Þjóðviljinn - 01.10.1970, Qupperneq 10

10 SÍÐA — I»JÖÐVILJINN — Fim'mtudagur 1. október 1970.
30
n'ða til hest. Ég sagðist þurfa að
tala við hana uim dáiiítið. Ég' var
búinn að gera mér ljóst að við
yrðum að slíta þessu samfoaedi í
nafn.i velsæmisins.
— Hvað kcm til að yður „varð
það ljóst“, herra Eyre?
— Faðir Bresniihan átti sdnn
þátt í því. Ég átti langt samtal
við hana í fyrraikvöld.
— Einmátt það. Jahá. Þér hitt-
uð sem sé frú Leeson einihvers-
staðar á landareign hennar. Og
þér sögðuð henni að þér vilduð
binda enda á þetta samlband?
— Nei. Ég sagði að við yrðum
að tala alvairiega saimian. Ég var
eiklki búinn að tafca fullnaðar-
ákvörðun. En sennilega hefiur hún
gizkað á hvað mér bjó í hug. Ég
hafði oftar en einu sinni sagt
við hana að mér fyndist við ek'ki
eiga saman — í framtíðairsamibúð.
— Jæja. Og hvenær hafið þér
hugsað yður að þetta alvariega
samtal fairi fram?
— Ég he£ ekfci en>n getað tekið
rögg á mig (Varlega nú). — Hún
hefur þó ekfci tekið upp á nednu
filjótræði?
— Af hverju spyrjið þér að
því?
(Nú ætti ég að mega sýna óþol-
inmæði). — Já. en góði herra
Concannon! Þér sætuð varia hér
og spyrðuð mig spjörunum úr ef
eitiíivað hefði efciki komið fyrir
uppi í Lissaiwn House.
Þetta rugllaði hann sýnilega dá-
lítdð í rímiinu. (Giættu þess nú að
verða ekfci otf öruggur um þig).
Það varð stutt þögn.
— Var firú Eeeson að yðar á-
liti þannig sfcapi fiarin að hún
gæti framið sjálfsmicnrð? Hefiur
hún nokkurn tíma hótað að —
m/ EFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðsiu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
^augav. 188 IH. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslfu- og snyrtistofa
GaxtfastræU 21 SÍMI 33-9-68.
— Hamingjan sanna, nei. Henr.i
dvtti aldrei i hug að — Þér sögð-
uð ,.Var hún“? Rödd mín titraði
lítið eitt og það var engin upo-
gerð. — Er ekki réttast að þér
segið mér hvað hefíur komdð fyr-
ir?
Concainnon leit á mig nístandi
augum. — Harriet Leeson fannst
látin nú í morgun.
Þetta hlýtur að vera arfiðasta
stundiin fyrir morðingja. Hvern-
ig getur noktour maður gert sér
upp tilfinningar — áfall, undrun,
vantrú, skelfngu — án þess að
reyndiur lögreglumaður sjái etoid
í gegnum það? En orðin „Harriet"
og „láitin" urðu til þess að ég
sá Hairriet ljóslifiandi fyrir mér
og mér varð í fyrsta stoipti lj'óst
í ailvöru að hún var dáin og því
urðu viðbrögð mín alveg ósvikin.
— Nei, æ, nei! Concannon og
yfiiriögregluiþjónninn hoirfðu þegj-
andi á mdg þegar sorg mím þrautz
út og óg tflór að 'kjökra ofsiailega,
Það leið nokkur stund áður en
n:ér tólkst að jafn mig.
— En hún myndi aldrei fremja
sjálfsmorð. Það er alveg óhugs-
andi.
— Það gerði hún ekíki heldur.
Hún hafði verið stungin marg-
sinnis með hnífli bæði í brjóstið
og kviðinn, sagði Concan.non
þurriegai. — Lik hennair fannst
hjá ánni. Oktour finnst dálítiö
undariegt að það skyldi vera
storkdð blóð undir henni, þótt
hún lægi á baldnu þegar Seamus
fann hana. Hann sagist etoki hafa
snúið lífciniu við.
— I grasinu? Það hefur þó ekfci
verið á grösuga oddanum sem
gengur út í Lisswanána? Svo sem
liundrað metna frá húsinu?
— Það var einmitt þar.
— Við — við fórum oft þangað
niðureftir, sagði ég og aftur varð
ég altekin sárum harrni.
— Á kvöidin? Og þér höfðuð
ekfci ákveðið að hitta hana þar
í gærkvöld.
Ég hristi höfiuðið.
— Þér hötfðuð etoki ákveðið og
síðan séð yður um hönd og hætt
við að koma?
— Nei.
