Alþýðublaðið - 19.11.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUB LAÐIÐ
1026
— Eitk þúsund tuttugu og sex —
er sfmanúmer verzlunarinnar f
Gamla baukanum. — Þaðan
fáið þér bezta og ódýrasta
Steinoliu.
Veitið okkur góðfúslega þá ánægju
að panta nokkra lftra til reynsiu.
Verzlunin „Skógafoss"
Aðalstræti 8. — Sími 353.
Nýkomið: Ágætt spaðsaltað kjöt,
verð 1 kr. pr. V* kg. — Enn-
fremur nýkomið með Botnfu:
Epli og vfnber. Ennfremur kerti
átór og smá. — Verðið afar lágt.
Alþbl. er blafi allrar alþýflu.
St ein o1 í a
kemur með es. Villemoes. — Verðið er:
Hvítasunna (White May)............. kr. 52,00 pr. 100 kg.
Kóngaljós (Royal Standard)......... — 50,00 — — —
Tunnan tóm aukreitis........................... 6 krónur.
Biðjið » t í ð um þessa? teg.I
Þeir, sem pantað hafa, gefi sig fram undir eins og skipið
kemur. — Nokkur hluti oliunnar er eftir ópantaður.
Landsverzlunin.
Peysur og prjónaföt
á börn og fullopðna, nýkomln.
Helgi Jónsson
Ritstjóri og ábyrgðarmaBur: Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
ivan Turgenlew: Æskumlnnlngar.
er mjög lagleg konal“ En öðruvísi myndi hann hafa
hugsað, ef ekki hefði staðið svona sérstaklega á fyrir
honum, því Maria Nikolajeona Polosof, fædd Kolyschin
var merkileg manneskja. Ekki fyrir það, að hún væri
beint svo fríð. Ennið var heldur lágt og nefið dálítið
foogið upp að framan. Hún hafði heldur ekki neitt
fagran hörundslit né fallegar hendur og fætur. En hvað
gerði það til? Allir sem mættu þessum kvenmanni,
létu samt sem áður töfrast af þessu hálf rússneska og
hálf tatariska útliti hennar og framkomu.
En mynd Gemmu verndaði Sanin og var honum
brynja,
Eftir svo sem tíu mínútur kom Maria Nikolajeona
aftur ásamt manni sínum. Hún gekk til Sanins og
hreyfingar hennar voru svo hrifandi, að hér fyr á tímum
hafði margur látið tryllast aí þeim.
„Þegar slíkur kvenmaður kemur á móti þér, er það
eins og hann hafi gersamlega ráð á allri þinni gæfu,“
■— var einu sinni sagt. Hún rétti Sanin hendina og
sagði með vingjarnlegri röddu, en þó lítið eitt ófram-
færnislegri: „Þér verðið hér — er ekki svo? Eg kem
ffljótt aftur. . . .“
Sanin hneigði sig með lotningú og María Nikola-
jevna fór aftur út úr stofunni. Hún leit við um leið og
brosti svo yndislega en hvarf svo.
Þegar hún brosti komu þrír spékoppar fram í kinn-
inni á henni. Augun brostu þó enn þá meira en rauðu
þunnu, freistandi varirnar hennar með örlitlum rauð-
leitum blettum vinstra megin.
Polosof lallaði aftur inn í stofuna og settist 1 hæginda-
stólinn. Hann þagði eins og áður, en einkennilegt bros
ék um varir hans öðru hvoru.
Hann leit út fyrir að vera gamall og var þó aðeins
þremur árum eldri en Sanin.
Miðdegisverðurinn, sem hann lét bera fyrir sig og
gestinn var íburðarmikill, en Sanin leiddist nú samt
sem áður meðan á máltíðinni stóð.
Polosof horðaði ósköp makindalega, beygði sig yfir
diskinn og lyktaði hér um bil af hverjum bita. Fyrst
skolaði hann munniun í víni, rendi því svo niður og
smjalsaði með vörunum. . . . Og um leið og hann byrj-
aði að borða steikina fór hann að tala, en um hvað
lialdið þið að það hafi verið? Hann sagðist ætla að
láta senda sér heila hjörð af Merinsfé. Og hann talaði
lengi og nákvæmlega um þetta efni.
Þegar hann var búinn að drekka einn bolla að sjóð-
andi heitu kaffi, beit hann í endann á Havannavindli
og sofnaði, Sanin til mikillar gleði. Sanin gekk án
þess að það heyrðist, fram og aftur á mjúka gólftepp-
inu og fór að hugsa um hjónaband þeirra Gemmu og
hvaða fréttir hann myndi nú hafa til -þess að færa
henni.
En Polosof vaknaði strax og sagði að þetta væri
mjög óvenjulegt, hann væri ekki búinn að sofa nema
hálfa aðra klukustund.
Hann fékk sér staup af víni og borðaði þess utan
einar átta skeiðar af sultu, sem þjónninn færði honum.
Hann sagðist ekki geta lifað án þessarar sultu. Svo leit
hann á [Sanin og spurði hann, hvort hann vildi ekki
spila Svarta Pétur við hann? Sanin tók þv£ með mestu
þökkum 1 þeirri von að Polosof þegði þá að minsta
kosti um Merinsféð, Báðir fóru svo inn í dagstofuna;
þjónninn kom með spilin og þeir byrjuðu.
Og við þetta voru þeir, þegar Maria Nikolajevna
kom aftur frá Lasunski greifafrú.
Hún fór að hlægja, þegar hún sá þá. Sanin stökk á
fætur en hún hrópaði: „Sitjið þið bara og haldið áfram
að spila! Á meðan ætla eg að hafa fataskifti, en svo
kem eg.“
Ög svo fór hún út og tók hanskana af sér um leið í
hendingskasti.
Það leið ekki á löngu þar til hún kom aftur. Hún