Dagblaðið - 06.07.1978, Blaðsíða 5

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 6. JÚLl 1978.
5
T ómataf ramleiðendur í Hveragerði óhressir með Sölufélag garðyrk jumanna:
„GALUNN ER SA AÐ ÞETTA
HEFUR ALLTAFVERK) SVONA”
U.J1ÉL:;— „
_________
„Margir hafa gagnrýnt Sölufélagið fyrir slæleg vinnubrögð,” sagði Magnús Stefáns-
son, garðvrkjustjóri.
„Á jjessu máli er engin auðveld
lausn”, sagði Magnús Stefánsson garð-
yrkjustjóri i Garðyrkjuskóla ríkisins í
Hveragerði er hann var spurður, hvað
honum þætti um eyðilegginguna á
tómötunum.
„Mjög erfitt er að stjórna magninu.
Sáðtíminn er mjög stuttur, aðeins frá
desember og fram í miðjan janúar.
Offramleiðsla er í júni og júli og jafnvel
ágúst. Reynt hefur verið að lækka
verðið en það hefur sýnt sig, að salan
eykst tiltölulega lítið. Margir hafa gagn-
rýnt Sölufélag garðyrkjumanna fyrir.
slæleg vinnubrögð. Einkum hefur fólk
að vestan og austan kvartað. Greinilegt
er, að þessi mál öll þarf að skipuleggja
þetur”, sagði Magnús.
Varðandi tillögu Neytendasamtak-
anna sagði Magnús það rétt að meiri
leiðbeining þyrfti að koma til. Þannig
væri tiltölulega auðvelt að frysta bæði
agúrkur og tómata þó að tómatarnir
yrðu náttúrulega aldrei alveg eins og
nýir á eftir. Þarna í garðyrkjuskólanum
eru ræktaðir 800—900 fermetrar af
tómötum, alls 14 afbrigði. Þannig er
reynt að finna út, hvaða afbrigði hentar
bezt við íslenzkar aðstæður. Bezta
afbrigðið hefur gefið um 20 kg á
fermetra
Sölufélagið
skortir vilja
eða bolmagn —
Þórhallur Steinþórsson garðyrkju-
bóndi i Hveragerði sagði.að ekkert væri
óeðlilegt við það, að erfiðleikar tómata-
framleiðenda kæmu til umræðu.
„Gallinn er bara sá," bætti hann við,
„að þetta hefur alltaf verið svona. Það er
misjafnt hvað topparnir verða háir í
framleiðslunni, og það er ekki hægt með
svona sölukerfi að koma þessu magni til
neytenda. Vandkvæði Austur- og
Vesturlands stafa af þvi, að Sölufélag
garðyrkjumanna hefur annaðhvort ekki
vilja eða bolmagn til að koma sér upp
sölukerfi á þessum stöðum. Sumum
hefur dottið í hug, að gæti verið lausn að
semja við aðila sem hafa yfir að ráða
dreifingarkerfi um allt land. Minna
dugir ekki að minu mati”, sagði
Þórhallurað lokum.
Sölufélagið á að
fara að fordæmi
Sláturfélagsins
og Mjólkurbús
Flóamanna
„Það er alveg hræðilegt til þess að
vita, að þessum tómötum skuli hafa
verið hent, hreint alveg voðalegt”, sagði
Sæmundur Jönsson, garðyrkjumaður að
Fríðarstöðum.
„Sölufélagið þarf að fara að fordæmi
S.S. og M.B.F. og fullvinna vöruna. Nú
er hins vegar flutt inn erlend tómatsósa i
stórunt stil á meðan tómötum er hent
hér. Það segir sig sjálft að hér er eitthvað
meira en litið að. Ég man þá tið. að
kjötinu var hent í Hafnafjarðarhraun.
En nú hefur S.S. breytt um stefnu, svo
að þetta kjöt sem áður var hent er nú
oröið að mjög verðmætri vöru. Lausnin
er sú að vinna vöruna". —
Sæmundur byrjaði að framleiða
matjurtir 1952 og seldi þær sjálfur og
hafði beint samband við kaupmenn þar
til 1957 að Sölufélaginu er veitt heild-
söluleyfi og þá sagði Sæmundur öllum
sínum fyrri viðskiptavinum upp.
„Svo stóðu þessi viðskipti min við
Sölufélagið í 20 ár en þá var óskað eftir
þvi að ég gengi i félagið. Þá var ég lasinn
svo að mér gafst ekki timi til að garfa i
þvi. Ég sendi þó vöruna eftir þetta og þá
skeður það. að varan er geymd hjá
Sölufélaginu i níu daga og þá fæ ég
hana i hausinn aftur án þess að nokkuð
bréf fylgdi um, að þeir væru hættir
þessum viðskiptum. Ég taldi mig a.m.k.
eiga rétt á því, að þessum viðskiptum
yrði sagt upp á formlegan hátt. Ég var
undir sömu kringumstæðum i S.S. og
þeir tóku alla vöru. sem ég þurfti að láta
án þess að ég væri i félaginu.”
Sæmundur taldi, að hér hafi átt að
þvinga sig til að ganga í félagið.
GAJ
Hver hefur fundið grænt
seðlaveski?
Illa horfir með heysprettu
— einnig grænfóður og kartöflur
Sumarleyft tæplega 17 ára starfs-
stúlku í Glæsiþæ er nú í hættu. í fyrra-
kvöld týndi hún seðlaveskinu sínu á
leiðinni frá Grettisgötu að Hlemmi.
