Þjóðviljinn - 02.02.1979, Síða 5

Föstudagur 2. febrúar 1979 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 5
Börnum fækkar í Neðra-Breiðholti
Aðsókn að leikvöllum
minnkaði um 11,4%
Rœtt við Stefán Thors, formann leikvallanefndar
N æturútvarp
um helgar?

StefánThors: „Aukin inniaöstaöa
breytir leikvöliunum i 3ja fiokks
dagheimili.”
Á siöasta ári minnkaði aösókn
að gæsluvöllum borgarinnar um
11,4% og er fækkunin mest i
Breiðhoitinu en aðsóknin minnk-
ar minna og eykst jafnvel i eldri
hverfum borgarinnar.
Að sögn Stefáns Thors, for-
manns leikvallanefndar, eru
gæsluvellirnir 34 talsins. Heim-
sóknir á vellina voru á siðasta ári
tæp 324.000, og er það sem fyrr
segir fækkun um 11,4% Að sögn
Stefánser börnum þegar farið aö
fækka mikið i Neðra-Breiðholti og
Arbæ en fjölgar að sama skapi i
nýjustu hverfunum.
A leikvelli borgarinnar koma
börn á aldrinum 2ja til 6 ára, en
flest eru þau á aldrinum 3ja og
4ra ára. Leikvellirnir eru opnir
frá kl. 10-12 og 13.30-16 á veturna
og eru börnin skráð i hvert skipti
sem þau koma. A sumrin eru vell-
irnir opnir lengur eða frá 9-12 og
13.30-17.
Aðsóknin minnkaði mest i
Breiðholtinu sem fyrr segir og
fækkaði heimsóknum barna á
leikvöil við Vesturberg úr 23.000 i
15.000, við Suðurhóla úr 23.000 i
17.000 og við Yrsufell úr 23.000 i
15.000. A árinu voru teknir i notk-
un 2 nýir vellir i' Breiðholtinu og
taka þeir við stórum hluta þess-
ara barna, en hvor um sig annar
12.000 heimsóknum á ári. Þrátt
fyrir þessa dreifingu er um heild-
arfækkuná heimsóknum að ræða.
Stefán sagði ennfremur að aukið
dagvistarrými i Breiðholtinu ætti
áreiðanlega sinn þátt i minnkandi
aðsókn á leikvellina, en dagheim-
ili og leikskólar hafa venjulega
komið á eftir leikvöllum i nýjum
hverfum.
Aðsóknin minnkarminna í eldri
'hverfunum og á leikvöllum við
Hliöargerði, Tunguveg og Hring-
braut varð nokkur fjölgun, en
vegur þó ekkertupp á móti fækk-
uninni annars staðar.
2 nýir vellir á þessu
r •
ari
A þessu ári er áætlað að gera
nýjan gæsluvöll við Tungusel i
Seljahverfi og við Njálsgötu og
Grettisgötu, þar sem einnig verð-
ur komið upp góðri aðstöðu fyrir
umsjónarfóstrur leikvallanna.
Stefán sagði að leikvallanefnd
hefði einnig áætlaö aö gerður yrði
völlur við Þrastarhóla i Breiðholti
III, en ekki væri vist að af þeirri
framkvæmd yrði, þar sem komið
hefði fram fækkun barna i þvi
hverfi.
Stefna leikvallanefndar er
ekki sú að fjölga leikvöllunum
frekar, sagði Stefán, heldur að
bæta þá sem fyrir eru, — efla
leiktækjakostoggera vellina fjöl-
breyttari. A nýjustu völlunum
hefur verið gert ráð fyrir aukinni
inniveru barnanna og sagði
Stefán að frá þeirri stefau yrði nú
horf.ð. Auðvitað þyrfti að koma
upp góðum skýlum á öllum völl-
unum, en óraunhæft væri að taka
börnin inn til að matast eða fara i
leiki þar sem leikvellirnir ættu
fyrst og fremst að vera útivistar-
svæði, þar sem börnin gætu leikið
sér úti I umsjón gæslukvenna.
Aukin inniaðstaða breytir þessum
völlum aðeins i 3ja flokks dag-
heimili, sagði Stefán, og hafa
gæslukonur og umsjónarfóstrur
verið mjög óánægðar með þá þró-
un.Leikvellirnir leysaaldrei dag-
vistarþörfina. Til þess þarf að
byggja dagheimiliog leikskóla, —
ekki leikvelli, sagði Stefán að lok-
um. AI
aldri, en getur lika orðið meðal til
enn frekari þroska, ef vel tekst.
En hann var hvers manns
hugljúfi, eins og faðir hans, i allri
viðkynninguog mun það eitt hafa
greitt götur hans I viðskiptum við
marga.
1 fyrstu gekk hann að hverri
þeirri vinnu, sem á þeim Hmum
bauðst, en siðar sneri hann sér aö
tryggingastarfsemi, með þvi að
gerast umboðsmaður fyrir
tryggingarfyrirtæki. Ferðaðist
hann viða um land i þeim erind-
um og kynntist þá mörgum. A sið-
ari árum stundaði hann allmikið
bókaverslun, enda hafði hann
bóksöluleyfi, þótt hann hafi ekki
haft opna bókabúð.
