Þjóðviljinn - 06.12.1973, Blaðsíða 9

Þjóðviljinn - 06.12.1973, Blaðsíða 9
8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur (i. desember 197:!. Fimmtudagur (í. desember 1973. ÞJÓÐVILJINN — StÐA 9 © „Jafnrétti” skólakerfisins Hver gerir hvaö og hvaö er kennt hverjum? oivA ’ smÁBAHA/ft i frumvarpinu um skólakerfi, sem lagt var l'ram meft grumi- skólalagafrumvarpinu i fyrra »g aftur endurskuftaft i liaust er greiu. sem vissulega ber aft fagna — »g befur lika verift fagnaft af miirgiim, — en einiiig iliuga nán- ar, sv» tryggt sé, aft þegar liigin hafa verift samþykkt »g taka gildi, verfti fraiiikva'ind liennar raun- veruleg i verki en ekki afteins fálmkeniid yfirbiirftsmeiinska. Ilcr á cg vift ákvæftift um jafn- rctti kynjanna, 7. grein, þar sem segir nrftrctl: ,.í iillu starfi skóla skal þess gætt. aft kiiiiur »g karlar njóti jafnrétlis i livivetna. jafnt kcnnarar scm ncnicndiir". Suinuin kann aft virftast þctta ákvæfti óþarft, þar sem jafnrótti þcgnanna sé ákveftift annars staft- ar i islenskum lögum og nái þá jal'nt yfir þá, sem stunda nám og starfa vift skólana, sem aftra. Kn só rikjandi ástand innan skóla- kerfisins skoftaft, kemur i ljós, aft full þörf er sliks ákvæftis til árótt- ingar og hreint og bcint til leift- róttingar, þar sem augsýnilega er um misnunun kynjanna aft ræfta. Launajafnrótli er t.d. rikjandi innan kennarastóttarinnar, þ.e. menn lá „sömu laun fyrir sömu vinnu", hvort sem um er aft ræfta karla efta konur. Kn þótt um sam- Inerilega vinnu só aft ra'fta efta jafnverftmæt slörf, aft þvi er virö- ist, er langt lrá þvi aft rikjandi só á gagnfræftastiginu. Kn þarf hara ekki meira af iiftrum hæfileikum á hinu sliginu'.' Hvort tveggja er allavega mjiig slitandi starf og felur i sór mikla ábyrgft. Skólastjórar karlar Kn jalnvel miftaft vift aft tillit sé tekift til mismunandi menntunar, er þá ekki eitthvaft undarlegt vift þá staftreynd, aft þótt yfirgnæf- andi meirihluti barnaskólakenn- nú mjög á i stótt gagnfræftaskóla- kennara. llór gæti ákvæftift um, aft ,,i öllu starfi skóla" skuli þess gætt, aft kynin njóti jaínréttis, orftift til áróttingar og reyndar nauösyn- legt, aft svo verði. Hvernig mynd er þaft annars, sem nemendurnir, uppvaxandi kynslóö, fá af verka- og hlutverkaskiptingu kynjanna? Sem stendur er hún svona i skól- unum: Hefja verður endurskoðun skólabóka launajafnrótti meöal kennara og á óg þá viö jöfnuö, sem ekki cin- skoröasl viö „launa jafnrótti kynjanna" eöa af hverju er kennslustarliö endilega metiö hærra til launa þegar kennt er á gagnfræöastigi en þegar kennt er á barnaskólastiginu? Jú, jú, óg veit svariö: þaö þarf meiri sór- menntun og þekkingu lil kennslu ara só konur (vegna þessm.a.,að karlmenn meft sömu menntun reyna flestir aft leita sér betur iaunaös starfs), er þaö heldur fá- titt, aö skólastjórar sama skóla- stigs sóu kvenkyns og yfirkennar- arnir eru langfelstir karlmenn. Sama gildir um skólastjóra gagn- Iræðastigsins; þeir eru flestir, ef ekki allir, karlar, þótt kónur sæki Karlar