Þjóðviljinn - 15.12.1973, Blaðsíða 13

Þjóðviljinn - 15.12.1973, Blaðsíða 13
Laugardagur 15. desember 1973. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 13 Nei. það var ekki af langri notkun i fjölmörg glötuð ár. sem hún var orðin slitin og þvæld. Ástæðan hlaut að vera óvænt og hrikaiegt slys. Taskan hafði verið dregin gegnum þyrnótt kjarr, fleygt i grjóthrúgu. Og svona hefði hún litið út ef hún hefði dregist niður ójafna grjóturð i höndum eiganda sins. Allt i einu fór eins og þrumu- hljóð um höfuðið á Rósamundu. 1 fyrsta sinn stóð hún ráðþrota and- spænis þeirri tilviljun, að.þetta kom saman og heim við draum- inn hennar. Af hverju hafði hana dreymt svo skýrt að hún hefði ýtt Lindy út af hæðarbrún, einmitt kvöldið sem Lindy hvarf? Og hvar höfðu skórnir hennar orðið svona leirugir? Og kápan? Og svo var það taskan. Rósa- munda vissi varla hvað hún bjóst við að finna þegar hún opnaði töskuna hægt og með semingi og leit ofanf hana. Nú vissi hún hverju hún hafði búist við — eða hvað hún hafði vonað. An þess að vita hvers vegna hafði hún vonað að taskan væri tóm, eins og autt hylki, sem búið væri að fleygja, dauð- hreinsuð af sönnunargögnum eins og allt annað i þessu dular- fulla máli. En að sja að hún var full af öllu þvi sem venjulega er i tösku, greiðu, buddu, púðurdós, tékkhefti, bókasafnskorti, nokkrum samanbrotnum punds- seðlum i lokuðu hólfi — það fannst Rósamundu skelfileg staðfesting á hinum óljósa en illa grun hennar. Þetta gat ekki táknað neitt annað en það að Lindy hefði orðið fyrri slysi. Hvaða önnur skýring gat v.erið á þvi að hún hefði verið að hciman i næstum tvo daga, peningalaus, án ávisanaheftis, án allra hluta? Hún hefði ekki getað gist á hóteli, hún hefði ekki getað borðað úti, hún hefði ekki getað keypt far- miða i lest eða strætisvagni. Kvenmaður færi aldrei að heiman töskulaus, hvert sem erindi hennar kynni að vera. Nei, Lindy hafði eflaust tekið með sér nýju og gljáandi töskuna sina þegar hún fór að heiman i gær, en hver hafði þá komið með hana til baka i gærkvöld , blauta og útjaskaða, og fleygt henni á góifið i svefnherbergi Rósa- mundu? Enn á ný þaut gustur draumsins um huga hennar, öldur draumahafsins lögðust að henni. Hún minntist sigurhróssins sem hún hafði fundið til i miskunnarleysi draumsins, þegar hún sá hvitt andlitið á CELIA FREMLIN KÖLD ERU KVENNA- RÁÐ Lindy sökkva i djúpið, nálgast tortiminguna. En gat verið, að þetta hefði ekki verið draumur? Hún hafði verið með háan hita i gær, gat verið að hann hefði hækkað svo, að hún hefði orðið öldungis ráðvillt? Og var þá hugsanlegt, að hún hefði i sliku ástandi lokkað hataðan óvin út á eyðilega klettabrún og ýtt henni fram af og farið siðan heim án þess að muna nokkurn skap- aðan hlut — nema i formi draums? En þótt þetta væri hugsanlegt. voru ótal vankantar á þvi. Rósa- munda tindi þá til hvern af öðrum, sem huggun fyrir hrellda sál sina. Fyrst og fremst var það ekki svo einfalt að komast út að ströndinni, það tók að minnsta kosti tvo tima i lest og fyrst þurfti að aðgæta brottfarartima lest- anna. fara niður á brautarstöð, kaupa farmiða og veik og ringluð manneskja gæti tæpast gert allt þetta. Og auk þess var ekki hægt að treysta þvi að lestin færi beint að eyðflegri klettaströnd sem hentaði i þessu tilviki, i besta falli að stöð i útjaðri baðstaðar. Þá þyrfti að leita uppi strætisvagn, aka gegnum ókunnan bæ, fram- hjá húsum og gististöðvum og