Þjóðviljinn - 17.07.1982, Blaðsíða 4

\ILuIJ7i
I Málgag,
hreyfJn4

,'.<■'* .-\r*,,íagUrKa'a Þor-
** -• woJJum. t>aA fu>ns' 1
* , ^7ou OB hrfi, . . ne'0l I
-'KsS-rf
jgH5a&?|
v,rt,í, I
vvrkn fl
fyrir íhaldN'fcvo0'
var (alsmaður \ÍV
—*-rr=n—
;£**.*•' '—253 /Vöalsími
Kvöldsími
rr milli
ItUnd*
Vmno
Samia tU 1. septeml
YW*

$

S'-6

A\>'
00»"

— scgir Pélur Tyrfi-
andslæðingn
Djoovitmi
nuveitenda
ASÍ og samtaka vin
Samningar
0.55„WKTi
L V > r-nnars «*W' <
uti"*" -'V-' ••
.mv.il.ndnv.mMndsms
>^V.nnumAUMmb.ndi
• <Si lolltruar
7.9% yisitöluskeröing í
haust
Ferðaskrifstofa
GUÐMUNDAR JÓNASSONAR H/F.,
Borgartúní 34 — Sími: 83222.
Ásmundur
Stefánsson
skrifar
tali við Þjóðviljann að hann einn
allra hafi verið á móti 2.9% visi-
töluskerðingunni 1. september.
Hins vegar kom það hvergi fram i
viðtalinu, að hann var einn þeirra
sem skrifuðu undir skjalið. Ekki
dreg ég i efa að varaformaður
Verkamannasambandsins hafi
verið óánægður með 2.9% frá-
dráttinn, en hitt kemur mér á ó-
vart að hann skuli telja sig einan
samningamanna um þá óánægju.
Auðvitað vildu allir óskerta visi-
tölu, en enginn vildi gera vísitölu-
skerðinguna að úrslitaatriði og
hafna samningum hennar vegna.
Varaformaður Verkamannasam-
bandsins er þar engin undantekn-
ing. t erfiðri aðstöðu er freistandi
að skjóta sér undan ábyrgð og
leggja þungann af tvieggjuðum á-
kvörðunum á aðra. Það má ef-
laust flokka undir mannlegan
breyskleika að ég skuli kvarta
undan sliku, i stað þess að axla
byrðar samverkamanna minna
með kristilegu hugarfari.
Stuðningur „málgagns
verkalýðshreyfingar-
innar”
Einstakir pólitiskir samherjar
telja hentara að sverja af sér all-
an hugarfarslegan skyldleika við
þá misgjörðamenn, sem stóðu að
nýgerðum kjarasamningum.
Þannig skrifar sá fréttamaður
Þjóðviljans, sem daglega fylgdist
með samningaviðræðum, helgar-
pistil i blað sitt, þar sem hann
spyr i forundran hver hafi gefið ó-
prúttnum forystumönnum heim-
ild til þess að misbjóða fólki svo
sem raun ber vitni. Segist hann
vera þreyttur á því að verja það
foringjadót. Ef maðurinn væri
ekki svona þreyttur, hefði ég farið
þess á leit við hann að fá lista yfir
varnarskrifin, en örþreyttan
mann er eflaust ekki sanngjarnt
að senda í svo vonlitla leit. Hvað
blaðamenn Þjóðviljans kunna að
segja i viðræðum við konur sinar
og eiginmenn veit ég ekki, en að
Þjóðviljinn sé að kaffæra sig i
vörnum fyrir misgjörðir forystu-
manna verkalýðssamtakanna
kemur mér á óvart. Ég var að
leggja frá mér blaðið með fallega
framreiddu og itarlegu viðtali við
útnefndan foringja andófsmanna
i Dagsbrún um afgreiðslu félags-
ins á samningunum, vitandi það
að vegna plássleysis varð að
klippa af þann hlut viðtalsins við
formann Dagsbrúnar, þar sem
hann iýsti sinu mati á þvi af
hverju svo margir greiddu at-
kvæði gegn samningunum. 1 Al-
þýðublaðinu fengu þeir þó svipað
rými og formanni Dagsbrúnar
gafst kostur á að koma sinum
skýringum að.
Einn forystumanna SF i Dan-
mörku kvartaði eitt sinn undan
; stjórnarsamstarfi sins flokks og
krata með þeim ummælum að
samyrkjubúskapur geti aldrei
þrifist til lengdar ef afurðir skipt-
ust þannig að annar aðilinn fái
mykjuna og hinn m jólkina. 1 min-
um samskiptum við Þjóðviljann
hefur mér stundum þótt mykjan
lenda min megin, og mér finnast
lunmæli margra benda til þess að
þar sé ekki mikla mjólk að finna,
e.t.v. er kýrin geld.
, Lokaorð
Eg hef hér aðeins minnst á
nokkur atriði og nær eingöngu
bundið mig við það sem fram hef-
ur komið i Þjóðviljanum að und-
anförnu. Ég hef þess vegna látið
hjá liða að minnast á yfirlýsingar
, vestan af fjörðum, þar sem for-
j ystumenn ASI fá það óþvegið,
þótt jafnframt sé því lýst yfir, að
i hinn ómögulegi samningur sé
! Vestfirðingum. fullboðlegur.
j Einnig læt ég liggja á milli hluta
: skrif Alþýöublaðsins, sem
i skyndilega hefur horfið frá villu
sins vegar og gerst forsvarsaðili
þess visitölukerfis, sem það hefur
bölsótast mest yfir siðustu árin.
En eflaust er hér nóg komið.
