Þjóðviljinn - 13.06.1972, Page 4

4 SfS'Á'— ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 13. júni 1972.,
M.S. GULLFOSS
JÚNÍFERÐIR
FRÁ REYKJAVÍK
14. júni til Thorshavn, Leith og Kaup-
mannahafnar. Brottför kl. 14.00.
28. júni til Leith og Kaupmannahafnar.
Brottför kl. 15.00.
FRÁ KAUPMANNAHÖFN
7. júni til Leith og Reykjavikur.
Brottför kl. 12.00.
21. júni til Leith og Reykjavikur.
Brottför kl. 12.00.
FRÁ LEITH
9. júni til Reykjavikur.
Brottför kl. 18.00
23. júni til Reykjavikur.
Brottför kl.18.00.
NÁNARI UPPLÝSINGAR
HJÁ FARÞEGADEILD.
SÍMI21460. EIMSKIP
Frá Samvinnuskólanum
Bifröst
Samvinnuskólinn Bifröst er þegar full-
setinn næsta skólaár, veturinn 1972-1973.
Vegna mikils fjölda umsókna á siðasta
sumri var talið rétt að gefa þá einnig kost
á skólavist ár fyrirfram. — Þeim sem hug
hafa á skólavist i Samvinnuskólanum
gefst kostur á að sækja um skólann vetur-
inn 1973-1974 og tryggja sér inngöngu.
Nýjar umsóknir svo og endurnýjun fyrri
umsókna skal hafa borizt skrifstofu skól-
ans að Ármúla 3, i Reykjavik, fyrir 1.
október i haust, en i októbermánuði verð-
ur heimild veitt fyrir inngöngu i skólann
veturinn 1973-1974.
Skólastjóri.
ATVINNA
Óskum að ráða menn vana járnavinnu.
STÁLBORG h.f.
Smiðjuvegi 13, Kópavogi.
ððoooeeoo
Atli Heimir Sveinsson skrifar um tónlist:
Mcnuhin
Karsten Andersen
Beethovens og einleikari var
snillingurinn Yehudi Menuhin.
Þessi maður, sem alla ævi hefur
verið i röð fremstu fiðluleik-
ara, hefur náð óvanalega langt
i list sinni. Hann er fyrir löngu
kominn yfir tæknilega erfiðleika
og sýndarmennsku fingrafim-
innar. Túlkun hans þjónar engu
öðru en verkinu sjálfu. Hann
stóð á sviðinu, sem fremstur
meðal jafningja i fiðluhópnum,
eins og verkið gerir ráð fyrir, en
lék ekki stjörnu sem skyggði á
alla hina. Leikur hans ein-
Menuhin með sinfóníu-
hljómsveitinni
Tónleikarnir i Laugardalshöll
siðast liðið föstudagskvöld voru
hinir ánægjulegustu. Sinfóniu-
hljómsveit tslands var nokkur
vandi á höndum, þar sem
samanburðurinn við hina risa-
stóru og þrautþjálfuðu sænsku
útvarpshljómsveit var óhjá
kvæmilegur. En okkar'hljóm-
sveit skilaði vel sinu: verkefni
voru valin við hæfi, stjórnand-
inn var öruggur kunnáttumað-
ur, og allir lögðu sig fram til
hins ýtrasta. Það kom sem sé i
Ijós, að i tónlist er ekki allt feng-
ið með mikium mannafia og
„brilljans”. Annað á fullkom-
lega rétt á sér lika.
Tónleikarnir hófust með Stikl-
um eftir Jón Nordal. Verkið er
fremur léttvægt i eyrum, hvort
sem það er kostur eða löstur
tónverka á vorum dögum. En
það er sjálfsagt og nauðsynlegt
að flytja islenzk tónverk á tón-
leikum sem þessum, og um
nauðsyn á endurflutningi is-
lenzkra tónverka ættu allir að
geta verið sammála.
Næst var fluttur fiðlukonsert
kenndist af hógværð, auðmýkt
og rósemi. Samleikur hans og
hljómsveitarinnar var i sama
anda.
Seinasta verkið á efnisskránni
var önnur sinfónia Brahms. Þar
fór norski hljómsveitarstjórinn
Karsten Andersen á kostum.
Túlkun hans var skörugleg og
kraftmikil. Það sannaðist enn
einu sinni að hljómsveit okkar
getur farið á kostum undir
handleiðslu góðra manna, ef
æfingatimi er nægur og verk-
efnaval er skynsamlegt.
Islenzk nútímatónverk
Hafliði Hallgrimsson Magnús BLJóhannsson Jónas Tómasson
íslenzkir hljóðfæraleikarar
standa sig vel um þessar mund-
ir i þvi að kynna ný islenzk tón-
verk og ung upprennandi tón-
skáld. Hafa þeir haldið þrenna
tónleika að undanförnu i Aust-
urbæjarbiói, og alltaf haft eitt-
hvað nýtt og spennandi á boð’
Siðastliðið laugardagskvöld
hélt Astraliumaðurinn John
Williams gitartónleika i Há-
skólabiói. Húsið var nær full-
skipað áheyrendum og bar mjög
á ungu fólki á ,,beat”-aldri.
