Þjóðviljinn - 20.02.1981, Síða 10

10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 20. febrúar 1981.
Auglýsing um íbúðir í verka-
mannabústöðum i Borgarnesi
Til sölu eru þrjár ibúðir i verkamanna-
bústöðum við Kveldúlfsgötu 18 i
Borgarnesi.
Umsóknir um ibúðirnar þurfa að berast
skrifstofu Borgarneshrepps fyrir 28.
febrúar n.k..
Umsóknareyðublöð fást á skrifstofu
hreppsins.
Borgarnesi 16. febrúar 1981.
Stjórn verkamannabústaða i Borgarnesi
LAUS STAÐA
Staða tollvarðar i tollgæslunni á Kefla-
vikurflugvelli er laus til umsóknar.
Laun samkvæmt launakerfi opinberra
starfsmanna.
Umsóknum sé skilað til undirritaðs fyrir
21. mars n.k..Umsóknareyðublöð eru til
staðar i skriístofu minni.
Lögreglustjórinn á Keflavikurflugvelli,
12. febrúar 1981.
Nýr umboðsmaður
Þjóðviljans á Eskifirði
Ráðinn hefur verið nýr umboðsmaður
blaðsins á Eskifiröi. Hann heitir Maria
Elisdóttir, Strandgötu 25, simi 97-6162.
DJOÐVIUINN
Umboðsmann vantar
á Sauðárkrók
Þjóðviljinn óskar að ráða umboðsmann á
Sauðárkróki til að annast dreifingu og inn-
heimtu fyrir blaðið.
Uppl. hjá núverandi umboðsmanni i sima
95-5245 og hjá framkvæmdastjóra blaðsins
i sima 81333.
DIOÐVIUINN
A Blaðbera-
ca^-^-^-œobíó!
Blaðberabió hefst á ný um helgina eftir
stutt hlé. N.k. laugardag er boðið upp á
ævintýramyndina Arabisk ævintýri, og
verður hún sýnd i Regnboganum, Sal A,
kl. 1 eh. á laugardag.
Góða skemmtun!
DIOÐVIUINN
• Blikkiðjan
Asgaröi 7, Garöabæ
onnumst þakrennusmiöi og
uppsetningu — ennfremur
hverskonar blikksmíöi.
Gerum föst verötilboö
SIMI 53468
Spurningakeppni verkalýðsfélaganna
Það var oft handagangur í öskjunni þegar lið Verslunarmannafélags-
ins og Sóknar kepptust um réttinn til að fá að svara fyrst.
Keppa við
járnkarlana á
sunnudaginn
Á sólarkvöldum Samvinnu-
feröa-Landsýnar annan hvern
sunnudag i Súlnasal Hótel Sögu
hefur i vetur farið fram spurn-
ingakeppni verkalýðsfélaga inn-
an ASÍ, þar sem keppt er um sex
Lundúnaferðir, þ.e. fyrir sigurlið-
ið og maka. Þrir keppendur eru I
hverju liði og hefur sveit
Verslunarmannafélags Reykja-
víkur verið sigursælust tii þessa.
Fyrstu félögin sem kepptu voru
Bakarasveinafélag Islands og
Trésmiðafélag Reykjavikur.
Bakararnir tóku trésmiði i
bakariið og kepptu þvi næst við
fulltrúa HIP og töpuðu. Prentarar
urðu að lúta i lægra haldi fyrir liði
VR, og sunnudaginn 7. febrúar
unnu verslunarmenn lið frá
Starfsmannafélaginu Sókn. Nú á
sunnudagskvöld, 22. febrúar,
keppa verslunarmenn i þriðja
sinn og þá við lið frá Félagi
járniðnaðarmanna. Sigurliðið i
þeirri keppni heldur áfram og
mætir á þarnæsta kvöldi
keppendum frá Félagi kjötiðn-
aðarmanna. Þessi keppni hefur
yakið mikla kátinu og er oft
handagangur i öskjunni þegar
liðin reyna að ná réttinum til þess
að svara fyrst. Ekki hefur enn
verið tekin ákvörðun um hvaða
félög keppa i framhaldi af tveim-
ur næstu sólarkvöldum, en hafi
einhver ASI-félög áhuga geta þau
haft samband við Hauk Má hjá
ASI (simi 83044) eða Sigurð
Haraldsson, stjórnanda sólar-
kvöldanna (simi 86366).
A sólarkvöldi n.k. sunnudag 22.
febrúar mætir i boði Samvinnu-
ferða-Landsýnar fulltrúi Dansk
Folkeferie og kynnir orlofs-
staðina i Karlslunde og á Möltu.
