Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 12.12.1965, Blaðsíða 3

ÞEGAR
MINN
Síðast sagði Haraldur Jóns-
son prentari okkur frá því
þegar hann gerðist prent-
smiðjustjóri yfir Prentsmiðju
Suðurlands austur á Eyrar-
bakka og sá cinkum um út-
komu Þjóðólfs fyrir Gest á
Hæli. 1 þeim kafla misritaðist
nafn læknisins, átti að vera
Ásgeir Blöndal. Heidur nú á-
fram þar sem frá var horfið.
FLUTT 1 GUTENBERG
— Vet'urinn 1917—1918 var
ég á Eyrarbakka, en undir vor-
ið kom Gestur til mín og seg-
ir mér að nú ætli hann að
flytja blaðið suður til Reykja-
víkur og koma því fyrir í
Gutenberg, og hafi hann sett
það skilyrði að enginn setji
blaðið nema ég, og þurfi ég
því að flytja fólkið mitt suður
með blaðinu, og hafi ég þar
vísa vinnu. En heldur þú ekki
að þú getir náð þér í húsnæði
til bráðabirgða? sagði hann, ég
verð á ferð skömmu eftir að
þú verður kominn suður og þá
tala ég betur við þig um þetta
allt saman.
„ILMURINN‘‘ SÁ VAR EKKI
GÓÐUR
Svo flyt ég fólkið suður til
Reykjavíkur á skírdag. Þá var
búið að útvega mér kjallara-
íbúð, litla, og flyt ég , þar
inn. 1 þeirri íbúð var ég fram
í ' byrjun júní, en þá fór að
hitna í veðri og samtímis varð
ólíft í íbúðinni fyrir óþef.
Gólfið var dúklagt og reif óg
upp dúkinn, því þaðan virtist
þefurinn koma. Þar gafst á að
líta: undir var skólpleiðsla —
brotin! Gólfið var því gegn-
sósa af þvagi og saur.
Kjallarahola þessi var þó
leigð — án þess nokkuð væri
við hana gert. Seinna fréttum
við að fólkið sem var þar á
undan okkur hefði flutt burt
af þessum sökum, — en heil-
brigðiseftirlitið skulum viðsem
minnst tala um.
Við fluttum samstundis í
burtu — um viðgerð þýddi víst
lítið að tala. Konuna og krakk-
ana flutti ég í herbergi hjá
tengdaföður mínum, sjálfur
var ég hingað og þangað.
„HAFÐU ÞAÐ NÓGU STÓRT
OG NÓGU GOTT“
Ég var alveg eignalaus mað-
ur. Húsnæði var ekki hlaupið
að því að fá. Ég taldi mér bezt
að reyna að fá land hjá bæn-
um og byggja mér torfbæ, til
að byrja með. Landið fékk ég.
Um svipað leyti fékk ég boð
um að finna Gest hjá Jónatan
Þorsteinssyni. Erindi Gests var
að vita hvað liði húsnæðismól-
um mínum. Ég sagði honum
eins og var, og að ég væri
helzt að hugsa um það að
byggja mér torfbæ.
— Torfbæ! hrópaði Gestur.
Ekki að tala urn! Þú byggir
steinhús — og hafðu það nógu
stórt og nógu gott. Taktu allt
út í minn reikning. Þú skalt fá
peninga til að borga ineð
verkálaunin.
Þetta var sannarlega drengi-
legt og gott boð, en samt leizt
mér ekki á það, taldi mig ekki
hafa efni á því að eignast gott
steinhús, og maldaði því í mó-
inn. Gestur hvatti mig, en nið-
urstaðan varð að ég hitti hann
daginn eftir, áður en hann
færi, ég skyldi hugsa málið
þangað til.
Þegar ég hitti hann daginn
eftir sagði ég honum að ég
treysti mér ekki til þess að
byggja steinhús, en héldi mig
við það að byggja mér torf-
bæ til að byrja með.
— Þú hefur tekið þessia
stefnu nú, sagði Gestur, en þú
átt eftir að skipta um sfcoð-
un — og láttu mig vita. Mitt
boð stendur svo lengi sem þú
vilt.
DÁINN — HORFINN
Svo byggi ég bæinn, og gefck
það furðanlega. Flyt í nýja
torfbæinn á sunnudegi, en á
mánudegi leggst ég í spönsku
veikinni. Drengur kom til miin
með Vísi á hverjum degi og
færði mér allt sem ég þurftij
drengur þessi veiktist aldrei.
Föstudaginn í vikunni sem
ég lá las ég lát Gests á Hæli
í Vísi. Hann hafði komið heim
til sín að sunnan, ríðandi að
vanda, sleppt hestinum með
hnakknum, hlaupið inn til að
heilsa og farið síðan út að
sinna hestinum. litlu síðar kom
Endurminningar Haraldar Jónssonar prentara
SUNNUDAGUR — 363