Þjóðviljinn - 14.01.1973, Síða 13

Sunnudagur 14. janúar 1973 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 13.
®
Alistair Mair:
Það
var sumar i
gær
Það fór hrollur um hana og hún
sneri höfðinu frá remmunni af
tóbaki og bjór og skemmdum
tönnum.
— Já, ójá, sagði hann. — Það er
ekki eins mikill snúður á þér
núna, ha? Þegar þú veizt að það
er önnur sem liggur undir honum.
Ljóshærð hóra i rauðum bil og
með nógu langar neglur til að
klóra augun úr hverjum sem er.
Svona er hann þessi djöfuls lækn-
ir. Svona er þessi maður þinn.
Hann er hreint ekkert annað —
— Othéðan!
Hún sleppti takinu skyndilega.
Hurðin gaf eftir. Morrison kippt-
ist til og um leið keyrði hún
vinstri höndina upp að kinninni á
honum og steinninn i hringnum
hennar reif hann til blóðs og um
leið og hann hörfaði tókst henni að
skella hurðinni, setja slagbrand-
inn fyrir og hún hallaði sér skjálf-
andi upp að traustum viðnum.
Seinna, miklu seinna fannst
henni, rétti hún úr sér, andaði
djúpt, og skjálftinn i likama
hennar var að réna. Þá mundi
hún eftir blóðinu. Hún þvoði sér i
snyrtiherberginu og skolaði
skinnpjötlu af hringnum og
meðan hún var að þurrka sér, sá
hún spegilmynd sina. Þar var
enga breytingu að sjá. Augu
hennar voru skær og þurr, engin
tár að sjá. Tárin voru hið innra,
yfir þvi sem verið hafði og yrði
aldrei framar. Hún fór fram i eld-
húsið og gekk fyrstu skrefin inn i
breytta veröld.
Simon leit við.
— Hvað vildi hann?
— Ekkert sérstakt, sagði
Elisabet. — Eruð þið bráðum
búin?
— Næstum þvi, sagði Susan.
— Þá ljúkið þið þessu fyrir
mig, er það ekki? sagði Elisabet.
— Ég þarf að hringja.
Hún notaði simann i svefnher-
berginu upp á lofti. Hún var að
byrja að fá höfuðverk, þungan
seyðing i hvirflinum sem berg-
málaði simhringinguna. Hún
heyrði ekkert annaö fyrr en rödd
Bills, róleg og eðlileg, heyröist i
simanum. Þá lokaði hún augun-
um og lét fallast út af á koddann.
— Bill — hvislaði hún.
— Halló. Halló. Þetta er Lamb-
ton.
— Það er Elisabet, sagði hún.
— Elisabet! Hvernig liður þér?
Hvenær ætlið þið að koma hingað
og borða með mér?
— Heyrðu Bill, það hefur
dálitið komið fyrir —
Rödd hans breyttist.
— Fyrir hvern? Peter?
— Nei, sagði hún óstyrkri
röddu. — Ekki beinlinis að
minnsta kosti. En ég verð að hitta
þig -
— Allt i lagi. Ég skal koma
undir eins —
— Nei! Nei, gerðu það ekki,
Bill. Ég vil ekki að hann viti það
— Þú vilt ekki að Peter viti
það?
Hún fann hve undrandi hann
var.
— Nei, sagði hún. — Ekki enn
að minnsta kosti. En ég verð að
tala við þig.
— Allt i lagi, sagði Bill rólega.
— Hvenær?
— Við skulum sjá. Hún settist
upp og reyndi að taka á sig rögg.
— Það verður að vera á kvöldi
sem hann á vakt. A miðvikudag.
Ekki á morgun,heldur hinn. Ég
get sagt að ég ætli i búðir siðdegis
og svo i leikhús um kvöldið. Eitt-
hvaö i þá áttina. Ef þú gætir hitt
mig... hvenær gætirðu hitt mig?
— Klukkan sex, sagöi Bill. —
Klukkan sex á hótel Central.
— Já, allt i lagi. Ég verð þar
klukkan sex.
— Það er bara eitt —
— Hvað er það Bill?
— Það eru tveir dagar þangað
til, sagði hann. — Ég veit ekki
hvað er um að vera, en stundum
geta tveir dagar verið langur
timi. Er þetta i lagi þangað til?
— Já, sagði Elisabet. — Já, það
er i lagi.