eru skólastjórar, yfir- kennarar, kennarar á hærri skólastigum, sm iðakennarar, iþróttakennarar drengja og dyra- verðir ef þeir eru orðnir gamlir. Konur eru barnakennarar, stundum gagnfræðakennarar, handavinnu-kennarar, mat- reiðslukennarar, baðverftir, kaffihitunarkonur kennara, skrif- stofukraftur, þvottakonur. Kr aö furöa þótt nemendaráð og stjórnir skólafélaga séu sjaldnast skipuö jafn strákum og stelpum, en karlkynið oftast i meirihluta? Börn og unglingar mótast nelnilega af þvi sem fyrir þeim er haft og er það náttúrlega enginn nýr sannleikur. Kn sé einhver al- vara að baki jafnréttisstefnu is- lenskra laga verður a.m.k. að gæta þess aö hafa ekki i skólun- um, uppeldisstofnunum þjóðar- innar, gagnstæð áhrif við stefnu laganna. Mismunandi náms- greinar og kennsla Þvi hefur stundum verið haldið fram við mig i fullri alvöru, jafn- vel af starfandi kennurum, að skólabörnum sé ekki mismunað eftir kynjum i okkar skólakerfi. En auk mismununar, sem óbeint felst i þeirri hlutverkaskiptingu sem að ofan er lýst og áhrifum hennar á börnin, get ég beinlinis bent á dæmi um mismunandi kennslu og námsefni kynjanna, sem enn eru við lýði i langflestum skyldunámsskólanna. Þótt kenn- aralið einstakra þeirra hafi tekið upp aðra starfsháttu hevrir, þaö þvi miður til undantekninganna. Tökum matreiðslu til dæmis. Ilún er skyldunámsgrein fyrir stúlkur, en valgrein drengja, þó ekki nema þar sem svo rúmt er um nemendur. að hægt sé að koma fyrir i skólaeldhúsinu tim- um fyrir þá og þá er stúlkunum kennt.sór og drengjunum sér. Kn aðeins þeir strákar. sem vilja, læra matreiðslu. það er aldrei skylda fyrir þá. Handavinna: 1 langflestum skólum er iðkuð sórstök handa- vinna lyrir stúlkur, önnur fyrir pilta. Þær læra að sauma, prjóna, hekla o.s.frv. Þeir læra að smiða. 1 einstaka skólum. þar sem kenn- araliðið er nútimalega þenkjandi fá nú nemendur að velja. Þó helst ekki nema heilir bekkir velji sér þaö sama, t.d. ef allar stelpur i einum bekk vilja læra aö smifta og allir strákar i öðrum að sauma. En það er ekki nóg með að kennd sé mismunandi handa- vinna, heldur eru lika gerðar i þessum greinum ólikar kröfur um heimavinnu. Strákarnir vinna semsé sina handavinnu, smiðina, alla i skólanum og þurfa ekkert að gera heima. Stelpurnar verða að taka sitt verk með heim, þar sem þeim er gert að prjóna, suma eða hekla svo og svo mikið fyrir næsta tima eða a.m.k. fyrir vor- próf. Þetta er timafrek vinna og iiminn dregst frá annarri heima- vinnu fyrir skólann eða fritiman- um, sem ekki er alltof mikill fyrir með núverandi álagi á islensk skólabörn. Og svo eru það iþróttirnar. Þar er um mjög ólika likamsþjálfun aö ræða fyrir stráka og stelpur strax i barnaskóla. Það kann að vera einhver likamleg eða lif- færaleg ástæða fyrir mismunandi þjálfun unglinga á kynþroska- skeiði eða eftir það, þótt ég áliti reyndar að kona hafi sömu þörf fyrir að vera stælt og sterk likam- lega og karl, en að slik ástæða sé fyrir hendi meðal ungra barna, kemur varla til mála. Þaö er margt, sem