Þjóðviljinn - 24.02.1971, Blaðsíða 10

10 SlÐA — ÞUÓöviteJŒNíN — BlliðivSkmSaigtsr-2Í. íeŒjwSanrJSŒli,
Frederik Hetmann
ÓÐUR
TIL
ARA 11
— Ég vissi satt að segja ekki,
hvort ég ætti að leyfa honum
að gera þetta, saigði Wacki. —En
mér fannst þó rétt að leyfa hon-
um að reyna. I>að væri rangt að
bæla niður svo sterkan vi'lja. Ég
hef gert það sem ég hef getað
til að hjálpa honum.
— Ég er þér sammála. Hann
bjargar sér áreiðanlega. En við
getum ekki gert miikið til að
hjálpa honum.
FIMMTI KAFÉI
Hann geikk fyrst áleiðis til
Luzem og síðan að þýzk-sviss-
nesku landamærunum við Bas-
el. Hann hefði nægan tíma til
að hugsa. Áður en hann lagði
af stað úr skólanum hafði hann
einkum verið að velta fyrir sér
hvort hann væri að gera það
rétta, en hafði hugsað minna
um sjálfa framkvæmd áætlunar-
innar. Eitt var víst: hann varð
að komast yfir landamærin.
Hann hafði ekkert raunverulegt
vegabréf og þótt hann hefði
haft það, hefði það ekki komið
að gagni, því að landamærin
voru lokuð venjulegu ferðafólki.
H#nn yrði að finna einhverj a
ólöglega leið. Basel ætti að vera
rétti staðurinn til þess.
Ef hann kæmist inn í Þýzka-
land, ætlaði hann að byrja leit-
ina þar sem hann hafði glatað
slóðinni. Hann ætlaði að reyna
að komast til Múnahen og finna
húsið, þar sem hann hafði skil-
ið við móður sína. Éf það kæmi
ekkd að gagni, þá yrði hann að
fara í íbúðina þar sem þau
höfðu síðast búið í Berlín. Fað-
ir Jóhannes og herra Mugglin
höfðu minnzt á að stofnuð hefði
verið uppiýsingaskrifstofa í Ber-
lín, þar sem hægt væri að fá
að vita hvar fangar úr fanga-
búðunum væru niðurkomnir.
Þar gæti hann líka spurzt fyrir,
þótt hann hefði djúpstætt van-
traust á yfirvöldunum. Bf allt
þetta mistækist hafði hann eng-
ar áætlanir gert, en hann von-
aði að hann fengi einhverjar
hugmyndir meðan á leitinni
stæði.
Enda þótt hann væri vanur
líkamlegri áreynslu eftir fjall-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu. og snyrtístofa
Steinu og Dódó
Laugav 18 m hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-9-68
göngurnar, þreyttist hann í
fyrstu á því að ganga svona
langt. Honum datt ekki í hug
að reyna að fá far með bíium;
honum fannst hann ekki hafa
rétt til að kvabba á fólki sem
hann þekkti ekki. Stöku sinnum
hitti hann bændur á leið út á
akrana í uxavögnum og þeir
sögðu honum að setjast upp í.
Ef hann var mjög þreyttur, þáði
hann það.
Hann var viku að komast til
Basel. Hann kom um miðja nótt
og rátfaði um götumar þangað
til í dögun. í aftureldingunni
sýndist borgin miðaldaleg og
draugaleg. Hann stóð á mið-
brúnni yfir Bhen. Þokubelti lágu
yfir fljótinu. 1 fyrsta sinn síð-
an hann lagði af stað, fannst
honum hann einmana og hrædd-
ur og máttvana og fann sárt til
þess að hafa engan að tala við.
Hann vafði sig inn í regnkáp-
una og klifraði upp á stein-
vegginn, setti bakpokann undir
höfuðið og sofnaði samstundis.
Hann vaknaði í kjaMaranum á
lögreglustöð innan um hóp af
skuggalegum náungum með
timburmenn.
— Hvaða furðugripur ert þú?
urraði rauðskeggjaður maður.
Maðurinn hét André og sagðist
vera listamaður. Hann hafði sof-
ið úr sér vímuna skammt frá
staðnum þar sem Ari hafði lagt
sig og hafði séð aðfarimar þeg-r
ar lögreglan bar Ara burt.
— Þeir reyndu að vekja þig,
en þú svafst eins og steinn.
Þeir voru búnir að hanka mig
og ég var víst ekki sérlega með-
færilegur við þá. Það var ein-
hver sem kom með pemodflösku
handa okkur í gær, skilurðu.
