Þjóðviljinn - 09.02.1969, Síða 8

g SfBA — ÞJÓÐVTLJINN — Suwrvudagur 9. Éebrúar 1969.
Gilbert Phelps
Astin
allrafyrsta
23
legt; það undirstrikaði sýningar-
gripina eins og þeir væru högg-
myndir á listasafni og tróðst inn
í hvem krók og kima eins og
engisprettuflokkur. Það dansaði
t>g flögi-aði yfir landbúnaðai’vél-
unum, svo að áhonfendur urðu
að bera hönd fyrir augu. Það
setti gyllta díla á skorpurnar á
stóru, kringlóttu brauðunum, ný-
bökuðum kökum, hunangskrukk-
unum og smjörkökuimitn. Rauðir
Herefordnautgripir og jarpir á-
burðarhestar glóðu í sólinni. Yf-
ir geiturnar lágu langir. glitr-
andi gullþræðir. Bleikgulur lit-
urinn á slegnu ökrunum endur-
speglaðist í hálmbingjunum,
silkimjúkum hófskeggjum hest-
anna, sauðunum sem voru svo
vandlega þvegnir að ullin minnti
á sápufroðu og í ljósum bringum
fjárhundanna. ,
Ef þau héldu áfram að ganga,
hugsaði - Alan meðan þau gengu
um sýni.ngarsvæðið, myndu þau
þramma beint út í þennan bláa
og gullna óendanieik. Hann
hugsaði um heystakkaguðsþjón-
ustuna sem stóð fyrir dyrum.
Sýningarsvæðið minnti á altari.
Landbúnaðarverkfærin og skepn-
urnar, borðin með ávöxtum og
grænmeti og búvörum og allt
fóikið sem geklt fram pg aftur
um þetta mikla svæði, sem náði
vfir megnið af sléttunpi ofaná
Denton hæð, lyftist í átt til him-
inhvolfsins eins og risafóm.
■ Amma Alans vildi fá tebolla.
Riddarahöfuðsmaðurinn fór með
þsnj„.í rauðröndótt tjald sem var
á stærð við dómkirkju. Hann |
skildi við þau hjá^in.nganginum ]
til að athuga hvernig gengi með’ |
Ernest frænda og Eldflugu. Þeg-
ar hann tók hönd sína úr hendi
Alans var hún enn jafn svöl og
þurr. Inni í tjaidinu komu þau
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðsiustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 Sími 42240
Hárgreiðsla. Snyrtingar
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 III hæð (lyfta)
V Simi 24-6-16
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsehda 21 SÍMI 33-968
auga á Blounthjónin. Frú
Blount veifaði til þeirra og þau
settust hjá henni við eitt af
bráðabirgðaborðunum. Kjóllinn
hennar hafði orðið læpulegur í
hitanum og á hálsinum á henni
voru rauðir dílar. Herra Blount
sat alveg upp við boröbrúnina
eins og hann yrði að styðja sig
við hana. Charlie ömmubróðir,
faðir Alans og frændinn frá
Kanada — sem sagðist hafa
gleymt að taka með sér peninga
— fór í röðina til að sækja
veitingar. Hin sigu feginsamlega
niður á bekkina. Þau voru löm-
uð af hitanum og hávaðanum.
Gustur af enn heitara lofti
barst öðru hverju til þeirra frá
stóm kopartekötlunum. Borðin
vom tfiull aí tómum bollum, disk-
Um og pappír. Gufustrókar stóðu
upp 4 loftið hér og þar, þar sem
einhver hafði hellt niður tei. Á
borðun'^m vom flekkir af bráðnu
smjöri. Brauðmoiar urðu grjót-
harðir næstum um leið og þeir
duttu niður. Æstar vespur suð-
uðu yfir matarleifunum. 1 gras-
inu höfðu myndazt stígar, sem
líktust fiárgötum. Þeir sem lágu’
að afgreiðsluborðunum voru nið-
urtraðkaðir, en stígarnir milli
borðanna voru mýkri. Meðfram
tjaldveggjunum var grasið enn
hátt, en það lyppaðist niður í
hitanum og lyktin af því var
eins og af ofþufrkuðu heyi.
Tjaldveggirnir voru heitir við-
komu og bunguðu Inn, íþyngdir
af sólinni.
