Dagblaðið - 26.08.1978, Blaðsíða 15

Hér eru þeir á fullu gasi, frá vinstri Ron Wood, Keith Richard, Bill Wyman og Mick Jagger.
DB-myndir: Hallgrimur B
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 26. ÁGÚST 1978.
A hljómleikum með ROLLING STONES íSan Francisco:
SONGKERFIÐ DYGÐIFYRIR
SELFÖSS, HVERAGERÐIOG
ÞORLÁKSHÖFN - SAMAN
Miðvikudagurinn 26. júlí. í
hugum æði margra San
Franciscobúa var hann sérlegt
tilhlökkunarefni. Og það ekki alveg
að ástæðulausu, þvi að þann dag
voru haldnir hljómleikar af stærri
sortinni í borginni. Eddy Money
fyrrverandi lögreglumaður í New
York var þar á ferð, meðal annars
með lagið sitt Baby Hold On. Peter
Tosh, sem áður spilaði með Mr. Bob
Marley & the Wailers, kom fram og
sömuleiðis Carlos Santana, sem
óþarfi er að kynna frekar.
Rúsinan í pylsuendanum var þó
Rolling Stones, sem fékk velflesta til
að koma og sjá herlegheitin. — Ekki
má siðan gleyma kirsuberinu ofan á
allt saman. Mick Jagger átti
nefnilega afmæli þennan dag. Hann
varð 34 ára gamall.
Þegar Rolling Stones tilkynntu
ferðalag sitt um Bandaríkin var San
Francisco ekki meðtalin á
ferðaáætluninni. En eins og Jagger
orðaði það sjálfur á hljómleikunum:
„Þetta leit illa út, en okkur tókst að
troða San Francisco inn á
áætlunina.”
Það var aðeins tveggja vikna fyrir-
vari að hljómleikum þessum. Þegar
fréttist um þá myndaðist mikið
öngþveiti hvarvetna sem
aðgöngumiðar voru seldir. — Þó
voru þeir ekki auglýstir. heldur barst
fréttin bara manna á milli. Sextíu
þúsund miðar voru til sölu ogseldust
þeir upp á fjórum klukkustundum
og fimmtán minútum. Þetta þýðir að
235 miðar voru seldir á mínútu eða
3.8 á sekúndu!
Svartamarkaðs-
brask
Svartamarkaðsbraskið hófst viku
eftir að uppselt varð. Fyrst i stað
gekk miðinn á 30 dollara. Þremur
dögum fyrir hljómleikana hafði
verðið stigið upp í 35—38 dollara og
aðfaranótt þess 26. komst verð hvers
miða allt upp í 70 dollara. Það
samsvarar rúmlega átján þúsund
islenzkum krónum. — En strax
morguninn eftir tók miðaverðið að
lækka aftur. Til að mynda kostaði
hver miði 40 dollara klukkan níu um
morguninn. Klukkustund siðar hafði
verðið sigið um tíu dollara og
klukkan ellefu er hljómleikarnir
hófust kostaði hver aðgöngumiði
fimmtán dollara. Upp úr hádegi var
verðið komið niður i sjö dollara og
átti verðið þá eftir að fara niður í
aðeins þrjá, eða i skiptum fyrir
nokkra sígarettupakka.
Þó að þessi verðsveifla þyki
kannski nokkuð mikil varð hún þó
enn meiri annars staðar, til dæmis í
New York og Atlanta. Þar er mér
kunnugt um að miðinn hafi kostað
100 dollara og hefur sjálfsagt gengið
á hærra verði einhvern tíma. — Rétt
miðaverð var 12.50 dollarar stykkið.
Biðu á staðnum
í tvær nætur
Þó að hljómleikar þessir væru
haldnir á miðvikudegi var ekki að sjá
að mikil vandamál sköpuðust hjá
fólki við að fá sig laust úr vinnu.
