Þjóðviljinn - 03.08.1990, Síða 20

7 2 3 ?— S- z— 7 V ~r~ 9 ID II i2 10
13 'f )S~ 7 )(p 9 /o )i 7 10 (p U> W~
n / 52 3 n ii T~~ ie 7 PF~ V W~~ ¥
52 /7 H- S W~ 5P i lb 7 Ib 18 T
z/ 52 3 u H- 5" /9 52 9 17 23 7 w~~
22 $2 Zl ID )8 5? VF~ H 7S f ) T~ n 'U>
J7 Z3 1'7 y 3 7 7 W~ 5? )í> TF~ 10 T
7 27 n 52 7 iV 52 2? V 7 18 zt>
7 ze 2 )*> R? tb S2 W 18 10 1 V zr~
30 18 5? 13 1S + 52 zé? '5 Ho 7 ÍT~ f 3 v-
n Y lo i8 21 21 n) 2V 17 10
z 2 T~ 2.z n 26 zzr r Zs v 9 s
z 3 3l V ts Zb s? 1 32 F8T n> V í>
AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÓPRSTUÚVXYÝÞÆÖ
Krossgáta nr. 107
Setjið rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá karlmannsnafn.
Sendið þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóðviljans, Síðumúla
37, Reykjavík, merkt: „Krossgáta nr. 107“. Skilafrestur er þrjár vikur.
Verðlaun verða send til vinningshafa.
8 1 23 i- 82 27 JO 22 >? 7

l.ausnarorð á krossgátu nr. 103 var Digranes. Dregið var úr réttum Verolaun fyrir krossgátu nr. 107
lausnum og upp kom nafn Lilju Hallgrímsdóttur, Skarðsbraut 19, eru bókin „f aðalhlutverki - Inga
Akranesi. Hún fær senda bókina „Slitur úr þrælaslóð" eftir Jón Þor- Laxness". Silja Aðalsteinsdóttir,
leifsson. Mál og menning gaf út 1987.
Elísabet Berta
Bjarnadóttir
Bachmann
Ber er hver
borinn
Á ferðalagi í borg borganna,
París, einu sinni sem oftar leit ég
við í Wardour Street Parísar, St.
Denise. Neðst í götunni stóð áður
gamli grænmetismarkaðurinn
sem nú hefur verið breytt í ágæta
stórverslun en þegar ofar dregur
má sjá dætur næturinnar úti á
sokkaböndunum hallandi sér upp
að húsvegg og það um hábjartan
dag um hásumar! Við St. Denise
standa líka ekta Parísarkaffihús
því hún er ekki ein þeirra gatna
sem ferðalanga fýsir sérstaklega
að sýna sig á með gullkeðjurnar.
Og nú var það eftir að ég lauk
við espressobollann sem ég fór að
íhuga hvort ég ætti að láta verða
af því að líta inn í klámbúð sem
stóð hinum megin við götuna. En
þetta hafði ég nú raunar íhugað
síðast þegar ég var í París og þar
áður líka.
Borgaralegt uppeldi lætur
sjaldan að sér hæða og sem ég sat
í þessum þönkum sá ég ekki betur
en Salvöru frænku brygði fyrir
neðar í götunni. Gat þetta verið?
Salvör er 62 ára og vönd að virð-
ingu sinni og það var sem ég
heyrði þrumuraust hennar tóna í
sensorround: Vönduð stúlka úr
Vesturbænum fer ekki í klám-
búðir!
Svo var vandamálið hvað ætti
að biðja um þegar inn væri komið
ef ég ætti þá einhvern tíma eftir
að komast inn fyrir þröskuldinn.
Andartaksstund var eins og.gatan
tæmdist af fólki og af því ég hafði
einmitt fengið góða hugmynd á-
kvað ég að taka þetta sem tákn
um að forsjónin legði blessun
sína yfir þennan glæfraskap.
