Þjóðviljinn - 18.01.1973, Side 8

8.SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 18. janúar 1973
78
Alistair Mair:
Það
var sumar í
gær
El' þú gerir þaf) ekki, get ég ekki
hjálpað þér.
— Þú getur ekki hjálpað mér
hvort eð er. Enginn getur hjálpað
mér. Elisabet horl'ði niður á úfið
hárið á dóttur sinni.
— Það er alltal einhver sem
getur hjálpað, sagði hún. —
Stundum er það hjálp að geta létt
á hjarta sinu. Þú ættir að reyna
að iala um það.
— Nei.
Elisahel andvarpaði.
Þú ert i rauninni búin að
viðurkenna að eitthvað sé að,
sagði hún. — Nú verðurðu að
segja mér hvað það er —
Ég segi þér það ekki!
- Jæja, ef það skipti einhverju
máli, þá værirðu ekki að gráta.
()g ef það skiplir máli, þá kemst
ég hvort sem er að þvi fyrr eða
siðar. Er það ekki satl? Nú grúfði
stúlkan grátbólgið andlitið niður i
koddann og hárið féll út af
titrandi herðunum. Með herkjum
slillti Elisabet sig um að snerta
hana og hún leit i kringum sig i
herberginu el' ske kynni að hún
sæi eitthvað sem gæfi visbend-
ingu... brét', ljósmynd, hvað sem
væri, en á skril'borðinu var aðeins
hrúga af slilabókum og skólabók-
um. — Er það námið? spurði hún
bliðlega. — Hefurðu áhyggjur af
þvi?
- Nei!
Þvi að engin próf eru svo
þýðingarmikil að tárum laki.
- Það er ekki það.
Elisabet horfði á stúlkuna með
áhyggjusvip. Stúlkan var niður-
brolin, i algeru andlegu uppnámi.
Og aðeins eitt gat farið þannig
með konu. Hún gerði sér það allt i
einu Ijóst. OgSúsan sem hal'ði svo
lengi verið barn, var nú orðin
kona. Hún hallað sér na>r henni,
teygði handlegginn yl'ir hana og
studdi hendinni á rúmið hinum
megin.
- Susan, sagði nún lágri
röddu. — Ég veil þér finnst það
ótrúlegt, en það er ekki svo voða-
lega langt siðan ég var á þinum
aldri.. Eg man enn hvernig það
var að vera átján ára og ást-
fangin. —
— Astfangin! Slúlkan tók við-
bragð og sneri sér við, hárið féll
l'ram á andlitið og augun glóðu. —
Ég sagði ekkert um að ég væri
ástlangin. Ég er ekki ástfangin.
Ég vil aldrci framar heyra
minnzt á ást. Aldrei nokkurn
tima!
En Susan —
— Talaðu bara ekki um ást.
Það er allt og sumt. Ekkert af
þessu hel'ði komið l'yrir, ef ekki
væri lyrir þessa margumtöluðu
ást. Ég héll það yrði dásamlegt
en það var misskilningur. Það
var andstyggð! Andstyggð —
Orðið drukknaði i kjökri og það
var eins og viðnám hennar væri á
enda þvi að hún lét lallasl i fang
móður sinni. Elisabet hélt
ulanum hana og bar varirnar að
hári hennar.
- Þetta er allt i lagi, hvislaði
hún. — Það er allt i lagi. Það
getur ekkert verið svona slæmt.
- En það er það. Mamma, það
er það. Það var varla hægt að
greina orð hennar — Það er verra
en það! Ég er ófrisk.
Elisabet lokaði augunum.
Agndofa sat hún meðan lár
dótlurinnar brunnu á hörundi
hennar, un/. hún hafði jalnað sig
litið eitt og heimurinn umhverfis
var al'tur kominn i sitt vanahorf
eða þvi sem næst. Þá strauk hún
hárið burt frá andliti stúlkunnar.
Svona nú.sagðihún bliðlega.
Setztu upp.
Hún settist upp með hægð og
undrandi á svipinn.
Ertu ekki reið við mig?
