Þjóðviljinn - 04.09.1973, Page 13

JENNY
BERTHELIUS:
BIT-
BEIN
hverjum áhrifum og hló hátt
þegar hann sá Odile.
— Sjáum til, hrópaði hann. —
Er ekki fjallið komið til
Múhameðs. En komdu inn, litla
tannlæknisfrú, þú verður að
heilsa fjölskyldu minni.
Eftir andartak var hann
kominn út i portið, lagði arminn
um mitti Odile og dró hana með
sér inn i skuggalegan, þefillan
ganginn og áfram innum dyr sem
trúlega hafði einhvern tima verið
máluð, þótt ekki væri nokkur leið
að ráða i hver liturinn hafði verið.
Inni var allt rytjulegt, slitið,
subbulegt. Hrörnandi heimur,
dauðvona, rotinn og fúll. Odile
þrýsti sér að Lorentz. Lyktin
vakti ógleði hennar, og sem
snöggvast óttaðist hún að hún
færi að kasta upp, en hún kyngdi
og henni tókst að vinna bug á þvi.
Brúðkaup
Þann 16.6. voru geíin saman i
hjónaband i Hallgrimskirkju, af
séra Jakobi Jónssyni, ungfrú Jór-
unn Andreadóttir og Steinar
Viktorsson. Heimili þeirra verður
að Blikahólum 10.
Studio Guðmundar, Garðastræti
2.
Þann 11.8. voru gefin saman i
hjónaband f Neskirkju af séra
Jóni Thorarensen, ungfrú Nina
Hildur Magnúsdóttir og Þórður
Andrésson. Heimili þeirra er að
Hjallavegi 5, Ytri-Njarðvik.
Studio Guðmundar, Garðastræti
2.
Þriðjudagur 4. september 1973 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 13
Fyrir innan eldhúsið var stórt
herbergi, herbergi án húsgagna,
þar sem aðeins voru slitnar dýnur
og óhreinar mottur á gólfinu og
stöku koddi eða leifar af koddum.
1 einu horni var fallegur, hvitur
kolaofn, eins og lilja á sorphaug,
framandlegur i fegurð sinni og
minningum um hið liðna.
t herberginu var margt fólk,
það fannst Odile að minnsta kosti.
Það var fólk á dýnunum,
samtvinnað eða eitt saman, vak-
andi eða sofandi eða kannski
dautt. Sumir sýndust bókstaflega
vera dauðir og Odile velti fyrir
sér, hvort þessi ógeðslega, sæta
lykt væri af þeim...
Tveir hinna þykjast dauðu,
hreyfðu sig og tautuðu eitthvað
þegar Lorentz stiklaði yfir kroppa
þeirra á gólfinu. A einni dýnunni
sat svertingi með gitar og geysi-
lega hárprakt sem var eins og
kúluklipptur runni af ótrúlegri
fyrirferð. Hann brosti vingjarn-
lega til Odile og færði sig til, svo
að hún kæmist framhjá. Hann var
sá eini i herberginu sem horfði
ekki á hana með kæruleysi eða
fjandskap i svipnum. Odile brosti
feimnislega á móti þegar hún
gekk hjá. Hún sneri sér að
Lorentz, tók i ermina hans.
— Laurence, ég verð að tala við
þig. Þaðhefur dálitið komið fyrir.
— ...Nógu alvarlegt til þess að
þú komir hingað i þessari módel-
kápu og krókódilaveski. Þú
hugsar ekki um, að þú getur eyði-
lagt mannorð mitt.
En hvað um mannorð mitt?
hugsaði Odile og var nú i fyrsta
sinn raunsæ og meðvitandi um
eigingirni hans.
— Þú getur liklega sagt vinum
þinum að ég sé frá skattstofunni
eða eitthvað i þá átt, svo að þú
þurfir ekki að skammast þin,
sagði hún óvenju hvassróma. —
Mér stendur á sama hvað þú
segir.
— Allt i lagi, allt i lagi, taktu
það með ró.
Lorentz dró hana með sér að
gluggakarmi ögn afsiðis.
— Hvað er svona mikilvægt?
