Dagblaðið Vísir - DV - 28.04.2000, Side 7

Ólafur Páll Gunnarsson telst ótvírætt
til þeirrar fámennu stéttar sem hægt er
að segja að hafi tónlistarsagnfræði að
atvinnu. Drengurinn er forfallinn
aðdáandi Ríkisútvarpsins og stjórnar í
dag tveimur útvarpsþáttum og einum
sjónvarpsþætti sem fjalla allir um tónlist.
Snæfríður Ingadóttir heimsótti Óla Palla
sem hefur meira vit á tónlist en flestir
aðrir en ætlaði sér þó aldrei að verða
útvarpsstjarna og tónlistarspekúlant.
„ Ekki mitt
hlutverk að
„Ég hugsa að ég væri ekki þar
sem ég er í dag ef ég hefði ekki far-
ið í Tónlistarskólann á Akranesi.
Ég vil allavega rekja allan þennan
tónlistaráhuga og það sem hefur
orðið úr honum til tónlistarskól-
ans,“ segir Ólafur Páll eða Óli Palli
eins og hann er oftast kalllaður þar
sem hann lætur gamminn geisa í
stofunni heima hjá sér undir mál-
verki af Neil Young, hilium fullum
af plötum, geisladiskum og bók-
menntum sem tengjast tónlist.
„Jón Karl Einarsson, skólastjóri
Tónlistarskólans á Skaganum, var
alltaf að reyna að fá mig í kórinn
en ég hafði engan áhuga á þvi að
vera að syngja með einhverjum
stelpum. Aftur á móti tókst honum
að plata mig 9 eða 10 ára gamlan í
Tónlistarskólann þar sem það vant-
aði fagottleikara í Lúðrasveitina.
Ég gat hins vegar ekki spilað á
fagott þar sem puttamir á mér
duttu alltaf ofan í götin og þá var
mér fengið klarínett," segir Óli
Paili sem ætlaði sér aldrei að gera
tónlistina að sínu lifibrauði. Raun-
in varð þó önnur, því í dag stjóm-
ar hann útvarpsþáttunum Popp-
land og Rokkland á Rás 2 og sjón-
varpsþættinum Tónstiginn i Ríkis-
sjónvarpinu.
„Ég hef lítinn áhuga á
útvarpsmennsku sem
gengur út á það að
vera í einhverjum leikj-
um með hlustendum,
gefa bleiur, pitsur,
bón á bílinn og annað
búllshit og spila svo
top 40 krap frá Amer-
íku með. Ég myndi
aldrei nenna að vinna
við svoleiðis lagað.“
Skrópaði í íþróttum
Óli Palli er fæddur og uppalinn á
Akranesi, elstur fimm systkina.
Tónlistaráhugi drengsins kviknaði
snemma og 6 ára var hann búinn
að veggfóðra herbergi sitt með
hljómsveitamyndum.
„Þetta kom í bylgjum. Á tímabili
var það John Travolta enda ekki
margar kvikmyndir sem hafa verið
sýndar eins oft I bíói á Akranesi og
rt r
J J
Grease. Ég sá allar sýningarnar
sem voru átta að tölu, að mig minn-
ir. Svo kom Kiss, pönkið og síðan
hitt og þetta,“ segir Óli Palli sem
hefur mjög breiðan tónlistarsmekk
í dag. Þrátt fyrir að vera uppalinn
á Skaganum hafði hann ekki mik-
inn áhuga á íþróttum en var hins
vegar skellinöðrugæi og mótor-
hjólaárátta loðir enn þá við hann
en hann þeysist í dag um á Suzuki
Intruder. Óli Palli var einnig i
nokkrum hljómsveitum á
Skaganum þar sem hann söng og
spilaði á gitar.
„Ég hætti að spila fótbolta þegar
ég var 11 ára því þá fór ég að vinna
með skólanum í niðursuðuverk-
smiðju og taldi mér trú um það að
ég hefði engan tima fyrir svona fót-
boltabull,“ segir Óli sem mætti
bara alls ekki í iþróttir eftir að
grunnskólanum lauk. „Mér fannst
einfaldlega asnalegt að það væri
verið að pína mann í þetta en auð-
vitað er ég á allt öðru máli í dag.“
Leiðinlegt að
vera unglingur
Óli Palli fór að læra rafeinda-
virkjun og frá Fjölbrautaskólanum
á Akranesi lá leiðin í Iðnskólann í
Reykjavík. íþróttaskrópið varð
hann þó að lokum að borga til baka
og þurfti hann að taka aukaönn til
þess að bæta fyrir gamlar syndir.
„Síðasta önnin mín var sú lang-
skemmtilegasta. Ég var bara í sál-
fræði og myndlist og öðrum
skemmtilegum fógum og ég sé alls
ekki eftir því að hafa gert þetta
svona," segir Óli Palli og bendir á
mynd af Jim Morrison á veggnum
sem hann málaði þessa önn.
En voru hinar annirnar þá ekki
ömurlega leiðinlegar og þungar?
„Nei, skóli fyrir mér var nefni-
lega bara skóli og hinar annimar
hafði ég hvorki tekið þátt í félags-
lífinu né íþróttum. Ég var bara í
skólanum og þess á milli á fylliríi.
Mér fannst ekkert sérstaklega gam-
an að vera unglingur, mér fannst
það eiginlega frekar leiðinlegt,"
segir Óli sem tók sér tvær annir frí
frá námi til þess að fara á sjó.