finna leiðina að klettaströndinni, ef hún fyrirfannst þá, og velja stað sem ekki var þakinn dans- pöllum og baðhúsum og öðru sliku — og allt þetta i kolamyrkri með fársjúkan likama og illa haldinn. Og það sem var fráleitast af öllu: hún hefði þurft að hafa Lindy i eftirdragi og hún hefði þurft að elta hana i blindni án þess að fá nokkra skynsamlega skýringu. — Jú, sjáðu til, ég þarf að leita að klettabrún sem ég get ýtt þér fram af án þess að neinn sjái. Það gaf þvi auga leið, að þetta kom ekki til greina. En hvort sem það kom til greina eða ekki, þá gat hún ekki lokað augunum fyrir töskunni, leirugu skónum og kápunni. Þarna lágu þessir hlutir, liflausir, miskunnarlausir, ónæmir fyrir röksemdum. Það var tilgangs- laust að segja þeim, að þetta væri óhugsandi. Sem snöggvast fannst henni lausnin ofur einföld. Þegar allt kom til alls var hún sterkust, sterkari en allir hinir liflausu ákærendur, einfaldlega vegna þess að hún var lifandi en þeir ekki. Hún þurfti ekki annað en þvo leirinn af skónum og bursta þá, hengja kápuna upp þangað til hún þornaði og bursta hana siðan vel, setja tösku Lindýar i hús hennar, þar sem hún átti að vera, og þá þyrfti hún ekki framar að brjóta heilann um neina leyndar- dqma. Hreint ekki. Hún vissi auðvitað, eða öllu heldur skynsami hluti heila hennar vissi, að þetta væri glæp- samleg fölsun á sönnunar- gögnum, en þannig fannst henni það samt ekki. Henni fannst þetta einfaldlega liður i þvi að koma lagi á hlutina á ný. Um leið skildi hún hvers vegna lygarar og svindlarar halda svo oft sjálfs- virðingu sinni — gera það i raun og veru. Það er ekki vegna þess að þeir reyni að slá ryki i augu fólks eða losna undan einhverju, þeir eru einfaldlega að reyna að láta sem afbrotið hafi aldrei verið framið. En áður en hún gat komið þessari fljótræðishugmynd sinni i verk, var dyrabjöllunni hringt og henni varð hverft við. An þess að hugsa sig um fleygði hún töskunni inn á skápgólfið og hljóp niður stigann. Hún vissi naumast á hverju hún átti von þegar hún opnaði dyrnar. Lögregluþjóni með handtöku- skipun? Hefndaranda Lindýar, gegnsæjum og með glamrandi hlekki? Það var ekki að undra þótt Carlotta hörfaði nokkur skref og góndi á hana. — En góða min, ertu veik, eða er eitthvað að? — Nei, nei, það er að segja jú, ég held ég hafi verið með flensu- vott, en mér liður betur núna. Komdu inn fyrir. Já, það er vist hálf ruslaralegt inni. Rósamunda lét móðan mása meðan hún reyndi að jafna sig, og þegar Carlotta var sest i stofu, fann hún að svipur hennar var orðinn nokkurn veginn eðlilegur aftur. — Þakka þér fyrir, sagði Carlotta og hagræddi sér i hægindastólnum. — Annars ætlaði ég ekkert að stansa, ég þarf að lita eftir stóðinu. Þegar Carlotta talaði um börnin sin, var það oftast á einhvern galgopa- legan hátt, svo að engu var likara en börnin fjögur væru mun fieiri og mun yngri en þau voru i raun og veru, rétt eins og skari af nafn- lausum rollingum við pilsfald móðurinnar. — Ég kom bara með skilaboð frá manninum þinum, hann hafði áhyggjur vegna þess að hann hafði margreynt að hringja til þin i dag, og þegar enginn svaraði hringdi hann til okkar. OG FJAÐRIRNAR FJÓRAR“ frásöguþœttir eftir Guðmund Böðv- arsson, skáld á Kirkjubóli. Bók fyrir alla, sem njóta íslenzkra frásöguþátta. I fyrra kom út i sama flokki bókin KONAN SEM LÁ ÚTI. HÖRPUÚTGÁFAN Laugardagur 7.00 Morgunútvarp. Veður- fregnir kl. 7.00, 8.15og 10.10. Morgunleikfimi kl. 7.20 Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for- ustugr. dagbl ), 9.00 og 10.00. Morgunbæn kl. 7.55. Morgunstund barnanna kl. 8.45: Böðvar Guðmundsson heldur áfram að lesa söguna ,,ögn og Anton” eftir Erich Kastner (8). Morgunleik- fiini kl. 9.20. Tilkynningar kl. 9.30. Létt lög milli atriða. Morgunkaffiðkl. 