Odile tók bréfið upp úr töskunni
og braut það sundur. Hann las
þaö tvisvar, fyrst með hrukkað
enni. Svo fór hann að hlæja.
— Þú þarft ekki að hafa
áhyggjur af þessu.
— Af hverju segirðu þaö, auð-
vitað þarf ég að hafa áhyggjur af
þvi.
Hann sneri bréfinu við, bar það
upp að birtunni, svo braut hann
það saman og tróð þvi niður i litlu
krókódilsskinntöskuna hennar.
— Taktu það bara rólega, þetta
er bara grin. Illkvittni sem skiptir
ekki máli.
— Hvað áttu við?
— Illkvittni — eins konar leikur.
Ekkert alvarlegt. Fólk sem kann
ekki almennilega stafsetningu er
sjaldan hættulegt.
Indiánastelpurnar kölluðu inn
um dyrnar að kominn væri
matur, og þeir á dýnunum sem
gátu risið á fætur, gerðu það og
fóru fram i eldhúsið. Lorentz dró
Odile þangað með sér. Á eldhús-
bekknum stóðu skálar með
ólýsanlegri kássu i. Hún var
ókræsileg en þótt undarlegt megi
virðast var lyktin góð, einkum
karri og paprika.
— Má bjóða þér matarbita?
spurði Lorentz, en Odile hristi
höfuðið.
— Nei þakk, ég er búin að
borða.
— Ætlarðu ekki að kynna hana
vinkonu þina, sagði önnur indi-
ánastelpan og horföi haturs-
fullum augum á Odile.
— Siðan hvenær var farið að
draga svona pakk hingað? spurði
hin meðhægð og einblindi i augun
á Odile. Odile hefði hlaupið leiðar
sinnar, ef Lorentz hefði ekki
haldið fast um handlegginn á
henni. Hann brosti alúðlega til
stúlkunnar.
— Má ég kynna svilkonu systur
minnar.
— Svilkona, svei raskat, sagði
fyrri indiánastúlkan. — Hún á
ekkert erindi hingað til að fitja
upp á nefið að okkur, höfum við
kannski gert henni eitthvað, ha?
Til að gefa orðum sinum aukna
áherzlu, sló hún með skeið i eld-
húsborðið, hún var eins og tigur
að verja afkvæmi sin.
Maður kom inn um dyrnar sem
lágu að portinu, maður sem liktist
hinum fræga manni frá Nasaret.
Hann gekk beint til Odile og
horföi á hana mildum, brúnum
augum.
— Velkomin til okkar, systir,
sagði hann. — Sýndu lærisveinum
minum umburðarlyndi, þeir vita
ekki alltaf hvað þeir segja. Þú ert
ein af oss, þótt þú sért undarlega
til fara. f hjarta þinu ertu ein af
oss, litla systir. Ég sé inn i sál
þina, ég sé hjarta þitt og ég sé að
þú ert óttaslegin og áhyggjufull.
Og ég sk-al lækna þig af ottanum.
,,Walk across my swimming-
pool, ha, sagði önnur indiána-
stelpan fyrirlitlega og sneri i
hann baki. Hún fór að ausa káss-
unni úr annarri skálinni á óhrein-
an, margnotaðan pappadisk.
Siðan settist hún á gólfið, eins
langt frá Odile og hægt var.
Blámaðurinn með gitarinn og
hárbrúskinn kom út i eldhúsið.
Hann ljómaði þegar hann sá hinn
nýkomna og gekk til hans, stóð
við hlið hans og horfði á hann lýs-
andi augum.
— Er það ekki, Benjamin?
sagði maðurinn með Krists -
augun.
— Jú, Michael. Hvað áttu
annars við?
— Að hún þarna sé ein af oss
þótt hún sé undarlega klædd.
— Svei skitalykt, sagði Indiána-
stelpan á gólfinu. — Hvaða gálu
sem Lorentz dregur hingað, þá
heldurðu að hún sé Maria mey i
dularklæðum.
Michael gekk þvert yfir eld-
húsið, laut niður og kyssti
stúlkuna á munninn.