Samvinnuferðir-Landsýn hafa
tekið upp samvinnu við dönsku
verkalýðshreyfinguna og fengið
aðstöðu i orlofsheimilum hennar
á þessum stöðum.
— ekh
Kveðjatil huldumanns
Undir siðustu jól fékk ég kveðju
i blaðinu „Þjóðviljinn” frá huldu-
manni er nefnir sig gamlan Skaft-
felling. Þótt ég vilji sem minnst
samskipti hafa við menn sem
sýna af sér slfka bleyðimennsku
sem umræddur huldumaður gerir
með þvi að fela sig bak við dul-
nefni eftir að hafa hrist úr penna
sinum slikar aðdróttanir og get-
sakir sem hann sendir mér i
þessum greinarstúf get ég vart
stillt mig um að senda honum litla
nýárskveðju.
Þessum vesalings huldumanni
virðist hafa orðið svo illa við að ég
skyldi benda á nokkrar leiðin-
legar skekkjur i „Leiðaralýsingu
N-Skaft” sem út kom á siðasta
sumri, þótt hann forðist samt að
geta þeirra er mest voru
áberandi eins og t.d. þess sem
sagt er um Skipahelli og Kötlugos
1723. Hann fullyrðir að ég hafi
gert slikt i þeim tilgangi að koma
höggi á þá er sömdu leiöarlýs-
inguna, og ber það er hann
spinnur þar við glöggt vitni um
andlega innréttingu huldumanns.
Ég vil ekki meðganga að ég hafi
i neinum slæmum tilgangi bent á
þær skekkjur er ég gerði,- hafði
frekar i huga gamla máltækið
,,að sá er vinur er til vamms
segir”. Enda get ég hryggt huldu-
mann með þvi að ekki hef ég orðið
þess var að kunningsskapur minn
og útgefanda Leiðarlýsingar hafi
nokkuð spillst við greinarkorn
mitt.
Þá hefur huldumaður fengið þá
slæmu hugdettu i kollinn, að meö
athugasemdum minum hafi ég
verið að ráðast aftan að sr.
Óskari Þorlákssyni og þvi sem
hann segir i Arbók F.I. 1935, sem
er um Vestur-Skaftafellssýslu.
Helst er að skilja á orðum huldu-
manns, aðhann telji sr. Óskar svo
heilagan mann að enginn megi
hafa aðra skoðun á neinum hlut.
En ég dreg i efa að sr. óskar sé á
sama máli og huldumaður eftir
þeim kenningum sem ég hef heyrt
hann flytja.
En um hvað erum viö sr. óskar
ekki sammála? Um Fell i Mýrdal
ber okkur litt á milli, þvi að þegar
við skrifuðum okkar lýsingar i
„Arbækur F.l” var bærinn
sunnan undir Fellsf jalli og getum
við þess báðir. Það sem ég gerði
athugasemd við i „Leiðarlýs-
ingu” var, að ekki var þess getið,
aö bærinn hefði staðið vestan viö
fjallið sunnanvert, og hafði þá i
huga ef ferðafólk, sem skoöaði
hinar mjög merkilegu rústir
bæjarins og hefði ekki neinar
sagnir um flutning, vissi ekki
hvaða bæjarrústir það væri að
skoða. Þá var Fell varla stórbýli
eftir að bærinn var fluttur.
Um Loftsalahelli tel ég ekkert
bera á milli; sr. óskar notar orðið
aldamót, en ég ártalið 1901, sem
fengið er beint úr manntals-þing-
agjörðabók N-Skaft.
Það sem okkur ber á milli er
hvoru megin við Kerlingardalsá
Kári barðist við brennumenn.
Þar mun mestu um valda óná-
kvæm frásögn Njálssögu. En ég
tel mig hafa haft betri aðstöðu að
kanna gömul munnmæli hér i
Mýrdal, þar sem ég hef að mestu
átt hér heima og þar að auki
föðurætt min verð I Mýrdal lik-
lega i alda raðir. En sr. Óskar
dvaldist i Vik aðeins unglingsár
sin. 1 heiðarleik ritsmiðar sinnar
skrifar huldumaður svo (orð-
rétt): „Af formála Arbókar F.I.
um Mýrdalinn virðist mér ljóst að
tæpast verður hjá þvi komist að
geta um Skammadalshól þar sem
E.H.E. staðsetur Mýrdalinn út
frá þeim punkti”. Hvar lýsir nú
sannleiksást huldumanns sér i
þessari setningu? 1 fyrsta lagi
nota ég staðarákvörðun Raunvis-
indastofnunar H.I. á skynjara
(géófons) jarðskjálftamælis
Orkustofnunar sem viðmiðunar-
stað, en ekki bæinn. I öðru lagi er
staðarákvörðunin i „inngangi”
bókarinnar, sem skrifaður er af
mér. En það virðist vera ofætlun
við heiðarleik huldumanns að
geta þess að formáli Arbókar-
innar er vitaskuld ritaður af rit-
stjóra hennar, Páli Jónssyni
bókaverði.
