Þjóðviljinn - 10.03.1987, Blaðsíða 15

________________MINNING___
Guðnín Sveinsdóttir
Fœdd 8.10. 1950 - Dáin 2.3. 1987
„Skamma stund mun ég hvílast
í faðmi vindanna og síðan verða
endurborin af nýrri móður. “
K. Gibran
í upphafi er mannsævin sem
óskrifað blað. Smátt og smátt er
lífssagan skráð. Sumir eiga langa
lífdaga, aðrir styttri. Guðrún
okkar, ævin þín varð ekki löng en
mikið var þér gefið. Skaparinn
gaf þér góðan maka og fjögur
yndisleg börn, sem verða þér veg-
legir bautasteinar. Við vonum að
hinn harði heimur fari um þau
mildum höndum. Góður Guð
þerrar tregatárin og aftur birtir í
sálum ykkar allra.
Kæri Ásmundur, börn, Inga,
Sveinn og allir aðrir aðstandend-
ur, megi Guð miskunnseminnar
gefa ykkur styrk á þessum dimmu
dögum. Elsku Gunna! Pað er
okkar bjargfasta trú að þú bíðir
sem vinur í varpa í hinu eilífa au-
stri þegar við leggjum þar að
landi. Vertu sæl að sinni. Hafðu
þökk fyrir allt.
Anna og Gísli
Pótt kveðji vinur einn og einn
og aðrir týnist mér
ég á þann vin sem ekki bregst
og aldrei burtu fer.
Höf. Margrét Jónsdóttir
í dag kveðjum við þig kæra vin-
kona, sem tekin varst burt í
blóma lífsins. Við vorum svo lán-
samar að fá að þekkja þig og
minnumst þín sem glaðværs og
góðs vinar. Það verður erfitt að
ímynda sér tilveruna án þín.
Við þökkum þér fyrir allt elsku
Gunna, minningin um góðan vin
lifir í hjörtum okkar.
Við biðjum algóðan Guð að
gæta þín og styrkja fjölskyldu
þína í sorg hennar.
Vinkonur í Nesjum
Undarlegt er lífið og óskiljan-
legt. Birta vorsins var í sjónmáli.
Veturinn hafði farið um okkur
mildum höndum og mér fannst ég
væri tilbúin að takast á við öll
verkefni. En þegar svilkona mín,
Guðrún Sveinsdóttir, lést,
dimmdi skyndilega í huga mínum
og allt virðist nú óframkvæman-
legt.
Guðrúnu og Ásmundi Gísla-
syni, eftirlifandi eiginmanni
hennar, kynntist ég fyrir um það
bil 18 árum. Áttum við Atli ófáar
ánægjustundir með þeim hjónum
og með börnum þeirra fjórum
þegar árin liðu. Það var oft glatt á
hjalla þegar við Atli komum á
Smiðjustíginn til þeirra eða þau
til okkar í Eskihlíðina. Oft var
tekið í spil og málin rædd. Við
vorum ung og hamingjusöm og
áttum lífið framundan. Guðrún
eða Gunna, eins og við kölluðum
hana, var góð kona, glaðlynd,
hispurslaus og heillandi. Gest-
risni þeirra hjóna var einstök.
Það var oft margt um manninn á
Smiðjustígnum og ég undraðist
iðulega hvernig Gunna virtist
alltaf geta töfrað fram krásir
handa okkur öllum. Ef manni var
þungt í skapi var á fáa staði betra
að koma. Það var eins og Gunna
gæti blásið öllum erfiðleikum á
brott og maður hélt frá henni og
Ása léttari í skapi og ríkari á sál.
Seinna fluttist fjölskyldan til
Nesjahrepps þar sem Ási hóf
kennslu við Nesjaskóla. Eftir það
hittumst við sjaldnar og söknuð-
um við þeirra úr höfuðborginni.
Strjálli endurfundir breyttu
engu. Gunna var alltaf söm við
sig, hláturmild og blátt áfram og í
henni átti maður tryggan vin.
Börnum úr fjölskyldunni bauð
hún að vera hjá sér og þótti ekk-
. ert eðlilegra þrátt fyrir að hún
hefði í nógu að snúast á stóru
heimili. Gunna vann töluvert
utan heimilis eftir því sem að-
stæður leyfðu, við margvísleg
störf. Vann hún öll sín störf af
dugnaði og áhuga.
Elsku Ási, Dadda, Arna,
Matta og Kjartan. Þið grátið
góða konu og móður og það hef-
ur verið hamingja ykkar að njóta
samvista við hana. Megi minn-
ingin urn Gunnu vera ykkur
styrkur og lýsa upp ókomna
framtíð. Kæra Gunna, við Atli og
börnin þökkurn þér samfylgdina.