Þeir tóku í handleggina á þér
og fæturna og báru þig inn í bíl-
inn. Ég mótmælti auðvitað;
spurði hvað þeir hefðu við það
að athuga að piltur svæfi í sól-
skininu og angraði efcki nokk-
um mann, en þeir hlustuðu auð-
vitað ekki á mig og þú varst
ekki beinlínis hressilégur. Þeir
héldu víst að þeir hefðu fundið
lík og ætluðu að veita þér sóma-
samlega útför. Ég sagði að þú
værir frískur eins og fiskur,
bara dálítið þreyttur, en' hver
trúir svo sem listamanni?
Ari fann til ótta. Hann hugs-
aði um hvað kæmi fyrir ef lög-
reglan spyrði hann um skilríki.
Þá myndi ferðalag hans taka
skótan endi. Að vísu fannst hon-
um margt af því, sem maður-
inn sagðd býsna dularfullt og
ekki sérlega trúlegt, en honum
þótti maðurinn að minnsta kosti
líta vingjamlega út. I
— Getið þið ekki sagt að ég
sé með ykkur? spurði hann.
— Alf hverju segirðu það?
— Verðum við ekki yfirheyrð-
ir.
— Nei, mikil ósköp. Hér ger-
ist alltaf hið sama. Um tólf-
leytið verður okibur hleypt út
um babdyrnar. Þeir gera aldrei
neitt veður út af okkur. Þeim
finnst bara hneykslanlegt ef
heiðarlegir borgarar rekast á
þreyttar fýHibyttur í skemmti-
görðum. Það eina sem mér
gremst er að þeir hafa svipt
mig frelsi í tvær stundir á þeim
tíma dags þegar ég er einlægt
bezt upplagður. Ef ég vakna af
vímu um tíuleytið, þó fæ ég
jhl'xx'rsbði: mmar Dezsa uu@usyvxE-*
ir.
— Eki etf lögpetglan spyr mág
nú samt, getið þáð þá ekki sagt
að óg sé í bedmsófcn hjó ykk-
ur?
— Ef það gaignar þér eitt-
hvað. Ertu hræddur við eitt-
hvað?
— Ég er á ferðalagi og vil
ekki láta tefja mig.
— Hvert ætlarðu?
— Til Þýzkalands.
Maðurinn blistraðd.
— Þá áittu noklkuð framund-
an. Tii Þýzkalands af öllum
stöðum! Þar eru trúlega æði
margir sem myndu fagna því
að vera staddir hér.
— Það getur verið. En ég varð
að minnsta kosti að fara þang-
að.
Þetta fór eins og Ara hafði
grunað. Þegar mönnunum var
sleppt út klutokan tólf, otaði
lögreglulfulltrúinn fingri að hon-
um:
— Bíddu andartak, sagði fuM-
trúinn. — Hvemig komst þú í
slagtau með þessum náumgum?
— Pilturinn er skólstæðingur
minn, sagði mádarinn sem beið
við dyrnar. Ari sýndi bráða-
birgðavegabrðf sitt, þar sem í
stóð að hann væri nemandi í
Alþjóðlega skólanum í nánd við
Bem.
— Ég er í nofckurrá daga
heimsókn hjá þessum herra,
sagði hann.
— Svo ungur og svo spilltur,
tautaði lögreglumaðurinn. —
Grútzner, ef þér takið oftar með
yður böm í þessa drykkjutúra,
þá skal ég finna yður í fjöru.
— Ég var efcki drukkinn,
sagði Ari. \
— Það er rétt, sagði annar
lögregluiþjónn. — Það var efck-
ert sem benti til þess að hann
hefði drukkið. Hann virtist bara
alveg örmagna þegar við fund-
um hann.
— Hypjið ykikuir þá burt,
sagði fulíltrúinn. — Og munið
það framvegis að skemmtigarð-
amir í Basel em enginn svefn-
staður.
— Ég síkal muna það, sagði
Ari og þar með var al'lt klapp-
að og klórt.
Málarirm bauð Ara- heim á
vinnustofu sína svo að hann
gæti jafnað sig. Vinnustofan var
ó fjórðu hseð í gamalli korn-
verksmiðju í hveiifi 'sem hafði
lélegt orð á sér. Hún var stórt
þakherbergi með stórum kvist-
gluggum. Á veggjunum héngu
æðislegar grímur. Það var eink-
um með gerð þeirra sem A'ndré
Grútzner hafði ofanaif fyrir sér.
Hann gerði etoki aðeins grímur
fyrir veizlur í borginni, heldur
einnig handa útlendingum sem
keyptu djöflagrímur og norna-
grímur sem minjagripi.
Hann útbjó í skyndi máltíð
handa sér og Ara. Máltíðin
samiamstóð af sandSoum, saStaðrf
gtirfcu, brauðd ag lauövíni Með-
an iþeir snæddu spurði hann
Ana «m raðgerðir hans. Ari
svaraðd Oum spurningum hans
án þess að mdssa móðdnn.
