Dagblaðið - 22.01.1977, Síða 10

10
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 22. JANUAR 1977.
MMBimB
frfálst, úháð dagblað
Utgofandi DagblaAifi hf. ^
Framkvæmdastjori: Svoinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Krístjansson.
Fróttastjóri: Jón Birgir Pótursson. Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Helgason. Afistoðarf.-óttastjóri: Atli
Steinarsson. íþróttir: Hallur Simonarson. Hönnun: Jóhannes Reykdal. Handrit: Ásgrímur Pólsson.
Blafiamenn: Anna Bjarnason, Ásgoir Tómasson, Bragi Sigurfisson, Ema V. Jngólfsdóttir, Gissur
Sigurfisson, Hallur Hallsson, Helgi Pótursson, Jóhanna Birgisdóttir, Katrín Pálsdóttir, Kristín
Lýftsdóttir, Ólafur Jónsson, Ómar Valdimarsson. Ljósmyndir: Árni Póll Jóhannsson, Bjarnleifur
Bjamleifsson, Sveinn Þormóftsscn.
Gjaldkeri: Þróinn Þorleifsson. Dreifingarstjóri: Mór E.M. Halldórsson.
Áskriftargjald J lOOkr. á mónufii innanlands. i lausasölu 60t>kr. eintakið.
Ritstjóm Sífiumúla 12, sími 83322, auglýsingar, óskriftir og afgreifisla Þverholti 2, sími 27022.
Setning og umbrot: Dagblafiið og Steindórsprent hf.. Ármúla 5.
Mynda-og plötugerfi: Hilmirhf., Sífiumúla 12. Prentun: Arvakur hf.. Skeifunni 19.
Hvílík aflafrétt
Mikil aflafrétt barst strax eftir
jólin. Sjómenn voru harla glaöir
og þóttust hafa komizt í feitt.
Mestallur íslenzki togaraflotinn
mokfiskaði þorsk á Halamiðum og
í Þverál, við ísröndina. Þeir fengu
iðulega tugi tonna í hali og
fylltu sig á skömmum tíma. Menn hresstust við.
Var þorskstofninn að taka við sér? Nei, það var
öðru nsér. Þegar gleggri fréttir bárust, kom í
ljós, að þessi veiði var hneyksli.
Meirihluti aflans, sem var fagnað svo mjög í
byrjun, reyndist ókynþroska þorskur. Þúsund-
ir tonna voru veiddar. Þá setti menn hljóða.
Sjómenn sögðu í fyrstu, að þarna hefði verið
um grænlenzkan þorsk að ræða, svo að skaði
okkar væri minni en leit út fyrir. Þetta reynd-
ist rangt og hefði raunar verið til lítils gagns.
Þorskurinn var íslenzkur.
Þorskurinn var yfirleitt úr árgöngunum frá
1972 og 1973, en þorskur er ekki talinn kyn-
þroska fyrr en sex til sjö ára. Þarna hafði
meginhluti íslenzka flotans sem sé undið sér í
að drepa smáfisk, sem hefði getað margfaldazt
eftir þrjú til fjögur ár. Enn einu sinni vorum
við að éta útsæðið í sjávarútveginum, ganga
fyrir stundarhag á sjóðinn, sem framtíðin átti
að byggjast á.
Þannig var þorskafli framtíðarinnar skorinn
niður um túgi þúsunda tonna á nokkrum dög-
um.
Ekki er hægt að ætlast til þess, að sjómenn
hætti veiðum í miðri hrotu, þótt þeir sjái, að
fiskurinn sé smár. Hér þarf til að koma betra
eftirlit fiskifræðinga.
Hafrannsóknastofnun getur að vísu stöðvað
veiðar á ákveðnum svæðum, ef hún telur, að í
óefni stefni. En hvað gerðist í áramótahrot-
unni? Flotinn hafði beinlínis klárað fiskinn,
þegar kerfið hefði getað hafizt handa.
Varla er von, að sjómenn taki fullt tillit til
útreikninga fiskifræðinganna okkar, meðan
sjálfyr sjávarútvegsráðherra gengur á undan í
að vefengja niðurstöður þeirra. Hér þarf að
söðla um. Við getum ekki leyft okkur að láta
sjónarmið frumstæðrar veiðimennsku ráða.
Svo mikið er nú vitað um fiskstofna, að unnt er
að nálgast það stig, að veiðar séu stundaðar sem
búskapur í mikilvægum atriðum.
Fiskifræðingar þurfa áð fá meiri völd. Við
mat á því, hversu mikið megi veiða af ákveðn-
um fisktegundum, hvar og hvenær, eiga fiski-
fræðingar að ráða, en aðrir að laga sig að því.
