Þjóðviljinn - 20.12.1986, Blaðsíða 12

HLJÓMPLÖTUR
Björgvin
Halidórsson
er góður söngvari. Á nýju sóló-
plötunni sinni syngur hann létti-
lega 10 dægurlög (a.m.k. 3 úr
söngvakeppnum sumarins) eftir
ýmsa höfunda: Valgeir Guðjóns-
son, Sigurð Bjólu, Ólaf Hauk,
Eyjólf Kristjánsson og Aðalstein
Ásberg, Jóhann Helgason (2),
Jóhann G. Jóhannsson (3) og Ed
Welch og Jónatan Garðarsson
(2). Útlendingurinn í hópnum er
sá hinn sami og útsetti dægurlög-
in fyrir Sinfóníuna og er í sama
hlutverki hér með Björgvin. Þeir
félagar eru vandvirkir í þeim efn-
um en ekki að sama skapi nýstár-
legir. Auðvitað er til fullt af fólki
sem vill svona framreidda dæg-
urtónlist, allt huggulegt, slétt og
fellt. Mér finnst Björgvin bara of
góður söngvari til að bjóða sér
ekki upp á eitthvað nýtt á eigin
plötu. Eg er alls ekki að segja að
það sé vandalaust sem hann ger-
ir, t.d. syngur hann þrælvel með
Siggu Beinteins Augnaráð þitt til
mín talar (Jóh. Helgas.), sem enn
og aftur kemur mér til að velta
því fyrir mér hvers vegna Björg-
vin hefur ekki gælt meira við
rokk, ekki síst þungarokk, í stað
þess að syngja svo mjög kántrý og
missterkar eða -ljúfar ballöður.
Gunnar
Þórðarson
á heiðurinn af Reykjavíkurflug-
um sem dregist hefur að rita um
hér á bæ. Það ætti ekki að saka að
muna eftir þessari afmælishátíð-
arplötu í plötuflóðinu sem er í há-
marki nú sem endranær fyrir af-
mælishátíð frelsarans. Þetta er
tveggja platna albúm, önnur
platan með nýjum úgáfum af
Reykjavíkurlögum þar sem söng
Bubba um eina Möggu í bragga
ber hæst, og Ríó tríó hefur aldrei
verið betra en í Herra og Fröken
Reykjavík og Fyrir sunnan Frí-
kirkjuna. Lögin úr Reykjavíkur-
kvikmyndinni eftir Gunnar eru
góð, sérstaklega finnst mér fall-
egt „instrumental" lag hans Til-
brigði um fegurð.
Gylfi
Ægisson
hefur undanfarin ár sent ævin-
týraplötu handa börnunum á
markað og svo er enn, frumsamið
leikrit um Valla og snæáifana sem
búa í Snæfellsjökli. Gylfi leikur
og syngur ásamt Hermanni
Gunnarssyni, fjölda barna o.fl.
Ekki er hægt að tala um stjörnu-
leik á skífu þessari frekar en hin-
um eldri, og útgáfan öll í ódýrara
lagi. En efnislega ætti ungum
hlustendum ekki að leiðast, þótt
sumir foreldrar kjósi kannski
frekar að þau leggi eyrun við t.d.
íslendingasögurnar.
OANSLAGAKEPPNIN — HÓTBL BORG
Gömlu
dansarnir
eru alltaf í heiðri hafðir á Borg-
inni á sunnudagskvöldum og í
sumar var haldin danslagakeppni
í þeirri grein. 10 bestu lögunum
að mati dómnefndar var þrykkt í
plast og gefin út undir heitinu
Danslagakeppnin - Hótel Borg.
Öll eru þau auðvitað með gamla
mótinu þótt ný séu: polkar, vals-
ar, tangóar, skottís og ræll, sjö
þeirra sungin. Þuríður Sigurðar-
dóttir er best söngvaranna.
Einlyndi og marglyndi eru tuttugu Hannesar Árnasonarfyrirlestrarsem Sigurður Nordal
flutti veturinn 1918—1919. Með þeim hreif hann áheyrendur sína svo fast að fullyrða
má að enginn Islendingur hafi kvatt sér hljóðs við þvílíkar undirtektir.
Þar hyggur Sigurður Nordal að ólíkum manngildishugsjónum — leysingjans og
vandræðamannsins, skáldsins og framkvœmdamannsins — lífsviðhorfum, draum-
hyggju, leikhyggju og vafahyggju meðal annarra.
Leikandi og lipurt málfar Sigurðar ber vitni einum helzta íslenzkumanni þjóðarinnar.
Þorsteinn Gylfason og Gunnar Harðarson sáu urn útgáfuna og ritar Þorsteinn ýtarlegan
inngang.
Verð kr. 1.890.-
HIÐ ÍSLENZKA BÓKMENNTAFÉLAG
MNCHOLTSSTRÆTI S - 121 REVKJAVlK

Herbert
Guðmundsson
heldur tryggð við sitt diskórokk-
popp og er Steingrímur Einars-
son hljómborðsleikari orðinn
fastur fylgisveinn hans í músik-
inni og Magnús Hávarðarson
semur tæpan helming laganna
með þeim á nýju plötunni, Time
flies. Allt er þetta ágætle'ga leikið
og danshæft, en ekki betra en það
sem Herbert hefur boðið okkur á
þessu skeiði ferils síns. T.d. gríp-
ur mig engin melódía á Time flies
á borð við Don’t walk away á The
Dawn of the human Revolution.
Kannski ætti Herbert að taka
sjálfan sig á orðinu á síðasta lagi
plötunnar, Take a Rest; gefa sér
og félögum góðan tíma í laga-
smíðarnar, því að strákurinn hef-
ur sannað að hann á upp á pall-
borðið hér þegar hann hefur ver-
ið með haldgóðar melódíur.
