Þjóðviljinn - 27.07.1969, Síða 4

4 Sl£>A — ÞJÓÐVHJXNN — Sunmuda©ur 23. JUJÍ 1969.
— málgagn sósíalisma, verkalýðshreyfingar og þjóðfrelsis —
Utgefandl: Utgáfufélag ÞjóSvilJana.
Rltstjórar: Ivar H. Jónsson (áb.), Magnús Kjartansson,
Slgurður GuSmundsson.
Fréttarlt8tjórl: SigurSur V. Friðþjófsson.
Auglýslnga8tJ.: Olafur Jónsson.
Framkv.stjórl: Eiður Bergmann.
Rit8tjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavðrðust 19. Síml 17500
(5 línur). — Askriftarverð kr. 150,00 á mánuði. — Lausasöluverð kr. 10,00.
Flýjum ekki þetta land
j£in ískyggilegasta afleiðingin af rangri stjóm-
arstefnu Sjálfstæðisflokksins og Alþýðuflokks-
ins er vantraust manna á íslenzka a'tvinnuvegi og
vantrú á að lífvænlegt verði á íslandi á næst-
unni. Ríkísstjómin sjálf virðist gegnsýrð af van-
trú á íslenzka atvinnuvegi, ráðherrarnir van-
treysta því að íslendingar geti með eigin at-
vinnurekstri staðið undir góðum lífskjömm í
landinu og tryggt öllum íslenzkum mönnuim at-
vinnu. Skýrasta dæmið um þessa vantrú er hvern-
ig togaraflotinn hefur verið látinn ganga úr sér
á valdatþna þessara flokka. Áhugi ríkisstjómar-
innar og stjómarflokkanna hefur beinz't að öðru
fyrst og fremst, að „samböndum“ við erlend auð-
félög sem vildu kannski þiggja að arðnýta auð-
lindir íslands og vinnuafl íslendinga, ef þeim
væri selt sjálfdæmi um kjör og aðstæður eins og
heita mátti að gert væri í hinum alræmdu samn-
ingum við auðfélagið Swiss Aluminium. Stanzlaus
áróður aðalblaða Sjálfstæðisflokksins fyrir er-
lendri stóriðju á íslandi ber því vitni hversu mjög
flokkurinn notar nú vald sitt í ríkisstjórninni og
áróðurstæki sín til að innprenta íslendingum
þennan boðskap.
það væri harmleikur ef útsitreymi, fólks af ís-
landi vegna óstjórnar Sjáifstæðisfiokksins og
Alþýðuflokksins yrði að blóðtöku eitthvað í lík-
ingu við vesturfarirnar á nítjándu öld, og mundi
raunar finnast fyrir því þó ekki faeri nema brot
af útflytjendatölunni þá. Fólkið hvarf ættlandi
sínu vegna óstjórnar og neyðarástands, vonlítið
eða vonlaust um sigur í sjálfstæðisbaráttu þjóð-
arinnar og eðlilega þróun efnahagsmála. En skyldi
íslandssagan ekki meta meir afstöðu hinna sem
þraukuðu í landinu, héldu áfram að berjast fyrir
sjálfstæði þess, aleflingu atvinnulífsins og bætt-
um kjörum, lögðu grunn að því íslenzka ríki sem
nú stendur? Og skyldi framtíðarsaga íslendinga
ekki undrast og fordæma þá skammsýni að Is-
lendingar flytjist nú burt af landinu í stórhópum,
flýi frá óstjórn og erfiðleikum í stað þess að berj-
ast á öllum sviðum gegn ós’tjóminni og afleiðing-
um hennar. Aldrei væri meiri þörf á öflugri þát't-
töku í hinni nýju sjálfstæðisbaráttu, baráttu gegn
erlendum herstöðvum á íslandi og á'hrifavaldi
stórveldisins að baki þeim stöðvum; sjálfstæðis-
baráttu íslenzkra atvinnuvega sem geta séð hverri
hönd á íslandi fyrir nægu og heilbrigðu starfi;
baráttu gegn því að íslenzkt atvinnulíf verði of-
urselt erlendum auðfélögum og íslandi þvælt inn
í ríkjaheildir margfalt fjölmennari þjóða, þar sem
ísland yrði eins og valdalaus hreppur, væri ekki
lengur sjálfrátt um þróun atvinnuvega sinna né
fyrirkomulag efnahagsmála. Það er ólíkt mann-
taksmeira að gerast liðsmaður í þessari miklu
baráttu sem íslendingar verða að berjast vilji þeir
í framtíðmni njóta stjórnarfarslegs og efnahags-
legs sjálfstæðis, en flýja landið. Þó óstjórnin ríði
ekki við einteyming, er það á valdi fól'ksins sjálfs
að velja sér stjóm og breyta til svo um munar.