jafnréttis- ákvæftift i skólakerfislögunum ætti að stuðla aft endurskoðun á, m.a. þau atriði, sem hér hafa ver- ið nefnd. Siðast en ekki sist þarf aö endurskoða námsefnið, sjálfar Framhald á 14. siðu Þvi miftur, aðeins neikvæöir hlutir að þessu sinni einsog siftast. En hlutir, sem vissu- legar er vert að vakin sé at- hygli á og hvet ég lesendur til að halda áfram að hringja og skrifa og segja frá þvi, sem þeir hafa séð, heyrt, lesið eða upplifað nýlega varðandi jafn- réttismál kynjanna, jákvætt eða neikvætt. j hvaða röð? J.G. karlmaður, hringdi strax sama dag og siðasta siða kom og benti á eftirfarandi: Þegar telja á fram til skatts fá skattgreiðendur til þess gerð eyðublöð frá Skattstof- Taliðfri vlnatri: Margrét Guöjónsdóttir starfsstúlka, Hlynur Sigtryggsson veöurstofustjóri, Geir ólaft- son deildarstjóri fjarskipladeiidar, Valborg Bentsdóttir skrifstofustúlka. Jónas Jakobsson veftur- fræöingur dcildarstjóri spádeildar, Flosi Sigurftsson deildarstjóri áhaldadeildar, Markús A. Einarsson vefturfræftingur. Knútur Knudsen vefturfræöingur og Sigrfftur ólafsdóttir starfsstúlka. Myndin er tekin á fjarskiptadelld, þangaft sem vefturskeyti berast frá hinum ýmsu heimshlutum. — Tfmamynd: Róber. unni. Hafi þeir börn á fram- færi sinu eru nöfn þeirra skráð á seðilinn ásamt fæðingar- dögum. En hafið þiö tekið eftir röðinni? Maður skyldi ætla, að eðlilegast væri að raða börnunum eftir aldri eða þá eftir stafrófsröð. En ég hef séð mörg slik eyðublöð, sagði J.G.. og þar er nöfnum barna ævinlega raðað eftir kynferði. fyrst koma strákarnir, siðan stelpurnar. án tillits til aldurs eða nafna. Fróðlegt væri að heyra frá viðkomandi yfirvöldum. hvað þarna liggur að baki. Kvenf relsi og kvenlegheif Annc Maric Kdclstein þurfti að finna orð á islensku yfir þýska eða alþjóðlega orðiö „emanzipiert". 1 þýsk-is- lenskri orðabók Jóns Ofeigs- sonar, endurskoöaðri 1953 af Ingvari Brynjólfssyni, getur að lita svofellda þýðingu: frjáls. óbundinn, ókvcnlcgur. Að gamni flettum við upp á sama orfti i dönsku orftabók- inni (Frevsteinn Gunnars- son). Sama þýfting! i lagi samt Kona býr i blokk i Breið- holti. er ógift. og segir eftir- farandi sögu: Einn daginn kemur krakki úr annarri ibúð og spvr um manninn hennar. — Ég á engan mann. — Þá þarf ég ekkert að tala við þig. — Nú. hvað vildirðu honum? — Ég átti að boða húsfund. en fyrst það er enginn maður... Konan kvaðst endilega vilja fara á húsfundinn og biður krakkinn hana þá að biöa á meðan hann tali við pabba sinn. — Jú. pabbi sagði, að það væri i lagi samt! Starfsstúlkur stjórnarkarlar Olanrituð fvrirsögn er á bréfi með mvnd frá Lilju ólafsdóttur: „Meðfvlgjandi mvnd. sem birtist i TIMANUM 1. þ.m.., sýnir 9 starfsmenn Veðurstofu tslands. 