10.25: Páll Heiðar Jónsson og gestir hans ræða um útvarpsdag- skrána. Auk þess sagt frá veðri og vegum. 12.00 Dagskráin. Tónleikar. Tilkynningar. 12.25 Fréttir og veðurfregnir. Tilkynningar. 13.00 öskalög sjúklinga. Kristin Sveinbjörnsdóttir kynnir. 14.35 Vinsæl tónlist i Kina- veldi. Arnþór Helgason kvnnir. 15.00 islenskt mál. Asgeir Blöndal Magnússon cand. mag. talar. 15.25 Ilvað verður i barnatim- um útvarpsins? Nokkrar upplýsingar um barnaefni um jólaleytið. 15.25 Útvarpsleikrit barna og unglinga: „Itiki betlarinn” eftir Indriða Úlfsson.Fyrsti þáttur: Landsins l'orni fjandi. Félagar i Leikfélagi Akureyrar flytja. Leik- stjóri: Þórhildur Þorleifs- dóttir. Persónur og leikend- ur: Broddi/Aðalsteinn Bergdal, Geiri/Friðrik Steingrimsson, skólastjór- inn/Þórir Gislason, Solveig- /Saga Jónsdóttir, Smiðju- Valdi/Þráinn Karlsson, móðirin/Þórhalla Þor- steinsdóttir, Sigurður/Jón Kristinsson, sögumaður / Arnar Jónsson. 16.00 F'réttir. 16.15 Veðurfregnir. Tiu á toppuum örn Petersen sér um dægurlagaþátt. 17.15 Framburðarkennsla i þ.V7.ku, 17.25 Tónleikar. Tilkynning- ar. 18.30 Fréttir. 18.45 Veður- fregnir. 18.55 Tilkynningar. 19.20 Framhaldsleikritið: „Snæbjörn galti” eftir Gunnar Benediktsson Sjö- undi og siðasti þáttur. Leik- stjóri: Klemenz Jónsson. Persónur og leikendur: Kjalvör/Helga Bachmann, Sænbjörn galti/Þorsteinn Gunnarsson, Tungu-Oddur- /Jón Sigurbjörnsson, Þór- oddur i Þingnesi/Róbert Arnfinnsson, llallgerður- /Kristbjörg Kjeld, 19.45 Létt lög frá liollen/.ka út- varpinu Metropol-hljóm- sveitin leikur: Dolf van der Ijinden stj. 20.15 Frá Bretlandi. Agúst Guðmundsson talar. 20.40 A bókamarkaðinum. 22.00 Fréttir. 22.15 Veðurfregnir. 22.30 Danslög. 23.55 Fréttir i stuttu máli. Dagskrárlok. 0"0 LAUGARDAGUR 17.00 Iþrótlir. 1 þættinum verða mcðal annars sýndar myndir frá innlendum iþróttaviðburðum og um kl. 17.25. hefst enska knatt- spyrnan. Umsjónarmaður Ómar Ragnarsson. 19.15 Þingvikan. l>áttur um störl' Alþingis. Umsjón Björn Teitsson og Björn Þorsteinsson. 19.45 lllé 20.00 Fréttir 20.20 Veður og auglýsingar. 20.30 Söngelska fjölskyldan. Bandariskur söngva- og gamanmy ndaflokkur. Þýð- andi Guðrún Jörundsdóltir. 20.55 Vaka.Sýnishorn úr jóla- myndum kvikmyndahús- anna og umsagnir um þær. Umsjón Sigurður Sverrir Pálsson og Erlendur Sveinsson. 21.45 Gangur lifsins. Banda- risk kvikmynd án orða um áhrif nútimamenningar á á- sýnd jarðar og hinn gifur- lega mun ósnortinnar nátt- úru og stórborgar. 22.05 Waterloo-brúin. Banda- risk biómynd frá árinu 1940. Leikstjóri Mervyn le Roy. Aðalhlutverk Vivien Ijeigh og Robert Taylor. Þýðandi Jón O. Edwald. Ballettdans- mær kynnist ungum her- manni og þau ákveða að ganga i hjónaband. En brottför hans til vigstöðv- anna ber brátt að, og ekkert verður af giftingunni. Nokkru siðar missir hún at- vinnuna, og um svipað leyti les hún i blaði andlátsfregn unnustans. 23.50 Dagskrárlok. Ný leikfangaverslun i Glæsibæ. Allt sem rúllar, snýst, skoppar, tistir og brunar. Fjölbreytt úrval. Komiö, sjáið, undrist í UNDRALANDI UNDRALAND

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.