Þjóðviljinn - 11.07.1970, Side 8

§ SlÐA — ÞJÓÐVIL.JINN — Laugardagur 11. júlí 1970.
JYTTE LYNGBIRK
Tveii
dagar
r
1
nóvember
(Ástarsaga)
1 2

Hún hagraeddi ennistoppnum
aftur, sat stundarkorn og slétt-
adi hárið með ómeðvituðum
hreyfingum, sem hún gat líka
notað þegar hún rjálaði við
þunnt og Ijóst ihárið á Súsönnu,
þegar hún sat með hana í fang-
inu.
— Ég á við, að ég hélt að þið
gætuð þetta ekki. Ég hafði haidið
að það yrði mjög erfitt.
— Það var það líka.
— Og fyrir ykkur bæði. Þetta
er kyndugt allt saman.
— 'íívað heídurðu nú að vérði
um okkur? Hún leit ekki á Vi-
beku þegar hún spurði, hún
horfði á svartar æðamar í pali-
sanderborðinu, hún snerti þær
með fingrunum og mundi hivem-
ig hún hafði spurt Vibeku um
ýmislegt annað þegar hún var
lítil, Dg Vibeka var stóra systir
sem hægt var að spyrja um allt
það sem maður botnaði ekki í
sjálfur. Hvað heldur þú? Getur
þú skilið þetta, geturðu hjáiloað
mér? Allt i einu fylltist hún
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla — Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa Steinu og Dódó Eaugav. 188 m. hæð (lyfta) Sími 24-6-16.
Perma Hárgreiðslu- og snyrtistofa ( Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.'
þakklæti yfir að eiga einhvem
sem hún gat spurt á þennan
hátt. Þótt hún fengi ekkert svar,
þá var ómetanlegt að eiga ein-
hvern sem hægt var að spyrja.
— Ég veit það ekki, sagði
Vibeka hikandi. — En þegar ég
hugsa um ykkur tvö, þá held
ég að þetta geti ómögulega verið
rétt. Mér finnst þetta eiginlega
vera ómögulegt — ómögulegt
ferðalag. Þið losnið ekki hvort
við annað þótt hann sé farinn.
Það er engin lausn, það gerir
bara illt verra, því að nú verðið
þið að vera án hvors annars í
ofanálag. Af hverju fór hann?
— Ég — ég veit það varla
lengur, sagði hún hægt og undr-
aðist um leið því að það var
alveg rétt. Eftir sólarhring vissi
hún ekki lengur hvers vegna
hann hafði farið. Hún mundi
enn eftir orðunum og þau endur-
tók hún, en þau fundu enga
svörun hjá henni lengur: —
Hann fór vegna þess að það
var of enfitt fyrir okkur að
vera saman.
— Hvað um vinnuna hans?
Er hann búinn að segja upp?
— Já. En það hefði hann gert
hvort sem var. Hann var bara á
þessari skrifstofu til að ná sér í
dálítið af peningum. Og hann
var næstum búinn að leggja nóg
fyrir til að hefja nám þegar
hann yrði sendur heim.
— Veiztu alls ekki hvenær
hann kemur aftur?
— Nei. Hann átti að fara í
búðir fyrir þá sem neita að gegna
herskyldu eftir hálft ár. En ég
veit það ekki — kannski verður
hann þarna alltaf. Hvað held-
u rðu u m það?
Vibeka reis á fætur og dró
gluggatjöldin frá. Fyrir utan
teygði neonljós bláleita ljósarma
sína yfir stóra bílastæðið milli
húsanna. Stofan varð ailt í einu
ofurseld ógnum myrkursins Dg
framandleikanum úti fyrir; þeg-
ar gluggatjöldin voru dnegin frá
var eins og einn vegginn í stof-
una vantaði.
— Ég veit það ekki, sagði Vi-
beka lágt. — En þetta er hræði-
legt fyrir ykkur. Samt getur
fólk afborið allt. Tilgangsleysið,
þreytuna, kvíðann, allt þetta
framandi í kringum mann. Þegar
fólk er saman er það átaksins
virði að gera eitthvað mannlegt
úr því öllu saman. Einn og
yfirgefinn. . . .
Hún hallaði sér fram og horfði
niður í myrkrið, stóð stundar-
korn og hailaði enninu að rúð-
unni. — Bf nauðsyn krefði að
ég væri án Leifs, gæti ég trú-
lega afborið það líka. En ég
myndi ekki geta valið það sem
lausn á neinu sem væri erfitt.
Því að aðskilnaðurinn myndi
gera hið erfiða enn erfiðara. En
kannski á eitthvað sérstakt við
um okkur, ég veit það ekki.
