í skyndihjálp
FYRIR ALMENNING hefjast fimmtudaginn 10.
október n.k. Kennt verður eftir hinu nýja kennslu-
kerfi í slysahjálp, m.a. blástursaðferðin. meðferð
slasaðra, o.fl. Vinsamlegast tilkynnið .bátttöku í
síma 14658 hið fyrsta. — Kennslan er ókeypis.
HÓPAR OG FÉLÖG, sem óska eftir kennslu í
skyndihjálp í vetur eru beðin um að endumýja
beiðnir sínar sem fyrst.
Reykjavíkurdeild R.K.Í.
Athugið
Geri gamlar hurðir sem nýjar Kem á staðinn og
gef upp kpstnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðír og nýlegar.
Sími 3-68-57.