— Það sem þið gerið minum
minnstu... sagði hann út i bláinn.
Stúlkan þurrkaði sér um
minninn með handarbakinu.
— Já, þú getur svo sem kjaftað,
Súperstar, sagði hún án allrar
sannfæringar. Hún sneri sér aftur
að matnum og.virtist á þvi að láta
málið niður falla.
Og Odile, sem hafði staðið allan
timann þétt við Lorentz, fannst
allt I einu .sem hún hefði verið
tekin i sátt, væri hagvön meðal
þessa fólks sem hún hafði aldrei
áður séð, hagvanari meðal þeirra
hér I skitnum og ólyktinni
og hrörnuninni en hún hafði
nokkru sinni verið i fimmtán her-
bergja húsinu hans Herberts.
Maðurinn frá Nasaret, sem var
einhverra hluta vegna kallaður
Michael, settist á gólfið með
krosslagða fætur og tók fram
pipu. Hann kveikti i henni og
reykti með löngum, rólegum
togum og horfði rólegur á „læri-
sveinana”.
— Ætlar þú ekki að borða,
Súperstar? sagði indiánastelpan
á gólfinu.
— Nei, þakk fyrir, ég er að
reykja. Sjáðu um að þau hin fái
mat. Hvernig er með þau þarna
inni?
— Eins og vanalega, svaraði
Lorentz. — Sumir eru i himnariki,
aðrir i helviti; það er fullkomlega
eðlilegt og i lagi. Steve trylltist i
morgun meðan þú varst úti og
það varð að taka hann með valdi.
Þrjár löggur urðu að draga, nei,
bera hann I sjúkrabilinn. Hann
verður áreiðanlega lagður inn um
tima, og hann hefur gott af þvi.
Honum leið ekki vel, honum
Steve, honum hefur liðið bölvan-
lega lengi. Nú tekur þjóðfélagið
við honum og hann fær að lifa
nokkrar vikur i viðbót. En hann á
vist ekki langt eftir. Pabbi hans
hengdi sig um daginn og hann tók
það mjög nærri sér; honum þótti
vist vænt um pabba sinn.
— Guð veri sálu hans njjðugur,
sagði Michael og saug pipu sina
hugsi. — Hann hefur farið langa
leið og nú er hann bráðum kominn
á leiðarenda. Við verðum ein-
hvern veginn að útvega blóm
fyrir jarðarförina, mikið af
blómum. Steve var góður náungi.
Einn af þeim allra beztu.
Hann liggur á
Landspitalanum, ekki i kirkju-
garðinum, sagði Lorentz raun-
sær. — Þeir lappa upp á hann og
senda hann hingað aftur. Hann
verður kominn aftur eftir hálfan
mánuð. Spitalarnir eru fullir af
heiðarlegum borgurum, hvernig
ættu þeir að geta hýst hálfdauðan
dópista til lengdar? Þú getur
beðið ögn með blómin.
Maðurinn sem liktist Messiasi
virtist ihuga þetta stundarkorn.
Lærisveinarnir sátu eða stóðu
kringum hann og biðu eftir vis-
dómsorðum. Og þegar hann
byrjaði loks að tala horfðu allir á
hann, þögulir, hlustandi ög opnir.
Hann hefði getað sagt hvað sem
var, þau hefðu hlustað. Þvi að
eins og hinn mikli forgöngumaður
var hann slikur maður. Maður
sem fær fólk til að hlusta.
Odile hlustaði lika. Hún reyndi
ÞRIÐJUDAGUR
4. september
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Sigriður Eyþórsdóttir
heldur áfram að lesa söguna
„Kári litli i skólanum” eftir
Stefán Júliusson (2).
Tilkynningar kl. 9.30. Létt
lög á milli liða. Viðsjóinnkl.
10.25: Ingólfur Stefánsson
fæðir við Svein Ingólfsson
framkvæmdastjóra
Útgerðarfélags Skag-
strendinga. Morgunpopp kl.
10.40: Illjómsveitin Climax
Chicago syngur og leikur.
Fréttir kl. 11.00. llljóni-
pliiturabb, endurt. þáttur
G.J.).
