Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.1997, Blaðsíða 28

28 helgarviðtalið
K-k
/
LAUGARDAGUR 20. SEPTEMBER 1997
r
Asgeir Sigurvinsson kominn heim ásamt fjöiskyldu eftir farsælan feril í Evrópu - og með sínar skoðanir á stöðu íslenskrar knattspyrnu:
r
íslenskir ríkisborgarar en eiga sína
vini og skólafélaga í Þýskalandi.
Seinna geta þau ákveðið hvorum
megin þau vilja vera. Okkur leið
mjög vel úti og við hefðum eflaust
getað verið lengur. Við vorum bara
komin að þeim tímapunkti að ann-
aðhvort var að koma núna eða ekki.
Ákvörðunin sem slík var ekki erfið.
Maður var búinn að ákveða það
sem polli að snúa alltaf heim.“
- Það kom aldrei til tals að flytja
aftur til Eyja?
„í upphafl stóð það alltaf til að
fara þangað aftur. En eftir svona
langan tíma í stórborgum eru Vest-
mannaeyjar ekki beint það sem
maður gæti hugsað sér, þrátt fyrir
aila þeirra kosti. Eyjamenn vita það
sjálfir að þeir búa ekki í stórborg en
ég veit alveg hvað það er gott að
vera í Vestmannaeyjum. Þetta snýst
bara ekki um það heldur þá mögu-
leika sem eru til staðar í Reykjavík
hvað varðar atvinnu og annað.“
Gerist njósnari á Norð-
urlöndum fyrir Stuttgart
Talandi um atvinnumöguleika þá
brennur það á þjóðinni að vita hvað
Ásgeir ætlar að fara að gera hér á
landi. Hann segir það óljóst eins og
staðan sé í dag. Eitt sé þó ákveöið
en það er nýlegur samningur sem
Ásgeir gerði til þriggja ára viö Stutt-
gart.
„Ég hef tekið að mér að leita að
og fylgjast með efnilegum leikmönn-
um á Norðurlöndum fyrir félagið.
Þetta er stórt svæði þannig að ég
kem til með að þurfa að vera tölu-
vert á flakki. Reynslan hefur sýnt
síðustu ár að margir af fremstu
knattspyrnumönnum Evrópu koma
frá Norðurlöndum. Keppni stórlið-
anna er mikil í að ná þessum leik-
mönnum til sín ungum. Strákar frá
Norðurlöndum eiga líka auðveldara
með að laga sig að aðstæðum í
Þýskalandi heldur en kannski jafn-
aldrar þeirra frá Afríku eða Suður-
Ameriku."
Hefur rætt við KSÍ
Annað starf á næstunni er óljóst,
að sögn Ásgeirs. Hann hvorki játar
því né neitar að hérlend félög hafi
haft samband við sig upp á þjálfun
að gera. Aðspurður hvort hann gæti
hugsað sér að gegna formennsku í
KSÍ ef eftir því yrði leitað segist
hann engu geta svarað um það.
„Ég held að sú staða komi ekki
upp á næstunni. Undanfarið hef ég
rætt töluvert við Eggert Magnússon
um þann möguleika að ég komi til
starfa hjá KSÍ. Þetta eru bara við-
ræður og tíminn verður að leiða í
ljós hvað úr þeim veröur."
Á þessu sést að Ásgeir er orðvar
maður, ætlar að halda okkur áfram
í dálítilli spennu um hvað tekur viö
hjá honum. Við víkjum því talinu
næst að fortíðinni, upphafl atvinnu-
mannsferilsins árið 1973 þegar Ás-
geir fer fyrst út, aðeins 18 ára. Hann
segist muna þetta líkt og gerst hafi í
gær.
Erfitt í fyrstu
„Þá vissi ég nú lítið hvert ég var
að fara,“ segir Ásgeir með sínu
hæverska glotti. „Þetta var 3. ágúst
’73 að ég flaug tii Lúxemborgar með
tvær fullar töskur af fötum og
drasli. Þar átti að vera maður frá
Standard í Belgíu til að taka á móti
mér. Meira vissi ég ekki, um liðið
vissi ég ekki neitt. Ég fór út með
tveggja ára samning og þann mögu-
leika að koma án allra skuldbind-
inga heim eftir ár ef mér líkaði ekki
dvölin. En ég vissi alltaf hvað ég
vildi verða. Á þeim tíma var enginn
annar íslendingur í atvinnu-
mennsku í fótbolta og umfjöllunin
um fótbolta var ekki nema hér inn-
anlands. Maður vissi eitthvað um
boltann í Englandi og þar með var
það upptalið. Fyrstu mánuðina í
Belgíu var þetta auðvitað erfitt, ég
fór þarna einn, var meiddur i hné
og tungumálið illskiljanlegt. Eftir
það var þetta í lagi. Ég átti góðan
fyrsta leik sem við unnum.“
Um framhaldið vita líklega flest-
ir. Ásgeir var hjá Standard Liege
næstu átta árin. Hann var lykilmað-
ur og lauk verunni þar vorið 1981
með því að gerast belgiskur bikar-
meistari. Frá Belgíu fór hann til
Bayern Múnchen. Líkt og þegar
hann yfirgaf Eyjamenn var hann
meiddur þegar til stórliðsins kom.
