Þjóðviljinn - 16.01.1988, Blaðsíða 8

MENNING
Leikbækur
Hjá Vöku-Helgafelli eru
komnar út nýstárlegar bækur
fyrir yngri börnin sem hafa
hlotið nafnið Leikbækurog
eru þetta fyrstu tvær bækurn-
aríþessumflokki. Nefnast
bækurnar Furðulúðar og
Furðufés.
í leikbókunum er lesmál mjög
takmarkað en þess í stað er höfð-
að til sköpunargáfu lesendanna
og ímyndunarafls. Á hverri síðu
eru kúnstugar persónur og geta
bömin sjálf ákveðið útlit þeirra.
Plastþynnur sem hægt er að
nota aftur og aftur fylgja bókun-
um og hægt er að festa þær inn á
teiknaðar andlitsmyndir þannig
að andlitin breyti sífellt um svip.
Á þynnunum eru myndir af mis-
munandi andlitshlutum, munn-
um, nefjum, skeggi og fleiru.
niðri sem ég innréttaði sem
vinnustofu, ég er með myndirnar
bæði hér uppi og niðri, mála niðri
og kem svo með myndimar upp
til að skoða þær betur. En þetta
er auðvitað allt gert á hlaupum,
til dæmis undirbjó ég síðustu sýn-
ingu að hluta til á meðan dóttir
mín svaf úti í vagni á daginn. Og
svo hafði ég auðvitað kvöldin og
helgamar því þá var pabbi henn-
ar kominn heim úr vinnunni og
gat tekið við. En ég held að ég
hafi bara haft gott af þessum
hiaupum þá, því þannig hafði ég
ekki tíma til að liggja yfir smáat-
riðum eins og mér hættir svo
mikið til.
Ertu búin að ákveða hvað þú
œtlar að gera eftir þessa sýningu?
- Ég ætla bara að halda áfram.
Ég læt mig dreyma um að minnka
við mig vinnu svo ég hafi meiri
tíma til að mála, því þó ég vinni
ekki nema nítján tíma, munar
Iíka um þá. En mig langar til að
gera ekkert annað en að mála þó
ekki væri nema einn mánuð til að
byrja með. En ég stefni að því að
geta farið að mála á fullu. LG
Sinfóníuhljómsveit Islands og
Sinfóníuhljómsveit æskunnar
Myndlist
Sjö stemmningar
á „7 dögum“
Anna S. Gunnlaugsdóttir listmálari í viðtali í tilefni
sýningar hennar í Gallerí Borg
Það er ekki á hverjum degi að
tvær sinfóníuhljómsveitir haldi
tónleika í Reykjavík í sömu vik-
unni. Þó gerðist það um daginn.
Sinfóníuhljómsveit fslands var
með tónleika 5. janúar. Stjóm-
andi Páll P. Pálsson. Fyrsta verk-
ið var Norskt karneval eftir Jo-
hann Svendsen. Það er svo
ómerkilegt að maður getur velt
því árangurslaust fyrir sér alla
ævi, hvaða erindi það eigi á sin-
fóníutónleika. Þá var flutt verk
eftir Pál P. Pálsson, sem heitir
Hendur. Það er innblásið af
kvæði eftir Erik Blomberg í þýð-
ingu Magnúsar Ásgeirssonar.
Kristín S. Kristjánsdóttir las ljóð-
ið.
Ekki þori ég að segja álit mitt á
ljóðinu. Víkverji væri vís með að
igera gys að mér, eins og síðast
Iþegar ég gerðist ljóðrænn. Slíta
íorð úr öllu samhengi með því
húmorslausa skilningsleysi sem
er harðlæst fyrir öllu sem heitir
tvíræðni í texta, blindni sem
aldrei les milli línanna í lífinu. Æ,
það eru svo margir sem ekki
kunna að lesa þó þeir þekki alla
stafina. Mér er reyndar sagt að
Víkverji sé ekki einn sérstakur
maður eins og ég og aðrir, heldur
marghöfða þurs er býr í bæli sínu
á Mogga. Og vil ég nota tækifærið
og þakka honum fyrir gamalt og
gott og óska honum hjartanlega
gleðilegs árs, hverjum haus um
sig: moðhausnum, grautar-
hausnum, þverhausnum, kál-
hausnum og kindarhausnum. Al-
þýðublaðið, þar sem ég var forð-
um gagnrýnandi, er líka farið að
vitna í mig (hvað annað) af þvílík-
um áhuga og offorsi, að það
mætti halda að ég væri formaður
flokksins. Hálfu og heilu síður
blaðsins eru nú ég endurprentað-
ur og uppsettur með myndum og
kommentum. - Bráðum fara þeir
allir að vitna í mig. Bráðum verð-
ur bara vitnað í mig.