Loksins komu karlmennimir
aftur og brátt var ský yfir borð-
inu frá teinu sem var dökkt eins
og síróp og frarm-eitt- í bollum,
sem voru svo þykkir að það
hefði mátt halda aö þeir kæmii
úr grjótnámi. Smurða brauðið
vatt upp á sig og smjörið sökk
inn í brauðið eins og olífuolía.
Jafn-vel formköku.sneiðarnar urðu
harðar í jaðrana áður en þau
gátu komið þeim niður.
Molly og Viktor komu að
borðinu. Þau vom setzt áður en
Glad frænka myndi etti r ó-
hlýðni Móllyar. Hún setti boll-
ana frá sér svo að glumdi í.
— Hvernig vogarðu þér að ó-
hlýðnast mér?
— Mér þykir það leitt, mamma.
— Leitt, sei, sei! Að laumast
aftur inn í húsið um leið og ég
var búin að snúa í þig bakinu!
— En mamima, ég verð þó að
fá að nota kjólinn fyret ég var
búin að kaupa hann!
— Að fara svona á bak við
mig!
—- Það var mér að kenna,
greip Viktor fram í. Hann hörf-
aði undan þegar Glad frænka
hvessti á hann augun.
— Skiptu þér ekki af því sem
þér kemur ekki við! En hún
sendi honum viðurkenningar-
augnaráð.
— Ég skal aldrei gera það oft-
ar, mamma, sagði Molly í bæn-
arrómi.
— Bkki nema það þó! Og að
sjá útganginn á þér!
Molly ók sér til í kjólnum svo
að hann virtist síðari. Alan tók
eftir því að það voru rákir
þvers og kmss á öðru hnénu,
þar sem hún hafði kropið í
grasinu. — Heyrðu mig nú,
mamma, sagði hún. — Við skul-
um vera vinir.
— Þú sk-alt ekki halda að þú
getið snúið mér um litla fingur-
inn á þér, sagði Glad frænka,
tók veskið sitt og stikaði í átt-
ina að útganginum; vespa sem
hafði verið að kanna nefið á
henni, suðaði illilega og elti.
Þau risu á fætur og gengu út
úr tjaldinu. Glad frænka gekk á
undan þeim að afgirta nvæðinu
þar sem hrossaveðhlaupið átti að
fara frarn. Umihverfis svæðið
vom segldúksveggir. Sólin tróðst
gegnum saumana, gerði alls
staðar dálitlar gullsprengingar
og breytti striganum í gulldúk.
Stengurnar. sem hann var fest-
ur í og .áhorfendapallamir vom
úr nýjum, ómáluðum viði á lit-
inn eins og smjör. Glad frænka
sýndi hreykin miðana sem veitti
. þeim aðgang að pallinum sem
I var frátekinn fyrir vini og ættf
j ingja þátttakenda í hlaupinu.
j Þau horfðu á fyretu atriðin:
I hljómleika riddaraliðshljómsveit-
arinnar; sýningu á áburðar-
hestum með blómsveiga um enn-
ið og rauða hvíta og bláa borða
fléttaða í taglið; ^hópsýningu á
reiðhrossum; keppni um titiiinn
„glæsilegasta reiðkonan"; keppni
um verðlaun fyrir bezt hirta fol-
ann og fallegasta vagninn; og
loks ,,sögu§ýningu“ með gömlum
búningum. Á undan fór risastór
grár hestur með dóttur eigand-
ans á bakinu — öll fjölskyldan
hefði komizt þar fyrir. Hún var
klædd í herklæði úr pappa og
átti að tákma Jóhönnu af örk.
Loks var tilkynnt keppnin
um Denton bikarinn. Undanfar-
in ár höfðu Alan og Meg ekki
skilið neitt af því sem fram
fór. .Meg hafði misst áhugann
þegar hún uppgötvaði að valns-
gi-yfjan var biekking. Hún hafði
séð einn reiðmanninn lenda í
miðri gryfjunni og brölta uppúr
aftur. Hún hafði - veriö sannfærð
um að hestur og knapi myndu
hverfa og koma aldrei upp aftur,
en hið éina sem gerðist var smá-
j vegis gusugangur. Hlaupið var
I eitt af þessum háværu, ruglýigs-
legu skemmtumum sem fullorðið
fólk heifur geysilegt dálæti á og
vill endilega draga börnin með
á. En Alán uppgötvaði sér til
undfunar að áhugi hans var tek-
inn að vakna. Farið var að greið-
ast úr enn einni flækju. Það var
eins og glerrúða hefði verið settí
hurð, þannig að hann gæti séð
inm í herbergið hinum megin.