12.00 Dagskráin. Tónleikar
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Kftir hádegið. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 Siðdegissagan:
„Sumarfriið" eftir C*sar
Mar. Valdimar Lárusson
les(2).
15.00 Miðdegistónleikar:
Norræn tónlist.Elisabeth
Söderström og Erik Saedén
syngja lög eftir Geijer,
Almquist og Lindblad. Stig
Westerberg leikur á pianó.
Leo Berlin og Lars Séller-
20.00 Frcttir.
20.25 Veður og auglýsingar.
20.30 Kiddarinn ráðsnjalli.
Franskur ævintýramynda-
flokkur. 9. og 10. þáttur.
Þýöandi Dóra Hafsteins-
dóttir. Efni 7. og 8. þáttar:
Iliddarinn kemst til hallar
Sospelle greifa með um-
ferðaleikflokki. Þar er Mir-
eille, njósnari Richelieu
kardinála. Hún segir ridd-
aranum að sækja Force,
hershöfðingja, til Var, en
hann er fulltrúi Frakka á
vopnahlésráðstefnu, sem
halda á i höllinni, og Spán-
verjar vilja vinna Casal, áð-
ur en ráðstefnan er haldin.
Iliddarinn kveður nú leikar-
gren leika Sónötu nr. 2 i e-
moll fyrir fiðlu og pianó op.
24 eftir Emil Sjögren.
Konunglega hljómsveitin
sænska leikur „Berg-
búann”, balletttónlist eftir
Huga Alfvén; höfundur
stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15. Veðurfregnir.
16.20 Popphornið.
17.05 Tónleikar.
Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspegill.
19.35 Umhverfismál.
19.50 Lög unga fólksins.
Sigurður Garðarsson kynn-
ir.
20.50 íþróttir„Jón Asgeirsson
sér um þáttinn.
21.10 Kvöldtónleikar.
Kammersveitin i Prag leik-
ur Sinfóniu fyrir kammer-
sveit eftir Lubomir Zelezny.
— Hljóðritun frá tónlistar-
hátið i Prag I júni s.l.
21.30 Skúmaskot.Hrafn Gunn-
laugsson stjórnar þættinum.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Eyjapistill.
22.35 Ilarmónikulög. Frankie
Yankovic leikur valsa.
22.50 A hljóðhergi. Menasha
Skulnik les á ensku
„llamingjusama miljón-
arann” og tvær aðrar smá-
sögur eftir rússneska
gyðingahöfundinn Sholem
Aleichem.
23.45 F'réttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
ana, en fsabella Sospelle,
unnusta hans, kemur að, er
leikkona kyssir hann
kveðjukoss. Hún heldur
þegar til fundar við loringja
Spánverja og segir til ridd-
arans.
21.20 Oliuslys. Þáttur um
oliumengun og varnir gegn
henni, og skaða þann, sem
stal'að getur og stafað hei'ur
af vanrækslu og sinnuleysi á
þessu sviði. Magnús Bjarn-
freðsson stýrir þættinum.
21.55 iþróttir. Meðal annars
kvikmynd frá siðari degi
Evrópumótsins i fjölþraut-
um.
Ilagskrárlok óákveðin.
Auglýsingasíminn er 17500
mmnm
SPRUNGUVIÐGERÐIR
simi 10382 auglýsa:
Framkvæmum sprunguviðgerðir i steyptum veggjum og
þökum, með hinu þrautreynda ÞAN-kitti.
Lcitið upplýsinga.
SÍMI 10382 — KJARTAN IIALLDÓRSSON.
íiícsmiw hL
^ \! VlCfUVIin lUM/in . . .. *
NÝKOMIÐ MIKID ÚRVAI. AF
. INDVKRSKUM RÓMULLARMUSSUM
Kinnig reykelsi og reykelsisker
i miklu úrvali.
Ilandunnir austurlcnzkir skrautmunir
‘ 111 jög fjiilhreyttu úrvali, hentugir
lil tækifærisgjafa.
Gjöfina sem ætið gleður fáið þér i
JASMfN
Laugavegi 133 (við Illemmtorg)