Þjóðviljinn - 06.04.1983, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 6. apríl 1983
DIOÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, verkalýðshreyf-
ingar og þjóðfrelsis
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans.
Framkvæmdastióri: Guörún Guðmundsdóttir.
Ritstjórar: Árni Bergmann, Einar Karl Haraldsson, Kjartan Ólafsson.
Umsjónarmaður Sunnudagsblaðs: Guðjón Friðriksson.
Auglýsingastjóri: Sigríður H. Sigurbjörnsdóttir.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Blaðamenn: Auður Styrkársdóttir, Álfheiður Ingadóttir, Helgi Ólafsson,
Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gíslason, Ólafur Gíslason,
Óskar Guðmundsson, Sigurdór Sigurdórsson, Valþór Hlöðversson.
íþróttafréttaritari: Viðir Sigurðsson.
Utlit og hönnun: Helga Garðarsdóttir, Guðjón Sveinbjörnsson.
Ljósmyndir: Einar Karlsson, Atli Arason.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Auglýsingar: Áslaug Jóhannesdóttir, Ólafur Þ. Jónsson.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Jóhannes Harðarson.
Símavarsla: Sigriður Kristjánsdóttir, Sæunn Óladóttir.
Húsmóðir: Bergljót Guðjónsdóttir.
Bílstjóri: Sigrún Bárðardóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Gunnar Sigurmundsson,
Ólafur Björnsson.
Pökkun: Anney B. Sveinsdóttir, Halla Pálsdóttir, Karen Jónsdóttir
Útkeyrsla, afgreiðsla og auglýsingar:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prent.
Prentun: Blaðaprent h.f.
Lýðskrum í
húsnœðismálum
• Tími hinna ódýru kosningaloforða er nú genginn í
garð. Nú skal kjósendum lofað öllu fögru en því sleppt
að segja frá kostnaðinum. Gleggsta dæmið um þetta
eru þær tillögur sem flokkarnir þrír Sjálfstæðisflokkur,
Alþýðuflokkur og Framsóknarflokkur hafa lagt fram
um húsnæðismál. Þar er það einfaldlega lagt til, að lán
skuli nema 80% af byggingarkostnaði og vera til 42 ára.
Ekkert er minnst á það hvernig fjár skuli aflað til þessa
verkefnis, sem er satt að segja tröllaukið. Talið er að til
þess þurfi liðlega 2 miljarða á ári, en til samanburðar
má nefna að öll fjárlög íslenska ríkisins á árinu 1983 eru
upp á liðlega 12 miljarða.
• Bandalag jafnaðarmanna hefur sjálfsagt ekki annað
um húsnæðismálin að segja en að kjósa skuli forsætis-
ráðherra beinni kosningu.
• Framsóknarflokkurinn birti kosningastefnuskrá sína
í gær. í henni segir akkúrat þetta um húsnæðismálin, að
lán skuli nema 80% af byggingarkostnaði og vera til 42
ára. í fylgiplaggi, sem ekki mun ætlað til útsendingar til
kjósenda er þess að vísu getið, að fyrst skuli lánin
hækkuð hjá frumbyggjendum. Ekki er orð um það að
finna í stefnuskrá þessari, að til verkefnisins þurfi að
afla fjár. Þarna eru því marklaus loforð á ferðinni.
• Það er svosem viðbúið, að Framsóknarflokkurinn
ætli sér að fjarmagna úrbætur á almenna bygginga-
markaðinum með því að ráðast á verkamannabústaða-
kerfið, eins og íhaldið virðist ætla sér. Ef sú er ætlun
Framsóknar eiga kjósendur kröfu á að fá það upplýst.
• Alþýðubandalagið tekur ekki þátt í þessum loddara-
leik, þar sem öllum er lofað auknum húsbyggingalán-
um án þess að tekið sé frá einhverjum öðrum. Alþýðu-
bandalagið hefur lagt fram sínar eigin tillögur um úr-
bætur í húsnæðismálum. í þeim er gert ráð fyrir að
sérstakt átak verði gert fyrir þá sem eru að koma yfir sig
þaki í fyrsta sinn. Sérstakur sjóður - íbúðir fyrir ungt
fólk - fjármagni slíkar íbúðabyggingar, og stefnt verði
að því að lána um 400 þús. krónur til hverrar íbúðar.
Jafnframt verði þarna opnaður möguleiki fyrir Ián til
fleiri eignaforma en hins hefðbundna íslenska
eiginíbúðar-forms, þótt það verði vafalítið meginuppi-
staðan að fólk eigi íbúðina sem það býr í.