Foreldrum, systkinum og öðrum
aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð.
Unnur Jónsdóttir
f dag þriðjudaginn 10. mars
verður mágkona mín jarðsungin.
Hún lést á Landspítalanum 2.
mars s.I. aðeins 36 ára að aldri.
Andlát hennar var reiðarslag
fyrir vini og ættingja enda hafði
engan órað fyrir því að þau
veikindi sem hún fann til fyrst
fyrir um það bil einum mánuði
síðan myndu leiða hana til dauða
og þá á svo skömmum tíma.
Guðrún var dóttir hjónanna
Sveins K. Sveinssonar og Ingu
Valborgar Einarsdóttur. Hún var
elst sjö barna þeirra hjóna og má
því ætla að oft hafi komið til
hennar kasta að gæta og hafa
stjórn á yngri systkinum sínum
enda var hún gædd ríkri ábyrgð-
artilfinningu og var samviskusöm
með afbrigðum.
Það var í gagnfræðadeild
Vogaskólans sem ég kynntist
Gunnu Sveins eins og hún var
kölluð í þá daga. Ekki urðu þau
kynni samt náin enda vorum við
ekki í sama bekk og þurfti oft
minna til að lenda í sinn hvorum
hópnum í þessum skóla sem þá
var stærsti gagnfræðaskóli lands-
ins. Það fór þó ekki á milli mála
að Gunna var hrókur alls fagnað-
ar. Hún var hress og kát og því oft
líf og fjör í kringum hana.
Eftir hin áhyggjulausu ár í
Vogaskólanum skildu leiðir og
alvaran tók við. Sumir héldu til
framhaldsnáms en aðrir fóru
beint út í atvinnulífið eins og
gengur. Gunna hóf nám í Versl-
unarskóla íslands og fór síðan til
Bandaríkjanna sem skiptinemi.
Þegar heim kom lauk hún prófi
hjá Húsmæðraskólanum á Laug-
arlandi.
Eftirlifandi manni sínum,
Ásmundi Gíslasyni, giftist hún
árið 1972 og sama ár eignuðust
þau sitt fyrsta barn. Þremur árum
síðar fluttist fjölskyldan austur í
Nesjahrepp við Hornafjörð þar
sem Ásmundur réði sig til
kennslustarfa. Ef til vill hefur
ástæðan fyrir því að þau kusu að
byggja sér heimili í ókunnugu
byggðarlagi verið sjálfstæðisvið-
leitni, en hér festu þau rætur og
fengu notið sín.
Fjölskyldan stækkaði og börn-
in urðu fjögur hvert öðru mann-
vænlegra, en þau eru Dadda f.
1972, Arna f. 1975, Matta f. 1977
og Kjartan f. 1979. Geta má nærri
hvort ekki hefur verið í mörg
horn að líta fyrir foreldrana, en
þeim fórst hlutverk sitt með af-
brigðum vel úr hendi, voru sam-
stillt í að hlúa að börnunum og
skapa þeim gott heimili.
Seinna lágu leiðir okkar
Gunnu saman og eru mér minnis-
stæðar stundir sem fjölskyldur
okkar áttum saman þegar við
heimsóttum þau um páska fyrir
nokkrum árum. Þetta var líflegt
heimili þar sem meira var lagt
upp úr andlegum en veraldlegum
gæðum og gleðin sat í fyrirrúmi.
Dætur mínar eru ennþá að tala
um það hversu gaman hafi verið
hjá Gunnu á páskunum, þegar öll
páskaeggin voru merkt og falin
víðs vegar um húsið, en börnin
eyddu síðan góðri stund í að leita
og fylgdi þessu mikil kátína og
ærsl.
Það mun ávallt hafa verið mik-
ill gestagangur á heimilinu og var
oft þröngt setinn bekkurinn.
Kjörskrá
Kjörskrá til alþingiskosninga er fram eiga að
fara 25. apríl n.k. liggur frammi almenningi til
sýnis á Manntalsskrifstofu Reykajvíkurborg-
ar, Skúlatúni 2,2. hæð, alla virka daga frá 13.
mars til 9. apríl n.k., þó ekki á laugardögum.
Kjörskrárkærur skulu hafa borist skrifstofu
borgarstjóra eigi síðar en 6. apríl n.k.
Menn eru hvattir til að kynna sér, hvort nafn
þeirra er á kjörskránni.
Reykjavík 10. mars 1987
Borgarstjórinn í Reykjavík
Ritari
Utanríkisráðuneytið óskar að ráða ritara til starfa í
utanríkisþjónustunni.