1 veskinu, sem er grænt, útflúrað
leðurveski,. eru peningarnir, sem hún
hefur safnað sér saman í vetur og vor til
að komast til útlanda. Peningana var
hún nýlega búin að taka út úr banka og
bæta við mánaðarkaupið sitt. Gerðist
þetta á milli kl. 22 og 23 á mánudags-
kvöld. í veskinu er einnig bókasafns-
skírteini stúlkunnar og nafnskírteini
vinstúlku hennar. Þeir sem kynnu að
hafa rekizt á veskið eru beðnir að hafa
samband við ritstjórn DB eða rakara-
stofuna Rómeó í Glæsibæ.
•ÓV.
Misrituní
greinGunnars
Meinleg misritun varð i kjallara-
grein Gunnars Finnbogasonar
skólastjóra í blaðinu í gær. Þar átti
að standa á einum stað:
Nauðsynjalaust er að gera mun á
starfsheiti með þessum orðum þula
og þulur.
(
„Sláttur er óvíða hafinn og aðeins er
hægt að tala um heyskap á örfáum
stöðum,” sagði Halldór Pálsson
búnaðarmálastjóri er DB spurði hann
frétta af þeim málum.
„Júni hefur verið kaldur og það sem
af er júli. Þannig hefur verið kyrrstaða á
gróðri undanfarið þ.e. á þeim tima. sem
venjulega er drýgstur. Norðanlands er
grasspretta því nær engin og mikið kal i
túnum allt frá Vestfjörðum og austur á
land. Gera má ráð fyrir að heyskapur
hefjist ekki fyrr en eftir tuttugasta þessa
ntánaðar og gæti dregiz; enn lengur ef
ekki rætist úr. Jafnvel þótt geri góða tið.
þá er Ijóst. að margir bændur fara illa út
úrsumrinu."
Halldór hafði svipaða sögu að segja af
grænfóðri og kartöllum. Þar væri útlitið
einnig mjögdökkt. -GAJ-
Af marbendli
Grima:
KVÆÐIÐ UM KÓPAKONUNA
Handrít og leikstjórn: Eyöun Jóhannessen.
Gestaleikuri Félagsheimili Kópavogs.
Leikflokkurinn Gríma frá
Færeyjum minnir sumpart á
Alþýðuleikhúsið fyrir norðan, og
sumpart á fyrirrennara þess,
Leiksmiðjuna. Hér er líka um að ræða
fyrstu tilraun til að koma á fæt-
urna atvinnu-leikhóp 1 Færeyjum,
leikendur flestir skólagengnir í Dan-
mörku, að ég hygg, en Kvæðið um
kópakonuna er fyrsta verkefni
flokksins. Það hefur að sögn hlotið
afbragðs góðar viðtökur I Færeyjum.
Uppruni og kringumstæður
leikflokksins fannst mér að settu
skýran svip á sýningu hans. Kvæðið
um kópakonuna er einföld, stilfærð
leiksýning þar sem saman fer lát-
þragðsleikur, söngur og dans ber uppi
leiktexta með einfaldri frásögn,
skýrum siðferðislegum boðskap. Efnið
er sótt i þjóðsögur, þjóðkvæði og
skáldskap, og er einnig alkunnugt úr
islenskum þjóðsögum: saga um ástii|
fólks af tveimur ólíkum heimum, karls
á landi og konu úr sjó, og ósættanlegar
andstæður þeirra. Kópakonan er i
leiknum ígildi óspilltrar náttúru og
tilfinninga sem afber ekki lífið á landi,
mannlegt samfélag, er hrakiti i sjóinn
aftur, á hálft líf sitt á landi , ánetjuí
manni, búi og Lörnum, ástinni,
kvöðum lífsins.
í þessari gerð sögunnar enda átök
náttúru og mannfélags í þlindum
hefndum. Bóndinn hefnir
konumissisins á selabyggðinni. Kópa-
konan snýr aftur í gervi máttugrar
gyðju sem lýsir bölvun yfir byggð
manna í landi.
Einhvern veginn fannst mér Grima
ekki ná nema til hálfs tökum á hinum
skáldlega og skemmtilega efnivið
sýningarinnar. Eins og einatt gerist
um slík hópvinnuverk var eins og
skorti á skýra stefnumótun, úthald,
ekki væri með öllu ljóst hvert stefna
átti efninu. Leikurinn vakti að visu
óskipta athygli manns i fyrstu, en drap
henni á dreif áður en lauk á milli smá-
muna frásagnarefnisins og útúrdúra í
Leikflokkurinn Grima.
ádeiluskyni að sögulegum og samtíma-
legum efnum. Sýningin varð einfald-
lega of löng, megnaði ekki að viðhalda
óskertum áhuga og ánægju manns af
efninu — sem vissulega kann líka að
vera því að kenna hve íslenskt eyra er
óvant að nema færeyskuna. Fleiri áttu
i slíkum erfiðleikum en undirritaður:
feginskliður fór um salinn þegar þarst
af sviðinu auðskilin setning.
Þar fyrir var vissulega gaman að fá
þetta tækifæri til að kynnast færeyskri
leikmennt, tilraun til að fjalla með
nútímalegum hætti um þjóðleg
yrkisefni, og margt var ásjálegt og
ánægjulegt i sýningunni, einkum
framan af. Það hygg ég að fleiri hefðu
haft gagn og gaman af Kvæðinu um
kópakonuna en komu í Kópavogsbió á
mánudagskvöld, en sýning Grimu var
fjarska lítið kynnt og auglýst fyrir-
fram.
Þangað kom leikflokkurinn að
aflokinni menningarviku i Vest-
mannaeyjum þar sem hann áður sýndi
leikinn. Vonandi er að tækifæri gefist
þótt síðar verði til að sjá meira af
flokknum og komandi verkum hans.