Dagblaðið Vísir - DV - 30.04.1998, Page 9

il¥ FIMMTUDAGUR 30. APRÍL 1998
HLJÓMPLjíTU
Massive Attack -
Þriðja stóra plata Massive
Attack (fyrir utan remix-plöt-
urnar) er drungaleg og veru-
lega frábær. Það er eins og tón-
listin hér búi í eigin
svart/hvítum heimi þar sem
rykmauramir eru á stærð við
ketti og landslagið er gert úr
svörtum málmi. Tónlistin er
vísindalega mallað framtíð-
artripp hopp þar sem fornald-
arhljóðfæri eins og trommusett
og rafgítar fá inni. Hljómurinn
hjá Massive var hlýrri og hass-
mettaðri áður, meiri döbbfllíngur í gangi, en nú er hann glerharður
og málmkenndur. Fyrsta lagið, „Angel“, er svimandi einfaldur gald-
ur þar sem Horace Andy, löngum viðloðandi söngvari Massive, hvísl-
ar yfir lag sem býr mann undir það sem koma skal; svört óveðursský
hrannast upp. „Rinsington" næst, töff en myrkt og grimmilegt. Loks
næsta smáskífa, „Teardrop", þar sem Liz Frazer úr Cocteau Twins
birtist eins og bjargvætturin Laufey og rífur mann með englarödd
sinni úr þessari spennandi myrkraveröld. Platan heldur því sem
næst fullum dampi plötuna í gegn. „Inertia Creeps", „Black Milk“ og
„Group 4“ eru allt verulega góð lög og Frazer kemur aftur við sögu í
tveim þeim siðamefndu. Horace mætir aftur í gömlum reggae-slagara
eftir John Holt, „Man Next Door“, sem er frábært lag að upplagi og
hljómar vel úr málmpressu Massive. Ekki eins frábært er „Dissolved
Girl“, sem Sara Jay syngur of jarðbundið og sætt, og hin ósungnu
„Exchange 1 og 2“, þar sem bandið mýkist upp til að gefa áheyrend-
um frí úr drunganum. Þessir smáhnökrar breyta því ekki að hér er
þegar kominn sterkur keppandi um titilinn „besta plata ársins".
Gunnar Hjálmarsson
Mezzanine **++
Sonic Youth - A Thousand Leaves *
New-Yorkbúunum í Sonic
Youth hefur verið hægt að
treysta fyrir fínu rokki og
skemmtilegum pælingum í
gegnum tíðina og á fhnrn ára
tímabili, 1988 til 1992, gáfu
þau m.a.s. út þrjú meistara-
verk, „Daydream Nation",
„Goo“ og „Dirty“, sem
tryggja sæti þeirra í rokksög-
unni. Síðustu plötiu- hafa átt
ágæta spretti, þótt snilldin
hafi ekki verið jafn stök og
fyrr en með nýjustu afurð-
inni er eins og botninn detti snögglega úr sköpunargleði sveitar-
innar því þetta er einfaldlega hundleiðinleg plata þar sem sveitin
vafrar áhugalaus um margtroðnar slóðir. Sjálf segja þau þetta „aft-
urhvarf til fortíðar", og jújú, þetta hefði kannski verið sniðugt
1981 þegar fiórmenningarnir voru að stíga sín fyrstu skref, en
núna, eftir meistaraverkin og þróunina er þetta fáránlega tilgangs-
laus gítarhávaði. Það er eins og þau séu lokuö í fílabeinsturni eða
komin á elliheimili - úrill gamalmenni að juðast á fölskum gítur-
um tímunum saman. Thurston og Lee muldra óspennandi langlok-
ur oní teygt djammið og Kim Gordon minnir alltaf meir og meir á
geðvonda mömmu að garga á óþekka gríslinga. Skást er „Sunday",
sem þó er ekki skárra en það að geta hafa verið sæmilegt uppfyll-
ingarlag á gullöld sveitarinnar. Gallharðir aðdáendur heyra
kannski einhveija dýpri merkingu í þessum yfirþyrmandi leiðind-
um en það hjálpar til ef þeir hafa dvalið í einangrun í fimmtán ár
og eru farnir að missa heym.