Krafist er góðrar tungumálakunnáttu og góðrar
vélritunarkunnáttu.
Eftir þjálfun í utanríkisráðuneytinu má gera ráð
fyrir, að ritarinn verði sendur til starfa í sendi-
ráðum Islands erlendis.
Eiginhandarumsókn með upplýsingum um aldur,
menntun og fyrri störf, sendist utanríkisráðuneyt-
inu, Hverfisgötu 115,150 Reykjavíkfyrir 17. mars
n.k.
Utanríkisráðuneytið
enda gestrisnin þeim í blóð borin.
Aldrei voru svo margir gestir að
ekki mætti bæta við dýnu.
Gunna var lífsglöð, alltaf stutt í
glaðværðina og átti hún auðvelt
með að sjá hinar spaugilegu hlið-
ar tilverunnar. Hún hafði gaman
af því að velta fyrir sér hinum
ólíklegustu hlutum og var ekkert
mannlegt í rauninni svo lítilfjör-
legt að hún léti sér það ekki ein-
hverju varða og var ávallt tilbúin
til að leggja áherslu á hið góða. í
samskiptum við aðra var hún þétt
fyrir og stóð fast á skoðunum sín-
um. Því til vitnis minnist ég þess
að einhverju sinni var ég með
henni að versla í kaupfélaginu á
Höfn, að annar viðskiptavinur
vatt sér að henni með gagnrýni á
blaðið Eystra Horn, sem hún
hafði ritstýrt um hríð. Gagnrýnin
fannst mér fremur órökstudd og
persónuleg en Guðrún svaraði á
mjög málefnalegan hátt með
langri ræðu. Þarna varð mér ljóst
hversu vel það átti við hana að
vera í svo náinni snertingu við
hringiðu lífsins. Þegar færi gafst,
vegna heimiiisanna voru það fé-
lagsmálin sem áttu hug hennar
allan, þar naut hún sín til
fullnustu. Égget ekki varist þeirri
hugsun að með Guðrúnu
Sveinsdóttur höfum við konur
misst skeleggan bandamann.
Hún hafði brennandi áhuga á fra-
mgangi kvenna og málefnum sem
þær snerta. Fullvíst er að framlag
hennar hefði orðið verulegt ef
Skákkeppni
framhaldsskóla
1987
hefst á Grensásvegi 46 föstudag 13. mars kl. 19.30.
Keppninni veröur fram haldið laugardag 14. mars kl.
13.00-19.00 og lýkur sunnudag 15. mars kl. 13.00-
17.00.
Keppt er í fjögurra manna sveitum (fyrir nemendur f.
1965 og síðar) og er öllum framhaldsskólum heimil
þátttaka í mótinu.
Þátttöku á mótinu má tilkynna í síma Taflfélags
Reykjavíkur á kvöldin kl. 20.00-22.00, í síðasta lagi
fimmtudag 12. mars.
Taflfélag Reykjavíkur
Grensásvegi 44-46, Reykjavík
símar 83540 og 681690.
Útför eiginmanns míns
Guðmundar Breiðfjörðs Jóhannssonar
ferfram í Kópavogskirkju miðvikudaginn 11. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast hins
látna er bent á Slysavarnafélag íslands.
Mínerva Hafliðadóttir
Eiginkona mín
Erla Þórdís Jónsdóttir
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík miðvikudag-
inn 11. mars kl. 13.30.
Helgi Kolbeinsson
Maðurinn minn og faðir okkar
Þórir Bergsson
tryggingastærðfræðingur
lést á Landspítalanum laugardaginn 7. mars.
Björg Hermannsdóttir
Hjalti, Hermann, Lilja og Bergur.
henni hefði auðnast að starfa
lengur að þeim málum. Óhætt er
að fullyrða að mestur tími og
orka Guðrúnar hafi fram að
þessu farið í að sinna börnum sín-
um, sem hún lagði svo mikla
áherslu á, enda bera þau þess
ljósan vott svo vel gerð sem þau
eru og í góðu andlegu jafnvægi.
Það hlýtur því að teljast óréttlátt
að nú þegar börnin eru sem óðast
að vaxa úr grasi, skyldi henni
ekki auðnast lengra líf lil að njóta
ávaxta starfa síns og láta til sín
taka á fleiri sviðum jafn hæfil-
eikarík og hún var.
Ég og fjölskylda mín sendum
Ásmundi og börnunum okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
ósk um að minningin um
ástkæran maka og góða móður
megi verða þeim styrkur í sorg-
inni.
Katrín Thcódórsdóttir
ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 19