Megas
er aldeilis góður á í góðri trú. Ég
held ég sé ekki að orðlengja það
mikið, bæði óþarfans og jóla-
plássleysisins vegna, að þetta er
besta platan hans síðan sú fyrsta
kom út, en hana slær jafnvel ekki
hann sjálfur út hvað óvenjuleg-
heit varðar. En I góðri trú minnir
á þá fyrstu fyrir hvað hún er mel-
ódísk og fersk, og eiga þar hlut að
máli, auk höfuðpaursins, þeir
fínu spilarar sem eru þarna með
honum: Sigtryggur Baldursson
trommari, Þorsteinn Magnússon
gítarleikari, Tómas Tómasson á
bassa, hljómborð og upp-
tökuborð, Guðmundur Ingólfs-
son á píanó og orgel og Reynir
Jónasson á nikku. Svo er það al-
þýðleg utangarðsmennskan í tex-
tunum, með skírskotun til gamal-
þjóðlegri ljóða eins og Sprengis-
ands og Ég bið að heilsa eftir Inga
T. og Jónas, auk Fríðu lipurtáar
og Lóu litlu á Brú. Þetta er aldei-
lis gróflega falleg skífa.
Strax
er ný íslensk hljómsveit sem er að
reyna fýrir sér í útlöndum og
syngur því á ensku og fékk sér til
leiðbeiningar enskan upptöku-
stjóra. Og hver er árangurinn? -
Alveg svakalega vel unnin hljóm-
skífa tæknilega séð og mikið
hugsað um útsetningarnar. Mús-
ikin er eiginlega frekar dökkt,
hafgrænt, hljóðgerft popp... og
ekki eins ólíkt Stuðmönnum og
Þursum og margur hefur með
ólund viljað láta í veðri vaka,
hvað sem nú þessar hljómsveitir
hafa með Strax að gera. Þarna í
ólgusjónum á dýpi hljóðgerfl-
anna leynast nefnilega fínar mel-
ódíur, sem eyrað bítur á... sé
maður ekki týndur í eigin for-
dómum og íhaldssemi, berjatínu-
laus og allt. Það verður nefnilega
ekki sagt um þetta lið að það þori
ekki að tefla á tæpt vað - margur
sem hefði þessa þjóðkunnu hæfi-
leika mundi frekar nota þá til að
senda á jólamarkaðinn þá gullnu
formúlu, sem víst er að veldur
gróða, heldur en svona tilrauna-
starfsemi. Ég get reyndar ekki
sagt að ég sé ánægð með allt heila
galleríið, leiðist t.d. The Urge og
Pago Pago er langdregið eins og
söguefnið hlýtur að geta orðið,
lestarferð milli borga í Kínaveldi.
Hins vegar er ágætt popp með
stæl í lögunum Enough, Come
Jive, Black and White og Look
me in the Eye, og mikið skolli
syngja skötuhjúin Aggi og Ragga
vel, sundur og saman; Ragga
sýnir á sér margar hliðar. Þessa
plötu þarf að melta smástund
áður en hún líður út til skynfæ-
ranna hindrunarlaust. Á stund-
um finnst manni hún mætti vera
persónulegri, en áður en maður
fer á slíkt einkaflipp fyrir alvöru,
og hefur efni á að segja „sko,
sagði ég ekki?“, er best að láta
tímann leiða niðurstöðuna í ljós.
Hvernig var það t.d. ekki um
Kókostré og hvíta máva Stuð-
manna? Sú ljómandi góða plata
fékk háffúlar viðtökur hjá flest-
um gagnrýnendum í fyrstu, en
þykir nú hinn besti gripur.
Sverrir
Stormsker
segir á annarri plötunni sinni,
svona eins og til útskýringar á
hinni fyrri, „heldur klæminn en
vera væminn". Hann er þó hvor-
ugt á Lífsleiðinni sinni leiðu (eða
á ekki að túlka heiti plötunnar
þannig - Lífsleiðin(n)?) - heldur
einlægur og blíður. Hann er líka
alveg hundskemmtilegur texta-
höfundur í orðaleik, sem þó er
ekki innantómur, heldur lagaður
að yrkisefninu, sem yfirleitt er at-
burður af ljúfsárri lífsleiðinni.
Margur hefur látið fara í taugarn-
ar á sér sjálfsbjargarviðleitni
Sverris í plötugerðinni, en
mannkertið bætir upp misjafnan
undirleik og söng, finnst mér,
með góðum melódíum og ein-
hverjum „andskodans“ tilgangi
og þörf með plötugerð sinni.
Textablaðið er skilmerkilegt hjá
Sverri, í stfl við Vísnavini, og
umslagið gott, samvinna hans og
Hallgríms Helgasonar.
Sinfóníu-
hljómsveitin
okkar er búin að gera eins og sú í
London - að leika inn á plötu
vinsæl popplög landa sinna.
Björgvin Halldórsson stjórnaði
upptöku og fékk Ed Welch til að
setja allt heila gallaríið út, en sá
gerði slíkt hið sama fyrir Lundún-
asymfóníuna í hennar popp-
rokki. Margir hafa gaman af
þessu tiltæki, en mér finnst lögin
koma misvel út í þessum útsetn-
ingum. Best eru Ailur lurkum
laminn, Gaggó Vest og Rockall.
Þar er t.d. flott gftarsóló sem
gaman væri að fá að vita hver spil-
ar, en litlar upplýsingar eru á al-
búminu. Sinfónían stendur sig vel
og víða heyrir maður góð sóló. Þá
er albúmið ágætt, bæði að aftan
og framan, og úr fallegum glans-
pappa.
12 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN, Laugardagur 20. desember 1986