Dagblaðið Vísir - DV - 03.12.2001, Síða 17

16
33
4-
MANUDAGUR 3. DESEMBER 2001
MANUDAGUR 3. DESEMBER 2001
Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aöstoóarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir Guðmundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11, 105 Rvik, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimaslða: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreiring@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugeró: isafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2200 kr. m. vsk. Lausasöluverð 200 kr. m. vsk., Helgarblað 300 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aösent efni blaösins I stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Alþjóðadagur fatlaðra
Athyglisvert hefur veriö að fylgjast með auglýsingaher-
ferð margra félagasamtaka á síðustu dögum sem hafa beint
þeim tilmælum til þjóðar sinnar og einkum valdhafa að
eyða biðlistum eftir lögbundinni þjónustu við fatlaða.
Þessi félög eru á einu máli um að biðlistarnir séu áfellis-
dómur yfir ráðamönnum og kerfinu sem þeir stýra. Með
auglýsingaherferðinni er sleginn nýr tónn í baráttusögu
fatlaðra. Sjaldan hefur jafn mörgum verið nóg boðið í þess-
um efnum og við upphaf nýrrar aldar.
Alþjóöadagur fatlaðra er í dag. Hann á að minna okkur
á mikilvægi þess að fatlaðir búi við sama lífsöryggi og rétt
og aðrir landsmenn. Þessi dagur er mikilvæg áminning
þess að standa verður vörð um það sem áunnist hefur í
baráttumálum fatlaðra og hann á einnig að vekja okkur til
umhugsunar um það sem betur verður að fara í þessum
mikilvæga málaflokki. Þar eru brýn verkefni framundan,
svo brýn og aðkallandi að ekki er óeðlilegt að mörgum
kunnustu félagasamtökum landsmanna sé nóg boðið.
Þjónusta við fatlað fólk á ekki að vera afgangsstærð í ís-
lensku samfélagi. Hún á að vera myndarleg og þroskuðu
samfélagi til sóma. Dagblöð og aðrir fjölmiðlar eiga ekki
sýknt og heilagt að þurfa að vera að birta fréttir af ömurlegu
hlutskipti fatlaðra þjóðfélagsþegna og aðstandenda þeirra
sem kerfið hefur brugðist og stjórnmálamenn hafa svikið.
Lögbundin þjónusta er ekki stærra orð en svo að við hana á
að standa. Það hafa stjórnvöld ekki gert eins og margsinnis
hefur verið bent á í fjölmiðlum - og verður enn gert.
Fátt ef nokkuð er meiri og betri mælikvarði á gæði sam-
félaga en þjónusta þess við þá sem minnst mega sín. Þessi
þjónusta er mælikvarði á siðferðisþrek og réttsýni. Hún er
í reynd vísitala velferðar. Hún varðar dýpstu hugsun
þeirrar menningararfleifðar og lífssýnar sem flestir íslend-
ingar telja sig vera sprottna af og fylgja. Hún er kjarni
kristninnar. Þjóðfélög eru því nokkurn veginn jafn góð eða
vond og þjónustan sem þau veita vanmáttugum. Samfélag-
ið verður alltaf dæmt af verkum sínum, sem og verkleysi.
Þegar stjórnmálamenn huga að forgangsröð í starfi sínu
eiga þeir fyrst að horfa til fólks. Þeir eru fulltrúar þess. Fólk
á að skipta þá meginmáli og annað er aukaatriði. Stjórn-
málamönnum er falið að setja fólki lög, vönduð lög sem eiga
að hlúa að öryggi fólks og velferð. Þar á enginn að vera und-
anskilinn. Lögbundin þjónusta við alla þegna samfélagsins
á að vera jafn sjálfsögð og lögin sjálf. Þessi lög eiga að vera
bundin við fólk og þarfir þess og eftir þeim á að fara. Fatl-
aðir þekkja þessi lög, en njóta þeirra takmarkað.
