Þjóðviljinn - 01.09.1984, Síða 9

•
r
f
f
f
f
►
MENNING
Og þessi vasi (úr myndröðinni ,,Fólk“) er meðal þess sem Sigrún sýnir á Kjarvalsstöðum. Ljósm. Eik.
inu, gott fyrir sálina og það hlýtur
að hafa áhrif á það sem maður er
að gera. Ég sakna að vísu svolítið
skógarins og bjórsins í Dan-
mörku“, bætir hann við.
„Þetta er mátulega langt frá
bænum. Og krökkunum, sem eru
11 og 12 ára, líður vel hérna. Enn
sem komið er hefur lítill tími ver-
ið aflögu fyrir önnur áhugamál en
glerið, en okkur dreymir um að
eignast hesta“, segir Sigrún um
leið og hún rúllar stöngina, -
glerkúlan á endanum fær á sig í-
langt form og verður smátt og
smátt að fallegri skál. Glerið er
sannarlega heillandi efni, gagn-
sætt og dularfullt, viðkvæmt og
síbreytilegt.
Það vakti athygli okkar að gler-
ið sem þau nota er afgangsgler og
nota þau raunar ekki nema örlítið
af öllu því gleri sem fleygt er á
íslandi. Glerið er brætt í sérstök-
um ofni, sem er kyntur allan sól-
arhringinn.
Þetta er því sannkölluð „nytja-
list“ í tvöfaldri merkingu og væri
raunar hægt að nýta afgangsgler
úr glerverksmiðjum hér í að
framleiða allskyns umbúðagler
t.d. flöskur og krukkur. í staðinn
er flutt inn umbúðagler fyrir
mikið fé, en fleygt hráefni í það í
tonnum.
„Við fáum okkar hráefni frá fs-
pan og notum um 10-15 tonn á
ári, en þeir fleygja um 5 tonnum í
hverri viku, svo þú sérð að nóg er
af hráefninu. Auðvitað ætti að
framleiða umbúðagler (glerkrús-
ir og flöskur) úr þessum af-
göngum þannig að hægt væri að
selja t.d. íslenska sfld í fallegum
glerkrukkum, sem framleiddar
væru hér á landi“, segir Sigrún.
Hér með er þessari hugmynd
komið á framfæri og væri vonandi
að einhver gripi hana á lofti, því
oft leita menn langt yfir skammt
þegar verið er að reyna að finna
ný „atvinnutækifæri" fyrir lands-
menn.
Þess má geta að lokum um Ieið
og Sigrún og Sóren glerblásarar
eru kvödd, að þau hafa hlotið
margvíslegar viðurkenningar og
verðlaun fyrir verk sín og nú ný-
lega óskaði Listiðnaðarsafnið í
Kaupmannahöfn eftir því að fá
keyptar skálar Sigrúnar á sýning-
unni „Scandinavia Today“. Er
það í fyrsta sinn sem þetta safn
festir kaup á verki eftir íslenskan
listamann. Þá eru að byrja að
koma pantanir frá Bandaríkjun-
um og víðar. Og þeir sem hafa
áhuga á að skoða verk þeirra ættu
að labba við á Kjarvalsstöðum
næstu tvær vikurnar á sýninguna
„Stefnumót glervina" sem opin
er til 16. september.
-þs.
Litum sáldrað yfir glerkúluna.
Verk þeirra Serens og Sigrúnar eru sannarlega ólík. Hór er Soren við nokkra af sýningargripum sínum.
Hór er Soren að blása glerið.
Hinir uppstríluðu Olnbogar og
Fjárkúgarar. Nostalgian lengi blífur.
Nýja Jórvík í dögun
Ég ætla að vekja athygli á
plötu. Lygilega fornsögulegri, sé
mið tekið af hljóðgeflatónaflóði
níunda áratugarins. Hljómsveit,
sem kallar sig Elbow Bones and
the Racketeers og er natúrlígvís
amrísk, hefur eins og sumir æði
mikið dálæti á þeirri tónlist sem
tryllti fólk innan dansveggja búll-
anna á fjórða áratugnum, og þá
sér í lagi í stórborgum Amríku.
