Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.1997, Page 3

DV FÖSTUDAGUR 21. MARS 1997
HLJÓMPLjÍTU
U2-P0P ★★★★
RrBeg blanda fortíðar og framtíðar
írsku hljómsveitinni U2
bregst ekki bogalistin nú
frekar en fyrri daginn.
Hljómsveitin er í stöðugri
framþróun um leið og
hún sækir efni sitt til
fyrri lagasmíða. Já, á
plötunni Pop er að finna
tóna sem maður hefur
ekki heyrt lengi frá U2,
auk þeirra sem maður
hefur aldrei heyrt. Ef við
skönnum plötuna sem
snöggvast byrjar hún á
fyrstu smáskífunni,
Discoteque, sem er ekki lýsandi fyrir Pop frekar en lagið
Numb var lýsandi fyrir Zooropa eða The Fly var lýsandi fyrir
Achtung Baby. Lagið er hinsvegar skemmtilega útsett, tekur
Bono aðeins úr aðalhlutverki og er ótrúlega grípandi. Do You
Feel Loved býður síðan upp á taktfasta mjúka tóna sem mað-
ur átti von á frá U2 eftir síðustu plötu, en lagið Mofo sver sig
meira í ætt við Chemical Brothers eða The Prodigy. Ótrúlegur
kraftin-, kyngimagnað lag sem tryllir auðveldlega hvaða dans-
gólf sem er. Róleg lög hafa alltaf verið sterk hlið U2. Hjörtu
bráðna, hvarmar vökna og ró færist yflr þegar lagið If God
Will Send His Angels tekur síðan við á plötunni. Lagið er fal-
legt og melódískt, líklega eitt besta lag annars frábærrar plötu.
í Staring At The Sun er síðan að finna gamla Joshua
Tree/Rattle And Hmn kassagítarstæla í takt við grípandi meló-
díu Bono. Þetta verður örugglega sungið við einhvem varðeld-
inn í sumar. Last Night On Earth er nett blúsað rokklag sem
minnir helst á fyrstu ár sveitarinnar. í Gone fá Edge- aðdáend-
ur síðan að heyra gamla góða hljóminn í nýrri útsetningu. í
laginu Miami teygir U2 sig síðan inn í heim trip hopsins með
góðum árangri. The Playboy Mansion fær á sig nett klámgrúv
í takt við textann. Slæd gítarsins, ádeilan og grúvið kemur á
nokkuð einstökum blæ sem fellur vel í mann. If You Wear
That Velvet Dress er nokkuð passíft B-hliðar lag sem vinnur á
viö hverja hlustun. Lagið Please er ákall sem neyðir hlustand-
ann til að svara. Gamall hljóðfærablær, ný melódía = gott sam-
spil. Wake Up Dead Man lokar síðan plötunni á jafn áhrifarík-
an hátt og Discoteque opnaði hana. Pop-kvöldið er að lokum
komið, sorglegur endir. Pop hefúr að geyma allt það sem U2
hefur gert til þessa og meira til, allt í einum yndislegum graut
sem smýgur inn í hlustimar og kæfir efasemdaraddir. Hljóm-
sveitin á sér engan líka í heiminum. Þessarar plötu verður
minnst sem vendipunkts á ferli sveitarinnar, sem hefur í það
minnsta verið skrautlegur til þessa. Hver einasti U2-aðdáandi
verður að eignast eintak!
Pat Methenty Group:
Quartet ★★★
Gítarleikarinn Pat Met-
heny hefur árum saman
verið afskaplega vinsæll
djassgítarleikari. Hann og
hljómsveit hans hafa sent
frá sér fjölda platna sem
einmitt hafa náð til hlust-
enda langt út fyrir raðir
djassgeggjara. Má i því
sambandi nefna plötumar
„Still Life“ og „Letter
from Home“, þar sem
nokkurs konar brasilísk-
ur djassbræðingur er
mest áberandi í frum-
sömdum verkum hljómsveitarmeðlima. Sú geislaplata sem
hér er til umfjöllunar er þó af öðm tagi. Aðaláherslan er á
samspili og órafmögnuð hljóðfæri. Reyndar minnir músikin
meira á ýmsar plötur sem Metheny hefur tekið þátt í með öðr-
um en eigin grúppufélögum. Hljómsveitarstjórinn og píanó-
leikarinn, Lyle Mays, sömdu leiðarlýsingar fyrir djammm eða
smástef og án teljandi útsetninga eða undirbúnings var farið
í hljóðver og byrjað að spila. Það kemur vel fram hversu vel
samspilandi hljómsveitin er orðin eftir 15-20 ára samvera.