Tónverk Páls P. Pálssonar er
svo „failegt“ að stappar nærri
móðgun við áheyrendur. Og
spilamennskan var svo andlaus
og slöpp að það var fullkomin
móðgun við áheyrendur.
En hámark kvöldsins var pí-
anókonsert nr. 2 eftir Brahms.
Einleikari var hinn frægi John
Ogdon sem getur spilað allt. En
inni. Þannig ætlar mannkynið,
sem hefur skapað glæst
heimsveldi og trúarbrögð með
eingetnuðum, djúpa speki og
mikla list, að hafa það af að gera
þetta allt saman ómark með svit-
alyktareyði. Spámenn gamla
góða testamentisins sem kölluðu
nú ekki allt ömmu sína í
heimsendaspám , hefðu þó áreið-
anlega fengið slag ef þeim hefði
vitrast að dómsdagurinn kæmi
loks með jafn stórbrotnum og ó-
hjákvæmilegum hætti.
En meðan svona ungt og fal-
legt fólk og var í Menntaskólan-
um við Hamrahlíð kemur saman
til að iðka tónlist, hefur maður
nokkra von um að kraftaverkið
gerist sem bjargar mannkyninu á
síðustu stundu. Stjórnandi
krakkanna var auðvitað Paul
Zukovsky. Frá þeim hógværa
manni geislar menning, snilld og
þroski í allar áttir. Fyrst lék
sveitin sinfóníu nr. 103 eftir Ha-
ydn. Hún var leikin af þokka og
fínheitum en ekki fór mikið fyrir
andríki og gáska þessa yndislega
meistara. Síðan lék hljómsveitin
þriðju sinfóníu Schumanns. Og
gerði það virkilega fallega. Það
tókst meira að segja að breiða
yfir versta klaufaskap tónskálds-
ins í hljómsveitarútsetningu, án
þess að raska persónulegum stíl
hans. Og það var fín lýrík í þess-
ari spilamennsku, líka björt glað-
værð og hamingja. Einnig ströng
regla og hátíðleiki en yfir öllu
hvíldi rómantískt mistur og undir
niðri ólgaði hinn dularfulli schu-
mannski demón; þetta óskiljan-
lega djúpa óhöndlanlega.
Flutningurinn var mikið afrek.
Fjölmiðlar gera mikið veður út
af velgengni Sykurmolanna í út-
löndum. Og ekki ætla ég að gera
lítið úr þeim frama. En þeir hafa
látið sig starf Zukovskys með ís-
lenskri æsku litlu varða. Þó
skiptir það tónmenningu þjóðar-
innar meira og dýpra máli. Þetta
er ágætt dæmi um það, hve fjöl-
miðlar eiga stundum erfitt með
að greina á milli þess sem er mik-
ils virði og þess sem er minna
virði. En fyrst og fremst er þetta
til vitnis um það, að fjölmiðla-
heimurinn gerir poppinu miklu
hærra undir höfði en klassíkinni.
Sigurður Þór Guðjónsson
Á fimmtudaginn opnaði Anna
S.Gunnlaugsdóttir sýningu
sjö mynda í Gallerí Borg. Sýn-
ingin heitir „7 dagar", og eru
sjö konumyndir sem munu
hanga uppi á Borg í eina viku.
Anna stundaði nám við
Myndlista- og handíðaskóla
íslands frá 1974 til 78, og við
auglýsingadeild skólans
1981. Veturinn 1978-79 var
hún við nám við listaskóla í
París. Þettaerönnursýning
Önnu, en hún héltsínafyrstu
einkasýningu í Gallerí Borg í
septemberífyrra.
Anna, sjö konumyndir. Geturðu
sagt mér eitthvað um þœr?
- Svona til að byrja með þá er
ég er ekki sátt við að kalla þetta
konumyndir, þó að þetta séu
auðvitað myndir af konum. Ég
kalla þessar myndir Sjö daga,
konurnar sjö eru eiginlega sjö
mismunandi stemmningar eða
tilfinningar, þó að ég afmarki það
ekki nákvæmlega hvaða dagur
hver mynd er. Það verður hver að
finna það út fyrir sig, út frá sínum
tilfinningum. Og ég ætla að láta
þær hanga uppi í sjö daga. Þetta
er þannig engin venjuieg eða
hefðbundin sýning, bæði vegna
vegna þess hvað hún stendur stutt
og eins vegna þess hvað þetta eru
fáar myndir.
Hvemig stendur á því að þú á-
kvaðst að sýna þessar sjö myndir
núna?
- Ég byrjaði á þeim fljótlega
eftir sýninguna núna í haust sem
var mín fyrsta einkasýning. Ég
var með þessa hugmynd að formi
sem mig langaði til að leika mér
með, mig iangaði til að krukka
svolítið í sálarlífið og mála mann-
eskjuna útfrá tilfinningum, eða
séða innanfrá, frekar en utanfrá.