Hið eina sem var undarlegt við
þessa tvo daga, var hversu eðli-
legir þeir voru. Allt gekk fyrir sig
með eðlilegum hætti og ekkert gaf
til kynna að undirstaðan sem allt
hið eðlilega hvildi á, gæti hrunið
við eitt einasta orð. Peter var eins
og hann hafði verið siðan um jól,
hæglátari, alvarlegri, innhverf-
ari, en það bólaði ekki á neinni
sektarblandinni ástrfðu i augum
hans. Og kvöldheimsóknir hans
til Jacky Carstairs drógust aldrei
á langinn. Hún tók sérstaklega
eftir þvi. Hún talaði við hann
þegar hann kom þaðan á þriðju-
dagskvöldi.
' — Ég var að hugsa um að
skreppa til Glasgow á morgun,
sagði hún. — Ég þarf að skreppa i
búðir.
— Biddu með það til fimmtu-
dags, sagði hann. — og þá skal ég
aka þér þangað.
— Já, mér datt það lika i hug.
En það er sýning á Kings sem ég
hefði gaman af að sjá og ég hef
ekki farið i leikhús i eilifðartima.
— Það hefur hvorugt okkar
gert.
— Já, ég veit það, en ef við
færum á fimmtudag, kæmirðu of
seint heim til að fara til Jacky.
— Það er satt, sagði hann.
— Þess vegna fannst mér til-
valið að fara á morgun, verzla
siðdegis og skreppa i leikhúsið
um kvöldið og koma svo til baka
með hálfellefu-bilnum. Ég væri
komin heim um hálftólf.
— Já, þvi ekki það? sagði hann.
— Vantar þig peninga?
Henni varð allt i einu ljóst, hve
auðvelt var að blekkja. En hún
hafði ekki átt von á þvi að finna til
sektarkenndar þegar hún hitti
Bill i anddyrinu á Central hótel-
inu kvöldið eftir.
— Jæja, sagði hann, — hvert
eigum við að fara? Upp á barinn
eða heim til min?
Hann var brosandi og rólegur,
en hún leit kvfðafull i kringum sig
innanum allt fólkið.
— Heim til þin, sagði hún. — Ef
pað er allt i lagi?
— Auðvitað er það allt i lagi.
Hann tók undir handlegginn á
henni. — Komdu.
— Hann spurði einskis fyrr en
hann var búinn að bjóða henni
sæti, hella i glas handa henni og
ýta til hennar silfursigarettu-
kassa. Þá lyfti hann glasi sinu þar
sem hann stóð.
— Megi óvinir okkar ruglast i
riminu!
Hún brosti eilitið.
— Ég get skálað fyrir þvi, sagði
hún.
Hann settist
— Jæja, láttu það koma, sagði
hann bliðlega. — Frá byrjun. Ro-
lega. 1 samhengi. Án allrar kven-
legrar tilfinningasemi og ágizk-
ara. Aðeins staðreyndir.
Hún leit undrandi á hann.
— En það get ég ekki, sagði
hún. — Staðreyndirnar eru bland-
aðar eðlisávisun. Og þegar hug-
boðið er máð burt, þá er litið eftir
af staðreyndum.
— Þeim mun betra, sagði Bill.
— Þá tekur frásögnin ekki langan
tima. Komdu fyrst með stað-
reyndirnar einar.
Hún reyndi. Þetta var i fyrsta
sinn, sem hún hafði vinzaö staö-
reyndirnar frá. Henni brá
næstum þegar hún uppgötvaði
hve rýrar þær voru. Hún lauk
máli sinu veikróma.
— Og þetta er eiginlega allt og
sumt, sagði hún. — En þessi
maður hafði hræðileg áhrif á mig.
Ég hef aldrei á ævi minni verið
eins miður min.
— Allt i lagi, sagði Bill. — En
það er liðin saga. Og þú lezt hann
l'inna fyrir þvi. En það er ekki
maðurinn sem máli skiptir,
heldur það sem hann sagði og
hvort það er satt eða ekki. Og við
skulum taka þetla eina sem þú
segir að gæti verið satt ....
drykkjuna hjá Randolph i Stirl-
ing.
Hún kinkaði kolli.
— Já, það gæti verið satt. Ég
veit að hann hitti hana i Stirling,
vegegna þess að hann sagði mér
það sjálfur. Og það hefði getað
verið hjá Randolph. Ég veit það
ekki.
Brúðkaup
Þann 25/11. voru gefin saman i
hjónaband i Selfosskirkju af séra
Sigurði Sigurössyni ungfrú Guð-
björg Erla Kristófersdóttir og
Aðalbjörn Þór Magnússon.
