Dagblaðið Vísir - DV - 11.02.2000, Qupperneq 4

Göran Person, forsætisráöherra Sví-
þjóöar, er ekki talinn með skemmti-
legri mönnum.
Er leiðinlegt
fólk hamingju-
samara?
Hannes hefur reynt
margt til þess aö veröa
frægur en ekkert hefur
gengið upp hingað til.
Hann vonast þó til aö
þetta viðtal í Fókusi
komi honum eitthvað
áleiðis og fólk fari að
taka eftir honum.

»Eg hoiti Hdimos
## w / ^ Æ _//
frægur“
Sænskir unglingar eru sagðir
þeir hamingjusömustu í Evrópu í
nýrri könnun sem WHO, Heil-
brigðissamtök heimsins, gerðu ný-
lega. 123.000 ungmenni í 26 lönd-
um Evrópu, á aldrinum 11 til 15
ára, tóku þátt í könnuninni og
voru alls konar spumingar er
snertu heilsu, alkóhól, tóbak og
fleira lagðar fyrir ungmennin. 94,1
prósent sænskra unglinga sem
þátt tóku í könnuninni mældist
sem hamingjusamir einstaklingar
og þar á eftir komu unglingar í
Noregi og Danmörku. ísraelskir
unglingar voru hins vegar alveg
ferlega óhamingjusamir og mæld-
ust einungis 40 prósent þeirra
virkOega hamingjusamir. Að Svi-
ar séu svona hamingjusamir kem-
ur nokkuð á óvart þar sem það er
viðtekin staðreynd að Svíar séu
leiðinlegir upp til hópa. Ekki að-
eins eru þeir sparsamir og borða
pylsur með rauðkáli og kart-
öflumús heldur keyra þeir í Volvo,
lifa í meðalmennsku-sósíalkerfi,
semja týpísk Eurovisionlög og
ganga um í fánalitum peysum
dagsdaglega. Kannski er það þetta
sem gerir fólk hamingjusamt?
GRIM
Hannes Ingvar Jónsson er einn þeirra fjölmörgu sem dreymir um frægð og frama. Drengurinn er
algjörlega hæfileikalaus en samt stendur hann fastar á því en fótunum að hann ætli að slá í gegn:
„Þetta byrjaði allt þegar ég var 10
ára gamall,“ segir hinn 25 ára gamli
sálfræðinemi, Hannes Ingvar Jónsson,
um það hvenær honum datt fyrst í
hug að það gæti verið gaman að vera
frægur. „Ég var mjög hriflnn af James
Bond-myndunum og langaði rosalega
til þess að vera í sporum Roger
Moore.“ Síðan þá hefur frægðarlöng-
un Hannesar bara vaxið og vaxið og
hann er nú staðráðinn í því að verða
frægur.
„Það fylgja því svo ofboðslega mikil
fríðindi aö vera frægur. Væri ég fræg-
ur þá kæmist ég upp með svo margt
sem ég get ekki sem þessi meðalmaður
sem ég er í dag,“ segir Hannes og er
fyllsta alvara.
„Maður fengi t.d. miklu betri þjón-
ustu alls staðar og þyrfti ekki að biða
neins staðar í röð. Ég held lika að það
sé mjög gaman að lifa svona stjörnu-
lífi. Allir vilja fá mann i þættina sína
og flnnst gaman að tala við mann,“
segir Hannes með stjörnur í augunum
en viðurkennir þó að frægðin hljóti
einnig að hafa einhverja ókosti þó
hann sjái þá ekki í fljótu bragði. Hann
hreinlega sér frægðina í hillingum.
Hringdi í Sigga Hlö
Frægðarlöngun Hannesar er ekkert
einsdæmi. Ótal marga í þessum heimi
dreymir um frægð og frama en flestir
láta sér nægja að dreyma.
En hvaö gœtiröu hugsanlega oröiö
frœgur fyrir? Hvaöa hœfileika hefuróu?