Svo þegar ég var búin með fyrstu
myndina fann ég að ég var ekki
búin að tæma efnið, að ég næði
ekki í einni mynd því sem ég var
að reyna að túlka, svo ég hélt
áfram. Ætli ég hafi ekki verið
búin með þrjár myndir þegar ég
ákvað að hafa þær sjö. Þetta eru
blandaðar tilfinningar sem ég
þurfti að koma frá mér, fá útrás
fyrir, eftir sýninguna í september
og það er ein af ástæðunum fyrir
að ég kýs að sýna þær einar og
sér. Þetta eru líka það sjálfstæðar
myndir að ég veit ekki hvernig
þær myndu taka sig út með öðr-
um myndum á sýningu, ég held
að þær yrðu allt of dóminerandi.
Er einhver sérstök ástceða fyrir
því að þú velur að túlka þessar
stemmningar með konumyndum?
- Ja, ég er kona, ég held að það
sé mér eðlilegast að mála konur.
Inntakið í mínum myndum eru
yfirleitt konur, þó að ég hafi verið
búin að mála margar myndir þeg-
ar ég áttaði mig á því. Kannski
byrjaði ég á þessu af því að mér
fannst að ég gæti best komið því á
framfæri sem ég vildi með konu-
mynd, gæti best túlkað mínar til-
finningar þannig. Það er að
minnsta kosti nokkuð sem mér
finnst núna, svo ég held áfram að
mála konur.
Nú varstu með þína fyrstu einka-
sýningu í haust, þó það séu liðin
ein tíu ár síðan þú laukst námi.
Hvað hefurðu verið að gera í milli-
tíðinni? Varstu hœtt að mála?
- Nei, það hefur aldrei hvarfl-
að að mér að hætta, þó að ég hafi
kannski ekki málað neitt mikið á
þessum árum. En það var ýmis-
legt sem ég vildi gera upp við,
mér fannst ég aldrei ná fram því
sem ég vildi, svo ég hef verið að
vinna með formið. Ég var til
dæmis mjög nákvæm, gat ekki
málað öðruvísi þó að ég vildi. Nú
ég komst frá því meðal annars
með því að byria að mála litlar
myndir, þá er ekki hægt að vera
mjög nákvæmur. En það hefur
ýmislegt gerst á þessum árum og
það hefur margt gerst innra með
mér sem gerir að verkum að ég er
farin að mála allt öðruvísi en ég
gerði, mér fannst til dæmis að
hlutirnir yrðu allt öðruvísi eftir að
ég eignaðist barn og eins eftir að
móðir mín dó. Héma áður var
líka alltaf í mér viss hræðsla við
að byrja á mynd. Þegar ég kom
frá París fór ég að vinna á Hrafn-
istu og málaði heima, og ég mál-
aði alltaf í olíu á strekktan striga.
En bæði er að olíulitir eru ansi
dýrir og ég fann fyrir því, ég gat
ekki leyft mér að mála hvemig
sem var, og eins tekur alltaf sinn
tíma að strekkja striga, þó að
reynda myndlistarmenn muni
náttúrlega ekkert um að gera
það. En þetta var svolítið mikið
mál fyrir mér, og ég var eiginlega
orðin hrædd við myndina þegar
kom að því að mála hana. Svo var
það sumarið ‘86 að ég heimsótti
fyrrverandi skólafélaga minn og
sá hvað hann var að gera, hann
Anna S. Gunnlaugsdóttir á milli tveggja stemmninga.
hafði þá bara málað beint á papp-
ír með akrýlmálningu. Ég sá að
það var miklu minna mál svo ég
fór bara og keypti mér málning-
ardollu og suliaði á pappírinn, og
þannig gat ég losað mig við ótt-
ann við þetta mikla listaverk sem
átti að fæðast með þessum dýru
litum á þennan striga sem ég var
búin að hafa svo mikið fýrir.
Þarna gat ég bara hent myndinni
ef mér mistókst. Nú, og þegar ég
var loksins laus við óttann gat ég
aftur farið að mála á striga.
Þú málar og vinnur á auglýs-
ingastofu og svo áttu bam. Hvem-
ig gengur að samrœma þetta allt?
- Það er allt í lagi ennþá, ég
vinn ekki fulla vinnu heldur nítj-
án tíma á viku og ég get hagrætt
mínum vinnutíma. Mér finnst
vinnan á auglýsingastofunni ekki
fara svo illa saman með því að
mála, sum verkefni eru skapandi
og skemmtiieg eins og til dæmis
að teikna bókakápur. Mér finnst
að minnsta kosti þægilegra að
vinna við eitthvað skylt myndlist-
inni en að vinna til dæmis á elli-
heimili. Svo er geymsla héma
ar þetta fólk verður orðið fuilorð-
ið og hámenntað í músík. Það fer
ekki öllu aftur nú á dögum.