Það er eins og það sé sjállfsagður
hlutur, að við séum saman —
ekkert sem ég get spurt um
hvort ég vilji eða vilji ekki.
Þetta eru skilyrði okkar og það
er það eina sem máli skiptir;
kannski er það einmitt þetta að
elskast, það er kannski ástin sem
útilokar aðrar lausnir en þær
sem við getum fundið saman.
Vibeka stóð enn við gluggann,
sneri hálfvegis frá henni, dálítið
fjarlæg eins og það væri á-
reynsla- að gefa þetta svar, sem
átti að sannfæra þær báðar.
Svd snerí hún sér við, brosti
og var nálæg á ný og sagði
eitthvað um að þetta væru mörg
orð en samt ekkert svar. Hún
dró gluggatjöldin fyrir aftur,
gerði stofuna heila atftur áður
áður en hún fór fram í eld-
húsið að búa til te.
Það var dimmt þegar hann
kom að svissnesku landamær-
unum. Hann sýndi skjöl sín
landamæraverði með slá og koll-
hátt kaskeiti, Dg honum létti eins
og hann væri kDminn í eitthvert
bemskuríki með vingjarnlegum,
uppduibbuðum hermönnum sem
stóðu vörð, en ekki í alvöru.
Vörðurinn brostj og fékk honum
skjölin aftur gegnum gluggann
og kvaddi með hermannakveðju
og sláin blakti þegar hann gekk
að næsta bil.
Jú, honum létti. Það var sú
tilfinning sem greip hann and-
spænis þessu dimma landi se-rn
hafði ein,s og eyja friðarins hald-
ið sér utanvið styrjaldir í meira
en hundrað ár.
Hann þurfti elcki að hafa eins
mikið fyrir þvj að verjast hugs-
unum um stríð, það var ekki
eins aökallandi að ákveða sak-
leysi eða sekt. Hér var hann
ekki eins ofurseldur, hann gat
vei-ið rólegri og það var furðu-
legt og ósanngjarnt, því að nú
var ekkert stríö og ekkert hafði
ógnað honum. En honum fannst
það samt.
Svo mjög létti ,honum,®vo glað-
ur var hann, að þegar hann
hafði komið við í Basel og
fengið benzín á bílinn, þá fannst
honum sem snöggvast að hann
gæti vel farið heim aftur. Hann
íhugaði málið á leið út af bens-
ínstöðinni, svo alvarlega að hann
undraðist það sjálfur, því að það
lá við sem snöggvast að hann
beygði til hægri, aftur að landa-
mærunum, heim á leið, og það
var öldungis fráleitt.
Svo ók hann gegnum myrkrið
fyrir utan Basel eftir löngum
vegum sem sums staðar lágu upp
í móti, svo að hann hafði hug-
boð um, að það væru fjöll í
kringum hann, en hann sá ekkert
annað en ljósin í húsunum sem
komu nær og hurfu eins og
traustir punktar, sem maður varð
að yfirgefa til að komast að
næsta punkti sem hvarf aftur
inn í myrkrið að baki.
Hann ók gegnum skóg sem
hallaði niður að veginum og
hann fór að hugsa um hvernig
hér liti út að degi til, hvort
fjöllin væru orðin há héma og
hve langan tima hann gæti
þraukað að aka bílnum enn, því
að hann var aftur farinn að
þreytast. Hann kæmist ekki til
Lugano í kvöid. Alpafjöllin voiu
einhvei-s staðar framundan í
myrki’inu og hann var of þreytt-
ur til að komast yfir þau í nótt.
Það varð að bíða birtunnar og
fyrst varð hann að sofa.
'Og' þetta með thóður hans varð
líka að biða. Það gat ekki orðið
núna, þegar öll þessi hljóð sungu
fyrir eyrum hans og hann hafði
ekki þrek til neinna átaka, í
mesta lagi til að aka og aka unz
hann fyndi stað, þar sem hann
gæti gist.
Búðirnar voru opnar enn.
Hann stanzaði í miðlungsstóru
þorpi og keypti sér poka af
peium, en þær nægðu ekki til
að sefa sultarkennd hans. Það
var líka langt síðan hann hafði
fengið almennilega máltíð. Hann
ætlaði að fara á einhvern gisti-
stað. Hann ætlaði að fá fér
að borða og rúm að sofa í.
í Luzern fann hann gtsthús
sem sýndist ekki alltof dýrt.
Hann lagði bílnum ofarlega í
brattri götu og sá glitta í dökkt
Vierwaldstáttervatnið, sem hann
þekkti sem ijósbláan, laufskor-
inn blett af korti yfir Sviss.
