Alþýðublaðið - 30.07.1969, Blaðsíða 14

14 Alþýðublaðið 30. júlí .1969
^Hamingjati
ef
tjverful
SuSan
cAShe
123
Það var Ijós á ganginum, og þar sá hún gagr.sæjan
slopp og silkiinniskó} og þegar hún leit upp, sá hún
reiðilegt andlit Gildu.
Þær stóðu um stund óhreyfanlegar og virtu hvor
aðra fyrir sér óvinsamlega, en þrátt fyrir undrun
sína skildi Helen, að Gilda hefði verið á leiðinni inn
til Péturs.
Gilda varð öskureið, þegar hún sá systur sína
koma út frá Pétri og sagði reiðilega:
— Svikarinn þinn! þú þykist vera að hjúkra honum
en þú hefur sofið hjá honum í nótt!
— Hvort ég hef! Gilda skyldi aldrei fá að vita
sannleikann, hvað, sem á gengi. Helen vissi, að
þessi stund myndi aldrei renna upp aftur. — Hann
' er nú einu sinni maðurinn minn, og hjón sofa oftast
saman, mín kæra!
— Hann hefði aldrei viljað sjá þig. Hann hefur
aldrei viljað sjá þig, og hann vildi ekki sjá þig í
nótt. Hann henti þér út! sagði Gilda, æf af reiði.
—Heldurðu það? sagði Helen og leit róleg í
augu systur sinnar. — Viltu ekki spyrja hann sjálf-
arr? Að vísu sefur hann, en ég skal gjarnan vekja
hann fyrir þig, þótt ég efist um, að hann vilji svara
spurningum þínum, eins og á stendur.
Um stund hélt hún, að Gilda myndi hendast fram
hjá henni og beint inn til Péturs; en svo nam Gilda
staðar.
— Þú hefur notfært þér veikindi hans og óráð.
Hann á eftir að fyrirlíta þig fyrir það.
Þetta stakk Helen. Gilda hafði á réttu að standa.
Pétur myndi fyrirlíta hana, ef hann vissi, hvað kom-
ið hafði fyrir. Ef hann ferrgi þá að vita það...
— Það var leitt fyrir þig, að mér tókst að kom-
1 ast að því, hvora okkar hann vildi frekar, tókst henni
að segja. — Ertu ekki þakklát, Gilda? Viltu láta
hann vísa þér á bug eða hvað?
Svo gekk hún inn til sín og læsti og grét með
koddann yfir höfðinu, svo að enginn heyrði til
hennar.
Þegar Helen kom inn til Péturs daginn eftir, var
hún föl, en virðuleg, og hún hefði aldrei á það
minnzt, sem hafði komið fyrir, þótt henni hefðu
verið gefin öll auðævi heimsins.
Hún komst fljótlega að því, að Pétur hafði gleymt
öllu. Hann vildi fá að vita allt um slysið, og sagð-
ist hafa haldið, að ;)Foss" þekkti sig.
— Var ég erfiður við þig? spurði hannr. — Mig
dreymdi eitthvað svo undarlega ... Hann hrukk-
aði ennið og skellti svo upp úr: — En það drauma-
rugl.
Svo að hann vissi ekki leyndarmál Helenar!
— Ég ætla að koma mér á fætur. Mér líður bara
vel núna. Svo lítum við Rutley á „Foss."
— Rutley fer að koma, svaraði hún og dró sig
í hlé, en henni hafði létt mikið. Meðan Gilda þegði
gat enginn sagt honum neitt, og þá þurfti errginn
að fá að vita, hvað hafði komið fyrir, og þá allra
sízt — Pétur!
Helen fór niður til að taka á móti Lloyd, og
hann virtist mjög áhyggjufullur. —
— Taktu þetta ekki svona nærri þér, vina mín.
Farrell er hraustmenni og harrn var heppinn. Hann
hefði getað orðið verr úti. Það er ekkert gaman að
láta þennan hest slá sig, Hann hefði auðveldlega
getað drepið hann!
Það fór hrollur um hana.
— Hvað kom eiginlega fyrir?
