Þjóðviljinn - 02.12.1970, Blaðsíða 10

Þjóðviljinn - 02.12.1970, Blaðsíða 10
■esi'i-:* JQ SÍÐA — ÞJÓÐVIUXNW — MíðvílfcudagtH1 2. desamibsr W7&. Harper Lee: Að granda söngfugli 32 Þetta kvöld varð þegjandi sam- kömulag iun það okkar í milli að hlaupa ekki á móti Atticusi þegar hann kiom heim úr bænum. Við vorum að þvælast frammi í eldhúsi, þangað til Calpumia stuggaði okkur út. Fyrir tilstilli einhvers galdrakerfis virtist Cal- pumia vita allt um það sem gerzt hafði. Návist hennar hafði ekki beinlínis uppörvandi eða róandi áhrif á okkur, en hún rétti þó heita vöfflu með smjöri að Jemma, og hann skipti henni í tvennt og gaf mér helminginn. Hún var as og bómullarihnoðri uppi i mér. Síðan fórum við inn í setustofu. Ég tók fótboltablaðið, fann mynd af Dixie Howell, sýndi Jemma og sagði: — Hann er aldeilis líbur þér! M vogue if EFNI ! SMÁVÖRUR TÍZKUHNAPPAR HARGREIÐSLAN Hárgreiðslu. og snyrtistofa Steinu og Dódó Laugav. 18 in. hæð (lyfta) Simi 24-6-16. Penna Hárgreiðslu- og snyrtistofa Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68 21/* 2 SINNUM LENGRI LVSING neOex 2500 klukkustunda lýsing við eðlilegar aðstæður (Einu venjulegu perurnar framleiddar fyrir svo langan lýsingartíma) NORSK ÚRVALS HÖNNUN Heildsala Smásala Einar Farestveit & Co Hf Bergstaðastr. 10A Sími 16995 Þetta var það fallegasta sem ég gat fundið upp á að segja, en það gagnaði ekki vitund. Hann sat hokinn og samankuðl- aður í ruggustólnum undir glugg- anum, gaut augunum útundan sér og beið. Smám saman seig húmið yfir. Að minnsta kosti tveim jarð- söguitímabilum síðan heyrðum við skósóla Atticusar nema viðti-öpp- umar. Nethurðin skall i. Síðan varð löng þögn. Atticus hlaut að standa hjá fatahenginu i forstiaf- unni. Loks heyrðum við hann kalla: — Jemmi! Rödd hans var eins og norðan- vindurinn. Atticus kveikti loft- ljósið í setustofunni og sá hvar við sátum, stirð og hreyfingar- laus. I annarri hendi hélt hann á montprikinu mínu; óhreint gullbandið dróst yfir teppið. Svo opnaði hann hinn lófann og rétti hann í áttina að okkur: 1 honum lá þrútinn kamelíu-knúppur. — Jemrni, sagði hann. — Berð þú ábyrgðina á þessu? — Já. — Af hverju gerðirðu það? Jemmi sagði svo lágt að varla heyrðdst: — Hún sagði að þú héldir uppi vömum fyrir niggarapakik. — Og var það þess vegna sem þú gerðir það? Jemmi bærði varimar en ekk- ert hljóð kam firam yfir þær. — Sjáðu til, drengur minn, ég efast ekki um að jafnaldrar þínir hafa sagt sitt af hverju við þig, vegna þess að ég er verjandi niggara, eins og þér þóknást að taka til orða, en það er enginn afsökun fyrir þvi að haga sér svona gagnvart gamalli, veikri konu. Ég ráðlegg þér þvi að fara samstundis og tala við frú Du- bose. Og síðan kemurðu bedna leið heim. Jemmi hreyfði hvorki legg né Uð. — Af stað með þig, heyrirðu ekki hvað ég segi? Ég elti Jemma út úr setustof- unni. — Þú verður hér kyrr! sagði Atticus. Ég sneri við. Atticus tók Mó- biletíðindi og settist í ruggu- stólinn sem Jemmi hafði staðið uppúr með svo miklum semingi. Mér var alveg óskiljanlegt hvern- ig hann gat setið þama rólegur og tilfinningalaus og lesið blað, meðan einkasonur hans átti á hættu að verða myrtur með framhlaðningi úr borgarastríðinu. Auðvitað fór Jemmi líka stund- um í taugamar á mér, svo að mig langaði mest til að kyrkja hann, en strangt tekið var hann það eina sem ég átti. Atticus virtisit ekki gera sér það ljóst — eða ef til vill stóð honum alveg á sama? Ég hataði hann vegna þess ama, en sé maður í klípu er stutt í