Þjóðviljinn - 28.11.1969, Blaðsíða 4

4 SlBA — ÞJÓBV1UT3MN — Föstudagur 28. nóWemlber 1969.
— málgagn sósíalisma, verkalýðshreyfingar og þjóðfrelsis —
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Bitstjórar: Ivar H. Jónsson (áb.), Magnús Kjartansson,
Slgurður Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Sigurður V. Friðþjófsson.
Ritstj.fulltrúi: Svavar Gestsson.
Auglýsingastj.: Úlafur Jónsson.
Framkv.stjóri: Eiður Bergmann.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðust 19. Siml 17500
(5 línur). — Askriftarverð kr. 165.00 á mánuði. — Lausasðluverð kr. 10.00.
Valkestirnir / Vietnam
gandarísku hermennimir komu inn í þorpið kl.
" 6 að morgni 1 þyrlum. Þeir ráku alla íbúa
þorpsins úr húsum sínum, smöluðu þeim síðan til
þriggja staða og tóku þá af lífi með vélbyssum
og rifflum... Komust um 15 - 20 lífs af vegna þess
að lík þorpsbúa, sem féllu fyrir skothríðinni, féllu
ofan á þá og hlífðu þeim... Ég sá mann halda á
tveimur litlum bömum, sínu undir hvorri hendi,
og ganga til okkar. Þau horfðu biðjandi á okkur.
Litla stúlkan sagði „Nei, nei“ á ensku. Þá var allt
í einu hleypt af og þau 'voru murkuð niður ... Við
útrýmdum öllum ... körlum, konum ... börnum
... það eina sem við skildum eftir lifandi voru
hænuungar... Ég gekk um þorpið þegar allt var
um garð gengið... Lík kvenna og bama lágu á
víð og dreif — þau höfðu öll verið skotin til bana.“
jjetta eru tilvitnanir úr frásögn Morgunblaðsins
í gær um fjöldamorðin í Víetnam. Hliðstæðar
ógnarlýsingar hafa fyllt fjölmiðlunartæki um
heim allan að imdanförnu. Síðan tortímingarstyrj-
öldiri í Víetnam hófst hefur almenningsálitið aldrei
verið jafn einhuga í afstöðu sinni til þeiiTa( ya.lda-
manna sem leitt hafa slíka smán yfir mann-
kynið; aldrei fyrr haía áróðuiamenn hins vestur-
hefrriska stórveldis staðið jafri borskjaldáðir uppi.
Hins vegar hlýtur það að vekja furðu hversu síð-
búin viðbrögðin eru, Fjöldamorð þau sem nú er
rætt um í Víe'tnam eru engin undantekning, engir
einangraðir atburðir. Þannig hefur innrásarstyrj-
öld Bandaríkjanna verið háð frá upphafi. Um það
eru óræk sönnunargögn, ekki aðeins frá Víetnöim-
um, heldur og flrá vestrænum fréttamönnum,
ekki sízt bandarískum, sem árum saman hafa
vitnað um hliðstæða atburði og þá sem nú er
rætt um. í stríðsglæparéttarhöldum þeim, seim
stofnun Bertrands Russels beitti sér fyrir, voru
rakin óyggjandi sönnunargögn um hundruð því-
líkra glæpaverka. En allt of lengi var talað fyrir
daufum eyrum; það hefur tekið mörg ár að koma
þessarí ógnarlegu vitneskju á framfæri á þann
hátt að ekki yrði undan henni vikizt.
JJaunair ber einnig að leggja áherzlu á það að
sjálf styrjöld Bandaríkjanna í Víetnam hefur
borið öll einkenni þjóðarmorðs. Á því er enginn
siðferðilegur munur að myrða fölk með vélbyss-
um eða kasta logandi benzínhlaupi yfir þorp,
jafna borgir víð jörðu með sprengjuárásum eða
eyða uppskeru með eitri, svo að hungrið vinni
vérk vélbyssunnar. Þessar bardagaaðferðir hafa.
verið rökrétt afleiðing af því að í Víetnaim eiga'
innrásarherirnir ekki í höggi við neinar einangr-
aðar liðsveitir, heldur við heila þjóð. Þess vegna
hefur hemaðaraðgerðum Bandaríkjanna verið beitt
gegn þjóðinni allri. Ábyrgðina á þeim miljónamorð.
um bera ekki þeir veslings menn sam tekið hafa í
gikki og þrýst á hnappa, heldur æðstu valdamenn
Bandaríkjanna, forsetinn, samráðherrar hans, em-
bættismenn og hershöfðingjar. Fátt er lítilmann-
legra en þegar þeir reyria nú að firra sig allri
óbyrgð. •— m.

Slappt brageyra. — Þeir sílspikuðu heyja stríð-
ið í Biafra, — Framhjólið á hestinum hans
Ella, — Heilbrigð böm og talkennsla.