— Hvað var hún þá að gera
þar niður frá, kviknakin og með
nátittojólinn í grasinu hjá sér?
spurði Concannon og minnti á
ránfugl, albúinn að ráðast á
bráð sína.
Ég yppti öxlum. Eyrun á yfir-
lögiregluþjóninum voru orðin,
eildrauð.
— Háttaði hún sig fiyrir aðra
en yður? — og manninn sdnn
auðvitað? ,
— Það vona ég efclki. Hún s agði
mér að vísu að hún hefði átt ann-
an elskhuga hér í bænum.
— Hver átti það að vera?
— Kevin Leeson sagði hún.
— Heilaga guðsmóðir, hrópaði
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETTI — HURÐHt — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen i allflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyxirvara fyrir ákveðið
verð. — REYNIÐ VIÐSKIPTIN,
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar.
Skipholti 25. — Sími 19099 og 20988.
yfiriögregluþjónninn. — Afsakið,
herra lögreglufuiltrúi.
— En ég vissd ekki nema hún
væri að reyna að gera mdg a£-
brýðissaimian, helt ég áfram.
Seigið mér, — kivaldist hún
mikið?
— Hnffetungan sem banaði
henni lenti í hjartanu. En hún
haifði fengið mörg önnur blæö-
andi sár. Hún verður auðvitað
krufin.
(Og þá komast þeir að því að
hún var barnshatfandi. Þegar þar
að kemur verður lif mdtt til fárra
fiska metið. En komast þeir a3
því?).
Concannon fiór aftur að spyrja
mig spjörunum úr, rólega og
mdsikunnarlaust, sennilega vegna
þess að hann vonaði að ég yrði
tvísaga, eða þá að hann vildd að
ég mdssti kjax-kinn. Eftir klufcku-
stundar yfirheyrsilu gaifet hann
upp. — Ég á von á mönnuim
minum hingað á hverri stundu.
Hatfið þér nokkuð á móti því að
þeir leiti í kofanum yðar, herra
Eyre?
— Síður en svo. Ég er orðinn
vanur því að rótað sé í öllu á
heimdli mínu.
Hann brosti kuldalega til min.
— Og þér megið etoki fara héðan
úr umdæmdnu fyrr en rannsókn-
inni er lokið.
— Auðvitað ekki. Ég vona bara
að hún taki ekki eins langan
tíma og ran.nsókn yðar á því hver
reyndi að myi-ða mig.
Yfiriögreigluþjóninn var einna
hlkastur trylltum tarfd, reiðuibún-
um til að stamga. Það haifði ver-
ið m.ikil þolraun fýrir hina púri-
tönsku, írskú sál hans að hlusta
á allt þetta tal um kynlítf og
natotar konur.
— Á ég að gefa honum á hann,
herra lögregllufulltrúi, saigði hann
mteð baráttugleði í rólmnum.
— Nei, þakfc fyrir, samia og
þegið.
Þegar borgarbúnu lö'gregduþjón-
amir tveir frá Galway komu á
vettvang, gengu þeir mjög rösk-
lega tíl verka. Undir efitiriiti
Concainnons athuguðu þeir hverja
einustu filífc í húsinu, rótuðu í
hverjum krók og kirna, sein.na sá
ég að þeir snuðruðu um allan
garðski'kann, mokuðu upp mykju-
haugnum og grandskioðuðu bílinn
miinn.
— Jæja, sagði ég við Concann-
on þegar þeir höfðu loks lökið
leitinni.
— Árangurinn var neifcvæður,
herra Eyre. Ég vona að við get-
um sagt hið sama þegar búið er
að athuga einkamól yðar gaum-
gæfilega. Eruð þér viss um að
yður liggi ektoi meira á hjarta?
— Ég er búinn að létta á hja/t'ta
mií.nu við yður.
Hann horfði á mi,g hvössu
augnaráði. — Heyrið mig nú, ef
frú Leeson hefði verið aö bíða
eftir yður í gærkvöld, myndi það
útskýna margt sem mér þykir
býsna dularfMIt þessa stundina.
Var hún vön að ráfia umi í nátt-
kjól á kvöldin?
— Bara þegar hún ætlaði að
hitta mig. Ekki veit ég annað.
— Álituð þér hana lausláta
konu?
— Lífsreynda konu, vissuHega
En lausláta? — Æ, í hamingju
bænum, getið þér ekki látið mig
í firiði, stundi ég.
Hamn sneri sér við í dyrunum.
— Flurry Leeson er m.jög illa á
sdg kominn, herra Eyre.
Hann leit hörkulega á mig og
augnairáð hans minnti á dóms-
dagsengil; síðan gekk hann út að
bíl sínum . . .
