Þjóðviljinn - 12.09.1971, Síða 5

SammKJaear ¥2. septewiírer 1071 •— KRSÐV’HíJ'ENOT — SÍÐA g
Einar Árnason skipstjóri: Þeir
gera sér skömmb til...
LANDHELGISÚTFÆRSLAN
GÆTI BJARGAÐ MIKLU

EFVIÐ
EYÐILEGGJUM
EKKIALLT
SJÁLFIR
Úr Keflavíkurhöfn — Bátar og skip aí öllum stæröum og geröum eiga lægi í höfninni.
Þeir verða sér til
skammar
Bæjarstjórnin á Akranesi er
að láta lagfaera hafnarmann-
virkin þar á staðnuim Steypt
hafa verið nokkur ker, sem
nota á til að breikika eina
bryggjuna og í gerð frekari
hafnargarðs. Þá hefur verið
slegið upp steypumótum með-
fram einni bryggjunni sem á
að lagfæra. Á bryggjunum var
því margt um manninn. Þarna
aegði saman veiikamönnum,
iðnaðarmönnum og sjómönnum,
sem gerði erfitt að sjá hver
var hvað. En andrúmsloftið var
með ágætu-m, eins og reyndar
alltaf er í slfku umhverfi
Ekki þurftum við lengi að
gánga þar til við rákumst á
mann. sem eldd fór á milli
mála að væri skipstjóri. Þeir
bera nefnilega nókfcuð sérstæð-
an svip sumir hverjir síldar-
skipstjórarnir. Þetta var Einar
Árnason s'kipstjóri á m.s. Ólafi
Sigurðssyni AK,
,.Við vorum nú að koma heim
úr Norður.sjónuin‘7 sagði Einar,
„svo að ég hef nú ekki getað
fylgzt svo með gangi mála hér
heima. Hafa þeir ekiki hverjir
um aðra hótað okkur öllu illu?
Það þarf að tala við þassar
þjóðir fyrst. Ef ekkert kemur út
úr því. þá verðum við bara að
færa út upp á okkar eindæmi.
Ég hef ekki trú á öðru en full
samstaða náist innanlands."
„Heldurðu að Bretamir sendi
herskip á miðin?“
„Bfcki trúi ég þ\n. Þeir verða
sér til skammar ef þeir beita
sér gegn okkur. Við ráðum
áreiðanlega við þá, ef allir
standa saman.“
Rezt að hafa þær 100
Með þetta vegarnesti héldum
við á fund
mannsins á Skaganum
láugs Böðvarssonar.
„Það orkar ekki tvímælis að
við verðum að færa út land-
helgina. Það er lífsspursmál
fyrir okkur. En ég er nú ekki
alveg búinn að gera mér grein
fyrir þvi hvernig við eigum að
íara að því. eða hvaða leið er
réttust í því“, sagði Sturlaugur.
„Helzt vildi ég nú að við gæt-
um fært út í 100 mílur. Þetta
gera þeir í S-Ameríku. Þeir
út en það og brúka svo bara
kjaft við Kanann þegar hann
hefur verið að setja út á við
þá. En þetta er svo sem ágætur
áfangi.“
„Verður útfæi’slan til að auka
fiskveiðar okkar?“
„Vafalaust. En við verðum að
gæta að okkur að klára ekki
þorskinn, eða ganga svo hart
að honum að við hrekjum hann
brott. Ég held nefnilega að sQid-
in sé ekki búin, heldur að við
! höi'um flæmt hana buj-t með
' þeim veiðiaðferðum, sem við
brúkuðum. Það náði ekki nokk-
urri átt, að setja ekkd reglugerö
um hversu mikið mætti veiða.
Nú erum við búnir að því, og
vittu til að elcki líður á löngu
þar til síldin kemur hingað aft-
ur. Þá verðum við að haga
okkur s-kynsamlegar.
Við þurfum að kaupa mikið
meira af vélum til að ná fisk-
inum af beinunum, þvi þegar
síldin fer að veiðast þá þurfurn
við að nýta hana til fulls og
verka hana til manneldis eins
og reyndar allan okkár fisk.“
„Voru einhverjir af þínum
bátum í Norðursjónum?‘‘
„Nei, þeir vo-ru á grálúðu,
handfærum og humar. Aflinn
hefur verid sæmilegur í sumar.