Lengra burtu voru fleiri slík
herbergi, vissi hann; umjhugsun-
in fyilti hann í senn efitirvænt-'
ingu og kvíða.
Eldflpga hljóp marga hringi
án þessl að gera nokfcra skyssu.
Fullorðna fólkið klappaði ákaf-
lega. Glad frænka fylgdist með
hverri hreyfingu. 1 hvert sinn
sem Ernest frændi nálgaðist
hindrun, hnipraði hún sig sam-
an á sætisbrúninni og þandi alla
vöðva, á úrslitastundinni teygði
hún úr sér og slengdi fram
hendinni sem hélt á skemmti-
skránni. Hún rakst í sífellu á
fólk sem sat fyrir framan hana
og hún hætti uppBrópunum sa'n-
urn sem snöggvast til að láta í
Ijós kurteislegar afsakanir. —
Stattu þig, Emie. Jæja, ertu þá
kominn. Viðbúinn. Tilbúinn!....
Svona! Upp!.... Æ, ég bið inmi-
lega afsökunar... Varlega. Var-
lega nú! Stilltu þig, asninn þinn.
Það væri eftir þér að eyðileggja
allt saman... Fyrirgefið... Öóó!
Svona já! Yfir með þig! Upp!...
Mér þykir þetta mjög leitt...
Þegar æsingurinn var að bera
Alan ofurliði, þá sneri hann til
höfðinu og honfði á Glád frænku
í staðinn.
Eftir einn gallalausan hring,
klöppuðu allir áhorfendur. Glad
frænka rétti úr sér og leit í
kringum sig með góðviljuðu
brosi. — Lítið á hana. Er þetta
ekki stónkostlegt hross? hrópaði
einhver í giænndinni. — Og hvað
um mannimn sem situr hanm?
sagði Glad frænka upphátt.
Og Eldfluga var líka stórkost-
leg. Það var unun að sjá hana
svífa yfir grindurnar með fram-
fseturna dregna upp undir sig,
aftuffæturna langt út í loftið og
blaktandi tagl. Emest frændi
var álútur á hestinum og það
var eins og líkami hans væri,
alveg þyngdarlaus: hann hófst
og hneig í takt við hreyfingar
hrossins eins og hánn væri hluti
af skrokknum. En Alan sá að
ekki var allt eins og það áfcti
að vera. Milli hringjanna stóð
Blaðdreifíng
Vantar fólk til blaðdreifingar í
Hjarðarhaga — Háskólahverfi —
Hringbraut — Langholtsveg.
ÞJÓÐVILJINN Sími 17500
Látið ckki skemvndar karLöflur koma vdur
í vonf skap. \o:ii) ('Ol.AI A’VS- karlöl'liuliitf
SKOTTA
— Pínupilsin eru nú ágæt þegar maður er að veirða o£ seimn i
skólann...
RAZNOIMPORT, MOSKVA

RUSSNESKI HJOLBAROINN ENDIST
Hafa enzt 70.000 km akslur samkvamt
vottorðl atvinnubllstjúra
Faest hjá flestum hjðibarðasttlum 41 landinu
Hvergi lægra verð ^

flft^J
TRADINC CO. HF.

Trésmíðaþjónustan
veitir húseigendum fullkomna viðgerða- og við-
haldsþjónustu á öllu tréverki húseigna þeirra.
ásamt breytingum og annarri smíðavinnu úti sem
inni. — SÍMI: 41055.
ÚTSALA - ÚTSALA
Ulpur, peysur. skyrtupeysur, skyrtur,
terylenebuxur, stretchbuxur, taubuxur.
Úrval af bamafatnaði. Einnig vinnufatnaði herra
og dömuregnkápum.
Verzlunin FÍFA.
Laugavegi 99 (Inngangur frá Snorrabraut)
-----------r-----
ÚTSALA
Utsala stendur yfir
Ó.L Laugavegi 71
Sími 20141.
/