Dagblaðið - 15.11.1976, Blaðsíða 12

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 15. NOVEMBER 1976.
Samningur sem veitir öryggi
- fjögur slökkvilið á Suðurnesjum
semja um gagnkvæma aðstoð
Slökkviliðsstjórarnir á Suðurnesjum, sem efna nú tii samstarfs sín á milli, frá vinstri Magnús
Ingóifsson, Grindavík, Ingiþór Geirsson, Keflavík, Jón Norðfjörð, Sandgerði, og Sveinn R. Eiríksson,
Keflavíkurflugvelli.
..Gagnkvæm aðstoð slökkvi-
liða á Suðurnesjum er einstök
að því leyti, að frumkvæðið er
slökkviliðsmannanna sjálfra en
ekki valdboð," sagði Jón Norð-
fjörð slökkviliðsstjóri í Sand-
gerði, þegar hann var inntur
eftir hinu nýja samkomulagi.
,,Það voru slökkviliðsstjórarnir
sem ákváðu eftir sameiginlega
æfingu, sem haldin var að tii-
hlutan Brunamálastofnunar-
innar, að ræða seinna um form-
legt samstarf. Slíkir samningar
hafa tíðkazt lengi erlendis,
einkum í Bandaríkjunum.
Slökkviliðum þar í landi er
skylt að sækjast eftir samstarfi
við nærliggjandi slökkvilið."
Fyrsti fundurinn var svo
haldinn um miðjan desember
1975 en samkomulagið var
síðan gert 18. júní 1976, og
undirritað af þeim Ingaþóri
Geirssyni, Keflavík, Jóni Norð-
fjörð, Sandgerði, Magnúsi Ing-
ólfssyni, Grindavík og Sveini
Eiríkssyni, slökkviliðsstjöra á
Keflavíkurflugvelli.
„Þessi samningur hefur
margs konar gildi. Hann veitir
íbúum Suðurnesja geysilega
mikið öryggi hvað varðar björg-
un mannslífa og eigna, svo og
slökkviliðsmönnunum sjálfum
meó þeirri baktryggingu sem
hann veitir. Einnig er hann gott
fordæmi til allra slökkviliða á
landinu um samstarf og á að
auka samheldni og skilning
þeirra á milli," sagði Jón Norð-
fjörð.
Síðan samningurinn var
undirritaður hafa farið fram
margar samæfingar á Suður-
nesjum og þar hefur glöggt
komið fram hvað Suðurnesja-
svæöið hefur yfir miklum
mannafla að ráða og góðum
tækjum til slökkvistarfa. Á
svæðinu eru tiltækir rúmlega
100 slökkviliðsmenn, 14 stór-
virkar dælubifreiðar. yfir 60
tonn af vatni á bifreióum með
vatnsgeyma ásamt ýmsum
öðrum tækjum og áhöldum sem
nauðsynleg eru til björgunar-
og slökkvistarfa."
Jón sagði að einu atriði mætti
þó ekki gleyma. Samningurinn
er gerður á milli fjögurra sjálf-
stæðra slökkviliða, en er ekki
um sameiginlegar brunavarnir
á milli bæjar- og sveitarfélaga
Slökkviliðin hafa þess vegna
áfram skyldum að gegna hvert
á sínu umráðasvæði og mega
ekki slaka á kröfunum um
áframhaldandi uppbyggingu
eldvarna og tækjakosts.
Slökkviliðsstjórarnir hafa
rætt ýmis atriði sem þarf að
bæta, meðal annars fjarskipta-
mál. Um nokkurt skeið hefur
Keflavíkurlögreglan annazt
brunaútkallsvörzlu fyrir
slökkviliðin í Kgflavík og Sand-
gerði með stakri prýði. Hefur
samvinnan verið mjög góð og
gæti verið gott fordæmi fyrir
þá aðila úti á landi sem með
vafasömum rökum hafa neitað
að annast þessa öryggisþjón-
ustu við samborgara sína og
með því skapað neyðarástand.
„Slökkviliðin kunna Kefla-
víkurlögreglunni miklar þakkir
fyrir hennar starf, en því miður
hefur henni oft verið gert lifið
leitt af hálfu barna og ung-
linga, sem hringt hafa í bruna-
símann og skellt síðan á. Þess
er vænzt af foreldrum á Suður-
nesjum að þeir brýni það fyrir
börnum sínum að leika sér ekki
með brunasímann og geri þeim
grein fyrir því hve það er alvar-
legur verknaður.
Auðvitað stefnum við að því
að eignast talstöðvar, en þær
kosta sitt, svo að nokkur ár líða
víst áður en þeim áfanga
verður náð. Lélegt símakerfi
hefur oft gert okkur gramt í
geði. Þegar eldsvoða ber að
höndum er hver mínúta dýr-
mæt, en við eigum það t.d. alls
ekki víst hér í Sandgerði að ná
til Keflavíkur fyrr en eftir dúk
og disk, eða þá Keflavíkurflug-
vallar, og svo er um fleiri staði
á Suðurnesjum," sagði Jón.
Skilningur manna á gildi
slökkviliða hefur farið vaxandi
á undanförnum árum. Fyrrum
voru menn skipaðir af hálfu
bæjar- og sveitarfélaga til að
gegna störfum í slökkviliðinu
þar sem ekki voru fastráðnir
slökkviliðsmenn. Þá gátu menn
komizt hjá þvi að sinna þessum
kvöðum með þvi að mæta ekki á
æfingar og við útköll. „Allir
sem vinna að slökkviliðsmálum
og ekki eru slökkviliðsmenn að
atvinnu koma sjálfviljugir, af
áhuga, svo að vandalítið er að
þjálfa upp gott og öruggt lið.
Æfingarnar eru vel sóttar og
menn leggja sig alla fram.“
Gott dæmi um það er að
finna I Sandgerði. Þar leggja
slökkviliðsmenn fram mikla
sjálfboðavinnu við byggingu
nýrrar slökkvistöðvar og endur-
byggingu tankbíls.
Þótt slökkviliðamálum hafi
þokað mjög í framfaraátt, er
einn þátturinn og kannski sá
mikilvægasti, eldvarnaeftir-
litið, ennþá erfiður viður-
eignar, að því er Jón Norðfjörð
upplýsir.
„Hér i Sandgerði reynum við
að fara í íbúðarhús og til fyrir-
tækja einu sinni til tvisvar á ári
og svo er víðar á Suðurnesjum.
Ýmsu er áfátt á þessum stöðum,
en við getum ekki beitt okkur
sem skyldi, til þess vantar
okkur reglugerð frá Bruna-
málastofnuninni til að fara
eftir og meiri stuðning trygg-
ingafélaga.
Yfirleitt er góð samvinna á
milli okkar og þeirra, sem við
skoðum hjá. Við veitum frest til
lagfæringa, en fyrir hefur
komið að við höfum orðið að
benda ráðamönnum fyrirtækja
á reglugerðarákvæði um lokun,
þegar þeir hafa ekki sinnt
ábendingum okkar um það sem
betur má fara til að forðast
eldsvoða." — emm.