Réttsýnn og velviljaður stjórnmálamaður hlýtur að
horfa á þarfir samfélagsins eins og foreldrar á heimilis-
verk sín. Þeir sinna fyrst og helst þeim sem mestrar þjón-
ustu þurfa og líta aldrei undan ef ungbarnið grætur. Þeir
skamma hins vegar gjarna þá sem hæst láta og eru frekast-
ir. Fyrir sómakæran stjórnmálamann á ekki að vera flók-
ið að hugsa á sömu nótum. Hann hlýtur að vilja leggja
þeim lið sem lakast standa á velli. Hundsi hann þetta fólk
og eigin lagasetningu á að taka málið af honum.
Fatlaðir hafa ekki kosið hlutskipti sitt i lífmu. Þeir bera
gríðarlegar byrðar, meiri og erfiðari en stærstur hluti þjóð-
arinnar. Það særir réttlætiskennd venjulegra íslendinga
þegar hann les hverja fréttina af annarri um alvarlega fatl-
að fólk og aðstandendur þeirra sem kerfið hefur gleymt og
stjórnmálamenn svikið. Þær fréttir og greinar verða skrif-
aðar eins lengi og tilefni gefst. Þær eru ekki nöldur. Þær
eru ekki eitthvert væl þrýstihópa. Þær eru ábending um að
fara að lögum. Og ákall um hæfa stjórnmálamenn.
Sigmundur Ernir.
I>V
Skoðun
Reyk j avíkurf lugvöllurinn
Þessi grein kemur inn í
umræðuna um Aðalskipu-
lag Reykjavíkur, sem borg-
in er að kynna þessa dag-
ana. Þar er reiknað með að
Reykj avíkurílugvöllurinn
fari á skipulagstímanum,
þ.e. eftir 2016. Á flugvallar-
svæðinu er reiknað með
fjölbreyttri byggð og auknu
rými fyrir Háskólann og
raunar Landspitalann líka,
ef ákveðið verður að hann
verði á svipuðum stað við
Hringbrautina eins og nú.
En menn rifast samt enn um fram-
tíð flugvallarins. - Þó hefur eitt
gleymst í allri umræðunni, um fram-
tíð Reykjavíkurflugvallarins, sem
gerir hana marklausa meö öllu.
Stjórnum ekki alveg allri
ferö í málinu
Við stjórnum ekki alveg allri ferð-
inni í þessu máli. Þrátt fyrir sein-
ustu voðaatburði í New York og
ófriöinn í Afganistan má reikna með
að umsvif Bandaríkjamanna á Norð-
ur-Atlantshafi minnki á allra næstu
árum.
Við sjáum að það hefur verið að
Pétur Jónsson
varaborgarfulltrúi í
Reykjavík
gerast á síðustu árum og
umsvifin munu halda áfram
að minnka.
Því að verði einhvers
konar stríð háð á þessu
svæði er líklegast að það
verði með annars konar
vopnabúnaði en þeim sem
þarf að hafa á Keflavíkur-
fhigvelli.
Það er og hefur verið
nokkuð lengi alveg ljóst að
áhugi Bandaríkjamanna á
að borga stóran hluta af
við Keflavíkurflugvöllinn
kostnaði
minnkar sífellt.
Þess er getið í fjölmiðlum þegar ut-
anríkisráðherra tekst í viðræðum að
fá þá tU að halda áfram umsvifum
sinum einhvern tíma í viðbót. Það
virðist bara tímaspursmál hvenær
hernaðarlegt vægi flugvallarins verð-
ur talið svo lítið að þeir hætti
greiðslum kostnaðar, að hluta til eða
alveg. - Hvað gerist þá?
Þegar Bandaríkjamenn
hætta að borga
Bandaríkjamenn hætta að borga
hluta í rekstri KeflavíkurflugvaUar.