En hvernig er það? Velta ekki
sannleiksástarklyfjar huldu-
manns víðar undir kvið? Hann
tvigetur þess að lýsing min á
Mýrdalnum sé i Arbók F.I. 1978.
Þetta er ekki sannleikur, það er
1975 sem ártalið á að vera. Þá
getur huldumaður þess, að Arbók
1935 sé löngu uppseld. Þessu
skrökvar hann, þvi aö i hverri ár-
bók nú i allmörg ár er hún aug-
lýsttil sölu, en að sjálfsögðu ljós-
prentuð eins og á annan tug elstu
árbókanna, sem upphaflega voru
gefnar út i sáralitlu upplagi.
Þá lætur hann þess getið, aö
hvorki ég né útgefendur Leiðar-
lýsingar séu sér kunnir. Sé það að
öllu sannleikanum samkvæmt má
hann vera meira en litið pólitiskt
viðutan sem gamall Skaftfell-
ingur, ef hann hefur engin kynni
af Björgvini Salómonssyni skóla-
stjóra, sem búinn er að vera
frambjóðandi Alþýðubandalags-
ins við marga alþingiskosn-
inguna i Suðurlandskjördæmi.
Hitt virðist mér sanni nær, að
höföingjasleikjuskapur huldu-
manns banni honum að viöur-
kenna annað en að hann sé yfir
það hafinn, að þekkja slika al-
þýðu- eða lágstéttarmenn, sem
honum virðist við vera, og vilji
þvi frekar hagræða sann-
leikanum, enda likt öðru i ritsmið
hans.
Siðast rennur honum til rifja,
að ég sendi slæmar kveðjur i at-
hugasemdum minum við Leiðar-
lýsingu þeim, er leitað hafi eftir
fræðslu eftir ábendingu Leiðar-
lýsingar. Það get ég meira en
látið mér detta i hug, eftir að hafa
lesiö ritsmiðar huldumanns, að
eigindir hans séu slikar, að
honum virðist hann maður að
meiri eftir að hafa fengið heim-
sóknir á borð við þær, sem ég lýsti
vanþóknun minni á, en það er
átroðningar alls konar erlendra
bakpoka- og puttaferðalanga,
sem ekki eiga annað erindi en
afla sér fræðslu um hvar hægt sé
að koma þvi við að stela ýmsum
gersemum islenskrar náttúru,
svosem minerölum og steingerv-
ingum úr islensku bergi án alls
áhuga um almenna fræðslu um
náttúru landsins. Þessum heim-
sóknum mun ég hafa skömm á
framvegis eins og að undanförnu.
En með þvi skirrist ég ekki við
að hryggja greinarhöfund með að
láta hann vita, að marga góð-
kunningja á ég i hópi þeirra er-
lendu og innlendu fræðimanna og
náttúruskoðara, er leitað hafa á
minn fund til umræðna um
islenska náttúru og til að afla sér
af heiðarlegum áhuga sem
mestrar þekkingar á náttúru-
fyrirbærum landsins. Slikt fólk er
mér ætið aufúsugestir. En það
fólk virðist mér ekki hafa þurft að
sækja fræðslu um tilvist mina i
Leiöarlýsingu N-Skaft.
Huldumaður forðast að ræða
um þau atriði, sem ég taldi vita-
verðastar skekkjur i, er snerti
Leiðarlýsingu, svo sem umsögn-
ina um Skiphelli, Kötlugosið sem
hún telur 1723 o.fí. Skal ég eiga að
skilja það svo, að huidumanni
finnist litt um, þótt skrökvað sé aö
ókunnugum ferðamönnum, eða
treysti hann sér ekki að hrekja
þær atftugasemdir minar og
óttaðist þær heimildir, sem ég
gæti lagt fram til staðfestingar á
þeim? Að endingu, huldumaður
góöur, sem felur þig bakvið
„gamlan Skaftfelling”, segi ég
þér, að nú er þér óhætt að
skamma mig eftir vild, þvi að ég
mun ekki framar virða þig svars.
Meö þau orð gamla bóndans i
huga sem svo mælti: Hirðfifl eru
til að hlæja að, en ekki berja!
A þrettánda 1981,
Einar H. Einarsson
Skammadalshóli.