3 konur og 6 karla. Af textanum má sjá hvaöa störfum fólk þetta gegnir: 1 stjórnar Veðurstofunni 3 stjórna deildum stofnunar- innar 2 eru sérfræðingar i veður- fræði 2 gegna störfum stúlkna 1 gegnir störfum stúlku á skrifstofu. Flestir munu ráða i hvers konar störf þrjú þau fyrst töldu munu vera. En tveir seinni starfshóparnir eru dálitið óljósir. Tveir starfsmenn virðast hafa það að starfi að vera stúlkur. Einn maður að auki er stúlka að atvinnu, nánar tiltekið á skrifstofu. Að þessi siðasttaldi starfsmaður er skrifstofu- stjóri Veðurstofunnar, jafn- framt þvi að gegna störfum stúlku. er ekki getið um, en kannske hún hafi skipt um starf nú nýverið? Þjóðviljinn mát Viðhorf einsog þau sem lýsa sér þarna i myndatexta Timans eru þvi miður alltof algeng i dagblöðunum. Sagt frá nafni og stöðu karla, en konum sýnd mesta litils- virðing, látiö sér nægja að kalla jjær einfaldlega stúlkur eða frúr eða eitthvað enn ópersónulegra eða hvernig haldið þið að mér hafi orðið við, þegar kvenkyns blaða- menn Timans hringdu til min fokillar út i Þjóðviljann á þriftjudaginn, en þá var þar eftirfarandi texti með mynd: ,,..á minni myndinni er Einar Bergmann með friðu föruneyti að vigja verslun- ina". Heimaskitsmát! Áfram með belginn Ef þið viljið leggja orð i belginn er siminn 17500, en bréf eru ekki siður vel þegin. Eins er siðan i heild oðinn vettvangur fyrir lesendur, sem vilja skrifa greinar um málefni, sem snerta jafn- réttismálin og frelsisbarattuu kvenna. —vh Rauðsokkar skrifa alþingi Vilja tífalda áætlaða upphæð til dag- heimila I bréfi til fjármálaráð- herra, formanna þing- flokkanna, f járveitinga- nefndar og menntamála- nefndar alþingis lýsa Rauðsokkar yfir furðu sinni á að enn gæti sama skilningsleysis og í fyrra á mikilvægi stóraukinnar uppbyggingar dag vistunarstofnana í landinu. Telja Rauðsokkar áætlaða upphæð á fjárlagafrum- varpi, 10 miljónir króna, alls ófullnægjandi og að hún ætti að tífaldast. Bréfinu fylgir ljósrit brels, sem Rauðsokkar, Kvenréttindalélag islands' og Our sendu mennta- málanefnd og fjárveitinganelnd i fyrra, en þessiraðilar gengust þá sameiginlega lyrir undirskrifta- söfnun til stuðnings frumvarpinu um hlutdeild rikisins i byggingu og rekstri dagheimila, sem nú er orðið að lögum, og með krölu um framkvæmdir á næsta ári og að þá yrði verulegri fjárhæð varið til þessa máls. Skriluðu rúmlega 2000 manns undir þessar kröfur og voru undirskriftalistarnir sendir Alþingi. i bréfinu með undirskriftunum voru raktar eltirlarandi for sendur: ,,t gjörbreyttu þjóðfélagi er mönnum æ betur að verða Ijóst mikilvægi og uppeldislegt gildi vel rekinna dagvistunarheimila með nægu vel menntuðu starfsliöi og i hentugu og aðlaðandi hús- næði, án iburðar. Nú er ekki lengur litið á dagheimili sem neyöarúrrði fyrir einstæöa for- eldra, heldur munu þau i framtiö- inni gegna þvi hlutverki aö jafna uppeldisaðstöðu barna og efla félagsþroska þeirra og búa þau undir skólagönguna og þar með lifið sjálft. Væri þvi réttara að nefna þau forskóla og lita á þau sem hluta skólakerfisins. Skóladaghcimili gegna miklu hlutverki, þar til við höfum náð þvi marki, að allir skólar verði einsetnir, eins og tiftkast i nágrannalöndum okkar, og nemendur geti lokið allri sinni vinnu i skólanum. Konur taka nú æ meiri þátt i at- vinnulifinu