Nú má segja að á höfuðborgar-
ifc-
„íslendingar verða að hafa rekstur flugvallarins öruggan
hvað sem það kostar, ef þeir œtla yfirleitt að halda uppi
sœmilega góðum flugsamgöngum til útlanda. Ríkið borg-
ar varla rekstur nema eins flugvallar á höfuðborgarsvœð-
inu. Þykir mönnum sjálfsagt nóg um þann kostnað.“
svæðinu séu tveir flugveUir, og er
vegalengdin mUli þeirra aðeins um
40 km. Kostnaður ríkisins vegna
reksturs ReykjavíkurflugvaUar er
um 240 m. kr. (árið 2000) auk við-
halds og endurbyggingar flugbrauta,
tækja og annarra mannvirkja, en um
80 m.kr. eru tekjur af lendingargjöld-
um o.fl.
Kostnaður ríkisins vegna hluta af
Landnámsbær Ingólfs?
Fátt er eins gaman og láta koma
sér á óvart. Og ég er svoddan ein-
feldningur í sálu minni að það er
auðvelt, hvað mig snertir. Það kom
mér því á óvart að sjá að enn eru til
menn sem telja það leið til áhrifa að
snúa staðreyndum við og leggja sig
fram um að magna upp hughrif sem
byggð eru á rangfærslum. - Slíkur
málflutningur ber alla jafnan vott
um lélegan málstað eða þekkingar-
skort viðeigandi flutningsmanns.
Örugglega ekki Ingólfur
Ólafur Magnússon borgarfulltrúi
ritar grein í DV mánudaginn 26.
nóvember undir fyrirsögninni
„Vemdum Ingólfsbæ". í stuttu máli
fjallar greinin um það að landnáms-
bær Ingólfs Amarsonar og Hallveig-
ar Fróðadóttur hafi nú loks fundist í
Grjótaþorpinu og nú verði að vemda
hann handa komandi kynslóðum.
Fyrirhuguð hótelbygging megi því
ekki verða að veruleika.
Ólafur á að vita að moldargólf það
sem fannst með eldstæði og steina-
röð umhverfis er ekki grunnur að
landnámsbæ Ingólfs Arnarsonar
hvað þá bærinn sjálfur. Ólafur var á
fundinum þar sem Orri Vésteinsson
greindi frá þessu í greinargóðri
„Moldargólfið í Aðalstrœti er talið vera frá seinni
hluta tíundu aldar. Það er ekki einstœtt á íslandi, þótt
það sé e.t.v.einstœtt í Reykjavík. Það kann vel að vera
að einhverjir afkomendur Ingólfs, í fjórða lið eða svo,
hafi reist sér hús þama, en örugglega ekki Ingólfur.“
framsögu. Það sem fannst
er u.þ.b. eitt hundrað árum
yngra en sagnir segja að
Ingólfur hafi átt að hafa
komið til íslands. Moldar-
gólflð í Aðalstræti er talið
vera frá seinni hluta tí-
undu aldar. Það er ekki
einstætt á íslandi, þótt það
sé e.t.v. einstætt í Reykja-
vík. Það kann vel að vera
að einhverjir afkomendur
Ingólfs, í fjórða lið eða svo,
hafi reist sér hús þama, en
örugglega ekki Ingólfur.
Það er hægt að afsaka greinarhöf-
unda sem fara með rangt mál af því
þeir yita ekki betur, en það er þeim
til minnkunar að rangfæra stað-
reyndir í þeim tilgangi að rugla fólk
í ríminu. Það er einlæg von mín að
Ólafur hafi ekki farið með sambæri-
legar rangfærslur í málflutningi sín-
um í Kárahnjúkamálinu.
Ekki nýtt af nálinni
En hvað hefur staðiö til að gera á
homi Aðalstrætis og Túngötu? Mál-
ið er nefnilega ekki nýtt af nálinni.