Ég mundi sumsé skyndilega
eftir einu spjalli okkar vinkvenn-
anna þar sem umræðuefnið var
„edible pants“ eða nærbuxur sem
leggja má sér til munns fyrir eða
eftir notkun. Þetta var áreiðan-
lega vara sem hvergi væri 'að fá
nema í klámbúð. Ég pírði saman
augun og leit hvorki til hægri né
vinstri heldur marséaði upp að af-
greiðsluborðinu og bað um ætar
nærbuxur. Afgreiðslumaðurinn,
snyrtilega greiddur, lágvaxinn, á
stutterma krókódflabol, braust
ekki út í krampahlátur á gólfinu
né vísaði mér á dyr. Hann sagðist
einfaldlega ekki eiga þessa vöru
en benti mér á að reyna fyrir mér í
hrekkjalómabúðum, því honum
fannst afurðin á svipuðu stigi og
kláðaduft og skítafýlubombur.
Eftir þessa ofboðslegu dirfsku
og að hafa hrist af mér klafa Vest-
urbæjarins svona í einu vetfangi
hélt ég mig færa í flestan sjó og
ákvað að spyrja um buxurnar
góðu í næstu klámbúð. Á milli
klámbúðanna var klúbbur sem
auglýsti „fullorðinssýningar" en
ég komst klakklaust framhjá
honum og inn í næstu búð. Þessi
afgreiðslumaður var enn snyrti-
legri en sá fyrri og í jakkanum yfir
krókódflabolnum.
Jú, hann kannaðist vel við ætar
nærbuxur og vissi af þeim í að
minnsta kosti fimm bragðtegund-
um. (Ég hafði talið þær aðeins
þrjár, vanillu, jarðarberja og
súkkulaði.) En þær væru því mið-
ur aðeins fáanlegar í Ámeríku
enn um sinn. Málið væri að bux-
urnar væru svo fullar af óhollum
E-efnum að erindið lægi fyrir
franska heilbrigðisráðuneytinu
sem taka myndi afstöðu til þess
innan svo sem hálfs árs hvort rétt
væri að leyfa þær ofan í (eða utan
á) franska neytendur eður ei.
Utihátíðir og unglingar
Jæja, nú fer í hönd mesta úti-
hátíðahelgi fslendinga. Kennir
þar margra grasa hvað tilboð
varðar.. Sumar þessara hátíða
bjóða til sín fjölskyldunni aliri,
en aðrar reyna að höfða aðallega
til áhangenda ákveðinnar tónlist-
ar. Unglingar en sá aldurshópur
sem mest er reynt að hæna að
hátíðunum. Hvenær eru ung-
lingar orðnir nógu gamlir til að
fara án fullorðinna á útihátíðir?
Þetta er spurning sem fjölskyldu-
ráðgjafar fá oft. Sumir segja að
algengustu fjölskyldurifrildin í
vikunni fyrir Verslunarmanna-
helgina snúist um það hvort leyfa
eigi fjölskyldumeðlimum á aldr-
inum 13-16 ára að fara án fylgdar
fullorðinna á hina og þessa mót-
staði. Á þetta reynir ekki svo
mikið á stöðum eins og í
Vestmannnaeyjum, þar sem fé-
lagslega netið er þéttriðið fyrir
ungmenni eyjanna, þótt þau
tjaldi smávegis afsíðis frá eldri
kynslóðinni. Ef eitthvað á bjátar
er hægt að hlaupa heim í tjald til
pabba og mömmu eða maður
þekkir aðra heimamenn og getur
fengið stuðning víða.
