Fregnir - 01.12.1976, Side 5

5
Guðrún Karlsdóttir og Indriði Hallgrímsson voru þá
fulltrúar FB £ launamálaráði BHM. Þau mótuðu fyrstu
kröfurnar og byggðu þær í stórum dráttum á síðustu
samningum Félags íslenskra fræða og Félags háskóla-
kennara. Eftir að Indriði var farinn til Ameríku
lenti samningagerðin að miklu leyti á Guðrúnu Karls-
dóttur einni, en þó voru þær Þórhildur Sigurðardóttir
og Guðrún Gísladóttir kvaddar henni til aðstoðar.
Rammasamningur BHM og Fjármálaráðherra var undirrit-
aður 1 desember 1975, en þá var eftir að semja um
hækkanir og/eða breytingar fyrir hvert félag fyrir
sig, svo kallaðir sérsamningar. Málið dróst á lang-
inn og það var ekki fyrr en í maí 1976 að lagt var
fram f.h. ráðherra gagntilboð við kröfur félaganna.
Launahækkun sú, sem í því tilboði felst var orðuð
þannig: "Verja skal allt að 1,8 % af launum til
endurröðunar á einstökum starfsmönnum eða starfs-
hópum í launaflokka samkvæmt nánara samkomulagi aðila".
Fulltrúar FB í samningaviðræðunum höfðu lagt áherslu
á það, að þótt kröfur FB væru að mörgu leyti hlið-
stæðar kröfum Félags íslenskra fræða, þá þyrfti að
vera í samningum FB nokkur atriði, sem varðaði með-
limi þess félags sérstaklega s.s. að metin væri sú
ábyrgð, er fylgir forstöðu sérsafna og einnig ákvæði
um deildarstjórn í stóru safni. Þar sem þetta var í
fyrsta sinni, sem FB samdi fyrir meðlimi sína, þótti
eðlilegt að leggja aðaláherslu á það, að koma inn í
samningana þeim atriðum, sem þar þurftu að vera, og
reyna að ná sem bestri innbyrðis röðun. Seinna mætti
svo leggja áherslu á jafna hækkun allra. Þessi atriði
fengust ekki viðurkennd í fyrstu viðræðum og því var
FB ekki tilbúið til að skrifa undir samninga í júní í
sumar eins og Félag íslenskra fræða gerði ásamt
nokkrum öðrum félögum.
Mál FB fór í Kjaradóm ásamt málum annarra þeirra
félaga, sem ekki höfðu undirritað samninga, en dómur-
inn færðist undan að fella úrskurð í máli félagsins
og því var það, að þegar flest félög innan BHM höfðu
lokið sínu samningastríði í júlí s.l. þá var mál FB
enn óráðið.