Dagblaðið - 11.02.1980, Page 21

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 11. FEBRÚAR 1980.
„ÞAÐ HEFDIVERH) SJALFS-
MORD AÐ FARA í BÁTANA”
— segir Hörður Baldursson frá Reykjavík sem vinnur við rafsuðu á borpalli í Norðursjó,
í viðtali við -emm
21
„Vinnuharkan er mikil á borpöll-
unum, — maður verður að halda sér
vel að verki á 12 lima vöktunum,
aðeins hálftími í mat og kaffi eftir
þörfum,” sagði Hörður Baldursson,
ungur Reykvíkingur, sem unnið
hefur sem rafsuðumaður á bor-
pallinum Frigg í Norðursjónum, á
vegum Rosenberg Verft, í
Stavanger, „ekki má reykja utan
dyra og enginn má bragða bjór eða
vin, — þá er hann sendur með næstu
þyrlu í Iand. Myndir má alls ekki
taka, — það flokkasl undir njósnir.”
Sjálfsmorð að
fara í bátana
Hörður sagði að aðbúnaðurinn
væri góður á borpöllunum og ýmis-
legt gert til að stytta mönnum stundir
þann hálfa mánuð sem þeir dvelja
þar í einu, kvikmyndir.sjónvarp, spii
tafl og fleira. Þrátt fyrir alll væru
menn orðnir langeygir á að koma í
land, þegar liða færi á tímann.
„Áreiðanlega eru menn þar einungis
vegna launanna sem eru mun betri en
i landi og engu hægt að eyða. Maður
finnur ekki mikið fyrir því að vera úti
í hafsauga nema þegar hvessir.
Sælöðrið gengur yfir pallana og ekki
bætir úr skák, ef viðvörunarbjöll-
unar gefa hættu til kynna, eins og í
óveðrinu sem geisaði um miðjan
desembermánuð, skömmu áður en ég
hélt heim i jólafríið. Reyk lagði um
vistarverur og eldhús ög okkur var
skipað að vera við því búnir að yfir-
gefa pallinn og fara í björgunarbát-
ana. Það hefði raunar verið sjálfs-
morð, sjórinn freyddi vegna
stormsins, svo bátarnir hefðu ekki
haldist lengi á floti. Eftir kiukku-
stundar bið úti á pallinum, í hífandi
roki og sælöðri, fannst hvað olli
reyknum. Viftureim á hitablásara
hafði „snuðað” á trissunni og
ofhitnað. Alvarlegra var það nú
ekki."
Greiddu lægri
skatta Eng-
landsmegin
Frigg er gamall franskur borpallur,
en stendur á mörkum lögsögu
Englands og Noregs. „Sumir greiða
þvi skatta til Englands — ég er þeirra
á meðal, vegna þess aðaðseturspallur
minn er þeirn megin og það munar
miklu, um 20 prósentum, hvað þaðet
lægra heldur en hjá þeim sem greiða
sín gjöld til Noregs. Yfirmennirnir
voru yfirleitt ágætir, nema einn
franskur, sem erfitt var að lynda við
enda talaði hann ekkerl nema
frönsku, sem fáir skildu. Hann var
að lokum látinn hætta slörfum að
ósk starfsmanna,” sagði Hörður.
Hörður fór til Noregs á fyrra ári,
ásamt unnuslu sinni í ársbyrjun 1979,
i atvinnuleit og einnig til að skoða sig
um í heiminum. Hann leitaði til at-
vinnumálaskrifstofu i Osló, sem
vísaði honum á áðurnefnt fyrirtæki i
Stavanger. Eftir að hafa lokið raf-
suðuprófi, vann Hörður um sinn í
landi, í alþjóðabænum Stavanger, en
eftir að olían kom til sögunnar, úir og
grúir af fólki af um 80 þjóðernum, en
mest ber þar þó á Bandaríkjamönn-
um. En strax og færi gafst lét hann
senda sig út á Frigg, þar sem launin
voru mun hærri en í Iandi. Samt
hafði Hörður sitt heimili í Stavanger,
en unnusfan fékk starf í möluneyii.
Gestgjafinn
reyndist vera
„Höróur Baldursson: . á meðan við sátum að snæðingi kom lögrejtlan.
Daginn eftir sá ég i blöðunum að blámaðurinn var eftirlýstur mannræningi... ”
DB-mynd: -emm.
mannræningi
„Sambúðin á milli „þjóðarbrot-
anna” er ekki ávallt góð,” sagði
Hörður, ,, batnaði þó mikið við að
stia þeim í sundur, sérstaklega Finn-
unt og Svium, sem kom illa santan.