vegna breyttra þjóð félagshátta. Samkvæmt upplýs- ingum frá Framkvæmdastofnun rikisins unnu árið 1970 52% giftra kvenna að einhverju leyti utan heimilis, en samb?erileg tala fyrir árið 1963 var 36%” Segja Rauftsokkar efni brófsins i fyrra en i fullu gildi. —vh Meö zetu gegn setu 1 siðustu mvndlistarþönkum lagði óg fyrir lesendur svonefnt krossapróf þeim til fróðleiks og skemmtunar. Þá tókst svo illa til að i prentun féllu niður réttar lausnir. sem óg ætlaftist til að birtust með. svo fólk gæti strax sóð hvar það væri á vegi statt. Úr þessu skal nú bæta, en núm- er róttra botna við setningarnar voru sem hór segir: l.C, 2.D, 3.C, 4.E. 5.B, 6.A. Þá vil óg þakka Jóh. Asgeirs- syni tillag hans i umræðu um list. en bróf frá honum var birt i bæjarpósti blaðsins siðasta sunnudag. Fleiri hala enn ekki lagt orð i belg og svarað frá sinu sjónarhorni þessari gömlu spurningu, sem óg varpaði lram: Hvaft er list? — Gaman væri aft heyra frá fleirum. Mór hafa bori/.t i hendur sex bækur. sem llelgafell helur ný- lega gefift út. Þvi tek óg þessar bækur til umræftu hór, aft þær eru allar myndskreyttar af ung- um islen/.kum myndlistarmönn- um. Fimm bókanna mættu meft sanni kallast myndabækur. þar sem teikningar taka yfir góftan helming blaftsiftna þeirra. Þetta eru hefli, sem hvert um sig inni- halda liu þjóftsögur, og bera þau raunar þaft nafn. Myndlistar- mennirnir, sem teiknaft hala i þessi heíti, hafa og valift sög- urnar, en þeir eru Guftmundur Armann Sigurjónsson, Guðrún Svava Svavarsdóttir, Gylfi Gislason, Jóhanna Þórðardóttir og Þorbjörg Höskuldsdóttir. Ekki skal óg lara út i saman- burð á teikningumþessaraifimm en þó get ég ekki stillt mig um að geta þess, hve gaman mér þótti að sjá hverjum tökum Gylfi tekur þetta viðfangsefni. llonum virðist bjóða i grun að þjóðsögur þurli ekki einasta að vera minni fortiðar, hann horfir ekki aðeins um öxl, heldur litur i kringum sig eftir túlkunar- möguleikum i tengslum við lið- andi stund. Útgáfa þessara hefta ber vott skcmmtilegri ræktarsemi Helgafellsútgálunnar við unga myndlistarmenn, sem hingað til hala var.la um of lengift að spreyta sig vift myndskreyting- ar bóka. Sjötta bókin sem óg hef fyrir Iraman mig er önnur útgáfa Halldórs Laxness á Laxdæla sögu meft nútimastafsetningu, þ.e.a.s. eins og hún var á meðan zeta heitin var uppá sitt be/.ta. Ég leyni þvi ekki, að mór þykir bókin lyrir það betri aft i henni skuli vera rituft zeta. Sem unn- andi sjónmennta stendur mór ekki á sama um útlit ritafts máls, og það verð óg aft segja, að nokkuð þykir mór þvi hala hrakað við zctumissinn. Þaft er likt og einum lil væri kippt i burtu úr fagurri mynd, einsog einn strengur væri numinn brott úr slaghörpu. Eða svo tekin sé enn ein likingin: mór þykir minna sall i smjörinu. Alvar- legri hlutir gætu þó gerzt á þessu sviði. Sumir telja jafnvel að ugga megi um Iramlið ypsi- lon. Það er að visu mannúðlegt að likna þeim, sem af vanmætti þjást gagnvart ritun réttra stafa i róttri röð, en illt ef sú likn verður til að lýta