Annars hefur víðast hvar í
heiminum dregið úr fiskveiðum
og við það vei-ða þjóðirnar vilj-
ugri til að kaupa fisik og borga
hærra verð fyrir. Þetta verðum
við að hafa í huga og nota okk-
ur þannig að komi sjómönnum
og útvegsmönnum til góða. Við
þurfum að búa mikið betur að
þeim en gert hefur verið hing-
að til. Menn þurfa að bera
meira úr býtum á sjó en landi,
því sjávarútvegurinn er undir-
staðan undir velgengni þjóðar-
búsins. Við gætum veitt þeim
skattfríðindi eða á annan hátt
komið til móts við þá, því sjó-
mannastéttin verður að vera
skipuð harðfengum og dugleg-
um mönnum, þeim, bezt.u sem
völ er á. Annars brestur allt
annað.“
Áttum að færa út fyrr
Við kvöddum Sturiaug og
héldum niður á höfn aftur. Þar
var enn allt á ferð og flugi. Það
er yfirleitt ekki slórað á þeim
stað.
Um borð í Fram AK rákumst
við þó á einn, sem ekki var að,
rétt þá stundina. Hann var að
bíða eftir skipsfélögum sinum.
svo hægt væri að leggja í róð-
ur Hann sagðist heita Valgeir
Magnússon og varð fúslega við
beiðni okkar um að svara
spurningum um útfærsiu fisk-
veiðilögsögunnar.
„Við hefðum bara átt að færa
út mikið fyrr. Þegar við erum
- búnir að færa út eykst afflinn
á heimamiðuim við það að meira
verður skrapað á djúpmiðum,
því fiskiurinn leitar undan og
upp á grunnið.
Það getur vel verið að Bret-
arnir og þeir þýzfcu verði erfið-
Sturlaugur Böðvarsson: Bezt
væri að hafa þær 100
Valgeir Maguússon: Áttum að
færa út fyrr
ir, en vonandi getum við varizt
þeim Við þurium að sjálfsögðu
að auka landhelgisgæzluna til
þess að það megi takast. En
það er alveg víst að það er full
samstaða með sjómönnum í
málinu og ég held jafnvel að
þeim h'tist flestum vel á nýju
ríkisstjórnina. Fyrir mitt leyti
finnst mér að hún hefði mátt
koma fyrr, en hún verður
kannski lengur í staðinn.
1 þessu komu íélagar Valgeirs
og við fórum að bisa við að
taka mynd.
Eitthvað þótti þeim það hjá-
kátlegt, því þéir hlógu að okkur
og fullyrtu að við værum að af-*
mynda Valgeir. En þar mis-
fórst þeim heldur betur.
Þeir hafa tekið allt
frá öðrum
Hinum megin við bryggjuna
lá Grótta AK. Þar var annar
vélstjórinn, Hlini Eyjólfsson, að
huga að togvírum. Við sættum
lagi að trufla hann, þótt ékki
sé það gott til afspurnar.
„Auðvitað eru allir sjómenn
hlynntir útfærslu. Þett.a er
okkar lífshagsmunamál Ég er
nú búinn að vera á sjó síðan
1958 og veit það. að útfærslan
á éftir að gefa okkur meiri afla
á heimamiðum En það er ekki
seinna vænna að færa út. Hing-
að til hafa ekki verið svo
tiltölulega mörg erlend veiði-
skip á miðunum. En jieim fer
fjölgandi. Fleiri og fleiri þ.ióðir
eru farnar að senda hingað
veiðiskip. Það sást til þeirra út
af Jökli í sumar.“
„Verður landhelgisstríð?"
„Ég hef nú ekki trú á þvi
að vopnuni verði beitt. En
hverju má maður ekki búast
við af Bretum til dæmis, sem
vanir eru að taka alltaf allt
frá öðrum, án þess að láta
nokkuð í staðinn".
Allt í einu uppgötvum við
það, að Akraborgin er rétt a.ð
fara til Reykjavíkur og rjúkum
af stað.
,.Frá hvaða blaði eruð þið“
kallar Hlini.
„Fré Þjóðviljanum", svörum
við um öxl á hlaupunum
„Það \-ar fínt“, sagði Hlini.
„Reynið þið bara að spjara ykk-
ur“.
Það vantar
fiskveiðimenningn
Og við reyndum það. Strax
og við komum til Reykjavíkur
renndum við suður til Kefla-
víkur Þar var bræla og margir
bátar í höfninni. Noklírir menn.
Framhald á 15. síðu.
Spjallað á bryggju í Keflavíkurliöfu. Talið frá vinstri: Auders Guðmundsson, Ogmundur Jóluinn-
esson og Örn Kristinsson.
helzta útgerðar- færa landhelgina jafnvel lengra
Stur-