— Þú þarfit að hafa heppnina
með þér, sagði málarinn, — ef
þú æitlar að komast yör landa-
mærin í alvöru.
— Ég er hræddur úm það,
sagði Ari.
— Þessi landamæri eru hnein-
asta brjólæði, sagði mólarinn
og drakík stóran teyg úr rauð-
vínsflöskunni. — Eiginlega setti
maður að hunza þau eins oft
og maður getur, jaifnvél þótt
það sé eikiki hættulaust.
Ari gerði sér vonir um að
fá að vita hvort til væri hugs-
anlegur staður til að komast
yfir, þótt hann væri efcki hættu-
laus, svaraði þvá til að hann
væri óhrseddur við að synda eða
k'lífa fjöll, ef hann aðeins kæm-
ist yfir landamærin.
— Leyfðu mér að hugsa mól-
ið, saigði André.
— Ég veit kannski um mögiu-
leika. En þé verðuxðu að vera
við því búinn að gera mér smá-
greiða í staðinn, ef til vill ekfci
alveg hættulausan.
Ari éndurtók að hann væri
þess albúinn að leggja í ein-
hverja hættu.
— Við leggjum ef til yilll ekki
sama skilning í orðið hættu-
legt, sagði málarinn. Ari mátti
nú efcki hailda að hann væri
slæmur maður. Á þessum tím-
um var ekki hægt að vera of
smósmugulegur.
Gait hann ekki sagt honum
hvað hann átti við, svaraði Ari
sem var farinn að gerast óþol-
inmóður. Honum leiddust þessar
málalengingar málarans.
— Jæja þá, sagði hann. Hafði
Ari nofckuð á móti því að ha,fa
með sér tuttugu úr ylfiir til
Þýzkalands, ef hann kæmist
fyrir bragðið yfir landamærin.
Handan við landamærin þyrfti
hann ekki að gera annað en
skila úrunum til manns, sem
myndi bíða eftir honum á veit-
ingahúsi. Ef allt færi að skil-
um, gæti hann átt von á smó-
þófcnun.
Ari velti fyrir sér hvað yrði
síðan um úrin í Þýzkalandi.
Þau yrðu seld fyrir hæsta
verð til hernámsliða á banda-
ríska hemámssvæðinu, sagði
málarinn. Hagnaðurinn var all-
veruiegur. Allir fengu eitthvað.
Ef ekki .væri fyrir þetta bann-
sett stríð og öll þessi andstyggi-
legu landamæri, hefði verið ó-
þarfi að fara allar þessar erf-
iðu krókaleiðir. Eins og sakir
stóðu lenti þriðjungur úranna
í höndum yfirvaldanna, hann
vildi ekki draga dul á það. En
slíka áhættu varð að taka í
málum sem þessum.
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÚLASTILLINGAR L J Ú S A STIL LIN G #«
Láliö stilla i tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
GLERTÆKNI H.F.
/ngólfsstræti 4
Framleiðum tvöfalt einangrunargler og sjáum um
ísetningu á öllu gleri.
Höfum einnig allar þykktir af gleri. — LEITIÐ
TILBOÐA.
Símar: 26395 og 38569 h.
HAZE AIROSOL hreinsar andrúmslofHð si svipstnndn
FÉLAG \Mim HLJÖMLISTARMAIA
útvegar ybur hljóðfœraleikara
og hljómsveitir við hieiskonar tækifœri
Vinsamlcgast hringið i 20255 milli kl. 14-17
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETTI — HTJRÐIR — VÉLALOB
og GEYMSLULOK á Volkswagen I allflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrixvaira fyrir ákveðið
verð — REYNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 25 — Simi 19099 og 20988.
íslenzk frímerki til sölu
Upplýsingar í síma 19394 á kvöldin kl. 6-10, laug-
ardaga kl. 2-10 og sunnudaga kl. 2-10.
LÆKKIÐ
ÚTSVÖRIN!
-i
. I
PLAST5EKKIR ( grindum
ryðja sorptunnum
og poppírspokum hvarvetna
úr vegi, vegna þess ctð
PLASTSEKKIR ua ,
gera sama gagn
og eru ÓDÝRARI.
Sorphreinsun kostar
sveitarfélög
og útsvarsgreiðendur
stórfé.
r. /
Hvers vegna ekki
að iækka þó upphæð?
PLASTPRENTh.f.
GRENSÁSVEGI 7
Útsala! - Útsala!
Gerið kjarakaup á útsölunni hjá okkur!
ÓF
VfeU* Laugavegi 71. Sími 20141.
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar i síma 1-3692.