Dagblaðið - 11.07.1978, Blaðsíða 15

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 11. JÚLl 1978.
15
EINN OG
KVART
— Spjallað við Ása í Bæ um
undrahattinn og fleira
„Héldu skiljanlega ao ég væri svo fullur að hann þyrfti að styðja mig.”
séu fyrst og fremst orðin sem maður er
að skila i vísnasöng og músíkin komi
númer tvö. En þarna voru ungir menn
sem vildu harðari takt og ég beygði
mig undir þeirra vilja og lét þá ráða.
— Sumir sakna ákveðinna laga á
plötunni.
— Já, því miður komust ekki nema
13 lög inn á hana, en ég varð að velja
og hafna. Þarna vantar til dæmis lögin
Heimaslóð og Vertu sæl mey, en þau
bíða bara næstu plötu.
— Hvenærer voná henni?
— Hún gæti komið á næsta ári.
Eins og er treysti ég mér ekki í þetta,
en ég vona að stjórnmálaástandið
verði þannig að ári, að mér eflist kjark-
ur í bindindið.
— ErUndrahatturinnsöluplata?
— Já, ég held það. Þetta er ekki
poppplata, en það gætu orðið býsna
margir, bæði Eyjamenn og aðrir, sem
vildu gjarna eignast þessa plötu. Og
þegar jafn kröfuharður þjóðfélags-
gagnrýnandi og Vilmundur Gylfason,
er með þeim fyrstu til að kaupa plöt-
una, er ég frekar bjartsýnn.
Um ævintýri og
undarlega menn
— En að lokum, Ási. Það er venja
að spyrja rithöfunda hvað þeir séu
með á prjónunum, eða hvort von sé á
nýrri bók frá þeirra hendi.
— Við byrjuðum á samtalsbók á
síðastliðnum vetri, við Sigurdór Sigur-
dórsson blaðamaður og hef ég unnið
að því að undanförnu, að fara í gegn-
um frumdrög hans. Bókin á að heita
„Út og suður” og fjalla um ævintýri
og undarlega menn. Það er von á
henni með haustinu.
-rl
Hann situr þarna á steini vestur í
Örfirisey og horfir út á hafið, eins og
svo oft áður og hefur lofað að eiga við
okkur stutt spjall um nýju plötuna
Undrahattinn og tilurð hennar.
Nú verð ég að fara
í bindindi
— Af hverju ertu ekki búinn að
gera plötu fyrir löngu síðan, Ási?
— Sjáðu til. Ég hef svarað þessari
spurningu oft áður á þann hátt, að
hingað til hefi ég verið með fúlle
femm,en....
— Áttu við að þú hafi flippað, eða
hvað?
— Ég hef litið á þessar visur og
söngva þannig, að þeir sem lærðu þá
og syngju væru hinir einu réttu flytj-
endur. En lengri hafa ýmsir legið í mér
að raula þetta inn á plötu, en ég hef
hafnað þvi þar til nú. Kannski er það
eliin sem ég hef gefizt upp fyrir, það
hefur sem sagt tekizt að sannfæra mig
um að réttast væri að slá til. Það hefur
líka kitlað mig, að lögin hafa ekki
verið til nema í kollinum á mér, þau
eru flest óskrifuð. Og þó þetta sé ekki
mikil músik, þá hafa margir haft
gaman af að raula það.
— Þúléztsemsagttilleiðast....
— Já, og það fyrsta sem ég sagði
þegar ég hafði slegið til var þetta: „Nú
verð ég að fara I bindindi”, en þeir sem
þekkja mig trúðu þeim orðum
mátulega.
Ég er illa gengur I snjó
— Nokkrum dögum síðar fór ég
austur til Norðfjarðar, en þar var við
kennslu Karl Sighvatsson, en hann
hafði tekið að sér að skrifa niður og út-
setja lögin og sjá auk þess um upptök-
una. Það var mikill snjór i Neskaup-
stað þegar þetta var, en ég er illa
gengur i snjó. Þeir bæjarbúar sem sáu
okkur Kalla á gangi héldu skiljanlega
að ég væri svo fullur að hann þyrfti að
styðja mig-.
En það er skemmst frá því að segja,
að Kalli raddprófaði mig og útsetti
lögin í samræmi við það. En þegar
hann svo kom til upptökunnar mánuði
seinna kom í ljós, að röddin hafði
hækkað og reyndar lækkað lika um
einn og kvart, enda var ég enn i bind-
indinu.
Þeir kalla það „life"
— Hverniggekksvoupptakan?
— Alveg Ijómandi vel. Ég hafði
mjög gaman af að vinna með þessum
ungu mönnum og þess má geta, að ég
söng sum laganna beint inn með und-
irleiknum, en það er fremur óvenju-
legt. Þeir kalla það „life”.
— Þeim sem þekkja lögin þín,
finnst takturinn heldur hraður i
sumum þeirra á plötunni.
— Ég hef alltaf litið svo á, að það
Ég hef alltaf litið svo á, að það séu
fyrst og fremst orðin sem maður er að
skila I vísnasöng.”