Ásgeir segir það hafa ráðið miklu
um að hann náði sér ekki á strik
með félaginu. Hann segist hafa náð
einhverjum 17 leikjum á rúmlega
einu tímabili en fékk þó medalíu
fyrir bikarmeistaratitil! Ásgeir sá
að hann var ekki í náðinni hjá þjálf-
ara Bayem og fór fram á sölu. Ekki
stóð á tilboðunum sumarið 1982.
Þau bámst víða að.
Hápunkturinn 1984
Ásgeir segist hafa ákveðið fljót-
lega að taka boði Stuttgart, hann
hefði ekki viljað fara frá Þýskalandi
fyrr en hann væri búinn að sanna
sig. Hjá Stuttgart sannaði hann sig
heldur betur. Hann segir það ekki
spurningu að hápunktur ferilsins
hafi verið meistaratitillinn vorið
1984, fyrsti titill félagsins í 32 ár.
Það ár var hann kjörinn besti leik-
maður úrvalsdeildarinnar vestur-
þýsku og íþróttamaður ársins á is-
landi í annað sinn. í fyrra sinn eftir
gott gengi með Standard áratug
áður. Eftir titilinn 1984 gekk Stutt-
gart áfram flest í haginn, lék til úr-
slita í bikarkeppnum og m.a. í Evr-
ópukeppni árið 1989 gegn Napolí.
Alit þetta segir Ásgeir standa upp
úr á löngum ferli. Síðasta leikinn
með Stuttgart lék hann vorið 1990
og hefur eftir það starfað utan vafl-
ar hjá félaginum í ýmsum verkefn-
um.
Þjóðverjar voru hrifnir af Ásgeiri
og m.a. sjálfur keisarinn, Franz Bec-
kenbauer, sagði að það væri synd að
Síðasti sáns að snúa
heim
Hann segist vera alkominn heim til íslands eftir 24 ára fjarveru. Eyja-
peyinn sem 18 ára lagði einn af stað út í óvissuna, aðeins með tvær ferða-
töskur meðferðis, fullar affotum. Nú kemur hann til baka reynslunni
ríkari ásamt fjölskyldu og búslóð sem rúmast í talsvert meira en tveim
ferðatöskum. Við erum að sjálfsögðu að tala um Ásgeir Sigurvinsson, einn
okkar allra fremsta íþróttamanna fyrr og síðar. Hann á að baki glæstan
feril sem atvinnumaður í knattspyrnu á árunum 1973-1990 með þremur
stórliðum í Evrópu; Standard Liege í Belgíu og þýsku liðunum Bayem
Munchen og Stuttgart. Hann er sestur að í Reykjavík ásamt eiginkonu
sinni, Ástu Guðmundsdóttur, og börnum þeirra tveimur, Tönju, 14 ára, og
Ásgeiri, 11 ára. Pau búa þessa dagana í Smáíbúðahverfinu en eru að
leita sér að húsi í vesturbænum. Þar ætla þau að setjast að, Tanja komin í
Hagaskóla og Ásgeiryngri í Melaskóla, og er á leiðinni í KR!
Viö tókum hús á Ásgeiri í vik-
unni, hann þá nýlentur eftir að hafa
verið í Stuttgart síðustu vikumar
við að ganga frá öflum lausum end-
um. Það síðasta var að selja íbúðar-
húsiö og afhenda þaö nýjum eigend-
um. Með honum komu nokkrir ná-
grannar hans og vinir til íslands og
verða þeir hér fram yfir helgi. Þeir
komu einkum til að sjá leik Eyja-
manna og Stuttgart í Evrópukeppni
bikarhafa og að sjáifsögðu einnig til
að sjá ísland, fósturjörð nágrann-
anna íslensku til margra ára.
En skyldi Ásgeiri ekki finnast
það skrítin tilfinning að vera kom-
inn heim eftir öll þessi ár?
„Jú, ég get ekki neitað því. Ann-
ars er maður varla búinn að átta sig
á þessu enn þá, svona nýkominn.
Maður áttar sig sennilega á því eft-
ir nokkurn tíma að maður er ekki
lengur búsettur erlendis. Ég er
spenntur yfir því að vera kominn
heim. Eftir 24 ára útiveru getur ver-
ið gott að stokka upp spilin og prófa
eitthvað nýtt.“
Ásgeir segir þau hafa verið á síð-
asta snúningi að snúa heim. Börnin
em fædd og uppalin í Stuttgart og
hefðu þau beðið lengur hefði heim-
koman orðið enn erfiðari. Síðan eigi
þau sína ættingja og vini hér á ís-
landi.
„Börnin hljóta að þurfa að fá að
kynnast báðum löndunum. Þau eru
„Menn viröast gleyma því aö þaö þurfi aö læra aö taka á móti bolta og koma honum frá sér til samherja," segir Ás-
geir m.a. um íslenska knattspyrnu sem hann telur standa á nær sama punkti og fyrir 24 árum þegar hann geröist at-
vinnumaöur.