islenzkt ritmál og þynna úr hóli fram. Ég get ekki betur séð en umhverfis- verndar þurfi viðar við en i gamla kjarna Reykjavikur- borgar. Eða er ekki ennþá meira i húfi þar sem er óum- deilanleg sameign allrar þjóð- arinnar, islenzk tunga, heldur en nokkrir kofar og túnskiki niðri i bæ? Skyldi ekki vera betra að vernda hólinn áöur en grafið er i hann; ætli ekki sé meiri þörf á varnarliði sem héldi hlifiskildi yfir ritmáli okkar, en þvi varnarliöi sem sumum nú liggur við örvilnan af ótta við að missa? Litum á örlög zetunnar sem viti til varnaðar og gætum þess að ekki verði meiri skaði unninn á leikvangi ritlistarinnar. En ég var áðan að ræða um nýja útgáfu Laxdæla sögu, og held ég þvi nú áfram. Sú bók er einnig skreytt teikn- ingum ungra myndlistarmanna, þriggja þeirra sömu og þjóð- sagnakverin, Guðrúnar Svövu, Gylía og Þorbjargar, en auk þess á Hringur Jóhannesson a 11- margar teikningar i henni. Oll- um hefur þeim Ijórum að min- um dómi vel teki/.t að lifga útlit bókarinnar, og þykja mór teikn- ingarnar i henni jafnan betri en i þjóðsagnakverunum. Vonandi verður útgáfa þess- ara bóka allra til þess að eílist hagur teikningar, sem er skemmtilegri listgrein en mörgum virðist ljóst. A vegum 1. des. nefndar stúdenta sténdur nú yfir i Gall- ery SÚM samsýning á verkum tuttugu og átta manna. Eru það verk sem talin eru styftja þann málstaö sem nefndin helgafti daginn, og feist i kjörorðunum: lsland úr NATO — hcrinn burt. llór eru þvi samankomin verk, sem gjarnan eru i daglegu tali fólks nefnd pólitiskar myndir. Sú nafngift kann þó að vera hæpin, þvi sjaldan er fullkom- lega ljóst hvaða merkingu menn leggja i oröið pólitiskur. Oftast er gert ráð fyrir að öll list spegli á einhvern hátt það þjóðfólag sem hún sprettur upp úr, eða hluta þess. Þvi mætti segja, að öll list sé að sinu leyli þjóðfó- lagsleg, pólitisk. Þó mun al- gengast, að með pólitiskri list sé átt við þá tegund listar, sem augljóslegast speglar vandamál liftandi stundar, eöa er beint gegn ákveðnum þáttum þjóð- mála, sem viðkomandi lista- maður er ósáttur við. Mér virð- ist að það sem fólk neínir póli- tiskar myndir, áróðurslist, eða þvilikum nöfnum séu ævinlega verk vinstri sinnaðra höfunda, hvernig sem á þvi kann að standa. Þetla á liklcga skylt við þá skringilegu tilhneigingu fólks til að kalla áróður aðeins þann hluta áróðurs, sem vinnur gegn rikjandi ástandi. Sá áróður sem vinnur að þvi að viöhalda ó- breyttu ástandi er þá kallaöur einhverjum fallegum nöfnum, svo sem fræðsla, jákvætt upp- cldi eða siinn list. Það liggur við að manni virftist sumir hafa á- kveftna tilhneigingu til aft kalla sanna list þá sem sprettur upp af sannfæringu hægri sinnaftra, en sora efta horror þá sem sprettur af sannfæringu vinstri sinnaðra. Þvi er svo auðvitað svarað af öðrum meft þvi að kalla verk hægri sinna stofulist, filabeinsturnaverk eða kapital- istiskt skreytidundur. Þess ber þó aö geta, að nokkuð kann aft vera á reiki skilgreining á vinstri og hægri i þessu tilviki. Ýmsir hafa horn