„Þetta var ágætis vinna en á þeim
tíma þá fór svolítið í mig að vera
svona lengi í burtu því mér fannst
ég vera að missa af svo. miklu í
landi".
Tæknimaður hjá RÚV
Árið 1991 þegar Óli útskrifast fer
hann að vinna sem tæknimaður
hjá Ríkisútvarpinu. Hann var ekki
búinn að vera í starfinu nema í
hálft ár þegar lítill þáttur kallaður
Vinsældalisti götunnar datt upp í
hendumar á honum. „Það átti að
leggja þáttinn niður þegar ég
bauðst til þess að taka hann að mér
enda var þetta hálfgerð tækni-
mannavinna." Síðan leiddi eitt af
öðru og árið 1995 byrjaði Óli Palli
með þáttinn Rokkland. „Það var
alls ekki draumurinn að verða dag-
skrárgerðarmaður þegar ég byrjaði
hjá Ríkisútvarpinu, mér flaug það
ekki einu sinni i hug að ég ætti
nokkurn tímann eftir að tala í út-
varp,“ segir Óli Palli sem flnnst allt
of lítið gert úr starfi tæknimanns-
ins almennt. Árin færðu honum
einnig tvö börn en Óli Palli býr
einn í dag í miðbænum.
Þykir ekki fínt að vera
með músíkþátt
Þegar útvarp er annars vegar og
sérstaklega hvað Ríkisútvarpið
varðar þá liggur Ólafur ekki á
skoðunmn sínum. „Ég er orðinn
rosalega þreyttur á þessu kjaftæði
um það að selja Ríkisútvarpið. Mín
skoðun er sú að Ríkisútvarpið eigi
að vera öðruvísi og miklu betra en
allt annað útvarp á íslandi, sem
það reyndar er að mínu mati, bæði
Rás 1 og Rás 2 standa upp úr öllu
hinu enda er aðaláherslan lögð á
dagskrána sjálfa en ekki hverjir
borga dagskrárgerðarmönnunum
kaupið sitt. Það er ekki gróði af
Sinfóníuhljómsveitinni og það á
ekki endilega heldur að vera gróði
af Ríkisútvarpinu. Þetta er bara
batterí sem á að vera til eins og
Háskólinn. Það á líka að gera út-
varpinu kleift að vera það sem það
á að vera, en nú er ég kominn út á
pólitískar brautir," segir Óli og
gæti liklega talað um æskilega
stefnu Rikisútvarpsins í marga
klukkutíma ef hann fengi færi á
því.
Þaö er nokkuð Ijóst að þér er annt
um Ríkisútvarpiö en hvað finnst þér
um frjálsu stöðvarnar?
„Það eru svo margar
„flugfreyjur" að vinna í íslensku
tónlistarútvarpi í dag. Það eru bara
einhverjir krakkar settir í þetta og
þetta á bara að vera eins og þeir
gera í Ameríku. Þessum krökkum
er sagt hvað þeir eiga að segja,
hvenær og hvað lengi í einu, þeir
þurfa ekkert að vita, kunna margir
ekki að tala og svo eru bara allir í
svaka stuði og halda að þeir séu
fæddir snillingar með
doktorsgráðu í fyndni og öðrum
skemmtilegheitum," segir Óli Palli
„Mér fannst ekkert
sérstaklega gaman
að vera unglingur,
mér fannst það
eiginlega frekar
leiðinlegt. Ég var
bara í skólanum og
þess á milli á fylliríi.1*
og er ekkert að skafa utan af því.
„Ég hef allavega lítinn áhuga á
útvarpsmennsku sem gengur út á
það að vera í einhverjum leikjum
með hlustendum, gefa bleiur, pits-
ur, bón á bílinn og annað búllshit
og spila svo top 40 krap frá Amer-
íku með. Ég myndi aldrei nenna að
vinna við svoleiðis lagað,“ segir Óli
Palli, fussar og bætir við; „Mér
finnst allt of lítið gert úr þessu
starfi. Það þykir ekkert fint að vera
i útvarpi með músíkþætti. Það er
bara fyrir krakka. Það er allavega
attitjúdið sem ég skynja. Það hefur
verið þannig að menn byrja í
músíkútvarpi en það er alltaf eins
og þeir séu að bíða eftir einhverju
öðru betra. Menn eru í þessu í ein-
hvern smátíma en gerast svo frétta-
menn. Þetta er alveg eins og að
byrja að sópa einhvers staðar og
svo vinna menn sig upp.“ Óla Palla
finnst tónlistinni allt of lítil virðing
sýnd. „Þetta er fræðigrein út af
fyrir sig og erlendis eru menn
hreinlega að mennta sig í
rokksagnfræði," segir Óli Palli sem
treður venjulega útvarpsþætti sína
út af tónlistarlegum fróöleik án
þess þó að þeir verði of þurrir.
En ert þú ekki að verða helsti
rokksagnfrœðingur Islands?
„Ég veit það nú ekki. Ef við tök-
um mig og minn fróðleik um tón-
list og tökum svo íþróttafrétta-
mann eins og Arnar Bjömsson og
yfirfærum þessa þekkingu þá
myndi hann mala mig 14-2,“ segir
Óli Palli og hlær.
28. apríl 2000 f ÓkuS
7