Strax aðfaranótt þriðjudagsins fór
fólk að safnast saman með bakpoka
sína á bilastæði leikvangsins, þar
sem hljómleikarnir fóru fram. Þar
lagðist það til hvílu í langri röð. Á
miðvikudagsmorguninn klukkan sjö
var fyrsta hlið leikvangsins opnað.
Þá þutu alíir í heljarmiklu
kapphlaupi að hliðinu, aðeins til að
stilla sér upp i nýja biðröð sem
síðan varð að bíða til klukkan tíu til
að fá að fara inn á sjálft áhorfenda-
svæðið.
Þessi þolinmæðisbið aðdáendanna
spurðist út til Rolling Stones. Til að
stytta biðina sendi hljómsveitin fólk-
inu sleikibrjóstsykur og kökur með
málsháttum til að umbuna því
svolítið fyrir allt erfiðið.
Eddy Money og Peter Tosh höfðu
lokið sínum hluta hljómleikanna er
okkur baraðgarði.Við höfðumheyrt
í útvarpinu að umferðaröngþveiti
hefði myndazt við leikvanginn strax
klukkan sjö um morguninn og
ákváðum því að leggja í seinna lagi
af stað. Það borgaði sig greiriilega
því að þegar við komum um klukkan
hálf eitt fengum við fljótlega bila-
stæði, svo sem fimm mínútna gang
frá hliðum leikvangsins.
Eiturlyfjasalar
utan við
Á bilastæðinu hjólaði maður
nokkur um og bauð hass til sölu. Er
hann sá okkur koma, hjólaði hann
þegar í stað í áttina til okkar og bauð
upp á viðskipti. Við afþökkuðum. 1
kvöldfréttum sjónvarpsins var sagt
frá þvi að aðeins tuttugu manns
hefðu verið handteknir grunaðir um
eiturlyfjasölu á staðnum. Í Los
Angeles voru 150 manns handteknir
grunaðir um það sama á Stones-
hljómleikum nokkrum dögum áður.
Santana f rem-
ur kraftlítill
Santana skilaði sínu hlutverki á
hljómleikunum með ágætum. Alls
var hann níutíu mínútur á sviðinu
og teygði tónana óspart að vanda.
Maður sem sat við hlið mér sagði þó
að þetta væri ekki sá sami Santana
og hann hefði heyrt fyrir ári síðan.
Ég sá hann árið 1975 er hann hélt
konsert með Eric Clapton og verð að
viðurkenna að ekki þótti mér jafn-
mikill í honum krafturinn nú og þá.
En þó var ljúft eins og endranær að
heyra hann spila.
Rolling Stones eru löngu þekktir
fyrir að mæta of seint á hljómleika
sína. Það brást heldur ekki að þessu
sinni. Þeir komu níutíu mínútum
síðar en áædað hafði verið. Rétt áður
en Stones gengu fram flugu fimm
þyrlur yfir leikvanginn. Þær
sveimuðu yfir i nokkrar mínútur og
fleygðu alla vega litum tennisboltum
yfir manngrúann. Sömuleiðis fengu
nokkrar allsnaktar og uppblásnar
dúkkur flugferð niður i áhorfenda-
skarann.
Sviðið var risastór munnur i
líkingu við vörumerki Rolling
Stones. Þegar fyrstu tónarnir bárust
þaðan var tíu þúsund rauðum
blöðrum sleppt út úr risamunninum
og smátt og smátt eftir þvi sem
blöðrurnar svifu hærra og hærra
mátti sjá grilla í Stones á sviðinu.
Lengi vel var álitamál um, hvor-
ir höfðu hærra, hljómsveitar-
meðlimirnir fimm eða áhorfendurnir
sextíu þúsund, sem fögnuðu hetjum
sinum óspart.