— Ég sagði, að hann gæti vel riðið „Foss,“
sagði Lloyd, —en satt að segja óttast ég; að Pét-
ur hafi ekkert vald haft yfir öðrum eins hesti, og
að hesturinn hafi fundið það.
— Sennilega hefurðu. bjargað lífi hans, stundi
hún. — En þú verður að segja honum, að hann ráði
ekkert við hestinn.
— Það verður heldur óskemmtilegt verk, sagði
Lloyd biturt. — Við höfum ekki verið vinir það lengi,
að mig langi til að særa hann. Ég held, að það
myndi fara í taugarnar á honum, ef ég segði honum,
að hann gæti ekki setið hvaða hest sem væri og ég
held, að það sé réttara, að ég taki á mig þá sök,
að hafa gefið honum slæmt ráð.
Það komu tár fram í augun á Helenu, svo þakklát
var hún. En hvað Lloyd var alltaf vingjarnlegur og
umhyggjusamur!
Um leið kom Pétur niður tröppurnar en hann
nam skyndilega staðar, þegar hann sá að þau
stóðu þarna og horfðust í augu. Svo gekk hann
áfram greip um höndina á Lloyd þéttingsfast og
þakkaði honum fyrir aðstoðina. Lloyd hló stuttlega
og svo fóru þeir saman út á engin
Helen fór út í garðinn. Hún var alltof viðutan til
að geta einbeitt sér að húshaldi. Lloyd var tryggur
vinur hennar og hún vildi sízt af öllu missa vináttu
hans, en með mikilli gleði hefði hún samt... fórnað
vináttú harrs^ ef Pétur hefði aðeins af fúsum vilja
og vitandi vits kysst hana sem eiginkonu sína í
gærkveldi.
•?; 'C . : r. ' I.
19. kafli
Þegar Helen kom heim skömmu seinna og fór
inn í forstofuna heyrði hún sér til mikillar undrun
ar, að Pétur kallaði reiðilega: — Út með yður og
látið aldrei sjá yður hér framar!
Fyrst hélt Helen, að hann væri að tala við Lloyd,
en svo reynrdist gesturinn vera frú Hilton, sem kom
titrandi og skjálfandi út. Svo rótaði hún í töskunni
sinni og dró fram blátt ávísanahefti.
I
I
I
I
I
I
I
I
I
;
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
Smáauglýsingar
trésmíðaþjónusta
Látið fagmann annast viðgerðir og viðhald á tréverM
húseigna yðar, ásamt breytingum á nýj-u og eldra
húsnæði. — Sími 41055.
V OLKS WAGENEIGENDUR!
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir — Vélárlok
— Geymslulok á Volfcswagen í állflestum litum.
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrir á-
kveðið verð. — Reynið viðskiptm.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar, Skipholti 25,
Símar 19099 og 20988.
GLUGGAHREINSUN og rennuhreinsun. VönduS
•g góð vinna. Pantið í túna í síma 15787.
BIFREIÐASTJÓRAR
Gerum við ahar tegundir blfreiða. — Sérgrein:
hemlaviðgerðir, hemlavarahlutir. R
Hemlastilling h.f., Súðavogi 14, Sími 30135.
BÓLSTRUN — SÍMI 83513.
Hef flultt að Sfcaftahlíð 28, klæði og gerl við bódstruð
húsgögn. Bólstntn Jóns Ámasonar, Skaftahli'ð 28,
sími 83513.
PÍPULAGNIR
Tek að mér viðgerðir og uppsetningu á hrein
lætistækjum, frárennslis- og vatnslögnum.
Guðmundur Sigurðsson
Sími 18717
Jarðýtur - Traktorsgröfur
Höfum til leigu litíar og stórar jarðýtur traktorsgröf-
ur og bílkrana, til allra framkvæmda, innan og utan
borgarinnar. S
Jarðvinnslan sf.
Síðumúla 15 — Símar 32480 — 31080. j
Heimasímar 83882 — 33982.
MATUR OG BENSÍN
allan sólarhringinn.
Veitingaskállnn, Geithálsl.