Slappt sýnist mér brageyrað
hjá gömlum Sikagfirðingi, þeg-
ar hann fer með vísuna:
Allt er gott, sem gerði drottinn
forðum,
en princip þó hann þetta braut,
þegar hann bjó til Pétur Gaub
Hann spillti innrími seinni
hendinganna með því að hafa
vísuna svona:
en princip þeitta þó hann braut,
þegar hann bjó til Pétur Gaut
Ég hélt að vísan: ,,Það end-
ar verst“ eða „Það fer oft
verst, sem byrjar bezt“, væri
eftir Pál gamla Vídalín ognú-
lifandi mehn heföu litla á-
stæðu ’ til að eigna sér hana-
Kveðja,
Halldór Kristjánsson,
Kirkjubóli, önundarfirði.
★
Ester Steinadóttir skrifar:
— Og eíkki fékk Sigurður
A- Magnússon að fara til Bi-
afra, varla nema von. Ég er
líka efins um að Biafrastjóm
hefði verið nokkur greiði gerð-
ur með því að fá hann. Hann
virðist nú hafa samúð með
henni, en ég er hrædd um, að
hann hefði f 1 jótlega skipt um
skoðun, ef hann hefði séð víg-
völlinn, og svo hreinskilinn
maður eins og hann virðist
vera, hefði varla þagað yfir
því, sem hann hefði séð-
Það er sagt, að 2 þúsund
manns deyi dagiega í Biafra,
en ekki voru þeir neitt sult-
arlegir sendimennimir þaðan,
sem komu hingað í sumar,
sílspikaðir og velsældarlegir-
Það eru þessir menn, sem
heyja stríðið og njóta góðs af
vistunum, sem fólk um allan
heim sendir hinum bágstöddu,
en þeir fá að deyja drottni
sínurn- Ekki biðja þeir um
stríð, — þettá fátæka fólk,
sem er aðeins vinmudýr fyrir
þá, sem eíga námumar i Bi-
afra og . vilja ekki láta þær
af hendi.
Sigurður Magnússon hefði
komizt að raun um þetta, hefði
hann farið, og því var það
bezt fyrir Biafrastjóm, að
hann fór hvergi-
Ágæti póstur.
Ef ég man rétt minntistu
á það í upphafi vega þinna, að
þú myndir þrífast vel á góð-
um sögum úr borgarlífinu. Bf
til vill getur eftir farandi
flokkazt undir slíkt, eila vist-
arðu það í bréfakörfunni hjá
þér.
Ég var nýlega á leið til
• vinnu minmar með strætis-
vagni, sat hnípinn í sæti minu
og dró ýsur, þar til ég vakn-
aði snögglega við að heyra
þetta samtal móður og bams.
— Mamma, þegar hestamir
bila, fara þeir þá inn á verk-
stæði?
—1 Nei, nei, elskan mín, þeir
bila aldrei-'
— En ef mótorinn kilikkar,
ha mamma, haaa?
— Vertu ekki með þessa
vitleysu, hestamir hafa engan
mótor- Ekki hefur þú mótor.
— Ég er ekki hestur. *
— Ég hemdi þér út, ef þú
þegir ekki.
r- En mamma, einu sinni-
bilaði annað framhjólið á
hestinum hans Ella, og það
varð að láta á það jám.
Ég veit ekki hvernig móð-
irin svaraði þessari staðhæf-
ingu sonar sins, sem hefur
verið á að gizfca fimm ára,
því að ég þurfti að fara út
úr vagninum, en fróðlegt hefði
verið að heyra, hvemig hún
brást við. Ja er ekki véltækn-
in orðin makalaus?
Fyrverandi sveitamaður-
Bæjarpóstuirinn þakfcarsend-
anda kærlega fyrir söguna, cvg
vill ítreka að viðlíka efni er
mjög vel þegið-
Kæri Bæjarpóstur.
Sennilega getur þú varla
liðsinnt mér, en allt um það,
ég ætla að leyfa mér að vekja
máls á vamda, sem ég á við
að stríða, af þvi að ég veit,
að þetta snertir einnig marga
aðra-
Ég á fimm ára dreng, sem
er heilbrigt og eðlilegt bam
að öllu leyti, nema hvað hann
er mjög seinn til máls. Þegar
hann var orðinn þriggja ára
gat hann ekki komið út úr
sér sklljanlegri setningu, svo
að við hjónin leituðum til sér-
fræðings til að kanna, hvort
allt væri með felldu- Okkur
var sagt, að barmið væri í alla
staði heilbrigt, og þessi galli
væri algengur. En þar sem
okkur þótti þetta standa því
fyrir þrifum sendum við hann
í talkennslu og þar hefur hann
verið á amnan vetur- Hann
hefur tekið miklum fram-
fötum, en talar þó býsna ó-
skýrf enn.
