Alþýðublaðið - 18.11.1921, Blaðsíða 1

Alþýðublaðið
G-efið ÁjL m£ ^AÞý&ti&oUlmma.
1921
Föstudaginn 18. aóvember.
267, tölubl.
PöðBrlaDsHrenoariDn.
Tiitæki stjórnarinnar að ætía
að vísa föðurlansa rússneska
drengnum úr landi, henr alment
mælst feykiíega illa fyrir.
Mar'gir hafa spútt um, hvers
vegna drengurinn hafi ekki verið
einangraður, ef hatttt sé með svo
hættulega veiki, að ástæða sé til
|>ess að vísa honum úr landi.
Ett þegar mönttum er sagt það,
að veikitt sé ekki meir smitandi
en' það, að menn með þessa
veiki séu hvergi í heiminum ein-
angraðir, þá Iáta menn undan-
tekningarlaust þá skóðun í ljösi,
að þáð sé hin mesta fjarstæða að
vfsa drengnum úr landi; enda
¦allir þeirrar skoðunar, að hér hafi
Jiann átt mín að gjalda.
Mér var i upphafi sagt rangt
írá um s]úkdóm þennan. Það var
gert langtum meira úr þvi, hvað
iiana sé smitaadi, en rétt er, eftir því
sem aú er upplýst. Hefði eg vitað
¦hið rétta fyrir tveim dögum hefði
«g aldrei stungið upp á því að
¦stjórnin veitti drengnum styrkinn,
.-æem néfndur var i greininni i
-gær, heldur strax sagt að eg
•mundi neita allra ráða tii þess að
-'koma í veg íyrir að þessi raag-
indi yrði frámia. Má vera að
stjórhirihi sé likt farið, henni
tiefði aldrei komið til hugar að
vísii honum úr landi, ef ekki hefði
¦ verið gert meira úr smitahættunni,
xsn rétt er.
Annars mundu margir þakklátir
•stjórainni, ef hún reyndi að komá
þvi til leiðar, að þeir sém géngu
«neð ólæknandi gonhörroe (!ek-
anda) í augum, fengjust ekki við
veitingu á opinberum káffisölu-
stöðum, að mörgu öðru sliku
ónefndu.
Ólafur Friðriksson,
R&ssneskl ðrenprinn.
Herra ritstjórii
Þér buðuð mér góðfúslega að
leiðrétta ef eitthvað kynni að
vera rangfært af því sem þér
höfðuð eftir mér í Alþbl. Eg verð
að nota þetta góða boð og hér
er Ieiðréttingin:
Eg er algerlega sömu skoðunar
og báðir augnlæknarnir hér i
bænum, að 'engin var&ð geti gefið
fulla éða viðunandi iryggingu
fyrir því, að sjúkd. drengsins
smiti ekki aðra og verði hér land'
lægur út úr þvf. Hef aldrei annað
sagt. Þvert á móti tók eg þetta
greinilega frám við yður,
Þá sagði eg yður og að sjúkd.
þessi væri alvarlegur og hrein
lanáplága þar sem hann íiendist.
Gerir þar marga menn háífblinda
eða meir. Þá má og fuilyrða að
hann sé ekki til hér á landi. —
Eg skoða það Ián að sjúkd. skyldi
uppgötvast skömmu eftir að hann
fluttist hingað, og ráðstáfanir
istjórnarinnar bæði sjálfsagðar og
manaúðlegar. Og þess megið þér
véra vissir að það hefði engu
breytt í tilíögum mínum þó Egg-
ert Claessen eða Copland hefðu
átt f felut, efiaast heldur ekki að
gérðum stjómarráðsins.
Þeir gefa okkrir ékki Íé eða
fararéyri Amerikumeen þó þeir
geri íslendittga afturreka af þvi
þeir kalda að þeir hafi þennan
s]úkdóm og það ekki þó um alt
annan kviiia væri í rauh réttri að
ræða. Þar er sjúkl. með grun um
s]úkdóm þetthan brotalaust bönn>
uð lándsvist og foringjum alþýð-
unnat þar þykir það rétt óg
sjilfsagt að verjá almenning eftir
megni fyrir háéttulegum sjúkdóm-
um. Guðm. Hannésson.
Bvas, Hr. próf. Guðm. Hatttt-
ésson. — Grein yðár er ekki leið-
rétting við grein mína i gær, því
hútt sýttir ekki fram á, að éghafi
f neinu fáríð þar með rangt, enda
Teit eg, að eg héf ekki gert-það.
Þar sem þér segið, að engin var-
úð geti gefið fulia tryggingu fyrir
þvi, að drengurian smiti ekVi frá
sér, þá ér það Orðaieikur, því hvað
margir smitandi sjúkdómar eru
þsð, sém hægt er að segja um;
að hægt sé að gefa ýuíla irygg-
ingu fyrir að alls ekki smitif Eg
veit ekki betur, én að uttdahfarin
ár hafi margir læknar fallið f val
skyldunnar, látið lifið af því þeir
fengu sóttnæma veiki, þrátt fyrir
aila þá værúð, sem vfiindin kenna,
og er hér ekki átt við þær het]ur
í læknastétt, sem létu lifið við
titraunir, eða af þvf þeir gátu ekki
viðhaft alla varað, ef þeir áttu
að geta gengt hinni helgu skyldu
iæknastéttarinnar: að bjarga lífi
annara.
Þér munduð—tekki hafa ritað
áúgttlækttinum bréfið, þarsemþér
báðuð hann 'að athuga málið aft
ur, ef þér hefðuð ekki sjálfur
verið ^eirrar skoðunar, að kom-
ast mætti hjá því, að reks þenaa
föðurlausa dreng úr landi, enda
sögðuð þér við mig, að sjúkdóm-
urinn væri tregsmitandi.
Það er nú komið í Ijós að
kránkleiki sá sem hér er um að
ræða, er í öllum löttdum, en þér
getið ékki sagt að hann sé alvar-
leg og %rein landpl&ga f Dátt-
mörku, Þýzkáiandi, Engl. o. s. frv.
Þó þetta eigisérstað i Suður óg
Austur Evrópu þar sem sóðaskap-
urinn kéyrir úr hófi, og almettn-
ingur Iifir og deyr svo að segja