Dagblaðið - 16.09.1981, Qupperneq 12

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 16. SEPTEMBER 1981.
MMBIABIB
frfálst, úháð daghlað
Útgefandi: Dagblaðifl hf.
Framkvœmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjórí: Jónas Krístjánsson.
Aflstoðarrítstjórí: Haukur Holgason. Fréttastjóri: Ómar Valdimarsson.
Skrífstofustjóri ritstjómar. Jóhannes Reykdal.
íþróttir: Hallur Símonarson. Menning: Aflalsteinn Ingólfsson. Aflstoðarfróttastjórí: Jónas Haraldsson.
Handrít: Ásgrímur Pálsson. Hönnun: Hilmar Karísson.
Blaflamenn: Anna Bjamason, Atli Rúnar Haildórsson, Atli Steinarsson, Ásgeir Tómasson, Bragi
Sigurflsson, Dóra Stefánsdóttir, Elin Albertsdóttir, Gunnlaugur A. Jónsson, Inga Huld Hákonardóttir,
Krístján Már Upnarsson, Sigurður Sverrísson.
Ljósmyndir Bjamleifur Bjamleifsson, Einar Ólason, Ragnar Th. Sigurflsson, Sigurflur Þorrí Sigurðsson
og Sveinn Þormóflsson.
Skrífstofustjórí: Ólafur EyjóKsson. Gjaldkerí: Þráinn Þoríeifsson. Auglýsingastjórí: Már E.M. Halldórs-
son. Droifingarstjórí: Valgorður H. Sveinsdóttir.
Ritstjóm: Siflumúla 12. Afgreiðsla, áskríftadeild, auglýsingar og skrífstofun Þverholti 11.
Aflalsími blaflsins er 27022 (10 línur).
Setning og umbrot: Dagblaflifl hf., Síflumúla 12.
Mynda- og plötugerð: Hilmir hf., Siflumúla 12. Prentun: Árvakur hf., Skeifunni 10.
Áskríftarverfl á mánufli kr. 85,00. Verfl I lausasölu kr. 6,00.
Norðmenn biöjastgriða
Ósigur Verkamannaflokksins norska
og sigur Hægri flokksins og Framfara-
flokksins eru ótvíræð tákn uppreisnar
almennings gegn skattpíningu, ofstjórn
og skrifræði. Sú spurning leitar þó á,
hvort kjósendur fái það, sem þeir biðja
um. Er Hægri flokknum, eins og hann nú er orðinn, i
reynd treystandi til þess að gangast fyrir varanlegum
skattalækkunum?
Hægri flokkurinn setti skattalækkanir mjög á
oddinn í kosningabaráttunni. Hann sagðist vilja draga
úr skrifræðinu en auka veg einkaframtaks. Hann
kvaðst vilja nýta olíugróðann hraðar en stjórn Verka-
mannaflokksins hafði gert.
Verkamannaflokkurinn hefur stýrt Noregi frá
stríðslokum, með örfárra ára undantekningu. Mikil er
skattpíningin á íslandi, en meiri er hún á öðrum
Norðurlöndum. í allmörg undanfarin ár hafa sézt á
Norðurlöndum merki um uppreisn almennings gegn
skattaveldinu. Hún hefur lengi birzt í geysimiklu fylgi
flokks Glistrups í Danmörku. Hún birtist, þegar hálfr-
ar aldar veldi sænskra jafnaðarmanna var hrundið. Og
nú birtist hún í Noregi í fylgisaukningu Hægri
flokksins og í því, að hinir norsku félagar Glistrups
hins danska fá skyndilega fjóra þingmenn kjörna.
Stjórnir jafnaðarmanna á Norðurlöndum fóru of-
fari í útþenslu ríkisbáknsins. Með þeim orðum er ekki
verið að lasta velferðarríkin þeirra, en of langt hefur
verið gengið í ríkisforsjá. Hún hefur lamað þrótt at-
vinnulífsins, beint fjármagni um of út úr arðbærum
þáttum. Kosningar síðustu ára hafa sýnt, að al-
menningur vill snúa við blaðinu.
