Þjóðviljinn - 05.12.1970, Blaðsíða 10

\
10 STÐA — ÞJÖBVmiNW — Lau@a«íagur 5. «íasámfeier 1950.
-2.
Harper Lee:
Aö granda
söngfugli
35
lesa upphátt fyrir hana. En svo
var eins og öli viðhorf hans
breyttust frá degi til dags og
hann heimtaði að ég lagaði mig
líka eftir þeim. Stundum gekik
hamn svo langt að skipa mér
fyrir verkum. Eftir eitt rifrildið,
eepti hann að mér: — Það er
sannarlega tími til kominn að
þú farir að líkjast stelpu og
haga þór almennilega. Ég fór að
háskæla og flýði fram í eldhús
til Calpumiu.
— Hafðu engar áihyggjur af
herra Jemma . . . byrjaði hún.
— Herra Jemma?
— Tja, ætli maður verði ekki
að fara að kalla hann það.
— Svo gamall er hann nú ekki,
sagði ég. — Það eina sem hann
vantar er dugleg flenging og því
HÁRGREIÐSLAN
■pi—r—----------; -
Hárgrreiðslu. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 Iíl. hæð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Pemia
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68
SINNUM
LENGRI LÝSING
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
miður er ég ekki nógu stór til
að gefa honum hana.
— Svona, svona, telpa mín,
sagði Calpurnia hughreystandi.
— Ég get ekkert að því gert
þótt ungi herra Jemmi sé að
verða fullorðinn. Hann þarf að
fá að vera út af fyrir sig og
gera það sem strákar gera á
þessum aidri, svo að þú skalt
bara koma hingað fram í eldhús
til mín ef þér finnst þú vera
alltof einmana. Hér er alltaf nóg
að gera.
Sumarið virtist ætla að byrja
vei: Jemmi gat gert það sem
honum sýndist; ég gat látið mór
Calpumiu nægja þangað til Diil
kæmi einn góðan veðurdag. Hún
virtist fagna þvi að sjá mig þeg-
ar ég ledtaði fram í eldhúsið og
þegar ég för að kynnast henni
betur og storfum hennar, komst
ég að raun um að þrátt fyrir aiit
var hægt að segja sitthvað hag-
stætt um stelpur líka.
En það kt>m hásumar og Dill
sýndi sig ekki. Þvert á móti. Ég
fékk frá honum bréf og mynd.
1 brófinu stóð að hann hefði
eignazt nýjan pabba, að myndin
væri af honum, og hann yrði að
vera kyxr í Meridian, vegna
þess að þeir ætluðu að smíða
saman fiskiskútu. Faðir hans var
með viðkunnanlegt andldt og ég
var svo sem gflöð yfir því að
Dill skyldi hafa hankað hann, en
samt vissi ég ekki mitt rjúkandi
ráð. DUl lauk bréfinu með þvi
að skrifa að hann myndi elska
mig að eilífu og ég skyldi eldd
taka þetta nærri mér, hann kæmi
áreiðanlega og sækti mig og
giftist mór, strax og hann væri
búinn að safna nógum peningum,
og vildi ég nú ekki vera svo væn
að skrifa honum!
Sú staðreynd að ég átU tryggan
unnusta, var heldur kdént mót-
vægi gegn fjarvem hans. Ég
hafði eiginlega aldrei gert mér
það ljóst fyrr, en sumarið var
samrunnið DiU, sem sat og reykti
seglgarnssígarettumar sinar við
fiskitjörnina, DUl með glampandi
auigu og ótal áætlanir um að
lokka Boo Radley úr hoiu sinni;
sumarið var feimnislegir fiýtis-
koesar frá DUl sem stóð á tá
þegar Jemmi sá ekki tii og þráin
sem hvort um sig varð vart við
hjá hinu. Þegar ég var með hon-
um gekk lífið sinn eðliiega vana-
gang — en án hans var tilveran
óbærileg. Ég var óskaplega van-
s®ei í tvo daga.
Og eins og til að baeta gráu
ofaná svart var löggjafarþing
rikisins kallað saman á aukafund
og Attious fór að heiman í tvser
vi'kur. Rikisstjóriim hafði álhu-ga
á að skafa fáeina krækMnga aif
háiÆlöskuðum botni rikisskútunn-
ar; það var setuverkfaU í Birrn-
ingham; brauð-biðraðirnar í bæj-
unum urðu lengri og lengri, fódk-
ið í sveitunum fátœkara og fá-
tækara. En ailt vom þetta við-
buröir sem gerðust ofurfjarri
heimi mínum og Jemma.