i siðu þeirrar listar, sem ætlað er að hafa á- hrif á ákveðin málefni i kviku þjóðfélagsins. Þeir telja að meö þvi sé listin tekin i þjónustu ann- arlegra afla, listin eigi ekki aft þjóna neinu nema sjálfri sér, sem sé listin listarinnar vegna. Það hefur margt verið sagt og ritað i þá átt, mikið af þvi mold- viðri orðaflaums og heimspeki- legra kennisetninga, sem nær næsta litlum tengslum við raun- verulega framvindu listarinnar. Sumir skammast yfir verkum, sem þeir telja litils virði fyrir þær sakir að málefnalegar hug- myndir beri ofurliði myndræna eiginleika, höfundum þeirra sé svo mjög niðri fyriri túlkunsinni á málstaðnum að þeim gleym- ist aö gæta aö hinu myndræna, jafnvel séu þeir svo klaufskir og vankunnandi að þeir megni alls ekki að búa til skammlaus verk þótt þeir telji sjálfir verk sin harla góð, enda gæði málefnið þau þeim anda sem þurfi. Þess- ir andstæðingar málefna i myndlist leggja á verkin mat, sem byggist á strangmyndræn- Hallmundur Kristinsson skrifar Myndlistar- þankar um skilningi. Sá skilningur er ihaldsafl i listum, nauðsynlegt að vissu marki, en slæmur dragbitur verði það of rikjandi. Oft er sagt að timinn skeri úr um hvað só góð list og hvað ekki. Góð list standist timans lönn, en lóleg falli um sjálfa sig, ef ekki þegar við sköpun, þá er málefnið eða stillinn er ekki lengur ,,i tizku”. Ég vil halda þvi fram að sá mælikvarði sé litlu betri en aðrir kvarðar, sem menn hala reynt með misjöfn- um árangri að leggja á list. Verk sem talar lil manna i dag á máli sem þeir skilja, en fellur á morgun getur verið i sjálfu sér jafnmikils eða meira virði en annað, sem fáir skilja eða skynja i dag, en menn venjast með timanum og læra að láta sér þykja harla gott. Mér koma i hug Ijóðlinur Tómasar: ,,— cnii cru þcir til i v»ru landi scni dska meir á einum lieitum degi. en öftruni tókst i löngu hjónahandi". A likan hátt tel óg að verk sem hitta i mark um lcið og þeim er skotift Iram á sjónarsviðið, geti verift mun Iremri öðrum, sem lalla i einhvern hefðbundinn farveg og eru þvi talin harla góð, en menn hrifast ekki af nema fyrir einhverja skyldu- rækni, utan höfundar sjálfir og þeirra jábræður dansandi á sömu linu. ilitt er svo vitanlega alveg rótl, að málefnið eitt getur ekki helgað hvaða verk sem er. Máttlitil verk finnast innan allra isma. Kn það er ekki rótt að dæma allar myndir með sama hugar- fari. Þaö held ég að margir muni skilja, sem bera saman þau verk, sem nú eru til sýnis i Gallery SÚM, við til dæmis iist- kerarómaðar abstrakt-krúsin- dúllur og litasinfóniur, sem hvað bezt sóma sér á veggjum góðborgaranna. bækur Nýkomin er út hjá Leiftri bókin Þjóftsögur frá Kistlandii þýðingu Sigurjóns Guðjónssonar. Þetta er úrval þjóðsagna Eist- lendinga, og mörg sagnaminnin eru lik ýmsu i islenskum þjóðsög- um, t.d. sagnir af kölska þar sem flærö hans lýtur i lægra haldi fyrir mannlegu viti. Margar þjóð- sagnanna eru lika gjörólikar okk- ar sögum og ekki siður fróölegar.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.