Dagblaðið - 12.07.1980, Page 2

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 12. JÚLÍ 1980.
Hægt er að kvarta yfir
hundunum, en hvar á að
kvarta yfir ólátabörnum?
— Bömin yrðu áreiðanlega nýtari borgarar ef þeim væri
kennt í æsku að umgangast dýr af virðingu
Anna skrifar:
Dæmalaust fer í taugarnar á mér
hve börn og unglingar eru látin vera
lengi úti á kvöldin víðast hvar.
Barnaleikvöllur er við hliðina á
húsinu þar sem ég bý og þar eru
slöttólfsstrákar í fótbolta langt fram
á nótt. Þeir nota girðingu vallarins
fyrir mark, þannigað glymur sífellt í,
og oftar enekki hrekkui boltim yfir
girðinguna og inn i garðinn til min.
Lasleiki var heima hjá mér á
dögunum og sjúklingurinn vildi
gjarnan fá að sofa í friði. Þegar
klukkan var farin að ganga tólf
labbaði ég út að girðingunni og
spurði strákana kurteislega hvort þeir
ætluðu ekki bráðum að fara að
hætta.
Þeir héldu nú ekki. Þetta væri
leikvöllur fyrir þá og þeir mættu sko
vera þarna, ég skyldi bara ekki vera
að skipta mér af þeim. Ég varð
auðvitað að fara inn við svo búið.
Strákarnir héldu áfram í fótboltanum
þangað til þeim hentaði að fara inn.
Nú vill svo til að börnin min eru
uppkomin og flutt að heiman, en við
erum með lítinn hund. Ef hundurinn
sleppur frá okkur, sem auðvitað
getur alltaf gerzt, er hann réttdræpur
ef einhver kvartar yfir honum. Nú er
ég ekki að halda því fram að börn
eigi að vera „réttdræp” hvar sem til
þeirra næst, en finnst ekki fleirum
eins og mér að börn ættu að fylgja
einhverjum lögum og reglum, i það
minnsta að þeim sé kennt að viðhafa
kurteislegar umgengnisvenjur við
fólk?
Ég efast ekki um að mæður
þessara og annarra fótboltastráka
væru fyrstar til að kvarta yfir því ef
þær sæju lausan hund á meðan þeim
dettur ekki í hug að krefjast einhverr-
ar kurteisi af börnunum sínum. Ég
hugsa að börnin á íslandi yrðu að
miklu nýtari borgurum ef þeim væri
þegar í æsku kennt að umgangast
dýr, eins og t.d. hunda. Sem betur fer
eru til foreldrar í þessu landi sem
kenna börnunum sínum að
umgangast bæði dýr og fólk með
virðingu. En þvi miður er einnig til
Börn yrðu miklu nýtari
borgarar ef þeim væri þegar i
æsku kennt að umgangast dýr,
segir bréfritari.
DB-mynd: Sveinn.
fólk sem æpir á hunda, lemur til
þeirra og kærir umsvifalaust ef
einhvers staðar sést laus hundur. Ég
er ekki að mæla því bót að hundaeig-
endur láti hunda sina ganga um
frjálsa. Því miður er allt of algengt að
ekki sé skeytt um þótt hundarnir
gangi lausir. Fáir þekkja það betur en
tíkareigendur. Á nokkurra mánaða
fresti er ekki hægt að þverfóta fyrir
vonbiðlum sem láta öílum illum lát-
um til þess að komast inn til sinnar
heittelskuðu.
Bréfritara blöskrar hvað tannlæknar hafa miklar tckjur.
Tannlækna í
sjúkrasamlag
— eða greiðslur til þeirra verði frádráttarbærar
Karíus skrifar:
Alveg blöskrar mér hvað
tannlæknar hafa miklar tekjur fyrir
lítið verk. Hvernig komast þeir upp
með þetta? Samþykkja opinber yfir-
gjöld virkilega himinháa gjaldskrá
þeirra?
Af hverju eru tannlæknar ekki
teknir inn í sjúkrasamlag eins og
læknar? Það kæmi okkur almennum
borgurum vel og yfirvöld fengju
tækifæri til að hafa eftirlit með
raunverulegum tekjum tannlækna.
Og vilja ekki tannlæknar bera í eitt
skipti fyrir öll til baka þann orðróm
að tiundargreiðslum þeirra séáfátt?