„Það er nefnilega vandamálið. Ég er
algjör meðalmaður með enga sérstaka
hæfileika. Ekki er ég góður að syngja,
en ég hef ósjaldan reynt að syngja í
karokí, og ef minnst er á leiklist þá fæ
ég skjálfta í hnén. Mig órar í rauninni
ekki fyrir hvað ég gæti eiginlega orðið
frægur fyrir,“ segir Hannes sem hefur
þó svo sannarlega reynt að koma sér á
framfæri þrátt fyrir hæfileikaleysið. í
haust hringdi hann m.a. í Sigga Hlö og
bað um að fá að koma sem gestur í
þáttinn Með hausverk um helgar sem
sýndur er á sjónvarpsstöðinni Sýn.
„Þeir fá oft alls konar fólk í viðtal í
þáttinn hjá sér og mér datt í hug að
það hefði verið gaman að fá að koma
og sitja í sófanum hjá þeim og spjalla
við þá. Mér var hins vegar synjað um
að koma þar sem ég var bara venjuleg-
ur háskólanemi með enga sérstaka
hæfileika. Ekki spila ég á hljóðfæri,
ekki var ég að fara að gifta mig og
ekki kunni ég töfrabrögð. Eftir þessa
neitun hef ég legið með hausinn í
bleyti og reynt að finna út hverjir
hæfileikar mínir eru en það er í raun-
inni ekki margt sem ég get státað af,“
segir Hannes með uppgjafartón.
Með útlitið með sér
Saga Hannesar hljómar kannski
frekar ótrúlega en Hannes dreymir
virkilega um frægð og frama. Tæki-
færin fyrir meðalmenn eins og Hann-
es til þess að verða frægur eru hins
vegar ekki ýkja mörg, enda verður
maður að hafa einhverja hæfileika til
að bera stefni maður á toppinn.
„Fréttafólk er t.d. mjög frægt því
maður er alltaf að sjá það á skjánum.
Það að fá að lesa fréttimar væri nátt-
úrlega alveg toppurinn. Annars sættir
maður sig eiginlega við hvað sem er,“
segir Hannes með hógværð. Það er þó
leitt að þurfa að segja það en Hannes
á varla stóran séns í það að verða
fréttamaður, ekki með þessa rödd.
Drengurinn hefur þó útlitið með sér
og gæti kannski orðið módel, þ.e. ef
hann byrjaði að lyfta og næði þar með
af sér þessu væskilslega vaxtarlagi.
Frægðarlöngun Hannesar er allavega
svo sterk að hann er eiginlega tilbú-
inn til þess að gera hvað sem er, eða
nærri þvi, fyrir frægðina.
„Þar sem ég er hinn dæmigerði
meðalmaður, sem hefur lítinn séns á
að verða frægur, þá datt mér í hug að
ég gæti fengið mér spjald og skrifað á
það „Ég er Hannes“ og rölt með það
niður Laugaveginn og staðið niðri á
torgi klukkan 15-16 á hverjum föstu-
degi. Þá myndi fólk líklega fara að spá
í það hver ég væri og sennilega fara að
spyrja mig hvað ég væri að gera og
fyrir hvað ég stæði því ég væri alltaf
þarna og það yrði tekið eftir mér.
Kannski kæmist ég jafnvel í blöðin.
Mér datt í hug að þetta væri dáldið
gott plan,“ segir Hannes hugsi en óvíst
er hvort eða hvenær hann hrindir
þessari hugmynd í framkvæmd.
Hvaö áhrif telur þú aó þetta viötal í
Fókusi muni hafa á frœgö þína?
„Það að vera kominn í Fókus er
náttúrlega alveg frábært og er stórt
skref á frægðarbrautinni. Nú er bara
að sjá hvað gerist,“ segir
Hannes og er vongóður.
-snæ
3Á Éö ÞARF UKLEGÍV AO KOMAST 'i
$T*.MU HAN0*PftATiR.....
f Ó k U S 11. febrúar 2000