Auðvitað einkenndi margt annað norsku kosninga-
baráttuna. Hún snerist að miklu, með bandarískum
hætti, um persónur forystumanna tveggja stærstu
flokkanna, Gro Harlem Brundtland forsætisráðherra
Verkamannaflokksins og Kaare Willoch leiðtoga
flokks hægri manna. Þar fengu skarpar gáfur Willochs
notið sín. Hann verður vafalítið næsti forsætisráð-
herra Noregs.
Spyrja má, hvort borgaraleg ríkisstjórn í Noregi
verði kannski bara eftirlíking borgaralegu ríkisstjórn-
arinnar í Sviþjóð. Lítið hefur breytzt i Svíþjóð, þótt
jafnaðarmenn misstu meirihlutann þar.
Ekki verður spáð með fullvissu, að skattar
Norðmanna verði orðnir eitthváð lægri eftir nokkurra
ára setu borgaralegrar ríkisstjórnar- eða skrifræðið
verði eitthvað minna.
Hægri flokkurinn norski hefur síðustu ár dregið
mjög dám af Verkamannaflokknum. Jafnframt hefur
Verkamannaflokkurinn frekar þokazt til hægri.
Munurinn milli flokkanna er miklu minni en áður var.
Líklega gæti Nóbelshagfræðingurinn Hayek sagt, að
þetta væri allt saman „miðjumoð”.
Hægri flokkurinn kveðst ekki vilja skerða það
velferðarríki, sem Verkamannaflokkurinn hefur
skapað. Hvaðan koma þá peningar til skattalækkana?
Því hafa hægri menn ekki svarað, svo að ljóst sé, hvað
þeir meina.
Velferðarríkið er gott, sé því haldið innan hóflegra
marka. Sé of langt gengið í skattpíningu, eins og nú
þegar er orðið á Islandi, og þeim mun meira í
Skandinavíu, ber þjóðin öll minna úr býtum, einnig
þeir, sem helzt njóta velferðarríkisins.
Meirihluti norskra kjósenda biður um léttingu^
skattpíningar. Bregðist Hægri flokkurinn, gæti svo
farið að norsku Glistrupsinnarnir héldu áfram sigur-
göngu sinni.

Sextán hundr-
uðmannsí
húsnæðishraki
-
Þótt aðeins ein fjölskylda væri í
húsnæðishraki á öllu landinu, mundi
sá vandi skipta okkur máli. Öruggt
húsaskjól telst til grundvallarmann-
réttinda og því ber samfélaginu
skylda til að aðstoða alla við að
komast í öruggt húsnæði. Þetta hefur
til dæmis verið gert með almenna
veðlánakerfmu sem hefur fjármagn-
að um 90 prósent þess íbúðarhús-
næðis sem byggt hefur verið í landinu
fráþví árið 1955.
Þegar talað er um ráðstafanir til að
ráða bót á þeim mikla húsnæðis-
vanda sem við er að glíma á höfuð-
borgarsvæðinu þurfa menn að gera
sér grein fyrir stærðargráðu þessa
vanda. Því miður liggja hvergi fyrir
óyggjandi upplýsingar.
Ég ætla því að taka tölur Morgun-
blaðsins um húsnæðisvandann trúan-
legar. Þar segir 29. ágúst síðastliðinn:
„Ástandið er í stuttu máli þannig, að
hátt í 1600 manns, fjölskyldur og ein-
staklingar, eru í húsnæðishraki. Það
'á enn eftir að versna þegar skólaæsk-
an kemur til náms í framhaldsskólum
höfuðborgarinnar.”
Skiptingin
í höfuðdráttum
Auðvitað er ekki nóg að gefa sér
þessa tölu 1600 manns, það þarf
einnig að vita hvernig hópurinn skipt-
ist í fjölskyldustærðir. Þetta væri
hægt ef einhver einn aðili hefði
dregið saman þessar upplýsingar sem
fyrir liggja í umsóknum um húsnæði
hjá ýmsum stofnunum á höfuðborg-
arsvæðinu. Svo er ekki og mun ég því.
miða útreikninga mína við að þessi
1600 manns skiptist í fjölskyldur i
sömu höfuðdráttum og allir Reykvík-
Vi
r
Hinn fallni
reyr framsókn
ar og komma
1 kjallaragrein Dagblaðsins 21.