Fyrirmyndarleiöin
Kona nokkur sagði mér eftir-
farandi sögu af því hvernig hún
hafði leyst þessi mál meðan börn
þeirra hjóna voru milli tektar og
tvítugs. - Við hjónin höfðum
þann háttinn á að fara sjálf með
strolluna á fjölskyldumót eins og
t.d. í Galtalækjarskóg eða á
eitthvert ámóta. Elsta stelpan
fékk að vera með vinkonu sinni í
tjaldi á allt öðrum stað á tjald-
svæðinu þegar hún var svona 15-
16 ára og uppúr þeim aldri kom af
sjálfu sér að þau voru fær um að
bera ábyrgð á sér sjálf. Ég held
það hafi skipt miklu máli, segir
þessi kona, að krakkarnir höfðu
vanist því að fara í útilegur með
okkur í uppvextinum svona eina
tvær helgar á sumri a.m.k, þau
kunnu á hluti eins og hvernig út-
búnaður er nauðsynlegur, svo
þau fóru aldrei í þessa fíflalegu
baráttu eins og sumir unglingar
sem neita að taka með sér viðun-
andi útbúnað. Þarna hefur ef-
laust skipt máli líka að foreldr-
arnir voru nokkuð öruggir með
sig og sínar aðferðir.
Samningaleiðin
En ekki gengur öllum foreldr-
um svona vel með að venja börn-
in sín við að bera ábyrgð á því að
Langflestir unglingar skemmta
sér eins og þeir Villi og Manni á
heilbrigðan hátt úti í náttúrinni.
verða stærri og stærri og langa
eitthvað nýtt og nýtt. Ég átti
aldrei pening til að fara með
krakkana á þessi fjölskyldumót
þegar þau voru að alast upp-,
sagði mér einn einstæður faðir.
Það fór allt í íbúðina og ég bara
datt í það og fór í bæinn að leita
mér að konu, ef ég var ekki alltaf
vinnandi. Einu sinni kom löggan
með elsta strákinn blóðugan og
blindfullan af einu af þessum
bindindismótum um Verslun-
armannahelgina, hann hafði þá
farið 14 ára með félögum sínum í
algjöru leyfisleysi. Hvað getur
maður svo sem gert í svona?
Því er til að svara að þetta er oft
snúið. Eru mótin ekki með nein
aldurstakmörk sjálf? Slíkt væri
mjög styðjandi við foreldra sem
verða óöruggir og ráðþrota þegar
krakkar undir 16 ára aldri pressa
á um að fara.
Sem betur fer eru flestir ung-
lingar þannig að gefi maður sér
tíma til að ræða við þá og velta
upp ýmsum hliðum málsins, þá
eru þeir dauðfegnir að sér sé sýnt
traust og vilja vera traustsins
verðir. Með hverjum öðrum ætl-
ar t.d. unglingurinn? Hvað segja
foreldrar þeirra, þegar þú ræðir
við þá? Eru þeir með hæfilegar
hömlur á sínum börnum eða get-
ur þú búist við að þeir krakkar
gangi lengra en þínir og etji þín-
um með? Hvernig er þitt barn
vant við að bregðast við pressu
jafnaldranna? Er þinn unglingur
farinn að nota áfengi og hvað
finnst þér um það? Hvað hafið
þið rætt um þau mál? Finnst þér
ástæða til að þið ræðið það núna
fyrir þessa ferð? Hvers óskar þú
þér af þínum ungling í því sam-
bandi? Veit hann það? Hverra
vilt þú ráðleggja honum að leita
til á svæðinu ef eitthvað bjátar á?
Er þinn unglingur farinn að sofa
hjá? Hvernig stendur hann að
því, hvað varðar sjálfsvirðingu
fyrir eigin líkama og annarra?
Hvað eruð þið foreldrarnir
hræddust um í því sambandi? En
unglingurinn sjálfur?
Þótt samningurinn við mömmu
og pabba standist ef til vill ekki
100% þegar á hólminn er komið,
gæti umræðan við þau áður en
lagt er í‘ann ef til vill minnkað
svolítið kvíðann og spennuna og
orðið þess valdandi að maður
þarf ekki að þenja sig eins rosa-
lega til að fá heilmikið fjör útúr
helginni. Góða ferð, þið sem far-
ið og ætlið ekki ykkar börnum allt
það versta, þið sem heima sitjið
og eruð að fylgjast með fréttum
um mikla og litla ölvun á ýmsum
stöðum og afskiptum lögreglunn-
ar. Það er þó sjaldan jafnmikil
löggæsla á öllum tjaldstæðum og
emmitt þessa helgi.
20 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 3. ágúst 1990