— s.
Ný njósnastofnun
13.000 ofbeldisverk
FÓliagsfræðimgum við Stan-
ford-hóskóia í Bandaríkj unu.m
heíur tallizt sivo til, að á aldr-
inuim fiimm til fjártán ára sjái
bamdarísk börn að meðaltali
13.000 ofbeldisverk á sjón-
varpsskermi foreildra sinna.
Við rannsiókn félagsfraeðing-
anna kom ennfrerruur í ljós. að
.. einni viku sýindu átta sjón-
varpsstöðvar vestra hvorki
miedra né mánna ein tólf morð,
eina aftöku mieð faillexi, 37
bairdaga, 16 stothríðar, tvær
kyrkingar. Tvö morð sóust
framin, mieð því að aka á
mann á götu, og svona til til-
breytingar sáust tveir menn
aðrir myrtir mieð heykvísil.
Eftir siikt uppeiidi veitist
bandarískum bömum það
sæmiilega létt síðar meir að
myrða fátækt bændafólk í As-
íu.
Bílarnir hrópa ó hjólp
„Hjálp! Ég er svartur Buick
Biviera-bíll með New York-
númerinu 1234. Það er verið
að sitela mér. Hjálp! Kallið á
lögregluna!"
' Slíkt neyöarkall og þetta er
engin ímyndun vísindaskáld-
sögunnar. Bíll, sem kallar á
hjálp. var nýlega sýndur á
vörusýningu í New York. Bif-
reiðin kalilaði á hjálp í hvert
skipti sem. inn í hana var far-
ið.
Það var fyrii-taskið Ballistirs
Control Corporation, sem
sýndi þennan nýja útbúnað,
sem er hinn fiöknasti frá
tæknisjónarmiði séð. Framleið-
endutr eru þess fúllvissir, að
mikil eftirspurn verði eftir
slíkuim bíl. Og opinberar
skýrslur vestra virðast styðja
miál þeirra.
Að sögn blaðsins „New York
Daily News“ er biíreið stolið
í New York sjöundu hverja
mínútu. >að verða eitthvað um
átta bilar á kilukkustund og
um 200 á sólarhring. En þetta
er þó setn ekikert miðað við
landið í heild. Að sögn
„Glæpaklukkunnar“ sem er rit
Ríkislögllegluininar bandarísiliu
(FBI), er einum bíl stcnlið 13
hvarja sekúndu, 75 á hverri
kiukikustund og 1.800 dag
hvern.
Það er engin fuirða, að bless-
aðir bílamir hrópi á hjálp!
Bandarískir liðhlaupar
Hemaðaryfirvöld Bandaríkj-
anna hafa jafinan neitað því,
að bandarískir hertmenm gerist
liðhlaupar og gainigi í lið með
Þjóöfrelsisfyiki ngunni í Suö-
ur-Víetnam. Eitthvað eru þau
þó að linast á þeirri afstöðu
sinni. Fréttamaður Lundúna-
blaðsins ,,Daily Express“
skýrði svo frá í tok júnímán-
aðar, að talsmaður baindarísku
lieirstjómarinnar í Saigon hefði
viðurkennt það, að -tíu Bamda-
ríkjamenn gerðusit liðMaupar.
að meðaltaili dag hvorn, og
ýmsir þeirra gengju í lið með
Þjóðfrelsisfylkingunni.
Oftlega styðja liðhiauiparmr
Þjóðfrolsisfylkiinguna með
beinum aðgerðuim. Með því að
nota senditæki og dulmál
rugla þeir stórskotaliið landa
sinna í rímdnu. Sumir þessara
liðhlaupa berjast jafnvel m:.;C>
Þjóðfrelsisfylkingunni.
Að sögn þessa sama frétta-
manns eru margir liðhlau.p-
anna blökkumieinn, sem hlaup-
ast undan mierkjum ekki ein-
göngu í mótmaalaskyni við
Víetnamstríðið, heldur einnig
við bandaríslkt þjóðfólag, sem
neitar þeim um borgararéttíndi
í þeirra eigin landi.
- KVEÐJA -
Á morgun, (mánudag) verð-
ur gierð frá Fossvogskirkju út-
för Inigibjargair Ólafsdóttur,
fyirrum húsfreyju að Kolbeins-
á í Hrútafirði, en hún lézt
að Elliheimilinu Grund hinn
2ft. þ. m. eftír langa van-
heilsu.
