Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 17.02.1946, Blaðsíða 4

12
SUNNUDAGUR
musuxnienn í Ligurgiu? Djöfullinn
hefur lagt snöru fyrir ykikur, kæru
börn. En þið eigið að standast
freistinguna. Annarg hefnist ykk-
ur fyrir.“
Nógrannamir hlógu allir að okk-
ur og gamla fólkið dæmdi okkur
hart. En æskan er stöðuglynd og
hyggin á sinn hátt. Brúðkaupsdag-
urinn nálgaðist- Okkur bárust eng-
in auðæfi og við vissum ekki, hvar
við ættum að fá húsaskjól á brúð-
kaupsnóttina.
„Við sofum þá á guðs grænni
jörðinni,“ sagði Ida. „Guðsmóðir
gætir okkar, hvar sem við erum.
Og ástin er alls staðar jafn heit
milli þeirra, sem eru ungir.“
Og svo kom okkur saman um, að
jörðin skyldi vera brúðarsæng o'kk
ar og himininn gefa okkur klæði.
En nú víkur sögunni að öðru.
Og hlustið þið nú vel á, herrar
mínir, því að þetta er það dásam-
legasta, sem fyrir mig hefur komið
ó langri ævi. Snemma um morg-
Maxím
Gorkí
uninn, daginn fyrir brúðkaupið,
kom Giovanni gamli til mín. Eg
■hafði unnið lengi hjá honum. Hann
tók til máls — tautandi, eins og
þetta væru einhverjir smómunir.
„Heyrðu mig, Ugo. Geturðu ekki
sópað gamla kindakofann minn og
lagt hákn á gólfið? Það eru þrjú
ár síðan ég hef haft skepnur í
honum svo að hann er vel þurr.
Geturðu ekki lagfært hann eitt-
hvað? Þá megið þið Ida búa í
honium.“