Þegar stórnmálamenn tala á
hátíðarstundum lofsyngja þeir
æskuna ákaflega. Þeir segjast
trúa á hana eins og glænýtt net.
Hún sé svo efnileg, falleg, gáfuð
og prúð. Þetta er auðvitað bull.
Æskan er hvorki betri né verri en
þjóðin sem ól hana. En það er
kannski skiijanleg blekking og
friðþæging þegar gamla fólkið
hefur siglt öllu í strand, að yppa
öxlum og segja: Æskan reddar
þessu. En einu sinni voru þessir
strandkapteinar sjálfir í æskunni
og þeir voru ekki fyrr orðnir full-
orðnir en þeir fóru í hundana. Og
fyrir langa löngu var kynslóðin í
Þýskalandi, sem lét nasismann
yfir sig ganga, ung og saklaus og
hress og efnileg og hugsjónaglöð
og bjartsýn og prúð og skírlíf og
gáfuð. Svona er nú þetta í alvö-
runni. En það skiptir varla neinu
máli úr þessu. Ósongatið sér fyrir
því. Það stækkar og stækkar og
stækkar. Bráðum verður ekkert
óson. Og þá mun blessuð sólin
drepa hvert mannsbarn á jörð-
leikur hans olli mér nokkrum
vonbrigðum. Hann lék að vísu af
miklum næmleika og skáldlegri
tilfinningu, en mér fannst skorta
átök, spennu og kraft. Þeir eigin-
leikar em mjög áberandi í þessu
stórkostlega tónverki. En Ogdon
bætti þetta upp með svo yndis-
lega vinalegri framkomu að ég
hef aldrei vitað annað eins. Því-
líkur húmor fyrir lífinu! Og það
er gott að upplifa það stöku sinn-
um að innst inni eru allir menn,
líka frægir menn, bara ósköp
blátt áfram strákar og stelpur.
Daginn eftir hélt svo Sinfómu-
hljómsveit æskunnar tónleika í
Menntaskólanum við Hamra-
hh'ð. f hljómsveitinni em stelpur
og strákar á aldrinum 11-25 ára.
Það verða ekki mikil vandræði að
manna Sinfóníuhljómsveitina
með eintómum íslendingum þeg-
SIGURÐUR ÞÓR
GUÐJÓNSSON i.
Heimilispakkavinningur
i \ »
Goldstar hljómtækjastæöa
Goldstar ferðatæki
Mitsubishi farsími
Apple Macintosh tölv
Goldstar myndbandstæki
0" Goldstar sjónvarpstæki
Einn hinna Ijónheppnu vinningshafa, viö móttöku vinnings síns
Bftirtalin viimiiigsnúiiier komu upp í happdrætti
ídugbjörgunarsveitanna, 24. desember 1987
Hcimllispakkar:
17495 - 90704
111229 - 159148
A MITSUBISHI
farsímar:
6197 - 24629 - 28354
36790 - 46168 - 69164
75445 - 81529 - 81827
90033 - 93646 - 126712
133864- 134052- 135455
148679 - 151204
30” sjónvarpstæki:
4913 - 19780 - 30938
57136 - 70216 - 70830
75564 - 77165 - 85048
89567 - 92614 - 129631
130269- 147858- 150128
156342 - 159706
GoldS
fcrðaíæki:
13434 - 17595 - 19643
19863 - 36214 - 46077
58117 - 66907 - 68489
99818 - 113950- 122404
145110- 150524- 151924
159025 - 162771
(Birt án ábyrg&ar)
95066 - 109752
MacintoshPlus
tölvuii
4861 - 7480 - 22893
26842 - 30482 - 65724
67049 - 77030 - 82398
87068 - 100964 -106049
114646 - 125503 156240
162231 - 163848
GoldStcir
mpulbandstæki:
5366 - 9135 - 14761
25450 - 28394 - 29327
36676 - 39297 - 39765
52383 - 94386 - 113,575
139083- 141160- 144731
148452 - 151138
GoIdStcir
lilj ómtækjastædur:
8122 - 11571 - 21115
29030 - 31339 - 53568
55644 - 62521 - 80195
84306 - 89104 - 124268
139129- 142216- 147672
150692 - 150998
«T1
Vinninganna skal vitjaö hjá Grími Laxdal í Radíóbúöinni hf., Skipholti 19, Rvk.
Flugbjörgunarsveitin Reykjavík
Flugbjörgunarsveitin Hellu
Flugbjörgunarsveitin Skógum
Flugbjörgunarsveitin V-Húnavatnssýslu
IFIugbjörgunarsveitin Varmahlíð
Flugbjörgunarsveitin Akureyri
8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 16. janúar 1988
Laugardagur 16. janúar 1988 ÞJÓÐVILJINN - SIÐA 9