uppgjöfína: það leið ekiki á löngu áður en ég leitaði hælis á hnjánum á honum og fann arma hans umlykja mig. — Þú ert annars að verða full- stór fyrir þetta kelerí, sagði hann. — Þér stendur alveg á sama hvað um hann verður, sagði ég. — Þú sendir hann burt til að láta ganga af sér dauðum, og hann faefiar ekbert 0ert nema reyraa að verja þœg! Atticus hagræddí höfðinu á mér undir hötou sinni: — Það er ástæðulaust að hafei áhyggjur núna, sagðá hann. — Mér haifði aldrei dottáð í huig að það yrði Jemmj sem inissti stjóm á sór — ég var mitolu hræddari um þig. Ég sagðist ekiki skilja hvers vegna maður mætti etoki missa stjóm á sér ef manni sýndist svo, og það væri eikki ednn einasti krakiki í skólanum sem þyrfti að gæta sín á slíku. — Sjáðu ttl, Skjáta, sagði Atti- cus, — þegar sumarið kemur verður það nauðsynlegra fyrir ykkur en nokkru sinni fyrr að hafa stjóm á ykkur. Ég veit að það er til mikils mælzt af ykfcur, það er ekki sanngjarnt gagnvart Jemma og þér, en stundum er nauðsynlegt að laga sig eftir að- stæðunum og . - . Tja, ég get svo sem ekfci sagt annað en þetta: Þegar þið Jemmi verðið fullorðin einhvem tíma, þá getur verið að þið getið horft til baka á þetta tímabil og gert ykkur ljóst að ég sveák ykkur ekki — heldur þvert á móti. Þetta mál, málið hans Toms Robinsons, er þess eðlis að það snertir við innsta kjama samvizkunnar — já, því er einfaldlega þannig farið, Skjáta, að ég gæti ekki farið í kirkju og beðið til Guðs ef ég kæmi mér undan að hjálpa þessum manni. — Já, en Atticus, þú hlýtur að hafa rangt fyrir þér . . . — Við hvað áttu með því? — Langflestir segja að þeir baffi rétt fyrir sér og þú rangt — Þeir em auðvitað frjálsir að því að hafa þá skoðun og mér er Ijúft að virða álit þeirra, sagði Atticus, — en áður en um það verður að ræða hvort ég get lifað með öðm fólki, þá veit ég að ég er neyddur til að lifa með sjálfum mér. Þrátt fyrir allt er eitt og annað sem ekki verður ákveðið með þjóðaratkvæði og meiiriihlutaveldi og þar undir heyrir samvizka manns. Þegar Jemmi kom til baka skömmu seinna, sat ég enn i hnipri á hnjám Atticusar. — Jæja, drengur minn? spurði Atticus. Hann losaði sig af mér og gaut augunum til Jemma í laumi. Hann virtist ennþá í einu lagi, en það var undarlegur svip- ur á andlitinu á honum. Bf til viil hafði hún gefið honum skammt af rottueitri! — Ég lagaði til í garðinum hjá henni og sagði að ég sæi eftir þessu, en ég geri það samt alis ekki, og ég sagði líka að ég skyldi koma og líta eftir runn- unum hjá henni á hverjum laug- ardegi og reyna að fá þá til að spretta aftur. — Það var óþarfi af þér að segj- ast sjá eftir þessu, ef þú gerðir það ekki, sagðá Atticus. — En Jemmi: hún er gömul og hún er vedk; það er ekki alltaf hægt að ætlast til þess að slíkt fólk sé ábyrgt orða sinna. Auðvitað kysi ég miklu heldur að hún segði slíkt við mig sjálfan og ekki við þig, en það gengur ekid allt til í heimi hér eins og okkur líkar bezt Jemmi virtist alveg dáleiddur af einni stóru rósinni í gólftepp- inu. — Atticus, sagði hann loks. — Hún vill að ég lesi fyrir hana. — Lesir fyrir hana? — Já. Hún viM, að ég komi á hverjum degi þegar skóUnn er búinn og á laugardögum og lesi upphátt fyrir hana í tvo tíma. Verð ég að gera það, Atticus? — Já, auðvitað. — En það á að vera í heilan mánuð! — Ágætt — þá gerirðu það sem sé í heilan mánuð. Jemmi rak stórutána nákvæm- lega í teppisrósina miðja og ýtti á. Eftir langa stund sagði hann: — Atticus, þetta er ekki svo afleffit ÖtS á gangstófcfirmri, en