Ég sting upp á því að greiðslur til
tannlækna séu að hluta til a.m.k. frá-
dráttarbærar frá skatti. Það mundi
leiða til þess að allir viðskiptavinir
tannlækna tækju kvittanir, skiluðu
þeim með skattframtalinu og þannig
fengju skattyfirvöld raunsanna
mynd af raunverulegum tekjum
þeirra.
Vilja ekki einhverjir áhrifamenn
taka þessar hugmyndir mínar til
athugunar?
Lnn emu smni minna lesenaa-
dálkar DB alla þá, er hyggjast
senda þœttinum llnu, að láta fylgja
fitllt nafn, heimilisfang, slmanúmer
<ef um það er að rœða) og nafh-
námer. Þetta er lltil fyrirhöfn fyrir
bréfritara okkar og til mikilla
þœginda fyrir DB.
Lesendur eru jafnframt minntir
a að bréf eiga að vera stutt og
skýr. Áskilinn er fullur réttur til að
stytta bréf og umorða til að spara
rám og koma efhi betur til skila.
Bréf œttu helzt ekki að vera lengri
en 200—300 orð.
Slmatlmi lesendadálka DB er
milli kl. 13 og 15 frá mánudögum
til föstudaga.
HVÍ ER EKKI
VEITTUR STYRK-
UR TIL KAUPA
A GLERAUGUM?
Björg skrifar:
Ég er nú orðin gömul kona, komin
yfir sjötugt, og þarf að nota gleraugu
eins og fleiri. Ég er ekki að kvarta
yfir ellilífeyri mínum, sem mér finnst
gott að fá, en heldur gengur mér illa
að ná endum saman. Nú langar mig
aö spyrja af hverju tryggingarnar
taka ekki þátt í greiðslu á gleraugum
eins og gert er vegna heyrnartækja?
Viö ræddum við Kristján
Guðjónsson, deildarstjóra i
Tryggingastofnuninni.
Það er aöeins veittur styrkur til
þess að kaupa gleraugu fyrir þá sem
þurfa á sérstökum gleraugum að
h'alda og þá aðeins' með glerjum,
ekki til kaupa á umgjörð. Þeir sem
nota gleraugu vegna fjærsýni, nær-
sýni eða sjónskekkju fá ekki styrk frá
Tryggingastofnuninni til þess að
kaupa gleraugu.
Bréfritara finnst að það ætti að veita styrk til gleraugnakaupa eins or til kaupa á
heyrnartækjum.
Atriði klippt
úr myndinni
Halldór Hauksson hringdi:
Ég sá dönsku myndina í
bogmannsmerkinu (Skyttens Tegn) í
Austurbæjarbíói á dögunum. Ég
hafði áður séð hana í Danmörku. Nú
brá svo við að mér þótti myndin
heldur þunnur þrettándi. Búið að
klippa heilmikið úr henni. Ég er
ekkert að bera á móti þvi að myndin
hefur grófan húmor, en hver stjórnar
því hér hvað fullorðið fólk má sjá i
bíó og hvaðekki?
Ég hélt að hver ætti að
dæma fyrir sig. Ef myndin er svona
djörf má þá ekki setja strangari
aídurstakmörk frekar en að reyna að
hafa vit fyrir fullorðnu fólki?
Svo er það líka annað sem spilar
inn i. Þegar sýnt er úr myndinni eru
ýmsar senur, sem sjást svo aldrei. Er
ekki verið að gefa hér falskar for-
sendur fyrir þvi hvað fólk á í
vændum aðsjá?
Við höfðum samband við Árna
Kristjánsson, forstjóra Austurbæjar-
bíós:
Þessu er auðsvarað. Danir gera 2
kópiur af „porno” myndum sinum.
Aðra sýna þeir i heimalandi sínu en
hin er sýnd í Finnlandi, Noregi, Ítalíu
og viðar. Það er sú mynd, sem við
sýnum hér. Þar er ekki um að ræða
að myndin sé klippt. Sömu senurnar
eru í myndinni en ekki eins djarfar.
Ég held að ekki sé orð á gerandi
hvernig myndin er auglýst með
djörfum senum sem úr henni sjást.
Það slæðist kannski eitthvert örlítið
brot úr djarfari myndinni með þar.
Skoðunarmenn kvikmynda
hvorki banna þær né leyfa. Þeir vísa
málinu til Ríkissaksóknara. Það eru
fulltrúar frá þeim og lögreglustjóra-
embættinu sem úrskurða endanlega
hvort sýna á mynd eða ekki.
I*
V
m