Þjóðviljinn - 01.09.1978, Síða 7

Föstudagur 1, september 1978 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 7 .
JAndlegir skollafingur og djöflarætur skjóta rótum i
þjóðlifsflóru Islendinga, enda vel að slíkum gróðri
hlúð af þjónustufúsum höndum NATO-þýja
og auðhringa-aðdáenda.
Skjöldur
Eiriksson
Vestrænar viðjar
Þaö er fyrirlitleg óskamm-
feilni sem fram kemur i skrif-
um, oröum og gjöröum liösodda
erlendrar hersetu hér á landi.
Þeir hella úr skálum reiði
sinnár yfir andlegum samherj-
um sinum, rússnesku leppunum
i Tékkóslóvakiu. Þeir fordæma
rússneska yfirdrottnunarstefnu
þar austur frá en skriða sjálfir
hundflatir fyrir bandariskri
yfirdrottnunarstefnu hér á
landi. Þeir æpa um lýbræöisást
sina og frelsi einstaklingsins, en
brjóta allar slikar reglur ef þeir
telja sérhagsmunum sinum
hættu búna.
Þeir eru sannir þjónar heims-
valdastefnunnar i hvaöa mynd
sem hún birtist. Hvort hún er
vestræn eða austræn skiptir
ekki máli. Væri hér rússneskt
„varnarliö” lyti sama hjöröin
þeim á sama hátt. Þá væri rúss-
neskt „frelsi og lýðræði” hið
eina rétta og til skýja hafið á
sama hátt og hið bandariska er
nú. Fylgnin viö málstaðinn er
einfaldlega sú, hvort þeirra eig-
in forréttindi til auös og valda
eru tryggð — sama hvaðan gott
kemur, er þeirra lifselexir. Á-
hrifavald slíkrar manngerðar
byggist m.a. á þvi, aö „herrar”
hennar skapa henni slik forrétt-
indi auðs og valds, að andstæð-
ingurinn á óhægt um vik aö
koma skoðunum sinum á fram-
færi á opinberum vettvangi, þvi
tekst hinum útvöldu erindrek-
um herraþjóðanna aö mata fólk
skoðunum og heilaþvo það,
brengla þankagang þess meö
lævislegum áróðri, virkja það i
athöfn og orði fyrir herraþjóö-
irnar. Er undirskriftasöfnun
„Varins lands” óljúgfrótt vitni
um það.
Ein helsta aðferðin til innræt-
ingar er sú, að klina eigin ávirö-
ingum á andstæðinginn og leiða
þannig huga fórnarlambsins frá
hinum raunverulega skaðvaldii
yfir á hinn og gera andstæðing-
inn að imynduðum háskagrip.
Ljóst dæmi um þetta er áróður
útsendara NATO gegn þvi aö'
Lúðvik Jósepsson yröi forsætis-
ráðherra vinstri stjórnar þar
sem honum eru bornar á brýn
þær ávirðingar sem sönnum
NATO-sinnum eru i blóö bornar.
Það verður að gera þá kröfu
til hvers einasta heiðarlegs Is-
lendings, sem ann landi sinu og
þjóð, að skorin verði upp herör
gegn þeim óþjóölegu öflum, sem
hér vaða uppi og reka þau af
höndum sér, enda þótt þau njóti
ómælds stuönings erlends her-
veldis og auöhringa þess.
Gjaldeyrissukkið sem þjónar
erlendu auðhringanna ástunda
hér, hefur i svip leitt til efna-
legrar velmegunar, velmegun-
ar sem er á góöri leið með að
kollsteypa islenskum fram-
leiðsluatvinnuvegum. Verö-
bólgan er það tæki sem hin ó-
þjóðlegu öfl beita i þágu yfir-
troðslu auöhringanna og siífur-
peningaliðs þeirra.
Að óbreyttri stefnu verða is-
lensku framleiðsluatvinnuveg-
irnir lagðir i rúst og erlend stór-
iðja meö tilheyrandi þrælahaldi
leidd til öndvegis. Vitað er að ef
stór raforkuver eru reist hér á
landi, skortir ekki erlent lánsfé,
en þvi fylgir böggull með er-
lendum auðhring, enda refirnir
til þess skornir. Hins vegar er
ekki eyri að fá til litilla raforku-
virkjana sem eingöngu eru i
þágu tslendinga. Alþjóðabank-
inn og undirsátar hans þekkja
sina og þjóna af natni og undir-
gefni.
Réttur hinna smáu er þvi að-
eins viöurkenndur að þeir þjóni
hinum stóru i orði og athöfn.
Herliöið hér er ekki hingað
komið til þess að verja landið
gegn hugsanlegri innrás Rússa,
þó að svo sé látið. Á ráðstefn-
unni I Jalta skiptu hinir „stóru”
Evrópu á milli sin þar sem Is-
land að sjálfsögðu féll i hlut
Bandarikjamanna, enda næst
þeim allra Evrópurikja. Þessi
sáttmáli er enn i fullu gildi og
virtur af báðum. Bandarisk
stjórnvöld vissu fyrirfram um
áform Rússa i Tékkóslóvakiu,
en létu sér þaö vel lika, enda
Tékkoslóvakia á útdeildu yfir-
ráðasvæði Rússa samkvæmt
Jalta-samkomulaginu. Hin
„söddu” riki eftir siðari heims-
styrjöld munu ekki etja kappi
hvort viö annaö, aðeins beita
látbragðsleik og sjónhverf-
ingum til að villa öðrum sýn.
