Þjóðviljinn - 09.03.1975, Síða 15

Sunnudagur 9. mars 1975 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 15
Nú er allt ryk úr teppinu,
glens
I stúdentakaffihúsi einu i
Latinuhverfi Parisar er að finna
svohljóðandi skilti:
Kvartið ekki yfir kaffinu. Þið
verðið lika þunn og köld ein-
hverntima.
— Eg hef heyrt, að þú farir með
konuna þina hvert sem er, er það
rétt?
— Já, en það er alveg sama
hvert ég fer með hana, — hún rat-
ar alltaf heim aftur.
A horni einu i Newark, Ohio,
þar sem akvegur sker járn-
brautarlinu er að finna svofellda
áletrun:
Hér var lifi James Watkinsons
bjargað á dásamlegan hátt. Hann
stöðvaði bil sinn og beið eftir þvi
að lestin æki fram hjá.
— Tii hamingju með soninn.
Ertu búinn að velja honum nafn?
— Það var nú hægur vandi. Það
er ekki nema einn rikur frændi i
ættinni.
— Mér er sagt, aö hér sé
bruggað I nágrenninu..!
Sonur Jóhanns forstjóra var
byrjaöur að vinna hjá fyrirtæk-
inu, og faðirinn tók hann inn til
sin, til að gefa honum nokkur góð
ráð i sambandi við viðskipti.
— Mundu, drengur minn, að án
heiðarleika og heilbrigðrar skyn-
semi kemstu ekkert áfram.
— Algjörs heiðarleika?
— Ég á við, að þú skulir ævin-
lega halda öll þin loforð.
— En hvað um heilbrigða skyn-
semi?
— Með þvi á ég við að þú eigir
aldrei að lofa nokkrum sköpuðum
hlut.
Flækingurinn stöðvaði mann
nokkurn, og bað hann um peninga
fyrir mat.
— Þú skalt fá nokkuð, sem er
miklu betra, sagði maðurinn. —
Komdu með mér og ég gef þér
einn bjór.
— Nei takk, sagði flakkarinn,
— ég drekk ekki áfengi.
— Nú, en hvað þá um góðan
vindil?
— Nei takk, ég reyki ekki.
— Hmm... nú, en heyrðu mig...
mér hefur verið sagt frá pottþétt-
um sigurvegara á veðhlaupa-
brautinni. Ég veðja hundraðkalli
fýrir þig, og þá geturðu keypt eins
og þig lystir af fötum og mat.
— Nei takk, svaraði flækingur-
inn. — Ég veðja ekki. Það eina
sem ég hef áhuga á eru dálitlir
peningar fyrir mat.
— Allt i lagi, sagði maðurinn.
— Það er i lagi. En gerðu mér
þann greiða, að koma með mér
heim i hádegismat ... mig langar
til að sýna konunni minni hvernig
fer fyrir þeim, sem ekki drekkur,
reykir eða veðjar á hesta.
— Pétur, eigum við að borða?
Ekkert svar.
— Pétur, ertu ekki þarna?
— Hvar, mamma?
Met í vistinni
Johnson Vandyke Grigsby var
orðinn 89 ára þegar hann losnaði
nýlega úr rikisfangelsinu i
Indiana i Bandarikjunum eftir
að hafa setið inni i 66 ár.
— Mér finnst ég einsog
nýfæddur, sagði hann, ég er svo
feginn að sleppa.
Grigsby var dæmdur i fang-
elsi eftir að hafa orðið tveim
mönnum að bana við slagsmál I
veitingahúsi nokkru i villta
vestrinu, sem enduðu með að
skipst var á skotum. Methafi I
fangelsisvist i Bandarikjunum
framað þessu var maður, sem
setið hafði inni i 64 ár.
Samtök fanga vinna nú að þvi
að fá met Grigsbys staðfest.
Sleðaferð að
Bæringssundi
Japanski ferðabókahöfund-
urinn Naomo Uemura flaug
nýlega til Grænlands til að hefja
þar lengstu og hættulegustu
hundasleðaferð sem nokkur
maður hefur farið. 7. april 1977
ætlar hann að vera kominn 10
þús. km leið að Bæringssundi og
fljúga þaðan aftur heim til
Tókyó. Leiðin frá vesturströnd
Grænlands yfir hafisbreiður,
meginland Kanada og Alaska er
sú, sem hann heldur fram, að
eskimóarnir hafi komið, en i
öfuga átt, fyrir þúsundum ára.
Æ erfiðara
Breski rithöfundurinn
Barbara Cartland hefur nýlega
sent frá sér 150. skáldsöguna, —
og einsog hinar 149 er þetta
ástarsaga þar sem aðalper-
sónan er jómfrú.
Til viðbótar á hún tilbúnar 20
aðrar skáldsögur um sama efni,
sem biða prentunar.
— En það er að verða æ
erfiðara að skrifa 300 blaðsiður
án þess að söguhetjan lendi i
rúminu með elskhuga, segir
Barbara Cartland.
Sameiginlegt
Börn og áhyggjur eiga margt
sameiginlegt, — bæði þrifast ef
vel er um þau hugsað!