Við höfum gert tilrauxiir til
þass að Sá tryggingamar til
þess að greiða þessa kemnslu
aö einhverju leyti, því aö bœði
við Og aðrir teljum hana nauð-
synlega til þess að bamið fái
ekki minnimáttarkennd af
samneyti við önnur börn- Þetta
hefur ekki tekizt. Tryggingam-
ar greiða aðeins talkanmslu
bama, séu þau talin vangef-
in, óheilbrigð andlega, eða
heyrnardauf. Somur okkar er
hins vegar alheilbrigður að
öllu leyti nema þessu og á
þeirri forsemdu fáum við enga
aðstoð-
Að sjálfsögðu viljum við
gera allt það sem við teljum
bami okkar fyrir beztu, og
fjárhagurimn er ekld það
slæmur að við trcystum okkur
ekiki til þess að greiða tal-
kennsluna, enda þótt við séum
langt frá því að veira efnuð-
Hins vegar er ég þess full-
viss, að bammörg hjón með
lágar tekjur hafa ekki efni á
þvf að kösta þöm sín í einka-
tíma sem þessa-
Ég fæ ekki séð, hvers vegna
heilbrigð böm eru látin sitja
á hakanum í þessum efnum.
Vitanlega ber hinu opinbera
að aðstoða vangefna með ráð-
um og dáð og reyna að gera
þá sem hæfasta til að lifa í
samfélagi okliar- Saxna er að
segja um heymardauifa, hvem-
ig, sem heilasellumar eru- Ern
hvers vegna eru málhölt böm
ekW látin sitja við sama borð?
Málhelti getur valdið minni-
máttarkennd og öðrum álíka-
þjáningum, og beinlínis orðið
til þess að einstaklingurinn
nái aldrei fullum þroska, fái
hann ekki nauðsynlega .„in^ðí,
höndiun.
Móðir.
TRÚBROT?
Vegna ytfirlýsinga hfljém-
sveitarinnar Trúbrots og fleiri
hefur Ragnhildur Óskarsdótt-
ir lástakona sent blaðdnu eft-
irfarandi grein til bdrtingar:
Eftir að hafa lesið yfirlýs-
ingu á yfirlýsdngu ofan, sem
hin vinsæla popphljómsveit
.,Trúbrot“ lætiur frá sér fara,
varðandi Víetnamifiundinn í Há-
skólabíói, verður manni það á
aö efast stórlega að sú fróma
sveit geti lengur staðið und-
ir þessu nýja nafni sem hún
sjálf hefur skírt sig, þ.e. trú-.
brot. Enda kallaði hljómsveit-
in sig „Hljóma" til foma, og
ætti að haflda því nafni, þar eð
viðreisnin virðist vera fióigin í
orðinu tómiu, en af slíkum við-
reisntim hefur maður aillt of
mikið.
Einnig er athyglisvert, að
Hlljóanabroit þessi hafa um lang-
an aldiur verið ráðnir til að
leika fyrir Kanann á Kefilavik-
lurfflugvelli, en í samlbandi við
stgrf sitt þar, hafa þedr ALDR-
EI gefið út neinar yfirlýsingar,
aldrei látið það heyrum kunn-
ugt, að þeir séu sko aungvtr
NATOsinnar; að þeir séu á
móti þeirri pólitísku stefnu,
sam í oEstæki sínu reynir að
réttlæta veru hersins; ekki
EITT orð um það, að þeir sem
friðarsinnar geri aillt tiíl þess að
berjast fyrir friði, mieð því
að ledka ljúfilega fyrir hæstbjóð-
anda-
Svo leika þeir í Háskólabdói
á fundi, sem var tiilednkaður
Víetnam, (en EKKI, nota bene,
þeiim sjáflfujm, þóitt af yfirlýs-
ingu þedma sér það helzt að
ráða) — og í tilefni ALÞJÓÐ-
LEGRA MÓTMÆLA á stríðs-
yfirgangá Bandarfkj ann a þar.
Þessum mótmæilaaðgerðum
fylgdi krafa um skillyrðdslausan
brottflLutning bandarísks hers
frá Vietnam, sam kunnugt er,
— eftir hljómfhitning þann —,
sem var reyndar ekkert annað
en góð augllýsing á hljómsveit-
inni sjálfri, — nú þá, allt í
einu er orðið svo bráðnauðsyn-
legt fyrir Hljómbrotin að gefa
út rækilega yfiirlýsingu varð-
andi afstöðu sína. Mikil ósköp,
það er gott að vita, að fóilk er
ekiki hrætt við að láta skoðan-
ir sínar í ljós opinber-
lega ■ —, en hvers vegna
í ósfcöpunuim hefiur þessi heið-
arlega hiljómsveit vamrækit það
algjörlega fram til þessa, að
gafa út stefnuyfirlýsingu sína
í saonbandi við önnur málefni,
sem áreiðanlega hafa verið eins
mikil hitamál?