Eilt morð var framið þarna í fyrra,
en annars er víst best að halda sér frá
fólki, ég er búinn að fá smérþefinn
af því. Eitt sinn kynntisl ég manni frá
Uganda, blámanni, sem var á göt-
unni. Mitjnugur þess að ég átti sjálfur
í húsnæðishraki, veitli ég honum
aðstoð á nteðan hann var að koma
sér fyrir ásamt fjölskyldu sinni.
Seinna bauð hann mér í kvöldverð,
en á meðan við sáium að snæðingi,
kom lögreglan. Daginn eftir las ég í
blöðunum að hann væri eftirlýsiur
mannræningi. Öðrum suðurlanda-
búa kynntist ég og heimsótti hann
einu sinni. Daginn eftir var gerð skot-
árás á hús hans. Enginn var þó drep-
inn, en ástæðan fyrir árásinni var sú
að hann þóttisl vera að selja „dóp”,
sem voru aðeins saklausar pillur,
vitanií i cða eitthvað þessháltar.”
Hörður Ityggst halda áfrant starfi á
Frigg, og er Iiklega kominn lang-
leiðina þangað núna, en hve lengi er
óráðið: Ótryggt ástand heima l'yrir
ýtli undir þá ákvörðun. „Þegar ég
hef svo fengið nóg af vistinni á
Norðursjónum, _ ætlum við, ég og
unnustan, að kaupa bifreið og skoða
okkur um á Norðurlöndunum og
viðar. Maður er ekki ungur nema'
einu sinni.”
Bréf frá nemendum íþróttakennaraskólans:
Undaríegar spamaðaraðgerðir
íþrótlakennaraskóli íslands hefur
um nokkurt skeið farið á viku skiða-
námskeið til Akureyrar. Þelta hefur
þótt hin þarfasta ferð i alla staði og
gefið mjög góða raun. Nú bregður
skyndilega svo við að Árni Guðmunds-
son, skólastjóri Í.K.Í., telur þessa ferð
óþarfa og ákveður að farið verði í
nokkrar dags ferðir i Bláfjöll í staðinn.
Við þetta vilja nemendur ekki una þar
sem þeir sjá ekki neina haldbæra
ástæðu fyrir þessari ákvörðun Árna.
Saga málsins
Kostnaður skólans vegna skíða-
námskeiðs fellur undir svonefnda
aðra kostnaðarliði í tillögum sem Árni
gerir árlega lil fjárlaga. Þessi áætlun
hljóðaði upp á 12.2 millj. fyrir árið
1980, en aðeins voru veiltar 7.8 millj.
Síðan lók Árni þá ákvörðun án
samráðs við skólaráð (þar sem sæti eiga
kennarar og fulltrúar nemenda), að
láta þennan niðurskurð bitna á skiða-
námskeiðinu. Þetta telja nemendur
mjög óráðlegt því skíðaíþróttin er ein
vinsælasta iþróttin í landinu og auk
þess gerir námsskrá um skólaíþróttir
ráð fyrir því að kennarar séu færir um
að sjá um skiðakennslu og skíðaferðir
skólanna. Þess vegna bæri frekar að
auka skíðakennslu í Í.K.Í. en minnka.
Nemendur hafa átt erfitt um vik að
gagnrýna þessa ráðstöfun Áma þar
sem ekki hefur reynst mögulegl að fá
að sjá áðurnefnda kostnaðaráætlun hjá
honum, þrátt fyrir ílrekaðar tilraunir.
Samt vita nemendur um ákveðna þælti
sem bæri miklu frekar að fórna en
skíðanámskeiðinu. Sem dæmi má
nefna að á undanförnum árum hefur
hundruðum þúsunda króna verið eyit
afféskólansi i grasvöll sem nemendur
I.K.Í. fá alls ekki að nota, heldur er
nýttur af sumarbúðum Í.S.Í. Sjálfsagt
mætti tína til fleiri kostnaðarliði sem
hafa minna gildi en skíðanámskeið, en
þar sem nemendur hafa aldrei séð árs-
skýrslu né reikninga skólans er ekki
hægt að gera það hér.
Á þessu sviði er ekki við miklu að
búast í íþróttakennaraskóianum þar
sem ekki er einu sinni til samþykkl
reglugerð fyrir skólann. Það er alkunna
að þegar forstöðumenn rikisstofnana
sækja um rekstrarfé gera þeir alltaf ráð
fyrir einhverri skerðingu. Aðspurður
sagði Árni það ekki vera „sina aðferð”
Með „hans aðferð” má lelja vist að
skólinn hafi orðið að draga saman
seglin á hverju ári því hann hefur alltaf
orðið að búa við skertar fjárveitingar.