Sjái þau hættuboða, snúa þau
bökum saman. Samanber af-
stöðu beggja til „Evrópu-
kommúnismans”.
Rússar kæra sig ekki um
brottför bandarisks hers frá ts-
landi, né frá öðrum NATO-rikj-
um. Slik stefna myndi veikja
stöðu þeirra sjálfra gagnvart
yfirdrottnun lepprikjanna á
þeirra svæði. Allir „Dubsjekk-
ir” vestan eöa austan járntjalds
eru illa séðir. Slikir menn ógna
heimsveldishagsmunum „ris-
anna”. Slikir mega ekki komast
til valda né áhrifa. „Lýðræðið”
vestan tjalds eða austan er ein-
faldlega háð þeim takmörkun-
um, aö það þjóni i einu og öllu
hagsmunum herraþjóðanna i
gegnum innlenda leppa þeirra.
Hin bandariska mútustefna
„dollar diplomacy” hefur svo
sannarlega borið rikulegan á-
vöxt hér á landi. Andlegir
skollafingur og djöflarætur
skjóta rótum hvarvetna i þjóö-
lifsflóru Islendinga, enda vel að
slikum gróðri hlúð af þjónustu-
fúsum höndum NATO-þýja og
auðhringa-aðdáenda. Þessi
andlega rotnun þefjar vel i nös-
um þeirra sem meta þjóðfrelsið
verði þrjátiu silfurpeninga.
Stjórnarfar rikja Suöur-Ame-
riku er skilgetið afkvæmi
bandariskrar „dollar-diplo-
macy”-stefnu sem þeir hafa
rekiö með miklum árangri alla
þessa öld. Lýðfrelsi og lýöræði
er þar fótum troöið af valdhöf-
um sem njóta og hafa notið ó-
mælds stuönings, bæöi efna-
hags-og hernaðaríegs af stjórn-
völdum og auðhringum „hins
mikla vestræna lýðræðisrikis”
Bandarikja Norður-Ameriku.
Hver trúir þvi að vel athuguðu
máli að við Islendingar njótum
einhverra sérréttinda af hálfu
bandariskra stjórnvalda og
bandariskra auöhringa umfram
þær þjóðir sem lotið hafa ægi-
valdi þeirra, efnahagslega,
stjórnarfarslega og hernaðar-
lega, svo sem Suöur-Ameriku-
rikin hafa gert alla þessa öld?
Trúir einhver þvi að herfor-
ingjaklikurnar og fylgifé þeirra
sitji á valdastólum i rikjum Suð-
ur-Ameriku i óþökk banda-
riskra stjórnvalda? Nei, sú
stjórnarstefna sem þar rikir er
skilgetið afkvæmi bandariskrar
utanrikisstefnu i þeim heims-
hluta.
Er það þess háttar stjórnarfar
sem við Islendingar megum
vænta, þegar silkihanskinn
verður dreginn niöur og járn-'
glófinn settur upp?
Opið bréf
Kæri Ragnar.
Ég árna þér allra heilla i
vandasömu og erfiðu starfi og
vona aö þér takist að þoka sem
flestu á rétta leið á þeim sviöum
sem þér hefur verið falin yfir-
umsjón með. Þegar i upphafi vil
ég benda þér á eitt verkefni sem
þú getur framkvæmt án tafar.
Fyrir nokkrum árum bar ég
fram tillögu um það á þingi að i
lög um póst og sima yrði sett
ákvæði þess efnis að fátækt
aldrað fólk og öryrkjar, sem
byggi eitt á heimilum slnum,
fengi ókeypis sima og gæti notaö
hann án þess aö greiða afnota-
gjöld að vissu marki. Hér er um
býsna stóran hóp að ræða eftir
að stórfjölskyldur hurfu úr sög-
unni og svokallaðar kjarnafjöl-
skyldur tóku við. Fyrir þetta
fólk er simi lifsnauðsyn, bæði til
þess að geta haldið lágmarks-
tengslum við umhverfið og eins
i öryggisskynii öldruðu fólki og
öryrkjum er hættara viö slysum
á heimilum sinum en öðrum. Ég
þekki mörg dæmi þess erlendis
frá að einstæðingar hafi legið
dánir á heimilum sinum án þess
nokkur vissi, þar til fólk i næstu
ibúðum fór að verða vart við
rotnunarlykt. Raunar er mér
kunnugt um að Sviar vinna nú
að þvi að hagnýta rafeindabún-
að svo að unnt sé á sjálfvirkan
hátt að fylgjast meö fólki sem
þannig býr einangraö, en læt að
þessu sinni hjá liöa að gera nán-
ari grein fyrir þvi.