Það hefur verið unnið að því síðustu
sjö ár eða svo að fmna leið til að
koma lífi í þetta steindauða hom,
sem búið er að vera lýti í borginni
allt frá þvi að gömlu húsin voru rif-
in þar hvert af öðru. Hugmyndin var
sú að endurreisa götumynd sem
væri í þokkalegu samræmi við þau
hús sem þarna voru eftir og endur-
sköpuðu andblæ þess tima, sem
gerði þessa elstu götu landsins að
þungamiðju Reykjavíkur. Fjölmarg-
ar hugmyndir hafa verið skoðaðar
og að lokum varð til hugmynd sem
Þröstur Ólafsson
hagfræbingur
búast mátti við að gæti
gengið upp fjárhagslega,
jafnframt því að glæða um-
hverfíð lífí.
Hótelbygging sem fyrir-
huguð er á hominu er í sátt
við umhverfið og mun, eins
og ísafoldarhúsið, fegra og
lífga Kvosina og gefa Aðal-
stræti fjölbreytilegan og
menningarlegan bæ, sem
minnir okkur á liðna tið,
um leið og nútímalíf er
fóstrað þar.
A altari fáránleikans?
Hvað þá með rústina og moldar-
gólfið? Ef hægt er að varðveita hana
yfirleitt, þá þarf hún að fá umgjörð
sem bæði varðveitir og er sýningar-
staður fyrir komandi kynslóðir. Þá
þarf gott aðgengi fyrir gesti utan frá.
Allt þetta er hægt í góðu samlífí við
hótelbyggingu. Það er unnið að því
að sameina sjónarmið vandaðrar
varðveislu og skynsamlegrar nýting-
ar og þeim sem ætla að reisa hótelið
er það kappsmál að það takist sem
best til. Nú þegar er búið að gera
umtalsverðar breytingar á upphaf-
legum áætlunum og meira mun
fylgja á eftir.
Ef niðurstaðan verður í anda
Ólafs og byggt verður enn eitt hálf-
dautt safn yflr gólfið, svo ekki sé tal-
að um þann fáranleika að smíða til-
gátubæ í líkindum við bæinn að Ei-
riksstöðum í Dölum, væri verið að
fóma lifandi og fallega uppbyggðum
götuhluta á altari fáranleikans og
borgardauðans.
Þröstur Ólafsson
rekstri Keflavikurflugvallar er rúm-
lega 550 m.kr. (árið 2000), sem greið-
ist með tekjum af lendingagjöldum
almenns flugs o.fl. Kostnaðarhluti
Bandaríkjamanna vegna hins hluta
rekstursins, sem er aðallega viðhald
og endurbygging flugbrauta, tækja
og annarra mannvirkja, er óljós.
Ekki er ólíklegt að hann sé a.m.k.
álíka upphæð, það er um 550 m.kr.
Sá kostnaður mundi falla á ríkið, að
hluta til eða alveg, ef halda ætti uppi
starfseminni.
íslendingar verða að hafa rekstur
flugvallarins öruggan hvað sem það
kostar, ef þeir ætla yflrleitt að halda
uppi sæmilega góðum flugsamgöng-
um til útlanda. Ríkið borgar varla
rekstur nema eins flugvallar á höfuð-
borgarsvæðinu. Þykir mönnum sjálf-
sagt nóg um þann kostnað.
Reykjavíkurflugvöllurinn verður
þá útundan og öll umræða um fram-
tíð hans er því ómark. Því eru yflr-
gnæfandi líkur á því að ríkið muni
sjálft leggja hann niður á skipulags-
tímanum, þ.e. á árunum 2016-2024 eða
jafnvel fyrr. - Öll umræðan undanfar-
ið og hástemmdu lýsingarorðin um
flugvallarmálið falla því dauð niður.
Pétur Jónsson
Ummæli
Skjóta, skera og selja
„Hvað ætla lands-
menn að éta mikið
magn af spiki eða
hvalkjöti á ársgrund-
velli? Unga fólkið
sem hefur ekki einu
sinni áhuga á súrum
hrútspungum, hvað
ætlar það að éta mikið af súru hval-
spiki? Um það spyr enginn. Krafa
um nýtingu hvalastofnanna við
landið er sett fram eins og eina leið-
in til að nýta hvali sé að skjóta þá,
skera og selja. Gleymum því ekki að
í dag er veriö að nýta hvalastofnana
viö Island þó ekki sé verið að skjóta
þá. Verðmætin sem skapast af
hvalaskoðun eru vel sýnileg og
skipta máli fyrir fjölmörg sveitarfé-
lög, rétt eins og þjóöarbúið."