Ingibjöirg heitin var faxld að
Kolbeinsá, l4. janúair, 1887, og
voru foreldrar hennar Ólafur
Bjömsson bóndi þar. og kona
hans, Elísabet Stefánsdóttir.
Inigibjörg ólst upp hjá íoreldr-
um sínum á Kolbeinsá, í stór-
um systkiniahópi, við sömu eða
srvipuð ytri kjör og allur þorri
einyrkja bandasona og -dætra
átti við að búa þá. Þó hygg
ég, að Kolbeinsárheimilið hafi
að ýmsu leyti haft upp á fjöl-
breyttari þrosfcaskilyrði að
bjóða en almennt getðist í þá
daga.
Árið 1917 giftíst Inigibjörg
eftirliíandi eiginmianni sín-
um, Jóni Jónssyni frá Litlu-
Hvalsá í Hrútafirði, og hófu
þau búskap á Kolbeinsá. Þeim
Jóni og Ingibjörgu búnaðist
vel á þeirrar tíðar vísu, og
áttu þau gott bú á Kolbeins-
á, enda var Jón binn ágæt-
asti bóndi.
Árið 1932 fluiltu þau Jón og
Ingibjörg £rá Kolbeinsá að
Fögrubrekku í sömu sveit, og
bjuggu þar í félagi við Hall-
dór, bróður Ingibjargiar, í tvö
ár, en árið 1034 brugðu þau
f Vestur-Þýzkal andi hefur
enn einni njósniastofnundnni
verið komið á fót, og nefn-
ist hún í þetta sdnn „Stjórn-
ardeild hins inmra öryggis".
Að sögn Hamborgarblaðsins
„Stem“ eru það þó einkaiað-
ilar, sem anmast fjárhagshlið
þeissa máls, nefnilega iðnrek-
endasamibandið og vinnuvedt-
endasaimibandið. Hlutvark
stofnunarinmar er það að
gera „útsendara óvinianna“ ó-
virka í verksmdðjum og á
vinnustöðum. Sú staðreynd,
að þessi nýja stofnun skuli
starfa í nánum' tengslum við
ríkislögregluna og öryggis-
málaráðuneytíð sýnir þó, að
henni er einkium ætlað að
njósna um varkafólkið.
Auðihrinigaimir v-þýzku
bafa lagt á það ofurkapp að
koma þessari njósnasitofnun
sinni á fót eins fljótt og unnt
væri. Þegar hafa verið opn-
uð „útibú“ í Rheiliand-Phalz,
Baden Wúrttemberg, Nord-
rhein-Westphalen, Hessen og
Saiarland, og annur fylki
Vestur-Þýzkalands fá fljót-
lega sín útibú líka.
Efcki er með öllu Ijóst,
hvers vegnia vestur-þýzika aft-
urhaldið telur sig þurfa enn
einia stofnun slíka, til viðbót-
ar þeim aragrúa af njósna-
stofnunum, sem fyrir eru.
Sennilegast er skýringin sú,
að með þessu mótí. sé ein-
faldlega verið að herða tök
afturbaldsáns á veríksmiðju-
fólikinu, og voru þau þó ær-
in áður.
Lögregluforingjar falla
Upp hefur kornizt um enn
aitt hneykslið á ,æðstu stöð-
um“ á ítailíu. í þetta sinm eru
háttsettir lögreigiliuforingjar
flæktir í málið. Einm af þeim,
varaJögreiglustjórinn í Róm,
Nicola Sciré, hafur verið hand-
tekinm. Sciré var áður álitínn
svipa undirheimannia, noiklk-
urskonar ítalskur Maigret, og
handtaka hans vaikti feikiat-
hygli. Sjálfur var hamm napp-
aður eins og hvar annar venju-
legur þjófur. Og nú kom í Hjós.
að hann var bæðd vemdari og
mieðlimur í glæpahrimg, sem
rekur spilavíti um alla Itaiíu.
Hringurinn veltír meir en
miljarðd af lírum árlega.
Varalögregiustj óri nn reyndi
að snúa ság út úr þessu. Hamn
játaðá strax að álkæran væri
rétt, en kvaðst hafa verið á
hælunuim á hættuJegum fjár-
kúgurum og því gripið til
þessara ráða. Rannsóikn ledddi
þó í ljós, að hamm hafði feng-
ið milíU' 200.000 og 400.000 lír-
ur frá hverju spilavítí á hvierri
nóttu.
