Alþýðublaðið - 30.11.1921, Blaðsíða 1

AlþýðuWaðið
<3-<3>íMI ¦&& md
1921
Miðvikudaginn 30. nóvember.
277. tölabl,
^TIþý B a|I okkur inn
og jVÍorgunblaðið.
Morgunblaðið hefir undanfama
daga verið að bera jafnaðarstefn-
una á íslandi fyrir brjósti og hefir
gefið Alþýðuflokknum ýms góð
ráð viðvikjandi henni. Þyklr þetta
korna út hörðustu átt, því að það
bláð hefii iátlaust frá því þaðvar
stofnað nítt og rægt þá stefnu,
Alþýðuflokkina og alla þá mena,
sem þar hafa beitt sér. Sumir
¦vinir ritsijórans hafa getið sér
pess til, að hana væri með þess-
um greinum að undirbúa ein af
sínum margþektu pólitisku hama-
skiftum. Aiþýðuflokkurinn sé f svo
miklum uppgaagi nú, að ritstjóri
Morgunblaðsins álíti, að innan
skarams muni hann verða öflug'
asti stjórnmálaflokkur í iandinu,
og eítir gamalli venju langi rit-
idtsjórann til þess, að komast
'þsngað, sem eldurinn beit brenni.
Varlega mega menn þó fara i að
trúa slíku, því að þótt yaxandi
fylgi Alþýðuflokksins sé öllum
sjá&nlegt, þá er þópeningastraum-
-uriars Morgunblaðsmegin, og það
mua ritstjónaa meta raeira.
Morgunbiaðið viðurkennir nú,
að það og aðstandendur þess hafi
verið dauðhtffitt um, að Alþýðu-
flokkurinn mundi gera byltingu (1)
•og þessi hræðsla sé grundvöllur-
iasrt undir hsnum heimskulegu og
móðursjúku ráðstöfunum, sem
gerðsr voru hvíta daginn. En
hverjum er um þessa hræðslu að
kenna neœa ritstjóra Morgunblaðs-
ins og aðatandendum þess, sem
alið hefir á þessu um mörg ár
raeð vísvitaadi ósannindum um
Aiþýðuflokkinn og jafnaðarstefn
una yfirleitt innanlands og utan
Loks hefir Morganblaðlð farið að
trúa sínum eigia ósannindum, ¦—
#að eru helber ósannlndi, að pré
dikuð h'afi veiið uppreisn af Al
þýðuflokknum og veit það hver
•¦maður, sem sótt hefir flokksfundi
eð» Iesið blaðið undanfarandi ár,
Annað mál er það, að ætíð hefir
þótt skylt að geta þess, hvernig
stæði bsi slik mál erlendis og
hefir verið skýrt samvizkulega og
rétt frá bæði úr rauðum og hvít-
um herbúðum.
Tillaga Morgunblaðsins um að
jafnaðarmenn láti nú úr skera,
hverir séu bolsivíkar eða ekki, er
fram komin af venjulegu göfug-
m&nnlegu hugarfari biaðsins og
aðstandenda þess. Morgunblaðið
vill sem sé hampa því fram, að
Olafur Friðriksson og Hendrik
Ottósson séu „voðalegir bolsivik-
ar", ea við slika menn verði „hnefa-
rétturinn að ráða, hvort þeir verði
undir eða ofp.n á", en ekki lasds-
lög. Hyggur Morgunblaðsliðið að
éini möguleikinn tll þess að hægt
gé »ð aiðast á þessum mönnum
sé að Alþýðtflokkurinn geri þá
flokksræka og skifti sér síðaa ekki
af því hvernig með þá er farið.
En þarrta tnishepnast góðmann-
1 eg*r tilraunir Morgunblaðsins, fyrst
og fremst vegaa þess, að þvf blaði
koma ekkert við mnanflokksmál
jafnaðarmanna né hvernig þeir
haga sllku, enda munu Alþýðu
flokksmenn sjáífir beztu dómarar
um þau mál. t öðru lagi mundí
Alþýðuflokkuriim ætíð láta sig
œálí skifta og fylgja til þess ítr
asta, mál&tað þeirra manæa, sem
ætti að níðast á og þá ekki sfzr,
e'f ætti að fremja réttarmosð vegna
póliiískra skoðanz, hvort heldur
sem væri á bolsivíkum eða auð
valdssinnum.
Alt er elnnig gripið úr lausu
lofti hjí Mgbl um stefnubreytingar
stjórnar AlþýSufl. og Alþýðubl,
Eins og mönnum er kunnugt
tók flokkstjórnin og fleiri leiðandi
cnean innan flokksins þá steínvs
í óeírðamálinu, að skifta sér ekki
af brottvfsun rússneska drengsins
á annan hátt en þann, að gera
alt sem f valdí flokksins stóð, til
þess að koma á miðlum Og halda
uppi friði £ bænum En jafhframt
var ákveðið að fylgja þvf fast
fram, að þetta mál yrði ekki notað
sem árásarefni á Aiþýðuflokkinn,
að lögreglan yrði að koma fram
gegn Olafi Friðrrkssyni, eins og
hverjum öðrum manni, á sem frið
samlegastan hátt, og loks að tekið
væri á öllum yfirsjónum f þessu
máli gegn lögregluvaldinu mildi-
lega, til þess að gefa málinu ekki
pólitiskan lit.
Aðförin gega ÓUfi Friðrikssyni
er n<5 viðurkend, af ölium þorra
bæjatbúa, eitthvert hið mesta ax-
arskaft sxarakaftaliðs Morgunblaðs-
ins, þar sem boðinn var út her,
skipaður fyrir herforingi, og bær-
inn settur í hernaðarástand, al
þýðuœönnum var varla wært f
bænum hvíta dsginn, meðferðin
á þeim sem hvítá hersveitin tók
fasta var hin hrottalegasta, og alt
gert til þess að nota málið sem
árás á A'þýðuflokkinn. Slíkt at-
hæfi vildi Alþýðuflokkurinn undir
engum kriagumstæðuai þola Krafa
flokksins vsr að hvíta hersyeitin
yrði tafarlaust að hverfa, eða að
öðrura kosti yrði stofnsð annað
varðiið, úr hóp alþýðumanna og
annara friðsðmra borgara, sem héldi
uppi reglu í bænum gegn óaldar
flokknum. Jafnframt var þess kraf
ist að alt aðfararmálið yrði rann
sakað og þeim sem bæri ábyrgð
á því að hervaldi var beitt, yrði
refsað lögum samkvæmt. Hvíta
hersveitia var leyst upp og var
upp frá því von um frið í bænurn
og Htil þörf fyrir. varðlið gegn
henni, en skipstjórinn á Þór er