Hinn 9. okt. 1936 kvæntist Stein-
grimur fóstursystur minni, Onnu
Sigriði Sigurmundsdóttur. Var
hún dóttir hjónanna Sigurmundar
Guðmundssonar og Guðnýjar
Þorleifsdóttur, er bjuggu í Svin-
hólum i Lóni. Eru þau hjón ein af
þeim mörgu £óðu nágrönnum
okkar frá æskuarum, er ég minn-
ist ætið með þakklæti og virð-
ingu. Litil hafa efnin verið, sem
þessi unguhjónhófu búskapsinn
með á erfiöustu kreppuárum
fjórða áratugarins. En samhent
voru þau og hvorugt skorti dugn-
aðinn. Sjö börn hafa þau eignast.
Eina stúlku misstu þau unga, en
Rætt við Ólaf R.
Einarsson,
formann
útvarpsráðs
Oft hafa verið uppi hugmyndir
um næturútvarp eða lengingu
dagskrár ROúsútvarpsins, t.d.
um helgar, þar sem leikin yrði
létt tóniist fram eftir nóttu. Marg-
ir eru á ferli á þessum tlmasólar-
hrings og ýmsir sinna þá störfum
sinum, t.d. vaktavinnufóik.
Við spurðum Ólaf R. Einarsson
formann Utvarpsráös álits á
þeirri hugmynd, að endurflytja
óskalagaþætti og poppþætti vik-
unnar að lokinni venjulegri dag-
skrá á laugardagskvöldum og
fram eftir nóttu. Þetta yrði ódýrt i
framkvæmd, t.d. þyrfti aðeins
einn maður að vera á vakt i Ut-
varpshúsinu við Skúlagötu, þ.e.
útsendingarstjóri.
Ólafur sagði, að ef ráðist yröi i
næturútvarp yrði að móta það
beturog nauðsynlegt væri aöhafa
stuttar fréttir á klukkustundar
fresti eða svo. Hann sagði að vel
yrði að vanda til sliks næturút-
varps og helst þyrfti að vera beint
úrvarp með léttri tónlist og rabbi
á milli. Þar kæmi lika vissulega
Aukin sam-
skipti við
Grœnland
Utanrikisráðherra hefur falið
Pétri Thorsteinssyni sendiherra
að fara i kynnisferð tQ Græniands
tQ athugunar á þvi, á hvern hátt
samskipti tslendinga og Græn-
iendinga verði best aukin.
Ferð þessi var ákveðin i tilefiii
af þvi að Grænlendingar hafa
með þjóðaratkvæði hlotið heima-
stjórn, og munu I vor kjósa þing
til að stýra eigin málum.
Pétur Thorsteinsson hélt s.l.
þriðjudag áleiðis til Godthaab, en
þar mun hann ræöa við áhrifa-
menn á ýmsum sviðum.
hin eruöll uppkomin, fimm dætur
og einn sonur, sem öll eru mann-
vænlegt og vel gert fólk. Þau
heita: Halla Súsanna, Guðný,
Erlendur, Aslaug, Hanna og
Sigrún. Nú hafa þau stofnað sin
eigin heimili og hópur kominn af
barnabörnum. Og venjulega hef
ég séð eitthvað af þeim heima h já
afa og ömmu, þegar ég hef komið
á heimili þeirra.
A fyrstu búskaparárum Stein-
grims og Onnu var ekki auðvelt
að koma upp eigin húsnæði með
sivaxandi barnahóp. Enda
bjuggu þau framan af í leiguhús-
næði. En þegar hagurinn rýmkaði
byggðu þau sér húsið Akurgerði
42 og hafa nú búið þar hátt á
þriðja áratug.
Steingrfmur var maður friður
einnig til greina að endurflytja
ýmislegt útvarpsefni. Þetta mál
er nú I athugun og þar með sá
kostnaður, sem næturútvarp 2 — 3
nætur i viku hefði i för með sér.
Ólafur sagði að menn yrðu
mjög varir við þrýsting á það að
dagskráin verði lengd, einkum
frá ungu fólki og vaktavinnufólki.
Útvarpsráði mun nýlega hafa
borist tillaga frá ungum mönn-
um, sem bjóðast til að sjá um
næturútvarp þrjár nætur I viku,
um helgar, sem fjármagnað yrði
með auglýsingum.
— eös
LIFEá
markað
Innkaupasamband bóksaia
hefur sent frá sér frétt þess efnis,
að bandariska timaritið LIFE
verði framvegis seit hér á landi
og verður febrúarblaðinu dreift
tQ bóksala nú eftir helgina.
Blaðið mun mörgum i fersku
minni frá þvi að það var gefið út á
árunum frá 1936-1972. LIFE var
gefið út aftur á sl. ári og var
fyrsta blaðið gefið út i október.