inxri í húsirua ar svo andstyggilega dimmt og ófhu-gnanlegt að maður fær gaesahúð um allílan kroppinn. Það eru skuggar og aillt mögu- legt uppi á loftinu . . . Attícus brostá dálitið háðslega Og sagði: — Það ætti bara að gefa hinu auðuga hugarflugi þínu byr undir vængi. Þú gætir til að mynda gart iþér í hugarlund að þú sért stadtíur 1 húsinu hans Boos Radleys. Þegar ledð fram á mánudaginn stikuðum við Jemmi upp brattar tröppurnar að útidyrunum hjá frú Dubose og gengum inn fyrir. Jemmi hélit á Ivari hlújámi og virtist reyndar öllum hnútum kunnugur, barði á aðnar dyr til vinstri í ganginum. — Frú Dubose? kallaði hann. Jessí opnaði dyrnar og síðan netdymar fyrir innan. — Já, ert það þú, Jemmi Finch. Ég sé að þú ert með syst- ur þma með þér; tja, ég veit ekki . . . — Hleyptu þeim bara báðum inn, Jessí, sagði frú Dutoose og Jessí hleypti okkur inn fyrir og hvarf sjálf fram í eddihúsið. Kæfandi þungt loft luktist um okkur þegar við stigum yfir þröskuldinn. Þefur sem ég hef iðulega fundið í fúnum, grá- mygiulegum húsum, þar sem fólkið notar olíulampa, ekkert frárennsli fyrirfinnst og lökin eru blettótt. Þessi lykt hefur alltaf gert mig hrædda, eftir- væntinganfulla og varfærna í senn. 1 einu horni stofunnar var látúnsrúm og í rúminu lá frú Dubose. Ég velti fyrir mér hvort það væri afirek Jemma sem hefði gert hana veika, og sem snöggv- ast lá við að ég vorkenndi henni. Hún lá þarna undir hlaða af vattteppum og sýndist næstum meinlaus. F*1" <^NG% S.VJOR ‘q SMJÖRHRINGIR 250 g hveitl 250 g smjör IV* dl rjóml eggjahvíta steyttur molasykur. Hafið allt kalt, sem fer f deigið. Vinnið verkið á köldum stað. Myljið smjörið saman við hveitið, vætið með rjómanum og hnoðið deigið varlega. Látið deigið bíða á köldum staö f nokkrar klukkustundir eða til næsta dags. Fletjið deigið út Vt cm þykkt, mótið hringi ca. 6 cm f þvermál með litlu gatl f miðju. Penslið hringlna með eggjahvítu og dýfið þeim f steyttan molasykur. Bakið kökurnar gulbrún- ar vlð 225° C í 5-—8 mfnútur. SMJÖRIÐ GERIR GÆÐAMUNINN ÚMt~ cx/ A/ryó'iAa/an HAZE AIROSOL hreinsar andriímsloftið ú svipstundu Volkswageneigendur - Höfum fyrirliggjandi BRETTl — HURÐIR VÉLALOK og GEYMSLULOK á Volkswagen í allflestum litum. — Skiptum á einum degi með dagsfyrirvaira fyriir ákveðið verð. — REYNIÐ VIÐSKEPTIN. Bílasprautun Garðars Sigmundssonar, Skipholti 2ö — Sími 19099 og 20988. Rðskur sendill óskast hálfan eða allan daginn. Þarf að hafa hjól. ÞJÓÐVILJINN. — Sími 17 500. Indversk undraveröld Vorum að taka upp margrt fagurra og sér- kennilegra muua frá Austurlöndum fjær, m.a. útskorin borð, hillur, fatahengi, vindla- kassa, o.m.fl. Reykelsisker, kertastjaka, ávaxta- og konfektskálar, könnur, blóma- vasa, öskubakka, borðbjöllur, vindla^ og sígarettukassa og margt fleira úr messing. Úr rauðaviði: borð, innskotsborð, styttur, vindlakassa, veggmyndir og margt fleira. Frá Thailandi: handofna borðdúka og renn- jnga m/serviettum. Einnig útskorna lampa- fætur og Thaisiiki. Margar tegundir af reykelsi. Hvergi meira úrval af fögrum, handunnum munum, tilvaldra til jóla- og tækifærisgjafa. SNORRABRAUT 22. BÍLASKOÐUN & STILLING Skúlagötu 32 MÓTORSTILLINGAR HJOLASTILLINGftR LJÚSASTILLÍNGftR Simi LátiS stílla í tíma. Fljót og örugg þjónusta. 13-10 0 Tökum að okkur breytingar, viðgerðir og húsbyggingar. Vönduð vinna Upplýsingar í síma 18892. JOLASKYRTURNAR Ó.L. í miklu og fallegu úrvali. PÓSTSENDUM. Laugavegi 71. Sími 20141.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.