ágúst sl. tekur hinn fallni reyr Fram-
sóknar og komma, Finnbogi Her-
mannsson, sér fyrir hendur að skrifa
um starfsemi vestfirskrar verkalýðs-
hreyfingar innan A.S.V.
Það hefði greinilega legið léttara
fyrir flestum öðrum en þessum pilt-
ungi að skrifa eitthvað af viti og
þekkingu um verkalýðsmál, því
greinin er uppfull af alls konar
sleggjudómum, fullyrðingum og
beinlínis fölsunum á staðreyndum,
svo engu er likara en heilabúið, sem
að baki býr, sé galtómt eða einn
hrærigrautur.
Það er því ekki par glæsilegt fyrir
velunnara Vestfirska fréttablaðsins
að eiga von á með tilkomu hans sem
blaðamanns að því blaði, að umfjöll-
un mála verði með svipuðum hætti
og kjallaragreinin.
Eru þeir andlegir
feflgar, Finnbogi og
Kjartan Ólafsson?
Boðskapur Finnboga minnir æði
mikið á þau skrif, sem núverandi
þjóðviljaritstjóri, Kjartan Ólafsson,
tók sér fyrir hendur að viðhafa í
umfjöllun sinni um Vestfjarðasam-
komulagið 1977, þegar Kjartan tók
höndum saman við harðsvíruðustu
öflin innan Vinnuveitendasam-
bandsjns i Reykjavík og hamaðist
gegn Vestfjarðasamkomulaginu. Þá
gengu í eina sæng og sameinuðust allt
frá harðsvíruðustu íhaldsöflum innan
Vinnuveitendasambandsins til rót-
grónustu einræðisafla innan Alþýðu-
bandalagsins, um að allt, sem gert
væri án íhlutunar miðstjórnarvalds-
ins að sunnan, bæri að kæfa i
Kjallarinn
Karvel Pálmason
fæðingunni. Og nú hefur þessum
öflum opinberlega bæst liðsauki eða
hitt þó heldur.
Það er ekkert nýtt að vestfirsk
verkalýðshreyfing sé borin alls konar
óhróðri og dylgjum, en oftast hafa
slíkar sendingar komið úr fjarlægð
frá postulum undirróðursafia, sem
beita starfsháttum moldvörpunnar
og láta einskis ófreistað til að grafa
undan því samstarfi, sem vestfirsk
verkalýðshreyfing og samtök vinnu-
veitendaá Vestfjörðum hafaátt.
En nú virðist vera búið að planta
þessum þokkalegheitum, eða hitt þó
heldur, á Vestfjörðum og þess vegna
meiri ástæða til að gefa gaum því ill-
gresi sem upp gæti vaxið.
Hverjir eru viðsemj-
endur A.S.V.?
Ályktun kjaramálaráðstefnu
A.S.V. að Núpi 9. ágúst virðist
heldur betur hafa farið fyrir brjóstið
á Finnboga, og þá ekki síst sá þáttur
hennar. að semja beri heima en ekki í
hinum stóru samflotum, eins og verið
hefur. Nú ættu það ekki að vera nein
ný sannindi fyrir þá, sem á annað
borð hafa fylgst með störfum og við-
horfum innan A.S.V. eða viljað
kynna sér þau, að það hefur verið
stefna A.S.V. að samningagerð færi
fram hér heima. Enda hefur það
£ „Þá gengu í eina sæng og sameinuðust
allt frá harðsvíruðustu íhaldsöflum innan
Vinnuveitendasambandsins til rótgrónustu
einræðisafla innan Alþýðubandalagsins, um að
allt, sem gert væri án miðstjórnarvaldsins að
sunnan, bæri að kæfa í fæðingunni.”
V.