Hér má finna ballöður, „straight ahead“ djass, bossanova og
verk sem era algerlega snarstefiuð og sums staðar er farið „út
fyrir“, þ.e. út fyrir hefðbundna músíkalska ramma.
Það er svo sannarlega hægt að mæla með þessari fyrir
djassáhugafólk. Aðrir, sem vilja kynnast einhverju nýju og
eru hæfilega forvitnir um góða músik yfirleitt, mættu hafa
kvartettinn í huga, þegar þeir leggja næst leið sina í.plötu-
verslun.
Ingvi Þór Kormáksson
Guðjón Bergmann
PAT METHENYl
GROUPEB3I
SÉf'"
jm
Einfalt
Tríóið Morphine var stofnað í Boston f byrjun þessa áratugar og hóf feril sinn eins og svo margar aðrar sveitir,
spilandi á litlum börum og partíum i Boston og Cambridge.
„Ein kynþokkafýllsta hljómsveit
sem ég veit um ..." PJ Harvey í
tímaritinu Q. Morphine er skipuð
þeim Mark Sandman tveggja
strengja bassagítarleikara og
söngvara, Dana Colley baritón
saxafónleikara og Billy Conway
trommuleikara. Tríóið spilar
hæga, taktfasta, sexý tónlist. Fyrir
Mark Sandman snýst þetta allt um
„... einfaldleikann og leik að
dýnamík.“
Tríóið var stofnað í Boston í
byijun þessa áratugar og hóf feril
sinn eins og svo margar aðrar
sveitir, spilandi á litlum börum og
partíum í Boston og Cambridge.
Fyrsta plata sveitarinnar (Good)
kom út á landsvísu, en plötiunar
Cure For Pain og Yes komu út á al-
þjóðlegum markaði undir vemdar-
væng Rykodisc Intemational og
komst sú síðarnefnda inn á
nokkra alþjóða topp tíu-lista fyrir
árið 1995. Sama ár vann Morphine
Boston-tónlistarverðlaunin og spil-
aði fyrir allt að 75 þúsund áhorf-
endur á Glastonbury, Reading og
Hróarskeldu (nafn sem er búið að
þýða fyrir okkur íslendingana).
Síðan 1995 hefur ekki mikið heyrst
í sveitinni þó bíómyndin Get Shor-
ty með John Travolta hafi skartað
tveimur nýjum lögum með sveit-
inni.
Ný plata
Nú fyrir páska er hinsvegar
væntanleg ný plata með sveitinni
sem ber heitið Like Swimming.
Hún bætir 11 nýjum lögum við
safii sveitarinnar. Morphine hefúr
svo sem ekki mikið breytt stíl sín-
um, meira bætt við hann hljóðfær-
um eins og hammond-orgeli og
nýju hljóðfæri Sandman sem hann
kallar Tritar (1/3 bassi og 2/3 gít-
ar sem hann spilar á með slædi).
Textamir fjalla m.a. um orð sem
hoppa milli bygginga, mn vinn-
una, um drauma sem rætast, um
mistök, misskilning, bænir og full-
ing
tó
V
með þv
blöndu
hem-
enda
Söngvari bandarisku rokk-
sveitarinnar Pearl Jam, Eddie
Vedder, hefur veriö að
glimu með tveimur mexikósk-
um glímuköppum sem jafii-
framt eru klæöskiptingar. Ekki
er ólíklegt að Vedder feri í sýn-
ingarferö með þessum nýju vin-
um sínum en þeir/þær starfa
með sirkusi nokkrum er kallast
Rose Circus Sideshow og heita
„Tickles“ Valdes og Billy „The
Barrio Bottom." Vedder fór í
meö þessum
manni.
Pearl Jam er
að gera nýja pl
búið að ákveða
kemur út eða
heita. Síöasta p
No Code, olli i
ar nokkrum vonb
sirkus :
var sýn-
nægingu. Like swimming fjallar
mest um þrjá aðila sem spila lág-
stemmt rokk með góðu grúvi, eða
svo segja þeir! Nú er bara að kom-
ast að því hvort fréttatilkynningin
standi ekki undir þeim vænting-
um sem hún gerir til plötunnar.
-GBG