Heimili þeirra verður á Selfossi.
STUDIO GUÐMUNDAR,
Garðastræti 2.
Þann 16/12 voru gefin saman i
hjónaband i Dómkirkjunni af séra
Öskar J. Þorlákssyni ungfrú Asta
Egilsdóttir og Axel Smith.
Heimili þeirra er að Hverfisgötu
74 Rvik.
STUDIÖ GUÐMUNDAR,
Garðastræti 2.
Simi 20900.
BRIDGE
„Vofa Reeds” Meistarar
Þessi þraut sem samin var eftir
spilagátu Bandarikjamannsins
Jay Reeds er ekki mjög auðráðin.
N
sp. AKDG
hj. A
ti. AG987
la. DGlO
Y
sp. 109876
hj. 82
ti. 6
la. A8653
A
sp. 54
hj. 76543
ti. KD1042
la. K
á villigötum
Er þessi alslemma of erfið til
þess að viðfrægir meistarar geti
unnið hana við spilaborðið? Það
mætti ætla, þvi að þegar hún var
spiluð, töpuðu þeir Avarelli og
Robinson henni, hvor við sitt
borð. Látið yfir hendur Austurs
og Vesturs, áður en þið ákveðið
hvernig spila skuli.
N
sp. AlO
hj. K86
ti. A87
la. KD1073
s
sp. 32
hj. KDG109
ti. 52
la. 9742
Y
sp. 4
hj. G1052
ti.-1096 1
la. G984
A
sp. G765
hj. D743
ti. 42
la. 652
Vestur lætur út tigulsexuna og
Suður vinnur fjögur hjörtu,
hvernig sem mótherjarnir reyna
að verjast.
s
sp. KD9832
hj. A9
ti. DG53
la. A
Svar: Suður tekur útspilið með
tigulásnum, tekur siðan á hjarta-
ásinn og þá á háspilin i spaða, til
að geta kastað af sér tapspilinu i
tigli. En Austur trompar, Suður
yfirtrompar, og tekur á háspil sin
i trompi og kastar i þau úr blind-
uin laufunum þremur.Þá kemur
upp þessi staða sem er harla lik
hinni upphaflegu spilagátu
Reeds. Suður verður enn að taka
tvo slagi:
Vestur lætur út hjartatvist.
Hvernig hefðu þeir Avarelli og
Robinson átt að halda á spilunum
til að vinna alslemmu i spaða,
hvernig sem vörninni var háttað?
Athugasemd um sagnirnar.
Einföldustu sagnirnar hefðu
getað verið þessar:
sp. G. ti. G987
sp. 106LÁ86 ti. KD104 la. K
ti. 5 la. 9742
Suður lætur út laufatvistinn.
Fyrr.a tilvik: Vestur lætur lág-
lauf, Suður kastar tigli úr blind-
um og Austur tekur á kónginn, en
verður að láta út tigul, svo að
blindur fær á gosa sinn og loks á
spaðagosann, sem er frispil.
Annað tilvik: Vestur tekur
laufatvistinn með ásnum og sé
spaðagosanum haldið eftir i
borði, hlýtur Vestur að koma
blindum inn i spaða til þess að
neyða hann til að gefa þrjá slagi i
tigli. En Suður á einmitt að kasta
spaðagosanum úr borði. Þegar
Vestur hefur þá tekið á laufaás-
inn, siðan á spaðatiu og sexu,
verður hann að láta út i laufgaffal
Suðurs (9 7).
Norður Suður
lgr. 3 sp.
3 gr. 4 ti.
4 sp. 4 gr.
5sp. 5 gr.
6hj. 6sp.
7sp. (eðapass)
Kóngaspurningin sem kennd er
við Blackwood (5 grönd) bendir
til þess að enginn ás sé úti og
Suður hafi alslemmu i huga.
Þegar sex spaðar eru sagðir er
Norður i nokkri klipu. Hann á
aðeins tvö tromp og engan styrk i
liglinum, að ásnum undan-
skildum. Hins vegar getur hann
gert sér vonir um að langlitur
hans i laufi veiti tækifæri til ,,af-
kasta”. Hann hefur þvi fullt leyfi
til að segja sjö spaöa, eða þá að
passa við sex spöðum. Hefði hann
átt spaðaásinn þriðja, hefði al-
slemman verið fyllilega réttmæt.
GLENS
,,Viltu gera svo vel að líta á lyfseðilinn minn aftur”.