Gitarinn er ákaflega göfugt
hljóðfæri, hentar vel bæði til
einleiks og undirleiks. Fyrr á
öldum voru gitar og skyld hljóð-
færi, lúta og fleiri, mikið notuð,
og hefur verið saminn aragrúi
fagurra tónverka fyrir þau. Á
19du öld varð gitarinn að þoka
fyrir pianóinu sem alls staðar
ruddi sér til rúms. A okkar öld
hefur gitarinn átt sivaxandi vin-
sældum af fagna, og munu
margir kannast við gitarsnili-
inga á borð við Segovia, Julien
Briem o.fl. Eflaust hefur popp-
alda seinasta áratugs átt sinn
þátt i þeim vinsældum sem
gitarleikur á i dag.
Á efnisskránni voru gitarverk
frá 17du öld fram til vorra daga.
Gaman var að heyra dansa
Praetoriusar, sem var þýzkur
snillingur á 17du öld, og E-dúr
svitu Bachs, sem einnig má
leika á einleiksfiðlu. Seinasta
stólum. Þessir tónleikar hafa
þvi miður ekki verið sóttir sem
skyldi.
Á sunnudaginn var, voru fjög-
ur ný ^erk kynnt eftir jafn-
marga höfunda. Fyrst var
Sonorities III fyrir pianó og tón-
band eftir Magnús Bl. Jóhanns-
verk fyrir hlé var Partita eftir
Stephan Dodgson, sem samin
var sérstaklega fyrir Williams.
Þetta var fagmannlega samið
verk sem gerði miklar kröfur til
tækni flytjandans. Siðari hluti
efnisskrárinnar var spönsk
gitartónlist. Var hvert atriði
öðru skemmtilegra: forleikir
Braziliumannsins Villa-Lobos,
þjóðlög frá Venezuela eftir
Sojo/Diaz og tvö verk eftir
spænska tónskáldið Albeniz.
Williams ræður yfir fullkom-
inni tækni á hljóðfæri sitt, og
tekst að lokka fram úr þvi hin
margvislegu blæbrigði. öll túlk-
un hans er mjög geðþekk og yf-
irveguð, hins vegar fannst mér
nokkuð skorta á skaphita og
þrótt. Hefðu andstæður i túlkun
mátt vera meiri. En Williams er
nokkur vorkunn. Það hlýtur að
vera andstyggilegt að leika á
svo fingert og „intimt” hljóð-
færi i gimaldinu Háskólabiói,
sem er.,ekki hljóðhelt (börn úr
hverfinu voru að leik fyrir utan
og heyrðist það greinilega inn i
konsertsalinn), og ku auk þess
leka á veturna.
son. Magnús hefur um árabil
verið einn helzt brautryðjandi
nútimatónlistar hér á landi,
frumlegt og óvanalegt tónskáld.
Verk þetta sýndi að Magnús er
ekki staðnaður, heldur sifellt að
leita fyrir sér. Skemmtileg jazz-
áhrif mátti greina á ýmsum
stöðum i þessu ferska og heill-
andi verki.
Næst kom Dúó eftir Hafliða
Hallgrimsson, ungan sellósnill-
ing sem nú stundar tónsmiða-
nám i London. Verkið er samið
fyrir lágfiðlu og selló, og er aug-
ljóst að höfundurinn gjörþekkir
strokhljóðfæri þessi. Verkið
virtist mér vel samið en nokkuð
sérkennplaust, en það var fjör-
ugt og skemmtilegt. Kvintett
Jónasar Tómassonar, sem á
undanförnum árum hefur verið
við nám i Amsterdam, var
miklu óvanalegra og persónu-
legra verk. Mér virðist sem
Jónas sé undir jákvæðum og
frjóvgandi áhrifum griska tón
skáldsins Xenakis. Það var
mikill fengur að framlagi þess
ara ungu og menntuðu tón-
skálda,og hafa islenzkum listum
bætzt góðir listamenn.
Seinast á efnisskránni voru
fjögur sönglög eftir Pál P. Páls-
son við ljóð Ninu Bjarkar.
Elisabet Erlingsdóttir söng vel,
en nokkuð tilgerðarlega, erfitt
einsöngshlutverk. Tónsmið Páls
minnir óneitanlega á sum verk
Alban Bergs eða Schönbergs.
Honum tekst að koma innihaldi
ijóðanna vel til skila með ó-
brigðulli tónsmiðatækni. Eitt á-
nægjulegasta við þessa tónleika
var hvað verkin voru vel flutt og
æfð. Þeir hljóðfæraleikarar sem
fram komu á þessum tónleikum
eiga aliir mikið lof skilið.
GÍTARSPIL