Ballroomdancing: allir smeygðu
sér í léttan djæv og fíluðu geimið
sem brátt mjakaði sér uppum alla
veggi án verulegrar áreynslu. Að
líða áfram kinn við kinn var til-
gangur lífsins, ilmvatnsanganin
og rakspíralyktin snertust líka,
sumurn til óblandinnar ógleði, en
flestum til nokkurrar ánægju.
Rauðar varir og vel hnýtt bindin,
sokkaböndin og hattarnir, allt
heila klabbið sem fylgdi tísku
þessarra tfma eins óhollt og það
kynni að vera, hefur yfir sér, enn í
dag, nokkuð varman sjarma og
ósnertanleika sem aldrei verður
höndlaður, sem betur fer.
Á góðan hátt hafa Olnboga-
beinin blandað fönki og rokki
saman við gömlu dansmelódíurn-
ar og er útkoman aldrei leiðinleg,
frekar heimskulega skemmtileg
og ætti að gleðja tískulistamenn í
partíum, ef þeir eru nokkuð við
skál og mættir með hattana sína,
slaufurnar og rauða varalitinn.
$
Eartha Kitt
Leiðrétting
í greininni um Earthu Kitt í
síðustu Dægurmálum féll úr
setning sem umbreytti merk-
ingu Earthu um hið góða líf til
muna. Hér með birtist hið
rétta í málinu.
„Hið góða líf er þegar þú finnur
þessa fullnægju innra með þér að
þú sért eitthvað. Og þá skiptir
engu máli hvort þú er mikil
stjarna, besti verkfræðingurinn
eða strætisvagnastjórinn, heldur
hvort þú ert sæl með sjálfa þig,
finnur innri ánægju. Þetta er fyrir
mig hið góða líf, ásamt vei-
gengni.“
Aðdáendum Spandau balletsins til mikilla harnia verður minnj dómur en lítill
kveðinn upp hér yfir nýju plötunni þeirra Parade. Hún höfðar ekki til mín, er alltof
einhæf og átakalaus. Það sem er þó kannske versti Ijóðurinn af öllum hinum er
hve gersneydd allri kímni eða öðrum sjarma hún er. Þeir leika vel á hljóðfærin
sín, það vantar ekki, en hvar er innblásturinn, sálin???
9
Lita Ford með aðstoðarmönnum, en þess má geta að Aldo Nova leikur á hljóðgerfil á nýju plötunni hennar.
Með hring ó
Hún Lita Ford hefur gefið út
aðra sólóplötu sína og ber hún
heitið Dansað á ystu nöf (Dancin’
on the edge) og er, eða á að vera,
ægilega töff. Lita Ford var áður í
pönkrokkhljómsveitinni The
Runaways sem Kim nokkur
Fowley stofnaði í gegnum dag-
blaðaauglýsingar árið 1976. Var
þetta nokkurs konar karlabrand-
ari, að stofna kvennahljómsveit,
og sprakk enda fljótlega uppí
loftin blá. Lita þykir hin færasta á
gítarinn, og svona í trúnaði finnst
mér þessi þungarokkskífa með
þeim betri í þessu hevvídóti öllu
saman. Hún semur jafnframt lög
sín sem eru yfir meðallagi en text-
arnir eru eins og gerist og gengur
- alveg óþarfi að sperra eyru eftir
fing
þeim.
P.S.: Lita Ford berm.a. hringa
bæði á júpiter (vísifingri) og
merkúríusi (litla putta) sem þýðir
sitt af hverju tagi, en verður eigi
upplýst hér á þessum síðum.
Þetta er ekki klámrit, heldur
Þjóðviljinn. <J>cf
EEl

j
8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 1. september 1984
Laugardagur 1. september 1984 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 9