Þá væri ekki úr vegi að
bedna athygli flóflks að því, að á
umræddum fundi kom fram
önnur hljómsveít, sem á vissu-
Jega þökk skillið fyrir flutning
sinn þar, og virtust meðlimir
þeirrar hljómsveitar ekki vera
í neinum vandræðum með að
skilja tifligang fundarins og
gera sér fyllilega grein fyrir
umræðuefninu yfirleitt og hiut-
verki sínu þar. Fluttu þeár eitt
bezta atriðið á fundinum með
Eddu Þórarinsdóttur leákkonu,
en það var tónlist með upp-
lesitri á Ijóðum eftir Jóhannes
úr Kötluim og Arn Jósefsson.
Þetta voru Öðmenn, og
fannst þeim greinilegia enigin á-
stæða til þess að bera fram
hjákátlegar afsakanir á undam
flutningi eins og Hljómar gerðu,
né skrifa barnalegar aithuga-
semdir í blöðin, eins og þeir
væru að bredða jrfir alvarlega
skyssu.
Enda vissu Óðmenn vei að
hverju þeir gengu, og þurfia) því
áreiðanflega ekki á neinum af-
sökunum né útskýringuim að
haflda í sambandi við framlkoimu
sína í Háskólaibíói, setm var í
ailla staði frátoær og fullkom-
lega í anda fundarins-
í athugasemd Hljómimanna
segir m.a.: „Var iheðilmum
hljómsveitarinnar saigt, að á
fundinuim yrði engri póflitík
blandað inn í, en rætt um frið
aflimennt.“
Hér virðist, sem Hljómar
hafi hinn imesta áhuga á, að
spjalia um frið aflmennt, án
þess þó að vilja gera sér nokkra
grein fyrir því, hvernig raiun-
veruiega væri hægt að koma
honum á, og ásafea í þokkabót
harðlega ræðumenn íundarins
fyrir að voga sér að benda á
nökkrar raunhæfar ledðir í þá
átt- Því; ,,Aldeilis annað kom í
ljós hjá ræðumönnum sem
misnotuðu aðstöðu sína í mál-
fflutningi“, edns og saglt var í
athugasemd hljómsveitarinnar.
Þetta er einna iikast væil
Nixons forseta, eftir friðar-
umleitunarfund í Pairís! Hann
vill hvað ákafast frið, eítir
þvf sem sögur hermo, en þá er
hann dreginn út í áróður fyrir
bröttflutningi hers — og hvað
hefur það með frið að gera ???
Mikið lilýtur þeitta fóilk, semj
berst íyrir friði í hedminum
almiemnt, edns og Nixon og með-
limir Hljóma, að vera óihaim-
ingjusamt. Það er ailtaf verið
að biekkja það og svikja!
Ég vifl, hór með biðja Hljóma-
brotin að hætta þessu amd-
skotans amstri og iðka sitt
stófuhjal um- flrið hedrna á
Vediinum hjá sér, þar eð þedr
viija ALLS EKKERT raunhæift
gera í miálinu, og hætba sér
ekki oftar á fundi, þar sem
ræðuimenn styðja edniarðaega þá
augljósu lausn á stríðinu í Ví-
etnam, — þ-e. brotttfilutning alls
bandanísks herliðs úr landdnu
og það tafarlaust.
Hvað viðkemur fuiiyrðingu
þeirra um að Tékkar sitandi
okfcur nær en Víetnamar, held
ég að hún sé alveg út í biá-
inn. Því ef við viljum taka
fyrir þau vandamál sem standa
okkur næst, væri ekki úr vegi
að taika okkur sjálf sem dæmi.
Við erum nefnilega hersetin
þjóð, og meðam við genum
ekkart til þess að frelsa oktour
undan þeirri póilitísku kúgun og
því efnaihagsflega ósjálfstæði,
sem hersetan hefur í fiör með
sér, þá má náttúrlega segja,
að siamúðarfundir með öðrum
herteknum þjéðum geri lítið
gagn- Hsettum því ödiu gaggi
um „nærtækur og nærtækari“
en tökum fyrir það sem okfcur
er nærtækast og
KREIPJUMST ALGJÖRS OG
SKILYRÐISLAUSS BROTT-
FLUTNINGS BANDARlSKS
HBRLIÐS (meö radarstöðvum
og ödlu heila draslinu) FRÁ
ÍSLANDI! og berjumst fjrrir
þessu þax til madkmiðinu hef-
ur verið náð.
Og vonandi er hljómsveitin
Hljómar eikíki það slærn, að hún,
sdrtji uppi atvinnulaus þegar
Kaninn verður ekki lengur tiH
þess að rétta henni bitlinga’
— Róska.
/