Rétt væri að fela einum eða fleiri sérfræðing-
um þau völd, að þeir gætu umsvifalaust stöðvað
veiðar á ákveðnum svæðum og beint skipunum
annað.
Þá þarf eftirlitsmenn og eftirlitsskip á stöð-
ugum verði um framvinduna.
Slíkt eftirlit ætti að tengjast beitingu auð-
lindaskatts, svo að veiðin verði takmörkuð við
það, sem er vísindalega réttast.
Nú geta menn lært
að verða fakírar
Ef einhvern langar til þess að
verða fakír, er nú orðið tæki-
færi til að komast í læri í
þeirri grein. Enginn dregur í
efa, að nauðsynlegt er að fá
einhverja tilsögn frá hinum
eiginlegu fagmönnum i grein-
inni, en nú eru komnar á mark-
aðinn vélar, sem eiga að geta
þjálfað mann upp í þeim undir-
stöðuatriðum, sem nauðsynlegt
er að kunna.
Vélar þessar fást nú m.a. í
Danmörku, en það er sérstak-
lega í Bandaríkjunum, sem
unnið hefur verið mikið starf
við að fullkomna þær.
Það, sem til þarf, ef maður
vill verða fakír og geta sofið
tiltölulega rólegur í naglarúmi,
er tæki sem nefnt hefur verið
viðbragðsriti.
Út eru komnar tvær bækur
um fagið á dönsku og heitir
önnur þeirra „Nýjar leiðir til
heilbrigði". Þar er mikið reynt
til að vekja áhuga manna á
þessum nýju aðferðum við að
lækna ýmsa sjúkdóma, m.a. er
talið að tækið og regluleg iðkun
á faginu geti orðið verulega að
liði í baráttunni við migreni.
Þegar fólk er sett í viðbragðs-
rita, eru tengd við það nokkur
rafmagnsskaut. Þau sýna m.a.
hitastig í lófanum og útleiðslu
V
r
V.
Það er gott að sofa, —
atriðið er bara hvernig maður fer að því.
ÞIÐ FOBBARNIR
0G HALLI
Opið póstkort til
Ólafs Jónssonar
Herra
Ólafur Jónsson, gagnrýnandi
Dagbiaðinu —Reykjavík.
Sæll Olafur!
Nú í seinni tíð er að fara í
gang umræða á menningarplan-
inu um þetta sem kalla mætti
Filabeinsturn Opinbers Bók-
menntavelsæmis og skamm-
stafa F.O.B.
Utgefendur og úthlutunar-
nefndir, útvarps og sjón-
varpsfyrirlesarar, blaðamenn,
gagnrýnendur og jafnvel bóka-
verðir erutaldir til varðliða í
þeim turni. Og turninn er skil-
greindur sem valdatækí ráð-
andi hugmyndafræði.
Umræðan virðist geta orðið
frjó.
.Samheiti ykkar í þessari
varðstöðu mætti sem best draga
af fyrrnefndri skammstöfun og
kalla ykkur fobba. Fobbinn er
semsé hugtak sem að nokkru
tekur við af dauðlúnum
snobbinum sem varla nýtist
lengur til umræðu. Fobb gæti
líka sem best verið rótskylt al-
þjóðahugtakinu fobia sem
merkir „leiða eða beinlínis
gremju“ svo vitnað sé í ritsmíð
eftir þig sjálfan frá laugardeg-
inum 15. janúar.
Sjálf þessi valdaaóstaða ykk-
ar fobbanna leiðir til þess
með undarlega náttúrlegum
hætti að nú er talið ósæmilegt
að höfundur taki þátt í umræðu
um verk sitt nema hann hafi
fyrst verið boðinn í turninn
góða. Þá má hann að vísu svara
kurteislegum spurningum turn-
búa ef henta þykir.
Utanturnshöfundar skulu
þegja.
Ekki ætla ég mér heldur að
brjóta þá bannhelgi þó ég láti
það eftir mér að koma á fram-
færi skilaboðum vegna atriða í
dómi þínum um bók eftir mig
(Einleikur á glansmynd) í
laugardagsblaðinu fyrrnefnda.
En fyrst langar mig að segja
þér frá Halla.
Hann stendur nefnilega ut-
anvið þetta. Það er mikilvægt.
Ég á við Hinn Almenna Les-
anda.
t starfi mínu hef ég margoff
bæði fyrr og síðar orðið áþreif-
anlega var við Hinn Almenna
Lesanda. Sú reynsla verður
smám saman til þess að maður
fer að líta öðrum þræði á rit-