Ásbjöm Björgvinsson, forstöðumaður
Hvalask.miöst. á Húsavík, í Stafnbúa.
Hvunndagshestur
hestamennsku
„Hestamenn voru að verðlauna
afreksfólkið sitt á dögunum. Nú
langar mig að beina kastljósi að
hvunndagshetjum okkar. Hetjur
þessar standa ekki á torgum og
berja bumbur, þar sem allir fá séð.
Þær fara einatt hljótt en bregðast
hratt við þegar þeirra er þörf. Án
þeirra væri tilveran snöggtum dauf-
ari. Ég gat um Fálkaorðuna. Þegar
betur er að gáö þá eigum við, hvert
okkar um sig, óþrjótandi birgðir af
okkar eigin Fálkaorðum. Viður-
kenningum sem taka öllu gulli
fram: Auðsýnt þakklæti; í orðum,
með handtaki eða fallegri rós í vasa.
Við eigum öll slíkar eftirlætishetjur
- eigiun aðeins eftir að veita þeim
Orðuna miklu.“
Ragnar Tómasson á Eiöfaxi.is
Spurt og svarað
Var flutningur Byggðastofnunar til Sauðárkróks ekki réttlœtanlegur s

-CSu
Brynjar Pálsson,
bóksali á Sauðárkróki:
Góðir á kaup-
félagskontómum
„Byggðastofnun er sjálfsagt
hvergi jafn vel valinn staður og hér
á Sauðárkróki. Ef einhver ríkis-
stofnun á heima á landsbyggðinni þá er það Byggða-
stofnun. Það er ekki spuming að starfsmenn eru nú í
meiri nálægð við þau verkefni sem þeim er lögum
samkvæmt falið að vinna. Ég er þess fullviss að kosm-
aður við staðsetningu ríkisstofnana úti á landi er
minni en væru þær í Reykjavík. Þá má benda á að af
þessum 40 milljóna króna kostnaði var meira en
helmingur vegna biðlauna. Inni í þessu dæmi er held-
ur ekki reiknað með sölu eigna í Reykjavík. Þegar
öllu er á botninn hvolft er því vel hægt að réttlæta
flutninginn hingað norður - enda sérstaklega vel
heppnaö aö koma sér fyrir á kaupfélagskontórnum.“
Ásta Möller,
þingmaður Sjálfstceðisfl. i Rvík:
Á Byggðastofhun
rétt á sér?
„Byggðastofnun er sjálfsagt best
búinn staður úti á landi, þannig
eru starfsmenn hennar í mestri ná-
lægð við það fólk sem þeim ber aö þjóna. Að því leyti
getur flutningurinn hafa verið réttlætanlegur. Á
hinn bóginn tel ég rétt að spyrja hér grundvallar-
spuminga, það er hvort Byggðastofnun eigi rétt á sér
yfirhöfuð. Hlutverk hennar er að verulegu leyti
bundið lána- og styrkjastarfsemi og þá er mikilvægt
að arðsemi verkefna sé haft að leiðarljósi. Og getur
þessi starfsemi ekki jafnvel átt heima í bankakerf-
inu? Um byggðastefnuna má segja að Qutningar fólk
úr dreifbýhnu í fjölmennið sé þróun sem á sér stað
víða um iönd - og vafamál hvort henni verður snúið
við hér á landi fremur en annars staðar.“
Jósef Auðunn Friðriksson,
sveitarstjári á Stöövarfirói:
Ekki miklir
peningar
„Mér frnnst þetta ekki mikill
peningur. Ef við drögum frá kostn-
að vegna starfsloka þeirra starfs-
manna sem sáu sér ekki fært að fylgja starfseminni
norður standa eftir fimmtán milljónir króna. Vænt-
anlega er Byggðastofnun nú með vænan plús eftir að
hafa selt húseignir sínar í Reykjavík og er komin
norður þar sem húsnæðiskostnaður er miklum mun
lægri. Varðandi feröakostnaðinn skulum við vona að
hann stafi af því að starfsmenn Byggðastofnunar
ferðist um landið til að kynna sér málefni lands-
byggðarinnar á vettvangi. Annars er ég ekki fylgj-
andi því að rífa stofnanir upp með rótum. Frekar á
að Qytja ákveðna þætti í starfsemi þeirra út á land
þar sem þeir eiga betur heima en í Reykjavík."