Morgun einn sáum við okikur
til undnmar skn'i>amynd í Mont-
gomery-tíðindum umdir yfi-r-
skriftinni: Finoh í Maycomb. A
teikningunni mátti sjá Atticus
berfættan ..g í stuttbuxum, hlekkj-
aðan við skrifborð; hann var að
skrifa á töflu en stelpugægsni
hnópuðu „Jú-hííra“ irtn í eyrun
á honum.
— Þetta á áredðainiega að skoð-
ast sem hrós, sa-gði Jemmi til
útskýringar. — Hann notar tíma
sinn til að gera IhLuitL, sem væm
ekki framlkvæmdir ef en-ginn
gerði þá.
Ég var titlu nær.
Og svo var Jemmi búinn að
tilednka sér aiiveg nýjar venjur:
hann þóttist tjl að mynda vera
svo vi-tur að það var engu lagi
líkt. Og þegar hann sá nú sikiln-
ingssljóan svi-pinn á andliti mór,
þá sagði hann:
— Hamingjan góða, Skjáta,
það er nú tdl dæmds það að fá
jafnvægi í skattredkningana í
hinum ýmsu sýslum og þess
háttar. Flestum finnst svoleiðis
vinna ósköp þurr og leiðinleg,
það geifiur auga leið.
— Jæja, er það svo? Og hvað-
an hefiurðu þennan fróðléik?
— Æ, láttu mig nú vera. Get-
urðu ekki séð að ég er að lesa
blöðin?
Jemmi hafði sitt fram. Ég
rölti fram í eldhús.
Og meðan Calpumia var að
hreinsa baunir, sagði hún allt
í ednu:
— Hvað á ég eigimlega að
gera út af ykkur og kirkjugerð-
inni á sunnudaginn?
— Ekki nedtt — Attieus er
búinn að láta okk-ur hafa pen-
inga í samskotabaukinn.
Calpurnia pírði saman augun
og ég sá greinilega hvað átti
sér stað í huga hennar.
— Já, en Kajla, sagði ég. —
Þú veizt vel að við högum okk-
ur vel. Við höfum eíkki gert
neitt af okkur í kirkjunni í
mörg ár.
Ég vissi mætavél að Calpumia
var að rifja upp rigningarsunnu-
dag, þegar við vonim bæði föð-
urlaus og kennaralaus. Skóla-
kraiekarnir voru því eftirtitslaus-
ir og fengu þá snjötiu hugmynd
að binda Eunice Ann Simpson
við stól og setja hana niður í
kyndiklafann. Þar gieymdum við
henni, þegar hringt var til messu
og þutum upp tröppumar og sát-
um og hlustuðum anöaktug á
prédikunina, þegar allt í einu
kvað við æðislegit glamur í ofn-
inum, sem tók engan endi, fyri*
en hugrakkur maður hljóp nið-
ur í kjallara og kom aftur
skömmu síðar með Eimice Ann
sem æpti og gólaði að hún
vildi aldrei oítar vera Shadrach.
Jemrni Fincli sagði yfirlætislega,
að það yrði ek-kert að henni í
eldsofninum, ef trú hennar væri
bara nógu rterk, en auðvitað var
dálitið heitt þarna niðri.
— Auk þess er þetta ekki i
fyrsta skipti sem Atticus fer að
heiman, Kalla, andmælti ég.
— Að vísu ekki, en hann er
vanur að tryggja sér að kennar-
inn sé ekkd fjarverandi samtímis.
Og ég hef ekkert heyrt á það
minnzt að þessu sinni, svo að
hann hefur trúlega gleymt þvi
. . . Calpumia klóraði sér í höfð-
iira, en affltt í edn« fflóir hún að
brosa. — Hvemiig fynddst þór og
hema Jernma að vena við giuðs-
þjóniustu 1 kirkjunni mimni á
morguin?
— Er þér alvara?
— Hvað segirðu um það?
sa-gði Calpurnia og brtxsti út að
eyrum.