Þetta mál reymdist þó að-
eins byrjunin. 1 lók júni mdssití
sjálfur lÖgreglustjórinn í Róno,
Rosario Mclfi, stöðu sína,
Blaðafregnir henma enn-
fremur, eð komdzt hafK upp
um ólöglegan útfllutndnig á
listmumium og miálvierkuitn
hinrnia flamiu meástara. Háttsett-
ir lögregduforingjar eru eirm-
ig flaektír íi>að málL Strax og
fróttir tóiku að birtast af þess-
um ,,út£lutndngi“ sagði emn
einn lögregluforingimin a£ sér,
Emilio Santillo Iheitir hanm og
var frá borginná Rsggio de
Calábria á Suður-Ítallíu.
Vinstrisinnuð bilöð á ítadíu
geta sér þess til, aö handtaka
Scirés og hraikningar hinna
lögregjluforimigjamna úr eim-
bætti sé liður í þeirri viðdedtni
að staðbimda hmeyiksdim, til þess
að vermda aðra og emn ihátt-
settari lögnegfliuforingja, sean
í hmeyfksllisimóiliii kunmd að vera
flædctír.
Smœlki
Fyrir nokkru famn Iögreglan
í Chicago verkstæði seðlafals-
axa í kjallara byggingar einn-
ar og er ekki I frásögur faer-
andí. nema fyrir það, aS efri
hæðir hússins hafði til afnota
sú dcild Iögrcglunnar, sem
fæst við að koma í veg fyrir
seðlafölsun. Seðlafalsaramir
sögðu, að hvergi hefði þeim
fundizt þeir jafn öruggir og í
þcssum kjallara.
Ingibjörg Ólafsdóttir
búskap í sveit og fluttu tíl
Reykjavíkur.
Fyrstu árim í Reykjavík
stunduðu þau búskap á ýms-
um býlurn hcir í borg, og fóiru
þá ekki vairhluta af því
kreppuásitandd, sem þá var hér
ríkjandi. Áirdð 1942 hættu þau
Jón og Ingibjörg váð búskap-
inn fyrir fullt og allt, og Jón
hóf um það leyti að vinna
hjá Vatnsveitunni og hefur
unnið þair síðan,
Þau hjómin eignuðusit edna
dóttuir barna, Elísabetu, og
hefur hún verið hjá foreldr-
um sinum alla tíð, og þar á
heimilinu ólst Ólafur, sonur
henmar, upp. Einn fósturson
ólu þau upp, Grétair Norðfjörð,
lögregluþjón.
Þetba er í stórum diráifitiuim
ævifeirild Inigibjargiaæ heitínn-
ar, og þótt ég finini sárt til
þess, hve hér er Mtið saigt wrn
lífsstarf hennar, um mann-
eskjumia sjálío, þá hugga ég
mdig við það, að hemni var
jiafnan lítíð um það gefið, að
n.aftni henniar væri hiampiað, og
ekkiert var henni fjear sdcapi
en að tnana sér £nam á ednn
eða neimm hiátt. Rilcasti þátt-
urinn í skiapgerð henmar fonnst
mér vera imnileg og hedt sam-
úð með öllum, sem bágt ábbu
eða voru á einihivem háibt
minni mátibar í þjóðfélagimu og
látnir gjaitda þess, oft misk-
unnairiausL Mér flannst eÆt að
lönigun hennar og eánlæigum
vilja til að rétta Emiædiingjun-
um hjáJpaæhönd vaaru lítíd tak-
mörk sett, en sjálfsafneitun
henmar, og þedrra hjónamna
beggja, var, að ég held, því
naar einstök. Imgibjörg bedtón
var áhugiaisöm um þjóðmál og
fylgdist þar vel með, meðam
hún hafði hedlsu tiiL og ég
minmist nú ‘ með þadcklsetí
margira ámægjuiegra samræðu-
stunda á heimidi hernnar. Gest-
risni þeirra hjómanma var gædd
látleysi og innilegiri hógværð,
gersneydd adlri sýndar- og yf-
i rborðsmennsku. Heimilis-
bragur adlur, viðmót og tal
húsráðenda mótaðist af þess-
airi einstöku sjálísafreitun
hvað eigin hag varðar, en
þeim mun inndlegri samúð með
öðrum.
Um leið og ég kveð Ingd-
björgu sálugiu hinztu kveðju
votta ég eftirlifandi edigin-
manni hennar, dóttur og öðr-
um nánum ástvinum mína
inndlegustu samúð.
Vinur.

{gnltnental
Önnunist allar viðgarðir á
dráttarvélahiólbörðum
Sendum um allt Iand
Gúmmívinnusfofaln h.f.
Skipholti 35 — Reykjavik
Sími 31055