Amée
nnmni
VÍSNA-
ÞÁTTUR
S.dór. ==
„Augnabliksins
ævintýr”
í visnaþáttunum undanfarnar
vikur hefur uppistaða þáttanna
verið aðsent efni og er i raun
ekkert nema gott um það að
segja. Þó finnst mér ástæða til
aö breyta svo litið til i þessum
þætti og hafa uppistöðu hans
kynningu á hagyrðingi. Sá sem
fyrir valinu hefur orðið er Hall-
grimur Jónasson kennari. Það
getur þó aldrei orðið nema ör-
litið sýnishorn af kveðskap
Hallgrims að ræða, og þar sem
ég veit að hann er i hópi
snjöllustu núlifandi hagyrðinga
landsins er mikill vandi að velja
og hafna úr visum hans og ég
tek fram að það sem hér birtist
er ekkert úrval, heldur sýnis-
horn. Það er þvi kannski ekki úr
vegi að byrja á þvi sem hann
segir um stökuna sina.
Stakan min
Hún er hvorki dul né dýr,
dálitill vafafengur,
augnabliksins ævintýr,
eins og bærður strengur,
Geld ég skuld og ber á bug
best I þuldum stökum,
meðan kuldinn hjarta og hug
herpir dulum tökum.
Landið góða
Ort við sólaruppkomu uppá
öræfum:
Auðnin hljóða iss og báls
árdagsglóöum hlýnar.
Landið góða, förum frjáls
fjallaslóðir þinar.
Hundalif
t lestarferð úr kaupstað I
gamla daga:
Þegar hvorki vif né vln
vermir lundu slaka,
finnst mér hálfgert hundalif
heila nótt að vaka.
í vinahópi
Hlógum, sungum, lékum listir,
Ijóð af tungu flugu snör.
Hugir ungir, örir, þyrstir
öllum drunga viku úr för.
Létum harma flesta flýja,
fyllti barma gleöin heið.
Ykkar varma vinahlýja
varpar bjarma á mina leið.
Til hálfveigjumanns
Eigi að merkja ættarslóð
undirlægju kjörum,
lltið verður landi og þjóð
lið I hálfum svörum.
Skammarvaðli svarað:
Skammanöldrið þvöglu þunga,
þunnt, sem vilpugnauð við
skarir.
Það er likt og loppin tunga
leggi svona mál á varir.
1 lystigarði Akureyrar
Ferskeytlan er hrjúf og hlý,
hnittin, beinir skeytum.
Þú ert merkust Þura I
þessum aldinreitum
Um litla jurt og fræið fætt
ferðusnijúkum höndum
En visur þinar eiga ætt
austur á Mývatnsströndum.
Þekkjumst ekki/þó ég kem,
þin hefi lengi beðið.
Það er aðeins sveitin sem
svona getur kveðið.
Dauður dagur
Lltil visa.léttur bragur,
liðka skap og taugar styrkja.
Þetta verður dauður dagur,
drottinn varnar mér að yrkja.
Snúum okkur þá næst að
visum sem okkur hafa borist.
R.B. segir:
Nábleik vofa viðreisnar,
vafrar landið kringum.
Styðst við ráðlaust
stjórnarfar
stelur af fátæklingum.
Jón Pétursson frá Hafnardal
sendir okkur eftirfarandi:
„Við vorum á leið inn i
strætisvagn, vinur minn og ég,
en á undan okkur fór inni vagn-
inn snotur stúlka. Hvernig iist
þér á sagði kunningi minn og ég
svaraði:
Ellin bannar ást og hopp,
æskuna sárt ég trega.
Sjái ég fagran kvennmanns-
kropp
kitlar mig yndislega.
í biðröð
Þarna eru friðir fætur,
freista min Evudætur,
aftrar þó elli fjandi
oftast nær að mér...
Að lokum segir Jón:
— Fyrir nokkru varstu með
visu: — Eignast hefur okkar
bær —. Þetta var útúrsnúningur
á visu eftir mig; i minni rusla-
kompu var þetta svona:
Blómgast hagur. byggðin hlær
berast höpp að landi.
Eignast hefur okkar bær
asna I róðrarbandi.
Um hvern visan er ort er ann-
að mál, segir Jón. Það væri
vissulega gaman að fá meira
frá Jóni bæði gamlar og nýjar
visur.
Kona i Norðurbænum i
Hafnarfirði sendir okkur tvær
vlsur. Hún lýsir aðdraganda
þeirrar fyrri svona: Þegar fjár-
málaráðherrann kom með fjár-
lögin fyrir jól, sagði hann að hin
mikla hækkun þeirra ætti ekki
að snerta fólk. Þá varð þessi til:
Svo frábær að eðli og full-
komin I sinni list
cru f jármálaráðherrans verk
meðislenskri þjóð,
að kraftaverk þau sem aö kennd
hafa verið við Krist,
kallast nú ei nema tæplega
miðlungi góð.
Svo kom Mathiesen fjármála-
ráðherra i sjónvarpið um ára-
mótin og boðaði kreppu; þá varð
þessi til:
Itáðvillt er kirkjan og ristág
vor nýárssól
og rausið prestanna drukknar
I kaupsýslu.glymnum.
Þá stigur Mathiesen ráðherra
upp I stól
og startar kreppu og gengis-
hruni á himnum.