Ekki reið. sagði Elisabet —
Dálitið dösuð, en ég er ekki reið.
Hún reis á fætur. - Ég ætla að
siekja drykk handa okkur báðum.
sagði hún. — I þinum sporum
myndi ég reyna að snyrta mig
svolitið til. Svo skulum við tala
saman.
— En mamma, ég hélt þú yrðir
— Geymdu þetta, sagði Elisa-
bet. — Ég verð ekki lengi.
Þegar hún kom til baka með
konjak i stóru glasi handa sjálfri
sér og ögn minni skammt handa
dóttur sinni, sat stúlkan viö
spegilinn
— Það er litið gagn að þessu,
sagði hún veikróma. — Það eru
ósköp að sjá mig.
— Allt i lagi, sagði Elisabet. —
Það sér þig enginn. Og hér er
drykkurinn þinn.
Susan starði á glasið.
— Hvað er þetta?
— Konjak, sagði Elisabet, —
Sem læknislyf, svo að reglan um
tuttugu og eins árs aldurinn gildir
ekki.
— Það er rótsterkt eftir lykt-
inni að dæma.
— Það er sterkt, sagði Elisa-
bet. — Þess vegna drekkum við
það. Og seztu nú á rúmið og ég sit
hér og við ræðum dálitið um
þetta.
Augu stúlkunnar urðu rauna-
leg.
— Ég veit ekki um hvað við
getum talað.
— Við getum það, sagði Elisa-
bet. — Það er alltaf hægt að tala
um barneignir, hvort heldur er i
hjónabandi eða utan. En það sem
mig langar til að vita er þetta: af
hverju heldurðu að þú sért ófrisk?
— Af þvi að ég er það bara.
— En elsku vina, það er ekki
nóg að segja þetta. Ég á við, hvort
það hafi fallið úr hjá þér bíæðing
eða eitthvað slikt?
Hún kinkaði kolli þrjózkuleg á
svip.
— Já.
— Hvenær átti hún að vera?
— Tuttugusta og fyrsta janúar.
— Og siðan eru næstum þrjár
vikur.
- Já.
— Allt i lagi, sagði Elisabet
með hægð. —Það gerist stundum.
Það þarf ekki endilega að tákna
að maður sé ófriskur.
— En það gerir það, mamma.
Það gerir það. Ég fletti upp i bók
og las um öll einkenni, og það er
ekki bara vegna þess að ég fór
ekki á túr. Ég á við það að
brjóstin á mér eru stærri og ég er
magameiri og mér hefur verið
óglatt á morgnana — það stendur
allt heima!
— Þú ættir ekki að vera maga-
meiri, sagði Elisabet ihugandi. —
Ekki á þessu stigi.
— En ég er það nú samt!
Elisabet dreypti á konjakinu.
— Eg verð að spyrja þig um
eitt, sagði hún varfærnislega og
setti glasið frá sér a skrifborðið
við hliðina á Nútima bókmennta-
sögu. — Fyrir nokkrum
mánuðum fékkstu smáskelk á
balli með vini Simonar. Manstu
það? Þú hélzt að hann hefði verið
að reyna að nauðga þér.
Susan sneri sér undan og reyndi
að leyna roðanum.
— Já, sagði hún stuttaralega.
FIMMTUDAGUR
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Helga Hjörvar les
áfram söguna um „Skútu-
Andrés með tréfótinn” eftir
Jörn Birkeholm (2) Til-
kynningar kl. 9.30. Létt lög á
milli liða. Heilnæmir lifs-
liættir kl. 10.25: Björn L.
Jónsson læknir talar um
megrunaraðferðir. Morgun-
poppkl. 10.45: Eric Clapton
leikur og syngur. Fréttir kl.
11.00. Hljómplötusafnið
(endurt. þáttur G.G.)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni. Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.15 Við sjóinn.Ingólfur Stef-
ansson ræðir við Hilmar
Bjarnason útgerðarmann á
Eskifirði (endurt.)