• En allt kostar þetta peninga. Og meðan aðrir flokkar
víkja sér undan þeirri skyldu að tilgreina hvar fjár-
magnið skuli tekið, leggur Alþýðubandalagið fram á-
kveðnar tillögur um fjármögnun á sjóðnum „íbúðir
fyrir ungt fólk“. Það fé á að fást með aukinni hlutdeild
lífeyrissjóðanna, með lögbundinni þátttöku viðskipta-
bankanna og með sérlegri tekjuöflun ríkissjóðs, t.d.
gegnum söluskatt.
• Það er sjálfsagt að auka hlutdeild lífeyrissjóðanna í
húsnæðislánakerfinu, og jafn sjálfsagt að stöðva það,
að lífeyrissjóðir séu að fjárfesta í höll verslunarinnar og
öðrum álíka óþarfa, meðan mikil vandræði bíða fjöl-
margra húsnæðislausra fjölskyldna. Það er einnig sjálf-
sagt að skylda bankana til að lána meira til húsbygginga
og minna í fjármögnun innflutningsverslunarinnar. Og
það er sjálfsagt að við sem höfum tryggt okkur húsnæði
leggjum eitthvað af mörkum til að leysa vanda þess
fólks, sem er að gefast upp í baráttunni við að komast í
sómasamlegt húsnæði.
klippt
Mesta
trausts-
yfirlýsingin
Eins og minnst hefur verið á í
þessum pistlum hafði Jón Baldvin
Hannibalsson það helst til mál-
anna að leggja í Sigtúni í svo-
nefndu einvígi við vin sinn Albert
Guðmundsson, að aðalnauðsyn-
in í kosningunum væri sú að refsa
Alþýðubandalaginu og Fram-
sóknarflokknum og búa þar með
í haginn fyrir samstjórn Sjálf-
stæðisflokks og Krata, nýja við-
reisn.
En það er eins og fyrri daginn:
þegar brúður var boðin fram til
giftingar þurfti að fylgja henni
heimanmundur. Albert lét sér
fátt um það fylgi finnast sem Jón
Baldvin og hans menn gætu lagt
með sér í stjórnarbúið og að því
er Alþýðublaðið á skírdag
; hermdi, þá lítillækkaði hann við-
mælendur sína með svofelldum
hætti:
„Mér finnst það lýsandi um af-
stöðu Alþýðuflokksins að hann
skuli hafa boðið mér, efsta manni
Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík
á þennan A-lista fund. Vitanlega
kemur Alþýðuflokkurinn fyrst til
Sjálfstæðisflokksins eftir ráðgjöf.
Þetta er mesta traustsyfirlýsingin
sem Sjálfstæðisflokkurinn hefur
fengið í allri kosningabarátt-
unni.“
Annar
haukur
í horni
Jón Baldvin vill helst stjórna
með Albertsliðinu, og er það
mjög í anda Gylfaskeiðsins í sögu
Alþýðuflokksins. Albert snýr
upp á sig eins og eftirsóttur pipar-
sveinn og kveðst geta allt sjálfur
(„meirihluti á Alþingi íslendinga
í hendur Sjálfstæðisflokksins er
besta sumargjöf sem lands-
mönnum getur hlotnast" sagði
hann í Sigtúni). En svo er að gá
að þvf, að fleiri eru áhugamenn-
irnir um að gera Albert að næsta
forsætisráðherra. Og einn þeirra
er flokksbróðir Jóns Baldvins til
skamms tíma, Vilmundur Gylf-
ason.
Hvaða bull, gætu menn hrópað
- og víst er að Vilmundur mundi
seint kannast við að hann ætti sér
slíkt áhugamál. En nú skulum
við, okkur til skemmtunar, reyna
að gera okkur grein fyrir því,
hvað það mundi þýða nú og hér ef
að þetta eina stefnumál sem Vil-
mundur á út af fyrir sig, sérstaka
kosningu forsætisráðherra, sem
síðan velur sér ráðherra eftir sínu
höfði, væri komið í framkvæmd.
Vilmundur
í praxís
Sjálfstæðisflokkurinn er það
sterkur nú um stundir, að fram-
bjóðandi hans til forsætisráð-
herra væri nokkurnveginnvissum
sigur - þeim mun frekar sem Al-
þýðuflokkurinn mundi vera svo
gjörsamlega vonlaus um árangur
í því landskjöri, að annaðhvort
færi fylgi hans mikið til beint yfir
á íhaldið - eða þá að hann drægi
sig í hlé og styddi forsætisráðherr-
aefni Stóra bróður með
viðreisnarstjórn í huga. Og fram-
bjóðandi Sjálfstæðisflokksins
hlyti að verða vinsælasti maður
hans í Reykjavík, Albert Guð-
mundsson - ekki þýddi að bjóða
upp á manninn í sjöunda sæti í
kosningum þar sem mikið liggur
við.