Lái mér hver sem vill, að mér
finnst hart að mér og öðrum sem
teljum okkur af einlægni vinna
1 fyrir hagsmuni islensks verka-
fólks og verðum að axla ábyrgð-
ina af ákvörðunum i erfiðri að-
stöðu, sé ætlað að sitja uppi meö
Svarta Pétur.
Reykjavík — Sprengi-
sandur — Mývatn
Brottför frá BSÍ laugar-
daga kl. 08.00. Ekiö um
Þjórsárdal — Sprengi-
sand — Báröardal aö
Skútustööum og Reykja-
hlíö.
Mývatn — Sprengi-
sandur — Reykjavík
Brottför frá Hótel Reyni-
hlíð sunnudaga kl. 08.30
og Skútustöðum kl. 08.50
Fargjald ásamt nestispakka í há-
degi kr. 600.-, báöar leiöir kr.
1.100.-.
Upplýsingar BSÍ sími 22300.
Að sitja með Svarta Pétur
4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJIMN Hélgin 17 —18. júll 1982
stjórnmál á sunnudegi
in stór skref fram á við.
Nýafstaðnar samningaviðræð-
ur endurspegla ástandið. At-
vinnurekendur kröfðust kjara-
skerðingar og verkalýðsfélögin
töldu aðstæður slæmar til stórra
átaka. Með tilliti til aðstæðna tel
ég þaðviðunandi niðurstöðu að ná
meðaltalskaupmætti ársins 1981.
Sú niðurstaða gefur aukið hlutfall
launatekna af þjóðartekjum, þvi
spáð er að þjóðartekjur dragist
saman um 4-7% á mann á þessu
ári.
Þessar forsendur hefur allur al-
menningur skilið. Allt sem fram
hefur komið bendir til þess að
hinir almennu félagar verkalýðs-
félaganna hafi ekki verið reiðu-
búnir til þess að færa þær fórnir,
sem það hefði kostað að ná fram
betri samningi. Ég er þvi mati
sammála. Stórátök hefðu verið
hrein fásinna.
Að slá sig til riddara
Nokkrum forystumönnum
verkalýðsfélaga hefur þótt að nú
væri erfitt að slá sig til riddara á
afrekum og þess vegna einbeitt
sér að þvi að láta slá sig til ridd-
ara á kostnað annarra.
Þannig gengur formaður
Verkalýðsfélags Vestmannaeyja
fram, finnur samningnum allt til
foráttu og fordæmir að verkfall
skuli ekki hafa verið látið koma
til framkvæmda 18. júni. Kannski
er þaðekki að furða þótt aðili sem
ekki hafði treyst sér til verkfalls-
boðunar 18. júní og látið yfir-
vinnubann nægja, skuli telja mis-
ráðið að aðrir láti ekki til skarar
skrfða. En þó orðin séu mörg og
stór, finnst mér karlmennskan
litil og það að enginn skuli kvarta
undan frestun verkfalls af þeim
sem það höfðu boðað, hlýt ég að
skoða sem staðfestingu þess að á-
kvörðunin um frestun hafi verið
rétt. Raunar hef ég ekki orðið var
við að neinn hafi tekið undir þessi
umkvörtunarsjónarmið nema
leiðarahöfundur Þjóðviljans.
Enda þykja á þeim bæ jafnan
glæstari þeir riddarar sem ganga
haröast fram i orðaskaki og yfir-
lýsingum en þeir lúnu samninga-
menn, sem ösla forina i önn dags-
ins, þögulir og þreyttir.
Varaformaður Verkamanna-
sambandsins lýsir þvi yfir i við-
Fyrir hálfum mánuði voru und-
irritaðir nýir kjarasamningar.
Eins og jafnan áöur hafa viðtökur
verið blandnar. Flestum virðist
létta en aðrir brugðust ókvæða
við. Það er ekkert nýtt i þessu, en
enguað siður finn ég hjá mér þörf
til þess að fjalla um einstök atriði
þessarar umræðu og þá kannski
fyrstog fremst vegna þess, að við
lestur Þjóðviljans og yfirlýsingar
ýmissa aðila, sýnist mér að skilja
eigi mér eftir Svarta Péturinn að
spilinu loknu.
Breyttar forsendur
Frá þvi kröfugerð var mótuð á
liðnu hausti og bráðabirgðasamn-
ingur gerður, hafa efnahagsað-
stæður snúist okkur i óhag.
Þorskurinn vill ekki veiðast, loðn-
an er horfin, það fæst enginn til
þess aðkaupa skreið og tvisýnt er
um verkun sildar. Þó sumir hafi á
orði að svona lýsi atvinnurekend-
ur alltaf ástandinu, þegar samn-
ingar standa yfir, hefur reynst
erfitt að hrekja þessar fullyrðing-
ar. 1 sjávarplássunum blasa þær
við sem kaldur raunveruleiki og
það er erfitt að sannfæra fólk á
þeim stöðum um að bjart sé
framundan.
Erfitt efnahagsástand veikir
stöðu atvinnurekstrarins til þess
að hækka kaupið. Erfitt efna-
hagsástand dregur úr almennum
stuðningi við kaupkröfur og erfitt
efnahagsástand gerir það erfið-
ara fyrir verkalýðssamtökin að
beita verkfallsvopninu. I erfiðu
efnahagsástandi eru sjaldan stig-