Þjóðviljinn - 15.03.1987, Page 17

Er þetta
einhver hefnd?
„Eru þetta persónulegar órósir ó mig útaf þeim mönnum sem ég
hef rekið héðan? Ég tek þetta sem persónulegar svívirðingar."
Málefni Helga Þórs Jónssonar
hafa mjög verið til umræðu nú í
vikunni í kjölfar fréttar Þjóðvilj-
ans á þriðjudaginn, þess efnis að
skattrannsóknadeild ríkisskatt-
stjóra hefði nú Hótel Örk undir
smásjá sinni, svo og heildarum-
svif Helga Þórs. Þjóðviljinn hefur
heimildir fyrir því að rannsóknin
hafi þegar leitt í ljós að ekki sé allt
með felldu: Fylgiskjölum með
innflutningi ábótavant, reikninga
fyrir bókfærðum útgjöldum
vanti, útgjöld færð á ranga
reikninga og söluskattur ekki
gerður upp á réttan hátt.
Helgi Þór hefur mótmælt þessu
í viðtölum við Þjóðviljann,
Morgunblaðið og ríkissjónvarpið
og fullyrt að einungis Vélaleigan
sé til athugunar, hótelið komi þar
hvergi nærri frekar en annar
rekstur hans. Um mál Véla-
leigunnar sagði Helgi í Þjóðvilj-
anum á miðvikudaginn: „Ég trúi
ekki öðru en fullt samkomulag
náist milli mín og skattyfirvalda
varðandi mál Vélaleigunnar“. f
viðtali í Morgunblaðinu á
fimmtudaginn sagði Helgi: „Það
er bara bull að Hótel Örk sé undir
smásjá, nema átt sé við smásjá
Þjóðviljans. Ekkert það sem
varðar Hótel Örk er hjá skatt-
rannsóknastjóra, heldur er hér
um að ræða róg manna sem þola
ekki að sjá þegar öðrum gengur
vel í viðskiptum."
í Þjóðviljanum í gær var á for-
síðu fullyrt samkvæmt traustum
heimildum að rannsóknin næði
einnig til Ryðverks h/f, stórbygg-
inga að Höfðabakka 1 og
Eirhöfða 17, húsakaupa í Hver-
agerði og jarðarkaupa í
Gaulverjabæjarhreppi, auk Vél-
aleigunnar og Hótel Arkar. Helgi
Þór Jónsson er nafn vikunnar að
þessu sinni og hann var fyrst
spurður um það hvort hann stæði
við þá fullyrðingu að hótelið sé
ekki til rannsóknar.
„Já, ég geri það. Það er ekki
verið að rannsaka nokkurn skap-
aðan hlut varðandi hótelið, nema
kannski á síðum Þjóðviljans."
- Er þá ekkert hœft í því að
útgjöld hafi verið bókfœrð á
ranga reikninga; til dcetnis að
reikningar Hótel Arkar hafi verið
fœrðir á Vélaleiguna?
„Nei, það er rangt. Ég ætla að
minna á það að ég hreinsaði hús
Þjóðviljans árið 1973 og þurfti að
koma þrisvar til þess að rukka af
því að eigendur hússins gátu ekki
komið sér saman um hvaða nafn
ætti að hafa á reikningnum. Svo
var ég að lokum beðinn um að
fella niður söluskattinn. - Er
þetta einhver hefnd núna fyrir
það?
Þið djöfluðust líka á mér þegar
ég keypti lóðina í Stigahlíðinni og
það hafði afar slæm áhrif fyrir
mig. Ég er sjálfur verkamaður
sem hef brotist áfram og er ekki
fæddur með neina silfurskeið í
munni, svo mér finnst að þið ætt-
uð ekki að vera að níðast á sam-
herjum ykkar.“
- Gengur hótelið eins vel og það
þarf að ganga?
„Já, já, það ætla ég að vona.
Nema ég leiti til ykkar ef þið eruð
aflögufær. En mig langar til að
spyrja: Eru þetta persónulegar
árásir á mig út af þeim mönnum
sem ég hef rekið héðan? Ég tek
þetta sem persónulegar svívirð-
ingar?
- Hafa orðið einhver leiðindi
útaf þeim setn þú hefur rekið?
„Nei, nei. Það eru engin
leiðindi hér, við sjáum ekkert á
eftir þeim. Þetta er engin frétta-
mennska, - þetta er bara níð. Það
virðist vera hægt að koma öllu í
blöðin, til dæmis Þjóðviljann og
Helgarpóstinn."
- Er Vélaleigan hœtt að starfa?
„Það er búið að selja tæki Véla-
leigunnar, svo hún starfar ekki
meira.“
- Hverjir keyptu þessi tœki?
„Ég vil ekki segja það. Ég vil
ekki að þið blásið það út. Ég efast
um að viðkomandi aðilar hafi
áhuga á því.“
- Ryðverk; starfar það heldur
ekki lengur?
„Nei, þú hlýtur að hafa kynnt
þér það. Það eru mörg ár síðan
Ryðverk hætti.“
- Þannig að þú einbeitir þér að
hótelrekstrin utn ?
„Já, hótelið gengur fyrir öllu.“
- Erþað eitthvað að lokum sem
þú vilt koma á framfæri?