Meðalhraði:
50 cm á 10 mín
Ég lagði það á mig að troðast sem
næst sviðinu og stóð í því í um tvær
klukkustundir. Þetta var ævintýra-
legt ferðalag í meira lagi. Sumir urðu
fjúkandi vondir, er ég varð allt að
því að troðast í gegnum þá. Einn
hótaði mér ævilöngum örkumlum ef
ég léti ekki af troðningi mínum, en
ég vissi að hann var ekki til stórræð-
anna í allri fólksmergðinni. Enda fór'
það svo að lund þessa æsta manns
róaðist smám saman.
Hitinn var steikjandi á meðan
ferðalag mitt i gegnum manngrúann
stóð yfir. Það kom sér vel, því að þá
var auðveldara að smjúga á milli
sveittra likamanna. Meðalhraðinn
niður grúann var svo sem hálfur
metri á tíu mínútum.
KEITH RICHARD stjórnaði
rhythmafalli gitaranna.
Uppi við sviðið var merkilegt lið
saman komið — hið sama og hafði
sofið úti í tvær nætur til að komast
sem næst hljómlistarmönnunum.
„Þetta er stórkostlegt, auðvitað.
Mick er svo mikið krútt, Keith
Richards er svo töff, en méi ftnnst að
öll þessi sól eigi betur við Beach Boys
en Rolling Stones,” sagði ein sautján
ára Ijóshærð stúlka við hliðina á mér
og jóðlaði tyggjó. — Það minnti mig
einna helzt á að fara í rafmagns-
bílana í Tivoli að standa við sviðið.
— Eftir nokkur lög róaðist fólkið þó
aðeins.
Stones hófu leik sinn á Sweet
Little Sixteen eftir Chuck Berry. Alls
var hljómsveitin um það bil tvær
klukkustundir á sviðinu er tvö
uppklöpp eru með talin. Óvenjulegt
er að Stones komi nokkurn tíma
fram eftir að hljómleikum er lokið,
hvað þá tvisvar sinnum. t seinna
skiptið léku þeir Satisfaction, sem
heyrist sárasjaldan frá þeim.
Eins og lög gera ráð fyrir var
aðaluppistaða hljómleika Stones
lög af nýju plötunni Some Girls. En
sömuleiðis sveifluðu þeir sér yfir í
nokkur eldri lög. Má þar nefna
Honky Tonk Women, Love In
Vain, Tumblin’ Dice, Brown Sugar,
Starfucerog Jumpin’Jack Flash.
Poker farínn utan
DveluríBandaríkjunumí nokkrar vikur
Hljómsveitin Poker flaug vestur
um haf í gær og hyggst staldra við
i Bandaríkjunum næstu tvær til
þrjár vikur. Verður höfð viðdvöl i
og við New Orleans og leikið
nokkur kvöld.
„Við fengum. 600 þúsund
króna styrk úr menningarsjóði
Félags islenzkra hljómlistarmanna
til þessarar farar,” sagði Pétur
Kristjánsson er Dagblaðið ræddi
við hann um ferðina. „Við förum
fyrst og fremst til skrafs og ráða-
gerða við ýmsa menn. Sömuleiðis
er meiningin sú að leika þrisvar til
fjórum sinnum á klúbbnum Dock
Of The Bay, sem er í eigu Jérry
Fishers fyrrum söngvara Blood,
Sweat And Tears. Einnig munum
við leika í New Orleans.”
Það er fyrir tilstilli Jay Egloffs,
kunningja Björgvins Gíslasonar,
sem Poker fer utan. Hann hefur
verið öflugasti tengiliður hljóm-
sveitarinnar vestra í þvi verkefni
aðfáatvinnuþar.
Poker var nokkrar nætur i
Hljóðrita í Hafnarfirði við að taka
upp fimm frumsamin lög, sem
farið var með til Bandaríkjanna.
Sömuleiðis voru í pokahorninu
upptökur á þremur lögum Jóhanns
Helgasonar, sem fullunnar voru í
Englandi fyrrá árinu.