Svo gekk hann inn í anddyrið,
hikandi og ringlaður af hröðum
akstri og þreytu og sterkt ljósið
blindaði hann næstum
Þetta var eins og eirðarleysi
eða líkt og hungur, að hann
skyldi ekki geta komizt svo
næn’i neinu að það kæmi honum
við óg hann vissi ekki hvað
hann átti til bragðs að taka ann-
að en ráfa um götumar. Sama
áhugaleysið einkenndi allt sem
hann gerði, að hann gekk um
göturnar, að honum var kalt, að
hann keypti jarðhnetur í sjálf-
sala, að hann fór inn í hálftómt
kaffihús og dralck bolla af ex-
presso, ekkert kom honum við,
ekki fólkið kringum hann, ekki
snyrtilega konan með uppsetta
hárið sem bar honum kaffið eða
unga fólkið sem sat við kaffi-
barinn og talaði saman. Eða
svartar göturnar fyrir utan og
upplýstar gluggarúðurnar.
Hann geklc lengi og hann varð
þreyttur, en þreytan gat ekki
heldur leynt hann því að val
þeirra var aðeins framkvæman-
legt á þennan hátt, með svo
undurlítið í aðra hönd.
8. kafli
Hún lá í rúminu, með höfuðið
grafið niður í koddann Dg arm-
ana vafða um hann og hvíslaði
niður í hann, hvíslaði að honum
öllum þessum orðum án þess að
g'eta grátið.
Það var snemma morguns og
alveg dimmt enn. Áður en hún
vaknaði var hún farin að hugsa
um hann. Nafn hans hafði fyllt
hana eins og bergmál af draum-
unum sem hún mundi ekki leng-
ur.
Eftir stutta stund kæmi móðir
hennar og kallaði á hana, þá
þyrfti hún að vera róleg og
brosandi, svo byrjaði nýr dagur
með morgunmat og leikskóla Dg
kvöldmat og loks nóttin á ný.
Frímerkjasafn
til sölu
Tilboð óskast í 5000 ein-
taika frimerkjasafn.
Sendist afgreiðslu Þjóðvi'.j-
ans fyrir 15. júlí merkt
Frímerkjasafn.
úr og skartgripir
KORNELlUS
JÓNSSON
gkálim>rdustig 8
telOanáO caifien
með carmen
Carmen töfrar lagningu í hár yðar á 10 mínútum.
Hárið verðurfrísklegra og lagningin helzt betur með
Carmen. Sendum í póstkröfu hvert á land sem er.
Klapparstíg 26, sími 19800, Rvk.
og Brekkugötu 9, Akureyri, sími 21630.
P
>IA>SIO\'-rósal»óii gefnr þægilegan ilin í stofnna
Minningarkort
o Slysavarnafélags
íslands
o Barnaspítalasjóðs
Hringsins
a Skálatúnsheimilisins
o Fjórðungssjúkrahússins
Akureyri.
o Helgu Í'varsdóttur,
Vorsabæ.
o Sálarrannsóknarfélags
Íslands.
o S.Í.B.S.
o Styrktarfélags van.
gefinna.
a Maríu Jónsdóttur,
flugfreyju.
o Sjúkrahússjóðs Iðnaðar-
mannafélagsins á
Selfossi.
o Krabbameinsfélags
islands.
o Sigurðar Guðmunds-
sonar, skólamcistara
o Minningarsjóðs Arna
.Tónssonar kaupmanns
a Hallgrímskirkju.
o Borgarneskirkju.
o Minningarsjóðs Stoinars
Richards Elíassonar.
o Kapellusjóðs Jóns
Steingrimssonar
Kirkjubæjarklaustri.
a Akraneskirkju.
o Selfosskirkju.
o Blindravinafélags
islands.
Fást í MINNINGABÚÐINNI
Laugavegi 56 — Sími 26725.
;!lliilliiiíliiiiiiiiliillllilliiilliiiillli!íiii!iiiii!ii!iíi!iiililllíilli!lill!lj|jliiliiíljlflijlililjiillliiiilllllilililliliií
nmusn
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
D
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURIANDS'
BRAUT 10
*
SÍMI 83570

Húsráðendur!
Geri við heita og kalda krana, WC og WC-kassa,
leka á ofnum og hitaveituleiðslum.
STILLI HITAVEITUKERFI.
HILMAR J. H. LÚTHERSSON
pípulagningameistari.
Sími 17041 — til kl. 22 e.h.
Dömusíðbuxur — Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
O.L.
Laugavegi 71 — sími 20141.
SOLÖ-eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stasrðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
V AR AHLUT AÞ J ÓNUST A.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069