Gunnar Hjálmarsson
The Firm - The Album *
ThcFirnn
rriiiTin
misjw
The Firm er rapphljómsveit
skipuð þeim Nas Escobar sem
sendi frá sér meistaraverkið 111-
matic fyrir nokkrum árum, Foxy
Brown (111 Na Na), AZ (Do or Die)
og Nature. Allt eru þetta reyndir
tónlistarmenn en vinna hér sam-
an að sinni fyrstu skífu. Umsjón
með verkinu hafði dr. Dre ásamt
Trackmasters. Reyndar rappar
dr. Dre með þeim á þessari skífu
ásamt fleirum, t.d. þeim Canibus
og Noriega.
Á þessum diski er tónlistin í
anda Godfather-myndanna eins og umslagið gefur til kynna, ásamt sömpl-
um í mafiustíl. En það er nákvæmlega það sama og Suge Knight gerði á
disknum The Doggfather með Soonp og allir vita hvernig það gekk,
hmmm. Það er synd að sjá hvemig sumir haga sér þegar þeir komast í
peninga. Þetta á einkum við um Nas, en hann hefur verið á niðurleið eft-
ir sinn fyrsta disk.
Það er nákvæmlega svona fiöldaframleiðsla sem er að eyðileggja rapp-
heiminn í dag. Það er klastrað saman 14-15 lögum sem eru öll eins, helst
með einhverju frægu sampli, síðan eru einhverjir látnir rappa yfir. Þetta
er kannski svo sem í lagi ef menn halda þessu fyrir sjálfa sig - en, neeeeii,
þetta er sett í sölu og það furðulega gerist: þetta selst eins og raftæki á ís-
landi, á útsölu! Vita ekki allir hvernig afrit af afriti verður? Þetta er affit
af afriti í 5. veldi. Sem sagt ekki kaupa þetta, þig langar ekkert til þess,
OK, treystu mér, ég veit hvaö ég er að að gera. Heldur klént - hálf sfiarna.
Guðmundur Halldór Guðmundsson
tónlist
Hróarskelduumfjöllun DV:
í síðustu tveim Fjörkálfum hefur
I verið farið í ýmsa sauma varð-
I andi Hróarskelduhátíðina en
nú er um að gera að varpa ljósi á
það sem öllu máli skiptir, hljóm-
sveitimar sem spila. Árlega koma
fram um 150 atriði og er verið að
bóka þau fram á síðustu stundu. Nú
hafa rúmlega hundrað atriði verið
staðfest og hér er ætlunin að draga
eitthvað af þeim listamönnum í
dilka, enda má segja að Hróarskelda
sé ein magnaðasta rokkrétt heims-
ins.
Allur heimurinn á
fulltrúa
Reggeatónlistin hefur cilltaf átt
upp á pallborðið í Hróarskeldu og í
ár mæta tveir af sonum Bobs
Marley, þeir Julian og Damian, og
sýna hvað í þeim býr. Náfrændi
Trickys, Bretinn Finley Quaye, sem
að sönnu hefur verið líkt við Bob
Marley, mætir einnig með hljóm-
sveit sinni. Frá Jamaika mætir
reggea- og skasveitin The Skatalites,
sem er gömul í hettunni og kann
sannarlega að ná sér og áheyrend-
um á flug.
Fjölbreytt dansdeild
Aðstandendur hátiðarinnar hafa
alltaf tekið mið af tónlistarþróun og
því er ekki nema eðlilegt að dans-
og tölvuböndum fari fiölgandi.
Margt spennandi verður boöið í
þeirri breiðu deild og hlýtur endur-
koma rafmagnsafanna í Kraftwerks
að vera sérstakt tilhlökkunarefni.
Þá er Alabama 3-flokkurinn einnig
stórskemmtilegur á sviði og hrærir
upp í áhorfendum með óvæntum
uppákomum. Drum & Bassistar fá
Englendinginn Adam F til að
hnykkja sér við. Fulltrúar harðs
teknós eru t.d. Frakkinn Laurent
Garnier og bandaríski snúðurinn
DJ Jeff Mills. DJ Carl Cox hrærir
svo öllu saman á gamalkunnan hátt.
Big-bítið sprettur fram í líki Bentley
Rhythm Ace, Death in Vegas og He-
adrillaz - allt frábær bönd með
skemmtilega sviðsframkomu. Ambi-
ent-sinnaðir keldufarar fá svo
norskt ambient beint í æð frá Drum
Island. Það eru svo strákarnir í Be-
astie Boys sem ættu að sameina
flesta á svæðinu í einróma fíling,
enda þar á ferð goðsagnakennt band
sem höfðar til rokkara jafht sem
dansflkla.