Hljómsveitina Poker skipa nú
Pétur Kristjánsson, Kristján
Guðmundsson, Björgvin Gislason,
Jón Ólafsson, Ásgeir Óskarsson og
Pétur Hjaltested. ÁT.
MICK JAGGER átti 34 ára afmæli
og hlaut margs konar sóma i tilefni
dagsins.
Jagger spilaði
með á gítar
Mick Jagger spilaði með á gítar,
sem gerði hljómlistina mun þéttari.
Yngsti meðlimur hljómsveitarinnar,
> Ron Wood, tók flest sóló, en það var
greinilega Keith Richard sem stjórn-
aði rhythmafalli gítaranna.
Bill Wyman og Charlie Watts voru
pottþéttir saman. Þeir eru í raun og
veru undirstaða þess hve góð
rokkhljómsveit Rolling Stones er.
Sjötti Stonesmaðurinn þetta
siðdegi var lan Mc Lagen,
píanóleikari, sem eitt sinn lék með
Small Faces og siðar Faces.
Um miðbik hljómleikanna sótti
Jagger fötu fulla af vatni. Bjuggust
nú flestir við því að hann myndi
hella vatninu yfir þá áhorfendur sem
fremstir stóðu. Ekki varð af því,
heldur fékk söngvarinn sér sjálfur
rækilegt steypibað úr fötunni.
Sömuleiðis klifraði hann eitt sinn
upp á palla þá, sem halda söng-
kerfinu uppi. Þeir eru um það bil 45
feta háir og þar uppi steig Jagger
trylltan dans. Ekki tókst honum
betur til en svo að hann rakst þar á
einhverja víra, sem framkölluðu
nokkra lága og Ijóta tóna. Þessu var
fljótjega kippt í lag.
Söngkerf ið stóð
fyrir sínu
Söngkerfi það sem Rolling Stones
notuðu í San Francisco er mjög
stórt. Væri því komið fyrir í Hvera-
gerði þyrftu Selfyssingar og Þorláks-
hafnarbúar ekki annað en að opna
hjá sér glugga. Þá fengju þeir
tónlistina inn til sín á dágóðum
styrk. — Þrátt fyrir stærð söng-
kerfisins var hljómburður , mjög
góður. Þætti einhverjum of hátt
spilað gat hann fært sig aftur á við
þar til rétta styrknum var náð.
I tilefni af 34 ára afmæli Mick
Jaggers hengdu stúlkur borða á
svalir leikvangsins þar sem stóð „Til
hamingju með afmælið, Mick.
Ástarkveðjur frá Sue og Deönnu” og
fleira í þeim dúr. Gömul tvíþekja
flaug yfir völlinn með borða hang-
andi aftaní, sem á stóð „Til
hamingju með afmælið, Mick, frá
Atlantic Records”, og fólkið öskraði
hamingjuóskirá milli laga.
Rolling Stones hafa ekki komið til
Kaliforníu síðan I975. í þeirri hljóm-
leikaferð réðu þeir Hells Angels til
öryggisvörzlu. Eitt sinn gerðist það
að svertingi nokkur dró upp byssu,
en Hells Angels stungu ’ hann
umsvifalaust til bana á sviðinu.
Þessir tónleikar ollu miklu
fjaðrafoki í borginni. Dagblöð
skrifuðu' um hann á forsíðum sín-
um og þrjár sjónvarpsstöðvar sendu
lið á staðinn. í kvöldfréttum var
síðan ítarlega sagt frá atburðurri.
Að þessu sinni fór allt friðsamlega
fram. Enginn dó, svo að vitað væri
né var neitt um fæðingar í áhorf-
endaskaranum. I raun og veru var
stemmningin ekki ósvipuð því er
minningarhljómleikar um Brian
Jones voru haldnir i Hyde Park og
sleppt var þúsundum fiðrilda i
minningu hans.
Hallgrimur Björgólfsson.