„Ég vona nú að það verði ekki
mitt síðasta þó ég tali við blaða-
mann Þjóðviljans! En ég vona að
ég þurfi ekki að svara svona upp-
slætti aftur og geti einbeitt mér að
því að byggja upp fyrirtækið."
- Ertu sár út af þessutn skrif-
um?
„Ég er mjög sár, því það eru
ansi margir sem ekki sjá í gegnum
þessar fréttir."
- En nú fékkstu ágætt tœkifæri
til að svara fyrir þig í sjónvarp-
inu?
„Já, en það kom kannski full
fljótt, fólk var ekki búið að átta
sig á því um hvað málið snerist.
Það eru víst ekki allir sem lesa
Þjóðviljann.“
-hj/lg.
Nafn vikunnar
_______LEiÐARI____
Þú skalt ekki
morð fremja
Þetta gamla boðorð, sem er einn af horn-
steinum kristinnar siðfræði, hefur því miður
aldrei verið í heiðri haft, hvorki af kirkjunni né
öðrum fulltrúum valdsins. Svo er heldur ekki í
dag. Það er óþarfi að minnast á þær fórnir sem
styrjaldir kosta. En það eru ekki bara hermenn
sem hafa opinbera heimild til morða. í yfir 40
löndum tíðkast það að refsa mönnum fyrir af-
brot með því að taka þá af lífi. Auga fyrir auga og
tönn fyrir tönn.
í flestum tilfellum er dauðarefsingin notuð
gegn mjög alvarlegum afbrotum, morði að yfir-
lögðu ráði. Sinn er þó siðurinn í landi hverju og
afbrot álitin misalvarleg eftir því hvar þau eru
framin. Sauðaþjófnaður þótti á sínum tíma einn
versti glæpur sem hægt var aö hugsa sér hér á
landi. Nú er sá glæpur ekki litinn jafn alvarlegum
augum. Sumsstaðar í múhameðstrúarlöndum
er þjófnaður lagður til jafns við morð og refsing-
in sú sama; þjófurinn fær að gjalda fyrir með lífi
sínu. Þá hefur dauðarefsing verið notuð víða til
að koma pólitískum andstæðingum fyrir kattar-
nef.
Undanfarin ár hefur Amnesty International
verið með herferð gegn dauðarefsingu. Hafa
samtökin beint sjónum heimsins að þessari
ómannúðlegu refsingu í einu landi í einu. Þann-
ig hafa þau tekið fyrir lönd einsog Kína, Kúbu,
Iran, írak, Nígeríu, Suður-Afríku og Sovétríkin.
Nú er röðin komin að Bandaríkjunum, en
Bandaríkjamenn tóku aftur upp dauðarefsing-
una árið 1977 og síðan hafa 68 afbrotamenn
verið teknir af lífi þar, þar af 57 undanfarin þrjú
ár.
Ein helsta röksemd talsmanna dauðarefsing-
ar hefur verið sú að í slíkri refsingu felist fæling.
Að fólk hugsi sig um tvisvar áður en það myrðir
náungann þegar það veit að örlög þess geti
orðið þau sömu. Það hefur hinsvegar komið í
Ijós að þessu er á annan veg farið. Þvert á móti
virðist morðum fjölga í hvert skipti sem hið opin-
bera tekur dauðadæmdan fanga af lífi.
Dauðarefsingin hefur bara verið tekin upp í
37 fylkjum Bandaríkjanna þannig að refsingin
fyrir morð að yfirlögðu ráði er ekki sú sama í
New York, en þar hefur dauðarefsingin ekki
verið tekin upp, og í Texas, þar sem nærri 20
manns hafa á undanförnum árum verið teknir af
lífi.
Þá virðist ekki sama hver hörundslitur fórnar-
lambs morðingjans er. í 90% tilfella þar sem
dauðadómur hefur verið kveðinn upp er fórnar-
lambið hvítt. Það er því Ijóst að eitt gengur ekki
yfir alla í Bandaríkjunum. Þá er talið að
stjórnmálatengsl og peningar geti haft sitt að
segja til að milda dóma.
Þess hefur gætt mjög að undanförnu að al-
menningsálitið hneigist í þá átt að herða skuli
alla refsingu. Við könnumst við þessa umræðu
hér á landi. Myndbirting af afbrotamönnum er
bara ein hlið hennar. Þetta er fyrst og fremst til
marks um það að ofbeldið í samfélaginu hefur
aukist.
Það sama gildir um Bandaríkin. Hvergi í
heiminum er byssueign jafn almenn og þar og
eðlileg afleiðing af því er að hvergi eru ofbeldis-
glæpir jafn almennir og þar. Dauðarefsingin
hefur þar engin áhrif á, nema ef vera skyidi að
hún undirstrikaði það enn frekar að mannslíf er
ekki heilagt og að hið fornkveðna á ekki við í
dag, frekar en það átti við er það var ort; þú skalt
ekki morð fremja.
Það er full ástæða til að vekja athygli á þess-
ari herferð Amnesty International. Sem beturfer
fjölgar stöðugt þeim ríkjum sem afnema
dauðarefsinguna og vonandi mun herferðin
breyta almenningsálitinu í Bandaríkjunum
þannig að þær fylkisstjórnir, sem tekið hafa upp
dauðarefsinguna, flýti aftur klukkunni, sem var
seinkað um eina öld árið 1977.
-Sáf
Sunnudagur 15. mars 1987 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 17