Það hafði iðuiega komið fyrir
að Calpurnia hafði þvegið mig
og skrubbað ailtof vandlega þeg-
ar hún baðaði mig, en það var
allt saman eins og hreint ekki
neiitt í samanburði við það sem
átti sór s-tað þetta laugardags-
kvöld. Hún sápaði mig tvívegis
og setti nýtt vatn í kerið við
hverja skolun; hún ýtti höfðinu
á mér niður í vaskinn og neri
það og nuddaði, fyrst með sápu,
síðan með hárlþvattaefni. Hún
hafði treyst Jemrna árum saman,
en þetta kvöld mddist hún inn
í baðherbergið tii hans og fékk
þessar kveðjur: — Br nú ekki
ler.gur hægt að fara í bað hér
á heimitinu án þess að öti fjöl-
skyldan komi til að horfa á?
Morguninn efitir byrjaði hún á
því fyrr en vanaleiga að „leggja
fram fötin“. Þegar Calpumia
gisti heima hjá akfcur, svaf hún
á bedda í éktiiúsinu; þennan
morgun var hann þakinn fínasta
sunnudagss-krúða okkar. Hún
hafði sett svo mikla sterkju i
kjólinn minn, að hann lyftist
eins og tjald þegar ég settist á
stól. Hún heimtaði að ég færi
í undi-rkjól og hún batt eldrauðan
tinda um mittið á mér. Hún
fægði og p-ússaði lakkskóna mína
þar til ég sá andiitið á henni
speglast í þeim.
— Það er rétt eins og jólin
séu að koma, sagði Jemmi. —
Hvað á allt þetta að þýða, Kaila?
— Bg vil ekká, að neinn geti
sagt um mig að ég annist ekki
börnin mín sómasamlega, tautaði
hún þrjózkulega. — Heyrðu mig
nú, ungi herra Jemmi, þú getur
svei mér ekki notað þetta bindi
við þessi föt. Það er grænt!
— Hvað gerir það til?
— Fötin eru blá. Sérðu það
ekki?
— Ha-ha-h-a! ftissaði ég. —
Jem-mi er titblimdur!
Hann eldroðnaði af reiði en
Calpu-rnia sagði:
— Nú haldið þið ykkur á
mottunni. bæði tvö. Ég vil sjá
falleg bros á andlitunum ykkar,
þegar við komum að kirkjunni.
Afríkanska meþódistakirkjan
var í hverfinu rétt fyrir u-tan
suðurmörk bæjarins, handan við
gamla brautarsparið að sögunar-
mytiunni. Hún var afgömul,
flögnuð trébygging, eina kiillcjan
í aliri Maycomb sem var með
lunmspíru og kirkjuklu-kku og
hún var kölluð Fyrsta-kaups-
kirkjan, vegna þess að hún hafði
verið reist fyrir fyrstu launin
sem svertingjaimir höfðu fengið
eftir afnám þræiahaldsins. Svert-
ingjarnir fóru til messu þar á
sunnudögum Og á virkium dögum
ráku hvítu mennimir í hverfinu
Úrval
FRÍMERKJAMIÐSTÖÐIN
Skólavörðustig 21A Sími 21170.
HAZE AIROSOL hreinsar andríimslofli^ á svfpstundu
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETTl — HURÐIR — VÉIAIOK
og GETMSLULOK á Volkswagen 1 allflestum titum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrtr ákveðið
verð. — REYNIÐ VIÐSKEPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 25 — Simi 19099 og 20988.
Röskur sendill
óskast hálfan eða allan daginn.
Þarf að hafa hjól.
ÞJÓÐVILJINN. — Sími 17 500.
Indversk
undraveröld
Vorum að taka upp margt fagurra og sér-
kennilegra muna frá Austurlöndum fjær,
m.a. útskorin borð, hillur, fatahengi, vindla-
kassa, o.m.fl. Reykelsisker, kertastjaka,
ávaxta- og konfektskálar, könnur, blóma-
vasa, öskubakka, borðbjöllur, vindla- og
sígarettukassa og margt fleira úr messing.
Úr rauðaviði: borð, innskotsborð, styttur,
vindlakassa, veggmyndir og margt fleira.
Frá Thailandi: handofna borðdúka og renn-
inga m/servíettum. Einnig útskorna lampa-
fætur og Thaisilki. Margar tegundir af
reykelsi. Hvergi meira úrval af fögrum,
handunnum munum, tilvaldra t;' jóla- og
tækifærisgjafa.
SNORRABRAUT 22.
5<iAt5)Qair> K
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÖLASTIlLlhiiflfl LJOSASTILLINGAR
Látið stilla i tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar 1 síma 18892.
JÓLASKYRTURNAR
í miklu og fallegu úrvali.
PÓSTSENDUM.
Laugavegi 71. Sími 20141.