Stjórnarbót Vilmundar mundi
í raun þýða, aö íslendingar væru
dæmdir til að fá yfir sig Alberts-
stjórn á næstunni. En þær sér-
stæðu umbætur (sem boðaðar eru
í nafni valddreifingar eins og
menn vita) eru sem betur fer ekki
orðnar að veruleika enn. Og
verða aldrei: því hvort sem Vil-
mundur fer með fleiri eða færri
menn á þing þá er það eitt víst um
framtíð þeirrar hreyfingar: á sig-
urdegi sínum byrjar hún að
sundrast aftur í frumparta sína.
Og svo er eins og ekkert hafi
gerst.
> Svarthöfði SvomælirSvarthöfði SvomæjirS
SOVÉSKAR PÁSKAGÖNGUR
..hrMurhvcrtámoti.Oe vestr*nir (lölmiilar. Kvrlr hrlm i r h..u»r i.lhi-Misvrrli « ru unnin al rf þar vuru
Reagan er fredsbevægelsens bedste PR-agent £
Fréttir
af friðar-
göngum
Svarthöfði er á sínum stað í
Dagblaðsvísinum í dag og eins og
oft áður finnst honum að ríkis-
fjölmiðlarnir séu að svíkja frelsið
í hendur Rússum.
Ástæðan er sú, að í fréttum um
páskana var sagt frá friðar-
göngum sem farnar voru um pá-
skana. Svarthöfði segir,
hneykslaður ofan í tær, karl-
tuskan:
„Þær fréttir sem tóku mestan
tíma fréttastofu útvarps og sjón-
varps um páskana, voru frásagnir
af samkomum „friðarhreyfinga“
gegn raunhæfum vörnum í Vest-
urevrópu. Það er að vísu lítið um
fréttaefni um páskana, en þó
hefði mátt ætla að eitthvað annað
og raunhæfara væri í fréttum frá
Evrópu eða utan úr heimi en frá-
sagnir af nokkrum hópi manna,
sem finnur upp á ýmsu til að
þjóna hagsmunum Sovétríkj-
anna“.
Svarthöfði er, eins og menn
vita, vaskur liðsmaður í þeirri
sveit sem tekur undir við Reagan
og bandaríska ystahægrið í því,
að friðarhreyfingar þar í Iandi og í
Evrópu séu fyrst og síðast að reka
erindi Sovétmanna og skipti það
því mestu, eins og í Dagblaðsvísi
stóð í gær að „áhrif þessara
friðarhreyfinga séu sem minnst“.
Drýgsti
liðmaðurinn
Það er rétt að minna á það t
þessu sambandi að margir eru
þeir sem telja fráleitt að sovésk
velvild í garð friðarhreyfinga ráði
nokkru um vinsældir þeirra og
áhrif. (Reyndar hafa opinberir
sovéskir friðarstjórar sent
reiðiskeyti ýmsum ágætum
höfðingjum evrópskra friðar-
hreyfinga eins og t.d. sagn-
fræðingunum E. P. Thompson -
vegna þess að Thompson hefur
sýnt virka samúð með þeim hóp-
um í Austur-Evrópu sem vilja
hafa frumkvæði í friðarmálum án
þess að spyrja sín stjórnvöld
leyfis). Fleiri eru þeir sem telja,
eins og sjá hefur mátt í leiðurum
vestrænna blaða hér og þar að
undanförnu, að það sé ekki síst
hið herskáa tal Reagans banda-
ríkjaforseta og manna hans sem
efli friðarhréyfingar og áhrif
þeirra. Um þetta segir talsmaður
einnar af mörgum bandarískum
friðarhreyfingum, Pamela Osgo-
od, í nýlegu viðtali í Information:
„Reagan er mesti og besti á-
róðursmaður bandarísku friðar-
hreyfingarinnar. í hvert skipti
sem hann opnar munninn um
varnarmálapólitík verða friðar-
hreyfingarnar fyrir geysilegu að-
streymi af nýju fólki sem hann
hefur Iostið skelfingu".
Svarthöfðarnir íslensku hafa
að sönnu ekki það vopnavald að
þeir geti hrætt fólk eins og læri-
faðir þeirra. En þeir eru engu að
síður einkar gagnlegir íslenskri
friðarhreyfingu - og skrifi þeir
sem mest.
- áb
eng