Það var ekiki fyrr en kvöldið
eftir að ég fókk boð um að Flurry
yildi finna mig. Þegar ég kom sat
hann í eldhúsinu ásamt Seamus.
Það var eins og hann hefði alilur
si.gið saman og andlit hans var
öskugirárra en noklkru sinni fyrr.
—i Þetta er hræðilegt, Flurry.
Ég vedt alls etoki hvei-nig ég á
að —
Hann leit á mig dauðalegum
fistoaugunuim.
— Nú máttu fara, Seamus.
Seamus leit til mín óræðu
augnaráði áður en hann hélt leið-
ar sinnar.
— Mér er engin leið að skilja
þetta, tautaði hann. — Mér er
etotoi nokkur Jeið að stoilja þetta.
Hann starði upp í loftið. — Hún
vex-ður jörðuð á föstudagdnn.
Viltu vera með mér þá?
— Auðvitað.
— Þú varst góður vinur henn-
ar. Hún mat þig miikils-. Hann
lyfti titrandi hendd. — Ég er ekki
að segja þetta til að hatfa neitt
upp úr þér. Ég vil ckki vila
nicira um það. Stoilurðu það?
Ég kinkaði toolli án þess að
segja neitt.
— Kannski var hún gála. Það
kemur engum öðrum við. Ég kæri
mig ekkex-t um að einhver prest-
djöfuil komi hinigað askvaðandi
til að segja mér að ég verði að
gæta hennair betur. Ég elskaði
þessa komu, Domiinic. Ég elsikaði
hana, stoilurðu það. Hún hetfði
mín vegna mátt sofa hjá bróður
miínum, ef það hefði aðeins gert
hana hamingjusama. E5f það hefði
getað fengið indælu auigun hennar
til að ljómia. Við stoildum hvei-t
annað. Það va.r ekkert gaman
fyrir hana að eiga hór heima.
Ég reyndi að gera fyrir hana það
sem ég gat. Hún var mér allt.
Kveðjur frá
forsætisráðherra
Búlgaríu
Foi-sætisráðherra Jólhanni Haf-
stein bai'st á sunnudag svohljóð-
andi símsikeyti frá flugvél Todors
Z'hivtoov, forsætisráðherra Búlg-
aríu:
„Br ég nú fer brott frá hinni
gestrisnu ísienzfcu þjóð vil ég
bei-a fram einlægar þakkir fyrir
hinar hjartanlegu móttökur sem
mér, konu minni og fylgdarliði
mínu voru veittar.
Vér komum aftur til föðui-lands
vors fiullvissir þess að samskipti
Islands og Búlgariu halldi áfram
að eflast.
Ég sendi yður, herra forsætis-
í’áðherra, óskir um heill ogham-
ingju yðar og konu yðar til handa,
og allri íslenzku þjóðínni.
Todor Zhivkov."
SIGURÐUR
BALDURSSON
— hæstaréttarlögmaður —
LAUGAVEGl 18, 4. hæð
Símar 2152« og 21620
SINNUM
LENGRI LÝSING
NE©EX
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
BergstaSastr. 10A Sími 16995
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
A „ j, „ „„ MarsMngCompanyhf
AogBgæöaflokkar uugaveg 103 3 1
simi 1 73 73
Hver býður betur?
Það er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER teppi með aðeins 10%
útborgun.
AXMLNSTER — annað ekki.
AXMINSTEH
ANNAÐ EKKI
Grensásvegi 8 — sími 30676.
Laugavegi 45 B — sími 26280.
FYRIR SKOLAFOLKIÐ:
Buxur, skyrtur, peysur, úlpur, nærföt, sokkar og
margt fleira. — Fjölbreytt og fallegt úrval.
PÓSTSENDUM.
Ó.L.

Laugavegi 71 — sími 20141.
SÓLÓ-elduvélur
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum
og gerðum. — Einkum hagkvæmar fyrir sveita-
bæi, sumarbústaði og báta.
V ARAHLUT AÞJÓNUST A.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR.
KRISTJÁNSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 - Sími 33069
liiiiiíííiiiiiiiiuiiisiiiiiiiímiiiiiiiiisiíiiuiisiiiiiiiiiiiiisiiiiiíiiiiiisiiiiiiíiiiiiiiiíiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiisiiiisisiisjiiiíiiiiiiii
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA. YÐUR
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS
BRAUT 10
*■
SÍMI 83570

Immií!ínmii!ilii!ii!í!i!nn!!::iin!ti!!lliii{iillifli!iíililillí!iliillli!sill!!illllí!i!!inii!í!iiiii!íijiiii!!i!lijliliill!iii