Geysileg eftirspurn hefur verið
eftir blaðinu eftir að það var gefið
út aftur og hefiir ekki reynst
mögulegt að fá blaðið hingað til
lands til dreifingar fyrr en nú.
sýnum og glæsilegur á velli.
Aldrei man ég eftir að hafa hitt
hann öðruvisi en að hann væri
léttur i skapi,glaður og skemmti-
legur i viðræðu. Eins og fyrr er á
minnst, kynntist hann mörgu
fölki vegna starfa sinna, og trúi
ég vart að nokkur beri honum
aðrasögu. Samt var hann frábit-
inn þvi að láta mikið á sér bera
eða troða sér fram. Starfskraftar
hans voru helgaðir heimQinu og
samvinna þeirra h jónanna i þágu
þess og barnanna með ágætum.
Síst má þvi gleyma, að hann
var prýðilega greindur, hafði
yndi af bókum oglas.mikið, þegar
tómstundir gáfust. Þess vegna
varð hann mjög vel að sér á
mörgum sviðum, en alltaf fannst
mér hann hafa mesta ánægju af
sögulegum efnum. Var alltaf
gaman aðræða við hannum bæk-
ur og efni þess, er hann las. Ekki
er ég í vafa um það, að ef hann
hefði haft aðstöðu til að ganga
menntaveg þá hefði það sæti,
verið vel skipað, er hann fyllti, á
hvaða sviði sem var. Til þess
hafði hann alla hæfileika, eins og
störf hans sýndu og framkoma
öll.
Að endingu vQ ég votta eigin-
konu hans, börnum hennar,
tengda- og barnabörnum innileg-
ustu samúð, við fráfall hans. Þótt
hverjum og einum sé ætið sárt að
horfa eftir látnum ástvini, þá má
það einnig vera huggun gegn
harmi að þeim munu áreiðanlega
berast hlýjar hugsanir og tilfinn-
ingar margra kunningja I
minningu góðs drengs og góðs
vinar.
Asmundur Sigurðsson
Minningarorð
Steingdmur Henriksson
umbodsmaöur
Ég verð að játa að mér verður
tregt um orð, þegar ég vil minn-
ast vinar mins, Steingrims Hen-
rfcssonar, er lést að heimili sínu,
hér i Reykjavik hinn 24. jan. s.l.
Þótt hann hefði aö visu nýlega
legið á sjúkrahúsi um tíma, þá
bentu allar likur til að hann hefði
yfirunnið þau veikindi. Þess
vegna kom hið snögga andlát
hans svo mjög á óvart, en minnir
okkur einnig á lifsspekina, I ljóð-
linum skáldsins, Páls J. Ardal, að
„bUið er mjóttmilli blíðu og éls,
og brugðist getur lukkan frA
morgni til kvelds.”
Steingrlmur var fæddur á Höfn
i Hornafirði 20. mai 1914. Hann
var sonur læknishjónanna á Höfn,
Henriks Stefáns Erlendssonar,
gullsmiðs i Reykjavik,og konu
hans, Súsönnu Henriette
Friðriksdóttur, bónda I Mýrakoti
á Alftanesi.
Hann var annar i röðinni af átta
börnum þeirra læknishjónanna.
Af þeim var ein stúlka andvana
fædd, en hin komust öll til þroska.
Það var þvi stór systkynahóp-
urinn á heimilinu. En þvi miður
dró þar of snemma ský fyrir sólu,
þvi 29. des. 1930 andaöist HenrQi
læknirogvar þá meirihluti barn-
anna innan fermingaraldurs. Var
hann harmdauði Austur-Skaft-
fellingum, og kom þar hvort-
tveggja tfi, að hann var hið mesta
ljúfmenni I aUri kynningu og
hafði þjónað hinu erfiða læknis-
héraði af dugnaði og ósérhlifni
um nærfellt 20 ára skeið. Við slik-
ar aðstæður hlýtur að skapast
vinátta miUi læknis og ibúanna.
A þeim timum, fyrir nær
fimmtiu árum, voru almanna-
tryggingar óþekktar á landi hér,
þó nú séu þær taldar til sjálfsögð-
ustu mannréttinda. Þá virtist
hugmyndin aðeins vera fjarlæg
hugsjón nokkurra félagshyggju-
manna, sem fyrir bragðið voru á-
litnir hálfgerðir skýjaglópar.
Það má þvi nærri geta, hve
mikið áfaU það var fyrir ekkjuna
að missa eiginmanninn frá svo
stórum hópi ungra’barna. Oger-
legt var fyrir hana að halda uppi
svo miklu heimili. Yngri börnin
voru þvi tekin i fóstur á ágæt
heimili i sýslunni, en eldri bræð-
urnir fóru að vinna, þar sem
vinnu var að fá á þeim Hmum,
sem kenndir eru við kreppuna
miklu.
Einn þeirra var Steingrlmur,
sem þá var aðeins á 17. ári. Svo
ungur varð hann að treysta ein-
göngu á sjálfan sig og vita aUir,
að til þess þarf bæði dugnað og
. skapfestu hjá unglingi á þeim