15.00 Miödegistónleikar:
Gömul tónlist Michel
Piguet, Walter Stiftner og
Martha Gmúnder leika Són-
ötur fyrir blásturshljóðfæri
og sembal eftir Geminiani
og Veracini. Söngvarar og
félagar úr Little Orchestra i
London flytja stúdentalög
frá 17. öld eftir Adam
Krieger, Johann Rose-
mliller o.fl. I Soiisti Veneti
leika Concerti grossi eftir
Alessandro Marcello.
Maurice André og Marie--
Claire Alain leika Sónötur
fyrir trompet og orgel eftir
Hándel og Corelli.
16.00 Fréttir,
16.15 Veðurfregnir. Tilkynn-
ingar.
16.25 Popphornið.
17.10 Barnatimi i umsjá Olgu
Guðrúnar Arnadóttur a)
spjallað um réttlæti. b)
Arnar Jónsson les gamait
ævintýr frá Vietnam c) tón-
list d) útvarpssaga barn-
anna: Uglan hennar Mariu,
eftir Finn Havrevold, (7)
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Dagiegt mál. Indriði
Gislason lektor sér um þátt-
inn.
19.25 Glugginn. Umsjónar-
menn: Guðrún Helgadóttir,
Gylfi Gislason og Sigrún
Björnsdóttir.
20.05 Leikrit: „Þau eru súr,
sagði refurinn" eftir Guil-
herme Figueircdo. Þýðandi
og leikstjóri: Sveinn Ein-
arsson (Áðir útv. i jan.
1967 )j Persónur og leik-
endur: Xantos, heimspek-
ingur... Róbert Arnfinnsson,
Clea, kona hans ... Herdis
Þorvaldsdóttir, Melitta am-
bátt hennar ... Þóra Frið-
riksdóttir, Esóp, þræll og
sagnamaður ... Lárus Páls-
son, Agnostos, höfuðsmaður
... Gisli Alfreðsson.
Róbert Arnfinnsson er
meðal lcikara i útvarpsleikrit-
inu i kvöld.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir Reykja-
vikurpistill, Páll Heiðar
Jónsson fjallar um kvik-
myndun Brekkukotsannáls.
Að loknum fréttum og
veðurfregnum kl. 22,15 i kvöld
flytur Páll Heiðar Jónsson
Rcykjavikurpistii. 1 pistiinum
mun hann fjalla um kvik-
mynduin Brekkukotsannáls,
en fyrri hluti hans veröur
frumsýndur i sjón varpinu
þann 29. n.k.
22.45 Manstu eftir þessu?
Tónlistarþáttur i umsjá
Guðmundar Jónssonar
piandleikara.
23.30 Fréttir i stuttu máli.
KÖTTUR í STÓRRÆÐUM EFTIR KRÓKAREF
Þessi maður hét Kolbeinn Klængsson. Við fyrstu sýn mátti vel halda að hann væri
ekki svo afleitur, þótt ekki væri hann nú beinlinis laglegur. En atvinna hans var þó
engin önnur en sú að útbúa löggild bréf handa körlum eins og Jósafat, svo þeir gætu
með fullum rétti rekið þá út á götu, sem ekki gátu borgað húsaleiguna sina. Og nú
var Pétur gamli einmitt umræðuefnið. Þeir kumpánar þóttust vera skelfing sorg-
mæddir, en i rauninni voru þeir báðir glaðir, þvi nú gátu þeir brátt selt kofann, þar
sem Pétur bjó.
Þegar þrenningin, sem nú var einmitt stödd fyrir framan húsiö, ætlaöi að skjótast
inn um hliðið, tóku þau eftir gömlum manni, sem ætlaði sömu leiö og þau. Eftir lýs-
ingu svanapabba að dæma var ekki annað að sjá en hér væri einmitt kominn þessi
einkennilegi maður, sem hann hafði heyrt Jósafat tala við um húsakaupin.
„Hér bar sannarlega vel i veiði”, sagði Lúter við Rósu og Palla. Þegar gamli
maðurinn hafði horfið inn um dyrnar á húsi Jósafats, læddist allur hópurinn upp
stéttina.