Allra handa rokk
Vegir rokksins eru rannsakanleg-
ir á Hróarskeldu. Þar fer hart, lint,
hrátt, mauksoðið og poppað rokk i
allra kvikinda liki. Þungcirokkarar
ættu að horfa með glampa til Soul-
fly sem er nú í sinni fyrstu tónleika-
ferð í Evrópu. Hljómsveitina stofn-
aði fyrrum söngvari brasilíska
rokkbandsins Sepultura og hefur
Soulfly verið að fá frábæra dóma
fyrir fyrstu plötuna sína. Annað yf-
irvigtarrokk kemur frá hljómsveit-
unum Korn, Deftones, Neurosis (allt
bönd frá Ameríku) og hinum
römmu þýskurum í Rammstein.
Dönsk bönd eru vitanlega fiölmenn
á Hróarskeldu og er strípurokk-
bandið D:A:D þeirra frægast. Hinn
stífmálaði Marilyn Manson mætir
líka og afar þungarokksins í Black
Sabbath eru með kombakk. Sumir
leggja meiri áherslu á hráleikann.
Rocket From The Crypt eru dúndur-
þéttir og hráir og Jon Spencer Blu-
es Explosion eru i svipuðu pönk-
rokkabillístuði. Öllu tilraunakennd-
ari eru Skotamir í Mogwai. Sonic
Youth mæta og spæna upp nokkra
gítara og hið tálgaða rokkmenni
Iggy Pop lætur sig ekki vanta.
Rokkkvensan Meredith Brooks er
líka á Hróarskeldu og tekur örugg-
lega „Bitch", og bara að vona að
hún verði ekki púuð af sviðinu eins
og gerðist þegar hún hitaði upp fyr-
ir Rollingana nýlega. Tori Amos er
að gefa út nýja plötu og spilar með
hljómsveit á Hróarskeldu, en til
þessa hefur hún aðallega komið
fram ein við píanóiö. Poppað rokk
má fá hjá Cake, Ash og Fu Manchu.
Garbage og japanska bandið
Pizzicato Five eru eðal i poppdeild-
inni og gamli Morrissey lætur sig
líka hafaða að mæta. Ska-pönkið á
verðuga fulltrúa í The Mighty
Mighty Bosstones. Stærstu bönd
Englands i augnablikinu verða á
Hróarskeldu; The Verve, Spiritu-
alized (gamla brýnið Dr. John kem-
ur fram með þeim), Pulp og Portis-
head - allt hljómsveitir sem myndu
fylla Laugardalshöllina á góðum
degi. Talandi um höllina; mikið
rokkleysi er yfirvofandi á Listahá-
tíð og því eina vitið að drífa sig á
Hróarskeldu. Miðasala er í fuUum
gangi og enn eitthvað tU af miðum.
Ef þú vUt treysta á heppnina má svo
enn og aftur geta þess að Ferðaskrif-
stofa stúdenta, DV og Bylgjan
standa fyrir laufléttum leik þar sem
í boði eru fiórir miöar á Hró-
arskeldu. AtkvæðaseðiUinn er hér
einhvers staðar í blaðinu. Ekki þarf
að safna öUum svarseðlunum sam-
an tU að vera með. SkUafrestur er
tU 8. maí og nöfn vinningshafa
veröa kynnt í íslenska listanum 14.
maí og í DV 15. maí.
Enn laus pláss
Eins og sjá má á upptalningunni
er Hróarskelduhátíðin stórkostleg
skemmtun. Þó má búast viö að enn
eigi merkUeg bönd og stór nöfn eft-
ir að bætast við. Netið er fuUt af
vangaveltum og spádómum um -r
hvaða bönd það gætu hugsanlega
orðið. Hér kemur óábyrgur listi yfir
það sem líklegt er að tekið verði inn
á hátíðina; Frakkarnir í Air, ís-
landsvinimir í Bloodhound Gang, £
Jesus & The Mary Chain, New
Order, R.E.M., Smashing Pumpkins,
Tool og sænska rokkpoppbandið
The Wannadies. Fjörkálfurinn læt-
ur ykkur vita um leið og eitthvað
verður staðfest um þau tæplega 50
pláss sem enn em laus á Hró-
arskeldu, frábæmstu tónlistarveislu
samtímans. -glh £
Engilsaxneska hljómsveitin Portishead verður á Hróarskeldu 1 sumar en hún
á sér marga áðdáendur hér á landi.