Þegar ég mælti fyrir tillögu
minni á þingi fékk hún góðar
undirtektir og hún var aö lokum
samþykkt i einu hljóði og er þvi
lögbundin. Tillagan var i heim-
ildarformi, vegna þess að ráð-
herra þurfti að setja reglugerð-
arákvæöi um framkvæmd henn-
ar svo að réttindin yröu ekki
misnotuð og jafnvel óskyldir að-
ilar gætu hringt daglega til Nýja
Magnús Kjartansson: Halldór
E. hefur neitað að framkvæma
lagaákvæöin.
Sjálands eða Timbúktú. Slik
reglugerðarsmið er þó afar
einföld; Tryggingastofnun
rikisins veit deili á öllu þvi fólki
sem réttindin áttu að ná til, og
upphæðina var hægt að binda
við lágmarksnotkun þá sem
til Ragnars Arnalds
alþingismanns
frá Magnúsi Kjartanssyni
felst I afnotagjöldum Póst-
og simamálastjórnarinnar.
Fordæmi að þessari skipan eru
mörg; t.a.m. njóta alþingis-
menn og ýmsir æðstu embættis-
menn þjóðarinnar þeirra frið-
inda að hafa ókeypis sima án
takmarkana, og geta þeir
hvenær sem þeim sýnist hringt i
andfætlinga sina á hnettinum án
þess að greiða eyrisvirði (ég bið
afsökunar á þvi að nota hér
útdautt fornyrði.) Fyrir all-
löngu féllst Alþingi á þá tillögu
mina að lögum um rikisútvarp
yröi breytt þannig að hægt væri
að undanþiggja aldrað fólk og
öryrkja með lágmarkstekjur af-
notagjaldi, og hún hefur veriö
framkvæmd, að visu á einkar
nánasarlegan hátt.
Þegar alþingi hafði gert
tillögu mina um ókeypis sima
fátæks aldraðs fólks og öryrkja
aö lögum taldi ég vist að máliö
væri komið i höfn. En sú varö
ekki raunin. Fyrrverandi sima-
málaráðherra, Halldór E.
Sigurösson, hefur neitaö að
framkvæma lagaákvæðin, þrátt
fyrir margítrekaðan eftirrekst-
ur á þingi frá mér og öðrum, og
hafa afsakanir hans verið vifil-
lengjur einar. Mér hafa komið
þessi viðbrögð Halldórs mjög á
óvart. Við sátum saman i rikis-
stjórn i rúm þrjú ár, og á okkur
hvildi sameiginlega það verk-
efni að færa til verulega
fjármuni i þjóðfélaginu til þess
að bæta kjör aldraðs fólks og
öryrkja. Ég átti að sjá um þann
þátt sem sneri að öldruðu fólki
og öryrkjum, en Halldór að
tryggja nauðsynlega fjárútveg-
un. Ég á aðeins góöar minning-
ar um hlut Halldórs i þessari
samvinnu, og hann hefur opin-
berlega farið hliðstæöum orðum
um minn hlut. Þvi varð mér það
mikið undrunarefni, þegar
Halldór hegðaði sér eins og um-
skiptingur þegar hann var orð-
Ragnar Arnalds: Jákvæöur
fyrirboöi i starfi ef hann geröi
þaö aö fyrsta verkefni sfnu aö
tryggja öldruöu fólki og öryrkj-
um meö lágmarkstekjur
ókeypis sima.
inn simamálaráðherra i nýrri
rikisstjórn og fékkst ekki til að
framkvæma vilja alþingis. A
þvi á ég enga skýringu aðra en
þá fornkveðnu að hver dregur
dám af sessunautum sinum.
Oft er sagt að kjör aldraðs
fólks og öryrkja hafi batnaö
mjög stórlega i tið þeirrar
stjórnar sem var við völd 1971-
74 og einatt er prósentureikn-
ingur notaður til að rökstyðja
það mat. Prósentureikningur er
fölsunaraðferð, ekki siður en
meöaltöl og visitölur. Þótt
prósenturnar hækkuðu vissu-
lega myndarlega, tryggðu
heildartekjurnar að hækkunun-
um loknum ekkert sældarlif.
Siöan hafa rauntekjur fatlaðs
fólks og aldraðra lækkað til
mikilla muna, vegna þess að
ekkert hefur hækkað jafn hrika-
lega i veröi og brýnustu lifs-
nauðsynjar, það eina sem við-
skiptavinir Almannatrygginga
kaupa. Fólk sem aöeins hefur
tekjur frá Almannatryggingum
til framfærslu hefur ekki efni á
aö greiða fyrir sima af eigin
rammleik. Þvi hefur óðaverð-
bólgan gert framkvæmd tillögu
minnar um ókeypis sima sam-
kvæmt tilteknum reglum enn
brýnni en þegar hún var sam-
þykkt.
Ég hygg að það væri jákvæður
fyrirboði i starfi ef þú gerðir það
að fyrsta verkefni þinu að fram-
kvæma þann lögfesta vilja al-
þingis, að aldraö fólk og öryrkj-
ar með lágmarkstekjur fái
ókeypis sima, þegar um
sérheimili er að ræöa, og með
þeirri ábendingu óska ég þér
góös gengis i embættunum.
Magnús Kjartansson