Hvað liggur
þá að baki?
Hvers vegna bitnar þessi niðurskurð-
ur á skíðanámskeiði nú en aldrei áður?
Á síðastliðnu skólaári börðust
nemendur Í.K.Í. fyrir því að fá sérstaka
fjárveitingu lil að greiða báðar flug-
ferðir til Akureyrar bæði árin. Áður
hafði ferðakostnaður aðeins verið
greiddur að hálfu. Árni skólastjóri var
þá mikill þrándur í götu nemenda.
Hann hvatti nemendur stöðugt til að
láta af þessum kröfum þrátt fyrir að
fyrir lægju meðmæltar yfirlýsingar
Birgis Thorlacius ráðuneytisstjóra.
Yfirlýsing hans var á þá lcið að full
greiðsla ferðakostnaðar bæði árin væri
sjálfsagður hlutur. Þetta hefur fengisl
staðfest í ár, þ.e. ef ákvörðun hefði
verið tekin um Akureyrarferð hefði
ferðakostnaður verið greiddur af ráðu-
neyti. Árni lél einnig í ljós að þessar
kröfur nemenda ættu eflir að draga
dilk á eftir sér. — Því má leiða að þvi
geiumað þessi ákvörðun (Bláfjöll) sé
nokkurs konar hefndaraðgerð af hans
hálfu gagnvarl nemendum. Það liggur
Ijóst fyrir að Árni lagði þessa
breylingarlillögu fram í ráðuneytinu
upp á silt eindæmi og voru nemendur
einskis spurðir um þessa „sparnaðar-
ráðstöfun”.
Er niðurskurður á
námi sparnaðarráð-
stöfun?
Nemendur viðurkenna þá staðreynd
að þessi tillaga Árna er sparnaður
peningalega fyrir ríkið. Samkvæmt
lauslegum úlreikningum virðisl
sparnaðurinn aðeins vera 1.0—1.5
millj. Þarna virðist nemendum verið að
spara eyrinn en kasta krónunni, því
kostir Akureyrarferðar fram yfir Blá-
fjallaferðir eru yfirgnæfandi. Hér á
eftir fara nokkurdæmi:
I. Engir skíðakennarar eru að stað-
aldri starfandi i Bláfjöllum, þannig
að útvegun þeirra væri óhjákvæmi-
leg og er þaðerfitt verk.
2. Árangur stopulla ferða einn dag i
senn er mjög lilill kennslufræðilega
i samanburði við samfellda kennslu.
3. Þessi tilflutningur hefði í för með
sér algerlega nýja kennara. Þannig
yrði samræming og nýling kennsl-
unnar við þann grunn, sem byggður
var upp i fyrra ekki sem skyldi.
4. Þegar veður er viðunandi í Bláfjöll-
um er þar alltaf krökkt af fólki og
biðraðir við lyftur því miklar. Af
því leiðir slæm nýting limans.
5. Óþægindi vegna skrinukosts og
aðslöðuleysis til borðhalds yrðu
talsverð.
6. Mjög slæm nýting hvers dags yrði
óhjákvæmileg vegna ferðalagsins.
Sýnt er að hver ferð tæki a.m.k. 3
klst. fram og til baka, auk hleðslu
bíls, biðlíma o.s.frv.
Af ofangreindu lelja nemendur
kostnaðarmismun þann, sem er á
þessum ferðum (1 —1.5 millj.), létt-
vægan. Ekki má gleyma þeirri stað-
reynd að nemendur Í.K.Í. eru 50 talsins
og er þvi mikið i húfi að stuðla að sem
bestri menntun svo margra verðandi
iþróttakennara.
Víðar er
pottur brotinn
Nemendur Í.K.Í. telja mörgu lleira
ábótavant í stjórnun og skipulagi skól-
ans. Þeim atriðum verða ekki gerð skil
hér en nemendur hafa fullan lutg á að
tjá sig frckar um þau mál siðar.
Nemendur j.K.Í. vilja eindregið
skora á hlutaðeigandi aðila að endur-
skoða afstöðu sina i þessu tnáli, eða
færa ella haldgóð rök fyrir máli sinu.
Virðingurfyllst,
nemendur íþrótta-
kennuraskóla íslands.
(Gieinin er undir-
rituð af 35 nemendum).
ctyárcjr&i&óluótolan
iSpartci
NORÐURBRÚN 2 - SÍMI 31755
Tempo — Retro
Avant Garde —
Nýjar greiðslur frá Ítalíu.
Nýtt bylgjupermanent.
OPIÐ LAUGARDAGA
Gústa Hreins — Inga Gunnars