Pissað í skó
þjóðarinnar
Háaloftið
Sigurður Þorri Sigurðsson
tryggi nga rádgjafi:
Nœr að byggja upp
staðarfyrirtœki
„Þó endalaust sé verið að tala um
jafnvægi í byggð landsins verður það
jafnvægi að vera innan skynsemis-
marka. Ég skil mætavel að landsbyggðin vilji fá eitt-
hvað af þeim ríkisstofnunum sem eru hér á suðvestur-
horninu. Spurningin er samt sú hvað sé réttlætanlegt
aö þessir Qutningar kosti. Að verja 40 milljónum króna
af skattpeningum okkar í Qutninginn norður Qnnst mér
ekki rétúætanlegt. Að greiða fyrrverandi starfsmönnum
yfir 20 mQljónir króna fyrir að neita að Qytja frnnst mér
ekki hægt að verja með nokkrum hætti. Mín skoðun er
sú að betra hefði verið fyrir bæjarfélagið og þau fyrir-
tæki sem þegar eru með starfsemi þar að fá þessa fjár-
muni inn í rekstur staðarfyrirtækja. Siíkt hefði verið
gott skref í uppbyggingu atvinnulífs í Skagafirði."
Flutningur Byggöastofnunar kostaöi 40 milljónir króna. Meíra en helmingur er vegna starfsloka fyrrverandi starfsmanna í Reykjavík. Ferðakostnaöur hefur aukist eftir flutninga noröur.
f
Þegar kunnátta læri-
sveins galdramannsins var
komin á það stig að hann
gat látið gólfkústinn bera
vatnið inn í fötum, létti
hann því erfiði af sér. En
sá var hængur á að strák-
ur kimni ekki að stöðva
vatnsburð kústsins og
brátt Qæddi vatnið um all-
an bústað galdrameistar-
ans og var ofvirkni kústs-
ins ekki stöðvuð fyrr en
galdrakarlinn sjáfur kom
og bætti fyrir heimskupör nemanda
síns. Þessi saga er þekkt víða um
lönd og á að kenna að Qas er ekki til
fagnaðar og að óvarlegt sé að koma
af stað atburðarás sem síðar er ekki
hægt að hemja. Að minnsta kosti
hefði Harry Potter seint sýnt slíkan
aulahátt, enda lengra á veg kominn í
galdrakúnstunum en lærisveinninn
í gömlu sögunni.
Á löggjafarsamkundu lýðveldisins
stunda menn hvítagaldur sér til
hægri verka. Þar er keppst við að
semja og samþykkja lög sem eiga að
koma tilteknum hópum til góða, af-
mörkuðum byggöarlögum eða jafn-
vel abstrakt hugtökum, eins og list
eða menningu. Sjaldnar eru lögð
fram lagafrumvörp sem eiga að kæta
þjóðarheildina eða létta undir með
henni í hversdagsstritinu.
Þingmenn vorir eru svipuðu
marki brenndir og lærisveinn
galdrameistarans sem hét að hann
hefði fundið lausn á vandamáli, en
úr því varö ekki annað en að piltur
pissaði illilega i skóinn sinn, enda
réð hann aldrei við verkefni sitt.
Þegar Qottræfllsköstin grípa þing-
heim eru samþykkt þar lög á lög
ofan, sem síðan er illt að standa viö
vegna þess aö skattborgaramir. eru
ekki píndir nóg. Ríkissjóður stendur
einfaldlega ekki undir útgjöldunum
sem kunnáttusnauðir galdrakarlar
og -kerlingar leggja á landssjóðinn.
