Þjóðviljinn - 23.05.1981, Qupperneq 1

Nýtt og
stœrra —
selst betur
og betur
Verð kr. 5
Ko Ko Yo Yo band þegar þaö var og hét. F.v. Magnús (gitar, Steini (trommur), Elsie (sax), Silla (congas) Peter (tæknimaöur), Valis (rafmagnsgltar), Siv (flauta) og Hasse
gitar) ^
MEÐ KJUÐA I POKA
„Maður kom til Sví-
þjóðar með tómar hendur
og kjuða í poka. Ég var
með eina adressu hjá Svía
sem ég hitti í partýi á
islandi/ fór til Stokkhólms
og heima hjá honum hitti
ég íslending, sem reddaði
mér húsnæði til að byrja
með."
Steingrímur Guðmunds-
son, 23 ára Hafnfirðingur
og sonur Guðmundar
Steingrímssonar trommu-
leikara, hef ur búið í Stokk-
hólmi síðan haustið 1977 og
starfað þar sem tónlistar-
maður, auk þess sem hann
hefur stundað nám hjá
Pétri östlund um tíma.
Þegar Steingrímur var á
ferðinni hér heima í sumar
sem leið leitaði blaða-
maður ef ti r því við hann að
fá að grennslast nánar um
veru hans \ Svíþjóð, þar
sem það eru ekki margir
íslendingar sem starfa við
hljóðfæraleik á erlendri
grund.
Steingrfmur kom i heimsókn til
hans meö skjóöu sina og i henni
voru trommukjuöarnir góöu,
kassetta meö KoKo YoYo Band
sem hann starfaöi meö sl. sumar
og nokkrar ljósmyndir ásamt
ýmsu smávægilegu.
Eftir aö hafa rætt málin um
stund var ákveöiö aö hittast
nokkru seinna á kaffihúsi i miöbæ
Reykjavikur til nánara skrafs.
Hafði ekkert
hér að gera
„Ég bjóst við að komast
kannski i hljómsveit eftir
ársdvöl i Sviþjóð. Þaö að eignast
trommur var bara fjarlægur
draumur. Éghittigæja sem vann
hjá Hagström hljóöfæraverk-
smiöjunni og hann reddaði mér
trommum, sem ég gat fengið með
afborgunum.Svo komst ég i kynni
viö fólk, sem starfaöi i kjallara
húss nokkurs. Þetta var mjög
„aktivt” fólk sem liföi á jurta-
fæöu, spilaði tónlist, seldi mat og
þessháttar. Þarna störfuöu
nokkrar hljómsveitir og eina
þeirra vantaöi trommara og ég
fór á æfingu. Þaö var spilaö, en
litið talaö ogég spilaöi meö þeim i
nokkra mánuði. Hljómsveitin hét
Spelvárk 80 og var nafniö til aö
mótmæla stóriðjuáformum
rikisins i Noröur-Sviþjóð, en þær
aögerðir kölluöust Stálvark 80.
Hljómsveitin spilaöi aöallega
fyrir vini og kunningja og á póli-
tiskum stuðningsfestivölum.
Enhvaö ég fann; ég fann þetta
fólk, sem ég er aö spila meö i dag
i KoKo YoYo Band.
i læri hjá
Pétri östlund
Ég haföi hitt Pétur östlund hér
á Islandi og ræddi málin viö hann
og fékk adressuna hans. Þegar ég
kom til Kaupmannahafnar
hringdi ég i Pétur og hann sagöi
mér aö koma til Stokkhólms.
Pétur byr i mjög fallegu húsi fyrir
utan Stokkhólm. Hann er búinn að
koma sér mjög vel fyrir og viö
hliöina á húsinu er litiö hús þar
sem hann er með trommurnar
sinar og bjöllusafniö sem saman-
stendur af bjöllum frá öllum
heimshornum.
Þaö er mjög gott aö læra hjá
Pétri. Hann er þolinmóður
kennari og er mjög næmur að
finna hvaö þú kannt. Viö ræddum
mikið saman og spiluöum saman;
þetta voru mjög góöar stundir
sem ég átti á þessum tima hjá
Pétri. En ef maöur er aö læra hjá
honum þarf að æfa mjög mikiö
svo hægt sé að komast yfir það
efni sem hann setur fyrir.
Þennan fyrsta vetur minn i
Stokkhólmi lærði ég meira en
nokkurn tima frá þvi að ég byrj-
aði aö spila á trommur. Reyndar
tel ég að ég hafi eiginlega ekki
byrjaö að spila á trommur fyrr en
ég var 18 ára og hef þvi ekki
spilað nema 14 ár. Ég hét mér þvi
þegar ég kom til Stokkhólms, að
ef ég væri ekki farinn að spila þá
tónlist sem mig langaði mest til
eftir 5 ár, þá myndi ég selja settiö
og fara aö vinna i fiski á Tálkna-
firöi.
Og ég er reyndar aö spila þá
tónlist sem mig langar mest til,
með KoKo YoYo Band, svo aö ég
fer ekki i fiskinn alveg strax.
Þaö sem ég tel mig hafa lært
mest i trommuleik frá þvi aö ég
var einn i bilskúrnum heima, að
spila lög sem ég hafði heyrt aöra
spila og var þvi meö i huga, er aö
ég hef lært aö spila i staö þess aö
lemja og berja á trommurnar.
Þaö sem Pétur kenndi mér var aö
spila tónlist á trommurnar.”
Þaö er ekki margt um manninn
á kaffihúsinu, enda er klukkan
rUmlega 10 á föstudagskvöldi,
græna ljósið er komiö á i Óöali og
gestirnir farnir að streyma
þangað inn og dyraveröirnir á
Borginni eru tilbúnir i hvaö sem
er.
„Þetta er nú eitthvert rólegasta
kaffihUs á Islandi”, segir Stein-
grimur og viö fáum okkur aftur i
bollana. Um leið litur hann út á
Austurvöllinn þar sem Dóm-
•kirkjan og Alþingishúsið blasa við
og Jón Sigurösson stendur bi-
sperrtur á stalli sinum.
„Samstarfið i Spelvark 80 var
ekki m jög gott. Þaö var þannig aö
hlutihljómsveitarinnar var mikiö
inni „aktivitetinu” i húsinu sem
viö vorum i. Viö boröuöum græn-
metismat saman, sýndum kvik-
myndirofi. Hinn hlutihópsins var
ekki meö i þessu og h'tið rætt
saman. Þau voru ekkert hrifin af
þessu grænmetisflippi og vitleysu
eins og þau kölluöu það og fóru
bara útá næsta hamborgara-
restaurant.
Þaö var litiö sem viö áttum
sameiginlegt nema ég og saxó-
fónleikararnir tveir, strákur og
stelpa, Elsie heitir hún.”
„ Af hverju spilið
. þið ekki diskó"
„Eftir aö þessi grúppa leystist
Hver er þessi Stein-
grímur Guðmundsson?
Hljómleikar hjá Ko Ko Yo Yo band. Steingrfmur lemur trommurnar