Ójafnaðarlög
Núna stendur Alþingi frammi fyrir
því að skera niður íjárlög sem ekki
eru komin tQ framkvæmda. En vegna
þess að þingmenn kunna sér ekki
læti þegar þeir eru að samþykkja lög
um einhverja tiskubóluna vill fara
svo að þeir standa í spomm lærlings
galdrakarlsins sem kunni að láta
kústinn bera vatn, en alls ekki hvern-
ig átti að stööva austurinn.
Á vorþingi samþykkti Pétur Blön-
Oddur Olafsson
skrífar:
dal og 62 aðrir þingmenn ein
svæsnustu ójafnaðarlög sem
sögur fara af, tekjutengt
feðraorlof sem kosta mun
skattgreiðendur nokkra
miUjarða árlega og fer bróð-
urparturinn tU hátekju-
manna. Núna þegar fjárlög
og ríkisreksturinn allur er í
uppnámi ætlar þingið að
ógUda ójafnaðarlögin. En þá
kann löggjafarvaldið enga
aðferð til að draga lögin til
baka og hljóta þau að standa
með öUum sinum útgjöldum og verð-
ur að finna aðrar leiðir til að lagfæra
fyrirsjáanlegan halla á ríkissjóði.
Ríkisstjómir hafa löngum leyst úr
vandamálum með skyndilausnum,
sem síðar valda enn meiri vandræö-
um í ríkisrekstrinum en þau málefni
sem verið var að leysa. Kaupkröfum
og verkföllum opinberra starfs-
manna hefur verið svarað með lof-
orðum um aukin lífeyrisréttindi. Líf-
eyrisskuldbindingar ríkis og sveitar-
félaga eru taldar í fjárlagaárum,
svipað og fjarlægðir í geimnum í
ljósárum.
Enda er árangurinn sá að opinber-
ir starfsmenn njóta miklu betri líf-
eyriskjara en aðrir launþegar, sem
hljóta að greiða egóQipp og billegar
lausnir framkvæmda- og löggjafar-
valds með hærri álagningu opin-
berra gjalda en eUa.
Svigrúmið
Þegar þeir sem trúað er fyrir lög-
gjöf og opinberum sjóðum þjóðarinn-
ar umgangast ríkissjóð eins og glóru-
lausir fávitar krítarkortin sín kveða
íjármálaráðherrar og þeirra lið upp
úr um að ekkert svigrúm sé tU að
draga úr ríkisútgjöldum. Ástæðan er
að þeir eru búnir að ráðstafa öUum
tekjum fýrir fram með lagasetningum
sem ekki er hægt að draga tU baka.
Pétur Blöndal er ákafastur allra
þingmanna að reka áróður fyrir að
draga beri úr ríkisrekstri og þar meö
útgjöldum. En sami Pétur hælir sér
af að samþykkja lög sem fela í sér
stóraukinn ríkisrekstur og opinber-
ar kaupgreiðslur til hátekjumanna
fyrir að gera ekki neitt.
Ákafasti talsmaður sósalíseringar
mennta og menningar er mennta-
málaráðherrann. Brynjólfur Bjarna-
son komst aldrei með tærnar þar
sem Björn hefur hælana í sinni
menntamálaráðherratíð. Að því leyti
myndi Björn sóma sér vel sem borg-
arstjóraefni R-listans.
Á Alþingi veit hægri höndin
aldrei hvað sú vinstri gerir og enn
síður hvernig á að jafna debet og
kredit á ríkisreikningum.
Pétur Blöndal er ákafastur allra þingmanna að reka
áróður fyrir að draga beri úr ríkisrekstri og þar með út-
gjöldum. En sami Pétur hœlir sér af að samþykkja lög
sem fela í sér stóraukinn ríkisrekstur og opinberar kaup-
greiðslur til hátekjumanna fyrir að gera ekki neitt.